Læknablaðið - 01.06.1935, Side 12

26
LÆIC NA BLAÐIÐ
til þess, aö mönnum sé ljóst, aö
hér var á feröinni óvanalega efni-
legur vísindamaSur, sem samein-
aöi þá kosti er einn prófessor
mega prýöa: Góöa mentun, gnótt
visindalegs áhuga og vísindalegra
viöfangsefna er leysa skyldi í
framtíöinni.
Lárus kom hingað heim sumar-
iö 1934, en fékk erfiöar undirtekt-
ir. Hann fékk aö vita þaö smátt
og smátt, aö hann ætti aö fá 3000
króna árslaun — eins og dugleg
skrifstofustúlka — aö ekkerb hús-
næöi væri til fyrir rannsóknartæki
þau, er Rockefeller Foundation
haföi gefið til þess, að hann gæti
haldið áfram rannsóknum sínum,
og að ekkert fé væri til, til þess,
að standast straum af kostnaði við
rannsóknirnar.
Horfurnar voru því þessar: Bið
um óákveðinn tíma eftir prófes-
sorsstöðunni, rannsóknartækin
yrðu aö ryðga niður í einhverju
pakkhúsi, sultarlaun og loku skot-
ið fyrir vísindalega starfsemi.
Fyrir atbeina dr. med. Helga
Tómassonar var þó rannsóknar-
tækjunum komið fyrir á Kleppi, —
þeim var úthýst í hinni nýju bygg-
ingu Rannsóknarstofu Háskólans
— og sömuleiðis fékk Dr. Helgi
Tómasson því til leiðar komið að
Lárus gat haldiö rannsóknum sírr-
um áfranr og fékk hann sem að-
stoðarlæknir hjá Dr. Helga þau
laun, að hann náði lægstu prófes-
sorslaunum að öllu samanlögöu.
Svo kom Alþingi í vetur og batt
enda á dýrðina. Fjárveiting til vís-
indastarfa Lárusar var lækkuð^
svo að hún yrði gagnslaus og
varð það til þess, að hann tók
fullnaðarákvörðun um að fara af
landi brott og taka þeirri stöðu
er honurn bauðst í Kaupmanna-
höfn.
Ég hefi nú rifjað upp í stórum.
dráttum ganginn í þesu máli og vil
ég víta það tómlæti, er Lárusi Ein-
arssyni hefir verið sýnt hér heima..
Háskólinn hefir ekki efni á því, að
missa mann eins og Lárus og land-
ið ekki heldur. Við getum ekki til
eilífðar lifað á því, að grobba af
forfeðrunum og íslendingasögun-
um. Við verðuin að leggja eitthvað
nýtt af mörkum, en leiðin til þess
er áreiðanlega ekki sú, að flæma
af landi burt með tómlæti og kot-
ungshætti þá menn, sem líklegastir
eru til að gjöra garðinn frægan..
Ég óska Lárusi til hamingju með
sitt nýja starf — en samhryggist
Háskólanum að hann skyldi þurfa
að fara.
SuMcd/jBilcm. <í ý^-SjáAmclí . Eftir dr. G. Claessen..
Lærðasti núlifandi sullfræðing-
ur, prófessor F. Dévé í Rúðuborg,
hefir sett nafnið „terres classiques
de la maladie hydatique" á þessi
lönd: ísland, Ástralíu og Nýja-Sjá-
land, Argentinu og Urugay. Það
hlýtur að vera fróðlegt fyrir hér-
lendalækna að hafa fréttir af þess-
um sull-löndum, og þessvegna fara
hér á eftir nokkur atriði um á-
standið á Nýja-Sjálandi. Heimild-
irnar eru sumpart úr læknablaði'
þeirra Ný-Sjálendinga, sumpart úr
þréfum frá dr. Annderson í Inver-
cargill á N. Zeal., og frá próf. L.
Barnett, Otago, N. Zeal., sem er
„the grand old man“ læknanna
þar í landi, og próf. emeritus chir-
urgiæ. Hann hefir sína löngu
læknisæfi haft mesta fjölda sull-