Morgunblaðið - 01.11.2011, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 2011
✝ Auður Stef-ánsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 23.
maí 1926. Hún and-
aðist á öldr-
unardeild Land-
spítala Fossvogi 19.
október 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán
Árnason, kaup-
maður á Gríms-
staðaholtinu, f. 8.
júní 1887, d. 14. janúar 1977, og
Guðlaug Pétursdóttir, f. 16.
október 1886, f. 22. maí 1962.
Auður var yngst tíu systkina en
eftirlifandi systur hennar eru
Guðrún, f. 19. júní 1915, og
Ágústa, f. 29.7. 1923.
Maður hennar var Haraldur
Guðmundsson rafvirkjameist-
ari, f. 16. ágúst 1926, d. 10.
ágúst 2000. Þau slitu samvistir.
Börn hennar og
Haraldar eru Björg
Haraldsdóttir, f. 12
apríl 1956, og
Pálmi Haraldsson,
f. 22. janúar 1960,
kona hans er Halla
Rannveig Halldórs-
dóttir, f. 16. mars
1969, og eru börn
þeirra Ragnar
Gabríel Ragn-
arsson, f. 20. júní
1991, Bryndís Silja Pálmadóttir,
f. 27. september 1992, barns-
móðir Anna Marí Ingvadóttir,
Markús Pálmi Pálmason, f. 9.
júní 1998, og Finnur Tómas
Pálmason, f. 12. febrúar 2001.
Vinur til margra ára er
Magnús Berg Bergsteinsson, f.
21. ágúst 1922.
Útför Auðar hefur farið fram
í kyrrþey.
Elsku hjartans mamma mín
hefur sagt skilið við þetta jarð-
neska líf. Hún var hetjan mín
sem aldrei kvartaði þó hún væri
sárþjáð orðin. Alltaf sagði hún
að hún væri „aðeins betri en í
gær“, að „þetta væri alveg að
koma “ eða „bara gott“.
Dugnaður, ósérhlífni, nýtni
var að hennar skapi. En hún var
líka „pjöttuð“, jákvæð og æðru-
laus. Hún var Reykjavíkurmær
fædd á Grímsstaðaholtinu í
faðmi fjölskyldu þar sem móðir
hennar Guðlaug var hlýi faðm-
urinn, þar sem alltaf var hægt að
leita sér huggunar og faðirinn
Stefán var kletturinn. Þar ólst
hún upp, yngst tíu systkina en
þau voru Jakobína, Pétur,
Björgvin, Laufey, Árni, Guðrún,
Fjóla, Ingvar og Ágústa.
Elskulegar uppáhaldsfrænkur
mínar, Guðrún og Ágústa, lifa
systur sína.
Í huga mínum var alltaf sum-
ar þegar mamma var lítil stelpa,
elskuð og kannski líka svolítið
dekruð sem yngsta barnið. Gekk
hún undir gælunafninu „Him-
nesk“ á meðal systra sinna
vegna blíðu sinnar.
Ég á eftir að sakna hennar
mikið og kveð hana með þakk-
læti en trúi því að þangað sem
hún er komin sé sama sumarið
og var alla daga í æsku hennar.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Björg.
Elsku amma mín í Sæ.
Nú hefur þú kvatt þennan
heim og við kveðjum þig með
brosi og táraflóði. Minningarnar
eru einar eftir og þær varðveit-
um við með ljúfsárum söknuði
um ókomin ár.
Þegar ég hugsa til baka og
minnist þín koma upp í huga
mér margar góðar minningar en
fegurstu minningarnar eru þeg-
ar ég var lítil og sat með spræt
inni í eldhúsi hjá þér í Sævið-
arsundinu og við spiluðum. Þú
þóttist ekki sjá þegar ég hljóp
fram í forstofu og breytti spil-
unum og að sjálfsögðu leyfðir þú
mér að vinna. Þú gast setið og
spjallað við mig endalaust og
ekki þreyttistu á að spila við lít-
inn krakka sem aldrei gafst upp.
Þú varst alltaf góð og blíð með
einlægt bros sem lýsti af áhuga,
hlustaðir áhugasöm á hvað var
að gerast í lífi okkar barna-
barnanna og varst alltaf fyrst til
að koma með athugasemd ef ég
var í nýjum fallegum kjól eða
með skrautlegan hring.
Við kveðjumst að sinni, elsku
amma.
Æ brotnar alda hafs og hefst á ný
sem himnar taka litaskiptum ótt.
Í dögun þíðir drífu sólin hlý,
að degi loknum kemur aftur nótt.
