Heimilisritið - 01.01.1954, Qupperneq 37

manns kærðir fyrir árás, óhlýðni
og mótþróa við lögregluna. Það
hefur þrisvar verið ráðizt á mig.
1 gamla daga voru lögreglumenn
heldur ekki sérlega mjúkhentir.
Þegar ég var unglingur í Lady-
well í London, voru lögreglu-
þjónarnir vanir að troða marm-
arakúlum innan í hvítu hanzkana
sína og gefa okkur utanundir,
þegar við vorum með óknytti. En
nú er það unglingadómstóllinn,
og ég efast um, hvor aðferðin er
betri. En á Collins var ráðizt af
svo níðingslegri grimmd, að það
varð ekki látið óhegnt.
Aðstoðarmaður minn var Art-
hur Veasey, leynilögreglumaður,
þrautseigur og harðsnúinn mað-
ur, gamansamur vel, og honum
lá svo hátt rómur, að hann fékk
viðurnefnið ,,Skrækur“. Klæðis-
pjatlan var geymd á lögreglustöð-
inni. ,,Ég get ekki séð hvernig
hún ætti að koma ykkur að miklu
liði“, sagði lögreglustjórinn í
Warwick. ,,Við höfum spurt sér-
hvern klæðskera í borginni.“
Þetta var heilleg pjatla, við
Veasey rannsökuðum hana.
,,Láttu mynda hana, Arthur,"
sagði ég. Margir lögreglumenn
eyddu þessum morgni í það að
dreifa ljósmyndum af klæðis-
pjötlunni til blaðanna. Sérhver
lesandi, sem taldi sig kannast við
þessa gerð efnis, átti að koma
viðstöðulaust til bráðabirgða-
stöðva minna í Warwick lög-
reglustöðinni. Síðan fór ég með
pjötluna sjálfa til ritstjóra blaðs-
ins þarna á staðnum. Um hádegi
var búið að næla hana upp í sýn-
ingarglugga ’ blaðsins, en við
Veasey sátum við borð rétt innan
við gluggann. Ollum, sem þótt-
ust bera einhver kennsl á efnið,
var boðið að koma inn. Lögreglu-
bílar með gjallarhorn voru látnir
aka um göturnar og hvetja fólk
til að skoða sýningargripinn.
Fyrir innan sátum við Veasey
sveittir í júníhitanum og biðum.
Margt fólk kom — sumir voru
vissir um að þeir hefðu séð föt
,,úr alveg svona efni“ á græn-
metissalanum, leigjandanum í
næsta húsi, þessum sífulla róna
þarna á kránni, o. s. frv. Af mik-
illi þolinmæði skrifuðu lögreglu-
mennirnir niður þessa framburði
og fóru út til að rannsaka hvort
nokkuð væri hæft í þessu. Við
vorum orðnir þreyttir, og Veasey
var að kveikja sér í sígarettu,
þegar ungur, sólbrenndur náungi
með hermannlegt skegg kom að
borðinu til okkar.
,,Þessi hérna — hm, klæðis-
pjatla,“ sagði hann hressilega.
,,Hún er úr burtskráningarföt-
um! alveg áreiðanlega!“
Burtskráningarföt úr herþjón-
ustu! Þetta sumar, 1946, voru
JANÚAR, 1954
35