Læknablaðið - 15.06.1980, Page 42

162
LÆKNABLADID
n
STARFSREGLUR STÖÐUNEFNDAR
I. LAGAÁKVÆÐI
Stöðunefnd er skipuð samkvæmt lögum um
heilbrigðisþjónustu nr. 57/1978.
II. STARFSREGLUR
II-l.
Þau gögn sem stöðunefnd leggur til grundvall-
ar mati á hæfni umsækjenda eru:
a) Umsókn viðkomandi með upplýsingum um
menntun og störf (lækningaleyfi, sérfræði-
viðurkenning).
b) Meðmæli yfirmanna (eða samstarfsmanna).
c) Umsögn sérfræðinga eða annarra aðila,
sem leitað er álits varðandi umsækjendur.
d) Annarri vitneskju stöðunefndar um mennt-
unar- og starfsferil umsækjenda.
Séu gögn eða upplýsingar ófullnægjandi ber
stöðunefnd að leita til umsækjenda og/eða
annarra aðila um nánari upplýsingar.
II-2. Hæfnismat
Stöðunefnd ber fyrst að kanna hvort umsækj-
endur uppfylla þær kröfur sem íslensk lög
gera um tilskilin »leyfi« (lækningaleyfi, sér-
fræðiviðurkenningu) til pess gegna aug-
lýstri læknisstöðu. Þannig getur stöðunefnd að-
eins talið hæfan til þess að gegna læknisstarfi
þann sem hlotið hefur ótakmarkað lækninga-
leyfi. Læknir telst því aðeins hæfur til að
gegna starfi sérfræðings á/eða utan sjúkra-
húss, yfirlæknis, aðstoðaryfirlæknis eða deid-
arlæknis á svæðis- eða deildarsjúkrahúsum
að hann hafi öðlast sérfræðingsviðurkenningu
í viðkomandi grein. Ef stöðunefnd er kunnugt
um að læknadeild og landlæknir hafi mælt
með að umsækjandi hljóti sérfræðingsviður-
kenningu er nefndinni heimilt að mæla með
umsækjanda í stöðu sérfræðings. Stöðunefnd
getur ekki ákvarðað að umsækjandi uppfylli
þau skilyrði sem þarf til að hljóta sérfræðings-
viðurkenningu og mælt með honum á þeim
forsendum. Við hæfnismat ber að taka tillit til
ávirðinga eða misferlis í starfi. Misferli í starfi
getur verið svo alvarlegs eðlis að ástæða sé til
að stöðunefnd dæmi af þeim sökum einn
umsækjanda óhæfan að gegna því starfi, sem
um er sótt.
II-2. A) Nánara hæfnismat og samanburður
á hæfni
Meta skal hæfni við:
a) Læknisstörf.
b) Vísindastörf.
c) Stjórnunar- og skipulagsstörf.
d) Kennslustörf.
e) Önnur störf er máli kunna að skipta.
Við hæfnismat, þ. e. samanburð á menntun og
starfsferli umsækjenda, er tvennt lagt til
grundvallar, þ. e. a. s. starfsreynsla og færni og
þess vegna er nauðsynlegt að skilgreina þau
hugtök ásamt notkun hugtaksins reynsla.
Starfsreynsla: Fyrst og fremst er átt við þann
árafjölda, sem viðkomandi hefur varið til
menntunar og starfstíma við störf, sem teljast
gefa hagnýta reynslu til að gegna umsóttu
starfi. Sjö ár í sama starfi teljast gefa hámarks-
reynslu í því starfi.
Færni: Árangur í fyrri störfum, svo sem hafi
umsækjandi skarað fram úr í starfi, flýtt fyrir
framþróun eða bætt starfsháttu á sínu sviði.
Ennfremur skal taka tillit til samvinnuhæfni og
annarra eiginleika, sem gera umsækjanda
heppilegan til að gegna viðkomandi starfi.
Reynsla: Allt það er eykur hæfni, þ. e. bæði
starfsreynsla og færni.
Við endanlegt hæfnismat er lagt til grund-
vallar eðli þess starfs, sem um er sótt og höfð
er hliðsjón af starfsreynslu og færni, sbr. kafla
III.
Skal nú fjallað um einstaka þætti:
a) Hæfni vid læknisstörf: Átt er við menntun
(undirbúnings- og sérfræðimenntun, við-
halds- framhaldsmenntun), sem viðkom-
andi hefur aflað sér og reynslu og þekkingu
í sams konar eða hliðstæðum störfum og
umsækjandi mun fást við í hinni nýju stöðu.