(Sölvi Björn.)
Þitt barnabarn,
Bryndís Silja.
Tengdamóðir mín, Auður
Stefánsdóttir, lést hinn 19. októ-
ber síðastliðinn.
Auður var einstaklega skyn-
söm og skipulögð kona sem
passaði vel upp á sitt. Hún var
athugul og fylgdist m.a. vel með
heimi fjármálanna sem okkur
hinum þótti æði kúnstugt áhuga-
mál hjá konu á hennar aldri.
Skýringuna má þó eflaust finna í
tíðaranda þeim er hún ólst upp í,
þar sem hennar kynslóð lærðist
snemma að verðmæti yrði að
skapa með vinnuframlagi og
ósérhlífni. Hún var því dugleg til
vinnu og sá alfarið um sín mál,
frá fyrstu tíð. Hún vandaði til
allra verka og fór sparlega með,
til að sjá sér og sínum farborða.
Auður var mikil hannyrða-
kona og flest lék í höndunum á
henni. Hún breytti gleri í litrík
listaverk, prjónaði og saumaði.
Fjölskyldan naut svo góðs af
þeirri vinnu og sjást verk hennar
víða. Myndarskapurinn fór held-
ur ekki framhjá þeim sem hana
heimsóttu. Heimilið hennar bar
þess merki að henni var annt um
hlutina sína, hún fór vel með það
sem henni áskotnaðist, hvort
sem það var gamalt eða nýtt.
Auður fylgdist vel líka með
allri dægur- og þjóðmálaumræðu
og missti síður af sjónvarpsfrétt-
um. Við hin höfðum vit á að hafa
símtöl okkar og heimsóknir til
hennar á öðrum tímum en
fréttaútsendingar sjónvarps-
stöðvanna.
Hún Auður var sérkennilega
félagslynd. Henni leiddist ekki í
einverunni enda fann hún sér
ávallt verkefni. Þegar boðið var í
afmæli eða aðrar veislur lagði
hún þó niður störf, klæddi sig
upp og hélt okkur selskap. Það
þótti henni skemmtilegt en ekki
síður okkur. Mér eru sérstak-
lega minnisstæð síðustu jól þeg-
ar stórfjölskyldan var saman
komin á aðfangadag, bæði ömm-
ur og afi, börn og barnabörn. Þá
var Auður hamingjusamasta
kona í heimi.
Þær eru ófáar ferðirnar mínar
til Auðar, sérstaklega á Skúla-
götuna. Hún vildi endalaust
fréttir af börnunum sínum og
barnabörnum sem hún var afar
stolt af. Svo vildi hún ræða tísku
og oftar en ekki enduðum við
inni í fataskápnum hennar því
þar geymdi hún eðalflíkurnar
sínar, sumar hverjar jafngamlar
mér. Slík vettvangsferð, spjall
og kaffi í stutta stund urðu þess
oftast valdandi að ég fór út í
hversdagsleikann með bros á
vör.
Elskuleg tengdamóðir mín
var einstaklega sjálfstæð og
sterk kona. Stóð með sjálfri sér
og sínum eins og klettur. Hún
setti mikinn svip á líf okkar og
minningu hennar munum við
halda á lofti.
Halla Rannveig
Halldórsdóttir.
Hún Auður amma mín var
mjög mikilvæg manneskja í
mínu lífi. Ég var alltaf velkom-
inn í heimsókn til hennar, að
spila, fá mér að borða, fá góð ráð
eða bara til að heilsa upp á hana
og spyrja hvernig henni líði.
Þegar ég var hjá ömmu minni
fannst mér það eins og að vera
hjá engli því hún var alltaf svo
indæl og góðhjörtuð. Ég mun
aldrei gleyma henni og hún mun
alltaf eiga stað í hjarta mínu.
Markús Pálmi.
Hún amma Auður var blíð og
góð. Hún átti oft nammi þegar
hún var á Grund. Hún kunni líka
að spila ólsen ólsen og gaf okkur
stundum grjónagraut. Hún var í
tískunni og fór í gullskó þegar
það var matarboð. Hún var alltaf
að kyssa okkur á kinnina og svo
spurði hún okkur um lífið. Þegar
ég var lítill þá hún leyfði mér að
fá far með sér á göngugrindinni
sinni. Mér þótti vænt um ömmu
Auði og ég mun aldrei gleyma
henni.
Finnur Tómas.
