Læknablaðið - 01.05.1940, Side 16

74
LÆKNABLAÐIÐ
sem ekki hefir fundist neitt inn-
gangsport i, nr. 3 og 14, eru bæði
samskonar, og þa'S tuberculosis, sem
annars er mjög sjaldgæf, nl. endo-
metritis tuberculosa. Manni gæti
dottið í hug bein genital-infektion,
en atbugandi er ])ó, aS 16 ára gamla
stúlkan hefir einnig garnasár, og
gæti þaÖ e. t. v. bent á tonsillar-
infektion.
Af því, sem hér hefir verið sagt
sést, aS inngangsleiSin fyrir berkl-
ana er hér á landi landsamlega oft-
ast öndunarfærin, en meltingarfær-
in tiltölulega sjaldan. Erlendis hef-
ir frumsmitun í gegn um meltingar-
færin fundist mjög misalgeng, eins
og tafla 9 sýnir.
Tafla 9. Frumsýking í melingar-
færum í ýmsum löndum.
Höfundur Staður “/oEarnir
Lubursch Posen . . . 39.8
» . . Diisseldorf 13.5
Councilman . . . Boston . . 37.1
Hnbschmann . . . Leipzig . . 28.0
Heller<fc Wagener Kiel .... 21.0
Beitzke Berlín . . . 16.0
» .... Diisseldorf 15.0
> — Graz .... 40
H. Albrecht . . . Wien . . . 0.7
Ghon Prag .... 2.5
Huguenin . ... Genf .... 5.8
Comby Frakkland 0
af 1432Í barnasekt.
í þessum tölum er aÖeins átt við
primær garnainfektion, en hálseitl-
ar ekki taldir meÖ. ViÖ sjáum af
])essu yfirliti, aÖ við erum með
þeim allra lægstu hvað þetta atriði
snertir, enda ekki við öðru að bú-
ast, þar sem nautaberklar virðast
vera óþektir hér.
Við höfum nú ræktað alls 270
berklastofna hér, frá flestum þeim
líffærum, sem berklar koma fyrir
í, en aldrei höfum við ennþá fund-
ið neinn typus bovinus. Þegar prim-
ær mesenterialtuberculosis kemur
samt fyrir hjá okkur, sýnir það, að
ekki er öruggt að telja allar prim-
ærinfektionir i görnum stafa af
nautaberklum, eins og alment er
gert.
Ályktanir. Hvaða ályktanir er
hægt að draga af þessum rannsókn-
um? Þótt okkar materiale sé ekki
stórt, þá gefur það samt greinilega
hugmynd um, hvað finst af berkla-
veiki við krufningar, og mér er nær
að halda, að þegar við höfum feng-
ið meiri fjölda krufninga úr að
vinna, nokkur þúsund t. d., þá komi
það í ljós, að heildarútkoman verði
ekki mjög langt frá þvi, sem þess-
ar rannsóknir hafa sýnt, þ.e.a.s. að
því leyti, sem þær geta gefið svar
við þvi, sem við vildum fá að vita.
Svo lágar tölur sem hér er um að
ræða, eru ekki til þess fallnar, að
gefa upplýsingar um dánartölu af
berklaveiki í landinu, síst þegar sek-
tionsmateriale er eins og hér,annars-
vegar frá stærsta berklahæli lands-
ins, hinsvegar frá Landspítalanum,
sem einkum áður fyr tók mikið af
berklasjúklingum. En við þurfum
ekki á slikum upplýsingum að halda,
því að dánartölurnar eru mjög á-
reiðanlegar, og ekki hætta á að þeim
skeiki svo að nokkuru nemi. Það,
sem fyrir mér vakti með þessum
rannsóknum var, eins og ég hefi
tekið fram áður 1) að komast eft-
ir því, hve mikill hluti landsmanna
hafi menjar um berklasýkingu, 2)
á hvaða aldri smitunar er helst að
vænta og 3) hvernig berklaveikin
kemur fram anatomiskt hér á landi
og hvort nokkur munur kynni að
vera á háttalagi veikinnar hér, sam-
anhorið við önnur lönd.
Viðvíkjandi 1) er óhætt að segja,
að krufningamateriale okkar geti
vel svarað þeirri spurningu, svo
langt sem það nær, því að hér er