Læknablaðið - 01.06.1935, Síða 16

30
LÆKNABLAÐIÐ
f 'PáÓJUóSOA, ExL/jOácL 'PjOuÍsSOH, Os&Ó.
Einn af frægustu vísindamönn-
um og mest þektu læknum NorS-
manna, Prófessor Edvard Pouls-
son, dó 19. mars þ. á. af angina
pectoris.
Hann var prófessor i lyfjafræöi
í Osló frá 1891 til 1928 og eftir
þaS forstööumaSur Vitaminstofn-
unar ríkisins í Osló til dauöadags.
Kenslubók hans í lyfjafræöi er
klassisk og hefir komiö' út á
þýsku, ensku og spönsku, 10. út-
gáfan á þýsku kom út 1933. Hún
hefur í mörg ár veriö aSalkenslu-
bóftin í lyfjafræSi, sem hefur ver-
iS notuS viö skandinavisku háskól-
ana, einnig hér í Rvik. Áhrif pró-
fessor Poulssons á skandinavíska
(og annara þjóöa) lækna hafa því
veriö mjög mikil og góö.
Prófessor Poulsson var eini
heiöursforseti Norsk Medicinsik
Selskap og talinn sá meöal norskra
lækna, sem flestar alj)jóöaviöur-
kenningar höföu staöiö til boöa, en
sem hann annaðhvort afþakkaöi
eða hélt leyndum. Og þó hann
væri stórmenni á alþjóðamæli-
kvarða, þá var hann hinn óbrotn-
asti og ástúðlegasti við hvern sem
vera skyldi, ávalt reiðubúinn til
þess aö hjálpa ungum kollegum og:
leiðbeina meö ráöum og dáö.
H. T.
Smágreinar og athugasemdir.
Getið nærri. Verölaunanefnd Nob-
elsstofnunarinnar hefir stundum
beöið G. H. aö senda sér tillögur
um úthlutun Nobelsverölauna í
læknisfræöi. Fyrir nokkrum árum
lag^Si hann til að próf. Eigkmann í
Hollandi yröu veitt þau, en hann
varð manna fyrstur til þess aö
uppgötva vítamin. Ekfki fékk hann
verðlaunin í þaö sinn, heldur næsta
sinni. Síöast lagöi hann til að Bost-
onarlæknarnir Minot og Murphy
fengju verölaunin fyrir lifrarmeö-
ferð á anæmia pern., en þó væri
það ósangjarnt aö ganga fram hjá
G. H. Whipple, sem heföi lagt
grundvöllinn undir uppgötvun
hinna. Verðlaununum var skift
milli þeirra þriggja. .
Utanfarir lækna.
Fáum fræðimönnum mun vera
þaö jafn nauðsynlegt og læknum,
að fara utan og sjá meö eigin aug-
um allar breytingarnar og fram-
farirnar, sem þróast upp á fáum
árum. Og nú vill svo vel til, aö
aldrei hefir það veriö jafnauövelt
fyrir héraðslækna aö sigla og nú,.
er þingiö veitir nokkurn styrk til
utanfara og auk þess standa
dönsku spítalaplássin opin, að
minsta kosti fyrst um sinn. — Og;
þó er viö ýmsa erfiðleika að stríða.
Þaö þarf aö borga varalækni (vik-
ar) og sjá jafnframt fyrir heim-
ilinu. Svo er það leitt að þurfa
að ^kilja konuna eftir, ekki síst ef
hana langar til þess aö slást í
förina og hefír máske aldrei far-
iö utan. Erfitt er þaö og fyrir
marga lækna aö losa sig viö börn
og bú og ýmisleg aukastörf, sem
hvíla á flestum. Þrátt fyrir allt
vill svo kostnaöurinn veröa meiri
en efnin Ieyfa.
Eg vil ekki gera lítiö úr þessum
torfærum, en eigi aö síöur held ég
að Iæknar megi ekki láta þær vaxa
sér í angunn Það má ganga aö>