Elskuleg vinkona mín, Auður
Stefánsdóttir, er horfin af þessu
tilverusviði. Hinn mikli eilífi andi
tók hana til sín að kvöldi 19.
október síðastliðins. Umvafin ást
og umhyggju fjölskyldu sinnar
lagði hún upp í ferðalagið til
annarra heima. Ég vil trúa því
að þar bíði hennar góðar stundir,
fallegir dagar og ástvinir sem
farnir eru á undan henni.
Örlögin buðu henni ekki upp í
dans á hverjum degi, henni var
úthlutað mörgum bröttum
brekkum að klífa en hún fór þær
allar með reisn og æðruleysi.
Hún var dama fram í fingur-
góma, hefðarkona í allri fram-
komu og hennar stíll var yfir það
hafinn að kvarta. Hennar stíll
var að sigla hægum byr gegnum
veikindi og erfiðleika, sjá bros-
legu hliðarnar en leggja annað
til hliðar. Kjarkur hennar var
óbilandi. En margt var geymt en
ekki gleymt.
Við þekktumst í þrjátíu ár.
Skiptumst á leyndarmálum sem
aldrei verða aftur sögð, töluðum
um tísku og tilbrigði, börnin
okkar og barnabörnin, dægur-
mál og dagsins önn. Drukkum
kakó úr stórum bollum og bætt-
um út í heilum helling af þeytt-
um rjóma.
Það voru forréttindi að eiga
hana að, samskipti okkar verða
geymd í gullkistu minninganna.
Ég er henni afskaplega þakklát
fyrir að vera vinur minn í blíðu
og stríðu en sérstaklega vil ég
þakka henni fyrir allt sem hún
gerði fyrir Ragnheiði Kolbrúnu
dóttur mína.
Einhvers staðar, einhvern
tíma seinna hittumst við aftur og
þá munum við sitja á indælum
svölum í sólskini, ekki ský á
himni og blærinn hvíslar leynd-
armálum að trjánum, fuglarnir
tína upp afganginn af sæta-
brauðinu, við munum drekka
marga bolla af súkkulaði og
spörum ekki rjómann, allir erf-
iðleikar og veikindi að baki og
við munum brosa við framtíðinni
því það hlýtur að vera framtíð
þarna hjá hinum mikla eilífa
anda.
Kæra vinkona, góða ferð og
megi þér launast öll þín góðsemi
og tryggð.
Elsku Bryndísi Silju og öðr-
um ástvinum votta ég mína
dýpstu samúð.
Þín vinkona,
Anna.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
(23. Davíðssálmur)
Þegar ég kveð mína kæru vin-
konu Auði Stefánsdóttur er svo
margs að minnast, margar góðar
stundir bæði í gleði og sorg.
Auður var móðir vinkonu
minnar Bjargar en hún var einn-
ig vinkona mín og áttum við
trúnað hvor annarrar. Vinátta
hennar, umhyggja og tryggð var
einlæg.
Hún gladdist með mér á góð-
um stundum í lífi og starfi en
einnig sýndi hún mér einstakan
samhug þegar á móti blés í líf-
inu. Hún var mér góð fyrirmynd
á svo margan hátt að ógleym-
anlegt er.
Auður bjó yfir mikilli reisn og
lét ekkert buga sig. Hún var
sjálfstæð kona og þegar hún
veiktist fyrir mörgum árum
sýndi hún mikið æðruleysi og
dugnað, hún hélt ótrauð áfram
og náði sér ótrúlega vel með
mikilli þjálfun. Ég dáðist að
dugnaði hennar og vinnusemi í
gegnum árin, uppgjöf var ekki
hennar aðferð við mótlæti.
Auður var ekki vön að sitja
auðum höndum og var mikil hag-
leikskona. Hún fylgdist vel með
og var áhugasöm um það sem
var að gerast í samfélaginu
hverju sinni.
Við áttum oft skemmtilegar
stundir og samtöl saman en Auð-
ur hafði mikinn áhuga á hollustu
og heilbrigðu líferni og kom oft-
ar en ekki með góð ráð og
ábendingar mér til handa og
reyndar varðandi ýmislegt ann-
að.
Auður var smekkleg kona og
hafði gott auga fyrir því sem fal-
legt var.
Að lokum þakka ég Auði fyrir
allt það góða sem hún lagði mér
til í lífinu og minning um góða
vinkonu og vináttu mun fylgja
mér um ókomin ár.
Ég bið guð að geyma þig eins
og við sögðum svo oft hvor við
aðra á kvöldin.
