Afmælisblað Kára: 1922-1947 - 26.05.1948, Blaðsíða 30

um hús. Hér ægir saman óþriflegum og ljótum
skúrum, oft til litils gagns fyrir eigendurna, girð-
ingar ljótar og brotnar, og svo mætti lengi telja.
En það er ekki aðalatriðið, heldur hitt, á hvern
hátt mætti helzt úr þessu bæta. Mér er það ljóst,
að það er ekki hægt nema á einn hátt, með sam-
tökum, og hvað væri þá eðlilegra en, að unga fólkið
innan íþróttafélaganna tæki þetta hlutverk að sér.
Það er þess að byggja bæinn. Hér er verkefni fyrir
unga fólkið til þess að láta til sín taka og sýna
hvers æskan er megnug, ef æskumaðurinn tekur
sér fyrir hendur að fegra kringum hús foreldra
sinna, eða beita áhrifum sínum innan iþróttafélag-
anna á félaga sína, með þvi að gera samanburð á
því hvernig ástandið er nú, hvernig það gæti verið.
Þetta er hugsjón, sem vinna verður að. Ef íþrótta-
félögin tækju að sér forystuhlutverk í þessu
máli, er hægt að vinna þrekvirki og gera bæinn
okkar þannig, að öllum finnist hann hafi þá til-
finningu, sem grípur hvern þann, er hann augum
lítur það, sem fallegt er í ríki náttúrunnar. Ég
minntist áður á það, er íþróttafélögin komu sér
upp sínu íþróttaheimili (íþróttahúsinu) og hversu
mikinn félagsþroska það sýndi. Til þess að félags-
lífið í einu félagi geti verið gott, þarf að búa þannig,
að öllum ytri skilyrðum sé fullnægt. Hér á Akra-
nesi er komin fram hugmynd um að reisa félags-
heimili, sem öll félög bæjarins hefðu aðgang að.
Þessari hugmynd verður að halda lifandi til þess
að gott félagslíf haldist. Hér er eitt verkefni fyrir
íþróttafélögin að vinna að, þvi að það er ekki síður
nauðsynlegt, að halda upp góðu félagslífi, en að
geta stundað íþróttaæfingar.
Einn er sá hlutur, sem við Akurnesingar eigum,
og ekki er jafn-góður annars staðar, en það er
Langisandur. Þessum undurfagra og nytsama stað
er ekki nógur sómi sýndur og jafnvel íþróttafélög-
unum, sem ætti þetta helzt að vera ljóst, hefur
orðið sú skyssa á, að gleyma honum. Þau hafa ekki
notfært sér hann sem skyldi fyrir baðstað,og bezta
tækinu gerðu af náttúrunnar hendi til sundiðkana.
Ef iþróttafélögin tækju upp ákveðnari baráttu fyrir
sundmennt hér á Akranesi, en þau hafa nú þegar
gert — því segja má, að hún hafi verið lítil — þá
gæti það orðið til þess að vekja mun meiri eftirtekt
á Langasandi en nú er. Ég hugsa, að það séu fáir,
sem hafa gert sér ljósa þá þýðingu, sem Langi-
sandur gæti haft fyrir okkur Akurnesinga, bæði
líkamlega og efnahagslega séð. 1 öllum löndum er
það eitt, sem allir vilja eignast fyrir sinn bæ, en
það er eitthvað, sem dregið getur að ferðafólk.
Sums staðar er þetta fjöll eða önnur náttúrufyrir-
brigði, til dæmis baðstaður. Nú er það svo, að ef-
laust má segja, að Langisandur, sé bezti ef ekki
eina baðströnd, sem Islendingar eiga og þar að
auki svo vel í sveit sett sem á verður kosið. öðrum
megin liggur að henni höfuðborg Islands, á hina
hönd eitthvert fallegasta hérað landsins. Þetta
mundu þykja það miklir kostir í öðrum löndum,
að ekki þætti forsvaranlegt að láta þá ónotaða. Til
þess að skýra það, hversu mikla efnahagsþýðingu
það hefði fyrir Akranes, ef framkvæmt væri það,
sem með þyrfti við Langasand, er efni í blaðagrein.
Einu er hægt að ganga út frá, að við þær aðgerðir
mundi Akranes hafa betri aðstöðu en flest önnur
bæjarfélög, yfir sumarmánuðina, til þess að geta
kallast ferðamannabær, og það ættu Akurnesingar
að athuga einmitt nú, þegar verið er að vinna að
því að færa umferðina frá Akranesi.
Undirstaða þess að ná árangri á íþróttasviðinu
eru góðir æfingavellir og leikvangur. Völlur sá,
sem íþróttafélögin hafa nú við að búa, er í alla
staði ófullnægjandi, og ekki um neitt land að ræða
við hann, sem hægt er að fá til þess að bæta úr.
Þess vegna fóru félögin að athuga land undir
væntanlegt iþróttasvæði, og varð fyrir valinu land-
ið, sem liggur á milli Skógræktarinnar og Þórðar-
stykkis, sem er um 9 hektarar að stærð og vel lá-
rétt. Það hafa staðið yfir samningar um að fá þetta
land í fleiri ár. Land þetta var eign kirkjunnar,
þar tíl á síðast liðnu ári, að Akranesskaupstaður
keypti landið. Og nú standa sakir þannig, að bæj-
arstjórnin hefur samþykkt að láta íþróttafélögin
fá landið undir íþróttasvæði og þar með, að bærinn
skuli láta i té vélar og verkfæri til ræktunar lands-
ins og má því segja, að fyrsta áfanga sé náð. Nú
kemur því til kasta íþróttafélaganna um það, hversu
mikil alvara og áhugi hefur staðið á bak við kröfuna
um bætt vallarskilyrði. Þau verða að gera sér það
ljóst, að það veltur allt á því, hversu mikill fram-
kvæmdahugur er til þessa máls, og íþróttasvæðið
kemst því aðeins upp, að hver einstaklingur innan
félaganna sýni viljan í verki og vinni ötullega að
framgangi málsins.
Það mun ef til vill einhver spyrja á hvern hátt
íþróttafélögin eiga að vinna að framgangi málsins.
Ég mun svara því eins og mér kemur það fyrir
sjónir. Nú þegar í vor verður að hefja framkvæmd
verksins, og nota til þess þær vélar, sem bærinn
hefur lofað að leggja fram. Þá væri hægt að ræsa
fram landið, ryðja af þúfum og mynda úr þeim
áhorfendapalla utan um aðalleikvanginn, plægja
og herfa landið svo hægt sé að sá í það í sumar.
Þetta mundi vera áætlun fyrsta ársins og má segja,
28
AFMÆLISBLAÐ KÁRA