Læknablaðið - 01.08.1967, Side 25

LÆKNABLAÐIÐ
131
Við Óskar heitinn gengum samtímis i 1. bekk Menntaskólans
og urðum kandídatar sama ár, svo að leið okkar lá að miklu
leyti saman á námsárunum, þótt vík væri lengi milli vina, er út í
læknisstarfið kom.
óskar taldi sér heiður að því að vera bróðursonur Eyjólfs
„Landshöfðingja“ i Hvammi, sem var einræðisherra í sinni sveit
i um það bil hálfa öld, og kvaðst vilja líkjast honum. Munu þeir
og hafa verið skaplíkir nokkuð, því að Óskar var ómyrkur í máli,
ráðrikur og harðgerður. Varð honum og þörf hörku nokkurrar,
því að síðari ár ævi sinnar var hann langtímum svo vanheill, að
hann gat lítt eða ekki fylgt fötum, og sárþjáður síðustu mánuð-
ina. Helfregn hans kom því ekki á óvart og varð vinum hans
l'rekar huggun en harmsefni.
P. V. G. Kolka.