Björgu vinkonu minni sem
sinnti móður sinni af einstakri
alúð síðustu árin votta ég inni-
lega samúð mína, Pálma og fjöl-
skyldu hans og einnig systrum
Auðar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Hvíl í friði.
Elísabet E. Jónsdóttir.
Auður
Stefánsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Á flótta undan fölskum ráðum
svo fávís, aum og veik.
Ég tók á rás með tár í augum
og trúði á kraftaverk.
Vonin bar mig beina leið
í blíða faðminn þinn,
þú gafst mér skjól, varðst skjöldur
minn
svo skynsöm, traust og góð.
(Afr. K.)
Takk fyrir allt elsku
Auður.
Guð blessi minningu
þína.
Ragnheiður Kolbrún.
Elsku amma, þú veist hve sárt
ég sakna þín, það er ótrúlega stórt
tómarúm í mínu lífi þegar svona
góð vinkona hverfur á braut, og
svo skyndilega. Ég vil þú vitir að
sanngjarnari og réttsýnni konu
hef ég aldrei kynnst, allt óréttlæti
hvar sem stigið var niður lést þú
þig varða og lést ekki þitt eftir
liggja ef þú gast rétt hjálparhönd.
Lifandi dæmi um það er stúlka í
Afríku sem er skólagengin með
þinni aðstoð. Réttlætiskenndin
skein í gegn þegar við ræddum
um helstu fréttir dagsins. Þrátt
fyrir það varstu alltaf bjartsýn og
talaðir mikið um fallega hluti og
gjörðir sem og fegurðina í nátt-
úrunni. Myndin á ísskápnum var
af álftarunga í faðmi móður sinn-
ar, það heillaði mína konu. Ég
Kristjana Valgerð-
ur Jónsdóttir
✝ Kristjana Val-gerður Jóns-
dóttir fæddist á Ísa-
firði 2. október
1926. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 20. októ-
ber 2011.
Útför Kristjönu
fór fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 28.
október 2011.
heyri enn óminn af
fallegu söngröddinni
þinni, hláturinn var
meira að segja mel-
ódískur. Mikið er ég
þakklát fyrir allar
okkar stundir saman
og öll föstudags-
kvöldin okkar á síð-
astliðnum árum. Ég
kveð þig með mikl-
um söknuði.
Þín vinkona,
Vilborg.
Það var sárt þegar ég frétti af
andláti þínu, upp komu minningar
um hlýhug og drenglyndi, gleðina
hjá þér þegar öll fjölskyldan var
samankomin.
Veraldlegir hlutir höfðuðu ekk-
ert sérstaklega til þín, innviðirnir
fjölskyldan og eitthvað uppbyggi-
legt, þá naustu þín.
Þú varst hrein og bein, það
gustaði stundum, þú þoldir ekki
óréttlæti.
Ég veit að það myndast tóma-
rúm þegar ekki er lengur hægt að
fara til Viggós og Jönu, en minn-
ingin lifir.
Ég kveð þig kjarnakona.
Guð geymi þig
Guðbrandur Guðjohnsen.
Elskulegi frændi minn.
Hvað við eigum eftir að sakna
þín. Við héldum lengi vel að þú
myndir vinna þessa orrustu eins
og þú hefur unnið aðrar. En
Sigurgeir Scheving
✝ SigurgeirScheving, leik-
stjóri, fæddist í
Vestmannaeyjum
8. janúar 1935.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Vest-
mannaeyja 24.
október 2011.
Útför Sigurgeirs
fór fram frá Landa-
kirkju í Vest-
mannaeyjum 29.
október 2011.
Guð hefur þurft á
góðum leikara og
leikstjóra að halda,
það á trúlega að
fara að setja upp
Hart í bak og
himnafaðirinn veit
að þú ert á heima-
velli í leiklistinni.
Elsku Geir, hvað ég
þakka þér alla um-
hyggjuna og vinátt-
una á undanförnum
árum og alla tíð elskusemi. Vott-
um Ruth og allri fjölskyldunni
samúð okkar. Farðu á Guðs veg-
um.
Sigríður Þóroddsdóttir og
Ragnar Guðmundsson
(Sigga og Raggi).
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
GUÐRÚNAR ÞORLÁKSDÓTTUR
frá Hofi í Vestmannaeyjum,
er lést hinn 13. október.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir góða umönnun.
Eiríkur Þ. Einarsson, Anna Gísladóttir,
Óskar S. Einarsson, Kristrún Hjaltadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðs-
ins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi
liður, "Senda inn minningargrein",
valinn úr felliglugganum. Einnig
er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram.
Minningargreinar