Læknablaðið - 01.01.1931, Qupperneq 16

10
LÆKNABLAÐIÐ
kunnugt er. En af þeim viðskiftum man eg best það, sem sögurnar greina,
er hér fara á eftir:
I. Ráðskonan á sjúkrahúsinu hjá mér fær hita með höfuðverk, sérstak-
lega í hálfu höfðinu. Eftir nokkra daga bólgnar greinilega á henni önnur
kinnin, og við nánari athugun er ekki um a'ð villast, að hún hefir sinusitis
maxillaris. Eg sýg út gröft, er ánægður yfir að vitá hvað gengur að kon-
unni, stunda hana þar eftir, og hefi náttúrlega enga sérstaka varasemi við-
víkjandi smithættu. Eftir svo sem hálfan mánuð er allur gröftur horfinn
úi sinus og þar með öll bólgueinkenni, en konan hefir sifeldan hita og
þyngir heldur i stað þess að batna. Enda haíði hún taugaveiki.
II. Unglingspiltur legst með hitavellu. Bróðir hans á heimilinu hafði
haft greinilega lungnaberkla. Og a. m. k. eitt systkina hans conjunctivitis
eczematosa. Pilturinn kvartaði um ekkert, nema helst stirðleika i liða-
mótum, og engin sérstök sjúkdómseinkenni komu í ljós. Eg hafði stáðfast-
an grun um, hverskonar hiti þetta mundi vera, en þóttist með öllu viss eftir
nokkra daga, er hann steyptist út á fótleggjunum með vafalaust erythema
nodosum. Óátalið af mér, lá sjúklingurinn innan um fjölda fólks í þröng-
um húsakynnum. Nú liður og bíður, eg man ekki hvað lengi, útbrotin hverfa
en hitinn heldur áfram og sjúklingurinn verður veikari og veikari. Hann
hafði taugaveiki.
III. Telpa um eða innan við io ára aldur. Faðirinn gamall tæringar-
sjúklingur, þá kominn á Vífilsstaði. Hún sjálf og systir hennar höf'Su legið
áður með langvarandi hita •—- kirtlahita. Einn dag er komið með telpuna
til mín, hallandi undir flatt, með stífan hálsinn og höndina nudir vangan-
um, emjandi, ef reynt er að hreyfa hana í hálsliðunum. Og svona hefir
hun verið í 2 daga eða svo, nema heldur farið versnandi. Eg var ekki lengi
að sjá, hvað þetta mundi vera, skipaði að láta hana leggjast í rúmið, og
ætlaði á næstunni aS búa til handa henni gibsbeð. Það dróst þó í nokkra
daga, og mér til mikillar undrunar batnaði henni stirðleikinn í hálsinum
með hverjum deginum sem leið, og varð hún skjótt albata að því leyti. En
hitinn, sem var lágur fyrst, hækkaði eftir því sem hálsinn liðkaðist, enda
var þetta taugaveiki.
Rétt er að láta þess getið, að enginn þessara sjúklinga smitaði frá sér,
og var það slembilukka og mér að þakkalausu.
En lærdómurinn af sögunum er sá, aS sjúklingar geta haft fleiri en einn
sjúkdóm í einu, og þeir, sem á annað borð láta sér skjátlast, geta auðveld-
lega ,,skandaliserað“ á því.
Berklarannsókn í Berufjarðarhéraði. í sumar sem leið hefir héraðsl.
Árni Árnason gert Pirquetspróf á öllum héraðsbúum sínum, sem til náð-
ist. Var honum veittur dálitill styrkur af Sáttmálasjóði til þessa.
Berufjarðarhérað er afskekt, en í sumuin sveitum þess hefir berklav.
geisað. Verður fróðlegt að sjá hver niðurstaðan hefir orðið af rannsókn-
um þessum, og ekki síður hvaða ráð Á. Á. finnur til þess að bæta ástandið.
Allir læknar munu kunna Árna þökk fyrir dugnaðinn og áhugann, þó ekki
hafi hann orðið honum meðmæli hjá heilbrigðisstjórninni.