Læknablaðið - 01.05.1940, Qupperneq 12

;o
LÆKNABLAÐIÐ
fyrir Vestfjörðum, SirSurlandi og
AustfjörSum. — A8 spítalinn var
byggður á Fáskrúðsfiröi mun
mest hafa stafað af því hve mik-
ils trausts og álits Georg naut hjá
Frökkum, enda byggðu þeir þá ó-
venju veglegt íbúðarhús handa
Georg um leið og þeir byggðu
spítalann. Var jafnan mikið að
starfa á spítalanum um sumartím-
ann, meðan frakknesku skipin
voru hér og hafði þá Georg einatt
aðstoðarlækni þann tíma. En segl-
skútunum smáfækkaði og hurfu
loks alveg er styrjöldin hófst
1914.
Einnig sóttu þá spítalann sjúk-
lingar viða að af Austfjörðum til
handlæknisaðgerða. Fékst Georg
töluvert við skurðlækningar fram-
an af, en hætti þeim svo að mestu
smátt og smátt, þegar samgöngur
fóru að verða greiðari til Reykja-
víkur.
Auk læknisstarfanna gengdi
hann ýmsum störfum. Hann var
árum saman póstafgreiðslumaður
á Fáskrúðsfirði, formaður spari-
sjóðsins, fulltrúi spítalafélagsins
frakkneska, konsúll Frakka o. .s.
frv. Öll þessi störf leysti hann af
hendi með þeirri framúrskarandi
reglusemi og snyrtimensku, að fá-
séð mun. Enda var það sem ein-
kendi manninn mest, þessi ein-
staka prúðmenska og snyrti-
menska í allri framkomu, á hon-
um eða því, sem í kringum hann
var sást aldrei blettur eða hrukka
— og var hann þó pjattlaus og
enginn hégómamaður.
Á þessum árum fór Georg oft-
sinnis utan og fór víða um lönd,
til þess að kynna sér lækningar og
háttu annara þjóða. Hann fór um
mörg lönd Evrópu, en lengstum
dvaldi hann í Frakklandi.
Héraðsbúar höfðu mestu mætur
á Georg heitnum og sýndu það í
verki, er þeir gáfu honum dýr-
mætt gullúr er hann var búinn að
vera læknir þeirra í 25 ár og
færðu honum virðulegt heiðurs-
skjal undirritað af héraðsbúum er
hann lét af embætti. Sömu vin-
sælda og virðingar naut hann i
Keflavíkurhéraði þann skamma
tíma sem honum auðnaðist að
dvelja þar. — Frakkar sæmdu
hann heiðursmerkjum: Officiér
d’Academie og Chevalier de la
Legion d’Honneur.
Georg heitinn var tæpur meðal-
rnaður á hæð, vel vaxinn, þéttur
á velli, andlitið svipmikið.
Hann hafði sig lítt í franuni í
almennum málum, var fámáll, ó-
hnýsinn um annara hagi, ágætlega
greindur, þéttur i lund, vinfast-
ur. NokkuS var hann þur á mann-
inn viS fyrstu kynningu, en rættist
brátt úr, ef honum féll maðurinn.
Hann var næmur á alt broslegt,
glaðlyndur í kunningjahóp og
gestrisinn mjög.
Georg var tvígiftur. Fyrri kona
hans, Karen (Wathne), dó eftir
sex ára sambúð árið 1912, áttu
þau þrjú börn, Alfreð stúdent, dó
á Vífilsstöðum, Valborgu búsetta
í Kaupmannahöfn og Karen búsett
hér í Reykjavík. Seinni kona hans
var Anna (f. Jörgensen), ekkja
Gunna/rs Þorljjörnssonar kaupm.
Hún lést í ágúst 1938.
Með Georg heitnum eiga læknar
á bak að sjá prúðmenni, sem hvar-
vetna var sinni stétt til sóma.
M. E,