Læknablaðið - 01.02.1968, Qupperneq 58

28
LÆKNABLAÐIÐ

LÍNURIT 2
>
/> '
//
/ / f
/ / /
/ / /
/ \ / V /
/ J r \ / / J
// \ \ / /
4 7/ \ / / TALA ORMAEGGJA í LOMBUM UR BEITARTILRAUNUM Á KORPULFS- STÖÐUM SUMARIÐ 19 6 4. Lino A 6lomb úr filroun B-2Jengu ftkkerf ormoly Liho B 6lomb úr filr B-2,fengu phenofhioiine 3vor * LÍno C lOIÖmb úr filr B-3. fengu phenofhionne 3vor *
/ /
// c X / L x
// b
/ '/
1
Moi júm' JÚfl' Agús f Sepfember Okfober
auka áhrif þeirra. Talað er um, að kindin læknist af sjálfu sér,
þegar hún nær ormajafnvægi með góðri fóðrun eða beit, án þess
að fá ormalyf. Reynslan sýnir einnig, eins og fyrr var sagt, að
smitnæmar lirfur ná þá ekki fótfestu í vefjum kindarinnar. Jafn-
framt er álitið, að mótefnin stöðvi þróunarferil þeirra lirfa, sem
hafa þegar náð bólfestu í vefjunum, en stöðvi einnig eða dragi
úr eggjaframleiðslu fullorðinna orma. Út frá þessari stöðvun,
sem mótefnin valda, hefur meðal annars verið reynt að skýra
hina miklu aukningu á ormaeggjum í saur fjárins í lok vetrar
(apríl—maí), en á þeim tíma þykir líklegt, að mótstaða fjárins
minnki og því hækki eggjatalan í saurnum.
Á línuritum, sem eru byggð á tölu ormaeggja í saur, má auð-
veldlega greina í stórum dráttum samspilið milli þrifa, mótefna-
myndunar og ormafjölda eða tölu ormaeggja. Lítum á fullorðið
fé (sjá línurit yfir Korpúlfsstaða-ær og I. línurit frá Hesti). 1
gróandanum fyrri hluta sumars fá ærnar alhliða næringu, mót-
staðan eykst, ormarnir láta undan síga, og eggjatalan lækkar.
Síðan helzt eggjatalan venjulega lág fram á vetur. En þegar líð-
ur á veturinn og fóðrið verður efnasnauðara, en kindur þurftar-
frekari vegna fóstursins, magnast ormarnir, eggjatalan hækkar
og kemst hæst í ánum um burðinn. En þegar líður frá burði, fer
nýgróðurinn aftur að vinna á, og eggjatalan lækkar. Þó geta
ormar aukizt í lambánum, þegar líður á sumarið, einkum þegar