Læknablaðið - 01.07.1920, Qupperneq 3

6. árg.
Júlí 1920. 7. blað.
r
Afengisreglugerðin nýja.
Hún fær jafn illa dóma hjá öllum, jafnt bannvinum sem bannfjendum.
Að visu eru dagar hennar taldir bráölega og því óþarft að ræða mikið
um hana, en eigi að síður eru hér teknar 3 greinar um hana frá greina-
góðum stéttarbræðrum, sem enginn mun væna þess, að þeir geri sér á-
A'norissölu að atvinnu. — G. H.
I.
Tverinir 9 mánuðir voru liðnir frá síðustu útgáfu bannlaganna, þegar
hún kom frá landlækm, reglugerðin um „læknabrennivinið", sem gert er
ráð fyrir i 9. gr. þeirra, og verSur ekki sagt, að það sé vonum fyr. AS
vísu er þaS ekki orSiS óvanalegt, að dráttur verSi á samningu reglugerða,
sem gert er ráð fyrir í lögum — t. d. eru leiSbeiningar og reglur um rétt-
arlæknisskoSun á likum o. f 1., sem gert er ráS fyrir i lögum frá 10. nóv.
1913 um mannskaSaskýrslur, að landlæknir gefi út, ekki komnar enn, svo-
eg viti, — en hjer var sjerstök ástæSa til að hafa hraSann á vegna þeirra
kvartana, sem sést hafa og heyrst — meS réttu eöa röngu skiftir að þessu
ieyti ekki máli — út af vanbrúkun á lyfja-áfengi. En nú er hún þó komin,
og færi alt meS feldu, mætti þaö vera fagnaSarefni þeirn mörgu læknum
sem líta svo á, hvaSa skoSun sem Jjeir annars hafa á áfengisbanninu, aS
landslögum beri aö hlýSa, og aS J)eir menn, sem brjóta Jmu sér til ávinn-
ings, setji blett á sína stétt. Þetta flaug mér fyrst í hug, er eg‘ fékk reglu-
gerSina, Jrví að eg taldi vist, ekki sist vegna Jress, aö umhugsunartímlinn
hafSi veriS svona langur, aS hér væri um gagngerSa endurbót að ræða
frá gömlu reglugerSinni, einhver viturleg ráö upp tekin til aS girða fyr-
ir vanbrúkun lyfja-áfengis, og skriffinskan, sem alt ætlar að kæfa í Jæssu
iandi, heldur minkað en hitt. En þar brugSust mér illa vonir. Gamla
’eglugerSin var gallagripur. Þessi er aS sumu leyti miklu verri, aS minsta
kosti ])au ákvæSi, er snerta héraðslækna, sem hafa lyfjasölu. í gömlu
' eglugerðinni var nóg af skriffinsku og fram yfir J)aS, en í Jæssari kastar
'yrst tólfunum. Eftir gömlu reglugerSinni átti aö rita í áfengisbók, ef
úti var látiS meira en 50 grömm af áfengi. ÞaS var ekki m'ikill erfiðis-
óoki, þvi að ekki er oft ástæSa til, að láta meira í einu til lækninga en Jjví
svarar. Nú á aö rita í áfengisbók hvaS lítil ögn sem úti er látiri, og er
þess er gætt, aS eitthvaS af áfengi er líklega í meira en helmingi Jæirra
íyfja, sem daglega eru ráSlögð, ])á má gera sér í hugarlund, hvílíkt starf
hætist hjer á lækna, sem lyfjasölu hafa, Jdví aS ekki getur þetta sparaS