Hús & Búnaður - 01.06.1968, Blaðsíða 9

I
’
Og þá fyrst fáum við samræmda heild, að þetta
tvennt falli saman og bjóði okkur velkomin, þegar við
komum heim að starfi dagsins loknu.
Ýmsir virðast líta svo á, að hér skipti litlu máli,
hvað gert sé við lóðina; hún geti hvort sem er aldrei
orðið okkur til yndis vegna veðurskilyrða og jarð-
vegs; hér setjist maður ekki út í forsælu trjákróna
og drekki síðdegiskaffið við fuglasöng og skóg-
arilm. Hér er um talsverðan misskilning að ræða.
Erlendis eru tré gjarnan ræktuð til þess að þau veiti
svalan skugga frá heitri sólinni. Við sem búum við
miklu svalara loftslag þurfum ekki á slíkum trjám
að halda. Markmið okkar hlýtur miklu fremur að
vera að rækta smávaxna runna sem veita skjól fyr-
ir næðingnum, án þess að byrgja fyrir vermandi sól.
Þetta mættu bændur einnig athuga. I mörgum
löndum, sem þó eru hlýrri en það sem við byggjum,
er talið sjálfsagt að rækta skjólbelti til hlífðar öðrum
veikbyggðari gróðri. Hvað veldur því, að þess sjást
ekki dæmi hér, þar sem þörfin hlýtur þó að vera
miklu brýnni?
Við verðum að haga görðum okkar svo, að þeir
henti íslenzku veðurfari og íslenzkri náttúru. Þeir
geta engu síður verið furðu fjölbreyttir og vakið
okkur yndi. Hægt er að gera garo fallegan með siétt,
blómum, lágvöxnum trjám ásamt góðri umhirðu.
Garður verður því aðeins fallegur, að hann sé vel
hirtur. Það þarf því ávallt að gera ráð fyrir því, að
hann útheimti talsverða vinnu. En við þurfum líka að
hugsa fram til komandi tíma. Með garðinum okkar
erum við ekki eingöngu að vinna í eigin þágu, heldur
einnig framtíðarinnar; gera land okkar fegurra.
í þessum þáttum verður fjallað um ýmis atriði,
sem garðyrkju áhugamanna varðar, einkanlega þó
í sambandi við fegrun við hýbýli manna. Það eru vin-
samleg tilmæli til sem flestra úti um land, að þeir
sendi okkur frásagnir af athyglisverðum görðum úr
heimabyggð sinni og helzt myndir. Við viljum fylgj-
ast sem bezt með öllu slíku starfi.