Læknablaðið - 01.09.1920, Blaðsíða 8

134
LÆKNABLAÐIÐ
fór, en þó fékst a'S lokum tiltölulega góSur bati, en samt á enn lengri
t.ima en ella. Alveg sama er aS segja um 2 'sjúklinga, sem Kúttner hafSi
opereraS.
Skömmu eftir aS eg kom heim, var fariS meS telpuna vestur á lanú
til heimkynna hennar. Frétti eg svo ekki af henni, fyr en seint á ári 1917',
aS móSir telpunnar skrifaSi, aS liSan hennar væri enn eins og þegár hún
íór úr Rvík — meS öSrum orSum : ekki afturför, en lít'il e'Sa engin framför.
í upphafi var þaS ætlun mín, (en ýmsar ástæ'Sur voru til þess, aS ekki
varS úr því), aS gera seinna resectio á cervicalrótum, til þess aS ;aga
handleggi og hendur, ef bærilega gengi meS jietta, en þaS getur veriS
álitamál, hvort ekki hefSi veriS rétt aS gera þaS fyrst, því ef hún hefSi
fengiS handastjórn, þá hefSi henni veriS mögulegt aS stySja sig og nota
hækjur, en hæpiS, aS henni verSi unt a'S læra ganginn meSan ekki nýtur
handanna.
ÁstæSan til þess, aS eg reyndi fyrst vjS extremitate's inferi-
o r e s, var sú. aS frá sperrunni í þeim stöfuSu aSallega erfiSleikarnir á
meSferð barnsins og allri hirSingu á þvi. Og eg b'jóst ekki í upphafi víS
meira árangri, en aS nokkur léttir fengist á jæssum erfiSleikum. Raunin
varS lika sú, en samt vir'Sist augljóst, aS batinn hefSi getaS orSiS miklu
meiri, ef æfingunum hefSi veriS haldiS mikiS lengur áfram, og meiri natni
hefSi gætt í meSfer'Sinni.
Matth. Einarsson.
Hjá Cappelen í Stafangri.
MaSur þarf ekki ætiS aS fara til stórborganna í útlöndum til þess aS
kynnast góSri læknislist, eg lærSi þaS í Stafangri í haust, er eg kyntist
yfirlækni Cappelen. Hann hefir lengi veriS talinn einn hinna allra fremstu
iækna i Noregi. í rúmlega 20 á'r hefir hann veriS yfirlæknir viS Stafangers
Commune sjúkrahús og undir stjórn hans hefir þetta sjúkrahús orSiS
fyrirmyndarstofnun. ÞaS var litiS i fyrstu, en þaS óx meS bænum og
jafnframt því sem Cappelen óx ásmegin. MeS tiSum utanferSum aflaSi
hann sér meiri og meiri þekkingar, aS honum hændust góSir menn og
hann gerSi þá enn betri. Margir bestu handlæknar NorSmanna hafa
gengiS í skóla hjá Cappelen. Á sextugfs-afmæli hans í hitteSfyrra, hei'Sr-
uSu margir lærisveinar hans hann meS myndarlegu min'ningarriti. MeSal
þeirra skal eg nefna Borchgrevink, Ingebrigtsen og Backer-Gröndahl.
Cappelen er óvenjulega vandvirkur skurSlæknir. Eg hefi á fáa horft,
sem mér hefir fundist jafngott aS læra af og Cappelen. SkurSarstofan
hans er af hinni vönduSustu gerS, svo eg hefi hvergi séS snotrari. Á
vegg hennar hafSi Cappelen látiS letra þessi orS:
„Præsente ægroto tateant colloquia, efugiant risus dum omnia dominat
morbus“.
Cappelen notar mjög staSdeyfingar nieS novocain-adrenalin og hafa aSr-
ir norskir læknar tekiS þaS mjög eftir honum. Eg sá hann gera tvær