Morgunblaðið - 24.11.2011, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. NÓVEMBER 2011
✝ Páll HeiðarJónsson fædd-
ist í Vík í Mýrdal
16. febrúar 1934.
Hann andaðist á
Borgarspítalanum
12. nóvember 2011.
Foreldrar hans
voru Jón Pálsson, f.
10.4. 1904, d. 1.9.
2000, og Jónína
Magnúsdóttir, f.
23.1. 1907, d. 30.12.
1997. Systkini Páls Heiðars:
Hálfsystir Guðrún Ásmunds-
dóttir, f. 21.5. 1921, d. 2.9. 1980.
Alsystkin: Guðrún Jónsdóttir, f.
16.6. 1931, Bragi Jónsson, f.
12.9. 1936, d. 5.10. 1987, Ragnar
Jónsson, f. 9.6. 1945, d. 7.8.
1945.
Fyrrverandi eiginkona: Erla
Sigurbjörnsdóttir, f. 31.3. 1938.
Sonur: Jón Heiðar Pálsson, f.
20.5. 1957. Barnabörn: Einar
Helgi Jónsson, f. 23.4. 1976. Tvö
barnabarnabörn: Halldóra Sif
og Elín Björt Einarsdætur. Guð-
rún Jónsdóttir, f. 24.8. 1976. Tvö
Páll Pálsson, f. 27.2. 1966, d.
27.2. 1987. Sonur: Egill Heiðar
Anton Pálsson, f. 26.10. 1974.
Barnabarn: Sigríður María Eg-
ilsdóttir, f. 1.11. 1993.
Barnsmóðir: Elisabeth Pröll,
f. 17.1. 1948. Barn: Viktora Jóna
Pröll. f. 13.10. 1981. Þær eru bú-
settar í Þýskalandi.
Eftirlifandi eiginkona: Ásta
Björgvinsdóttir, f. 30.6. 1948.
Börn hennar eru Stefán Guð-
jónsson, f. 6.10. 1963, og Sólveig
Kristjánsdóttir, f. 4.7. 1965.
Páll Heiðar lauk versl-
unarprófi frá Verzlunarskóla Ís-
lands árið 1952. Hann lauk end-
urskoðunarnámskeiði frá
Háskóla Íslands 1958 og stund-
aði nám í félagsvísindum við
sama skóla 1976. Hann var lög-
giltur þýðandi og dómtúlkur í
ensku. Páll Heiðar starfaði við
endurskoðun hjá N. Manscher
1953-57 og hjá SÍS 1958-62.
Hann var skrifstofustjóri hjá
Flugfélagi Íslands í London
1963-71. Árið 1971 hóf hann
störf sem dagskrárgerð-
armaður hjá RÚV. Síðastliðin
tíu ár starfaði hann sem löggilt-
ur skjalaþýðandi og dómtúlkur.
Útför Páls Heiðars fer fram
frá Dómkirkjunni í dag, 24. nóv-
ember 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.
barnabarnabörn:
Sturla Már og Jón
Logi Stefánssynir.
Páll Heiðar Jóns-
son, f. 10.9. 1991.
Matthildur Soffia
Jónsdóttir, f. 10.9.
1997. Dóttir: Erla
Óladóttir, f. 25.5.
1958. Barnabörn:
Natalie Wakefield,
f. 4.5. 1977. Barna-
barnabarn: Kristi-
an Luigi, f. 3.11. 2008. Matthew
Wakefield, f. 18.10. 1980.
Barnsmóðir: Erla Tryggva-
dóttir, f. 4.12. 1929. Barn:
Tryggvi Rúnar Pálsson, f. 17.10.
1960.
Barnsmóðir: Gunnheiður
Magnúsdóttir, f. 11.3. 1935, d.
18.12. 2010. Barn: Jóhanna
Gunnheiðardóttir, f. 24.9. 1963.
Fyrrverandi eiginkona: Maria
Teresa Goncalves de Silva, f.
22.8. 1936. Dóttir: Maria Chris-
tie Pálsdóttir, f. 28.5. 1964.
Barnabarn: Halldór Heiðar
Hallsson, f. 11.11. 1986. Sonur:
Leiðir okkar Páls hafa legið
saman allt frá því ég man fyrst
eftir mér. Fjölskyldur okkar
bjuggu hvor sínum megin
þorpsgötunnar vestast í Vík í
Mýrdal. Þótt fjölskylda Páls
flytti til Reykjavíkur, að því er
mér fannst allt of fljótt, voru
feður okkar, Jón og Óskar,
tengdir traustum vinaböndum
meðan báðir lifðu.
Í Vík stóð Páll fyrir alls kyns
undarlegum uppátækjum sem
við yngri krakkarnir fylgdumst
með af athygli og þótti mikið til
koma að fá að fylgja foringj-
anum. Hann stóð m.a. fyrir
mikilli vegagerð ofan af bökk-
unum og niður í fjöru og var
þessi vegur varðaður fjörustein-
um alla leið. Við strákarnir ók-
um bílum okkar eftir þessari
braut löngu eftir að Páll var
farinn úr plássinu.
Næst lágu leiðir okkar saman
þegar hann starfaði hjá Sam-
bandinu í hagdeild kaupfélag-
anna. M.a. ferðaðist Páll um
landið og setti upp vélabókhald
hjá kaupfélögunum. Ég var um
skeið í læri hjá honum við þessa
iðju og voru það sérdeilis
ánægjulegar stundir.
Páll Heiðar var afar
skemmtilegur maður. Hann var
hrókur alls fagnaðar hvar sem
hann fór og gæddur miklum
persónutöfrum. Fólk laðaðist að
þessum heillandi manni.
Hann var líka óvenjulega
fjölhæfur og margt til lista lagt.
Páll var þeim hæfileikum gædd-
ur að geta náð framúrskarandi
árangri í flestu sem hann tók
sér fyrir hendur. Hann stundaði
píanónám við Tónlistarskólann í
Reykjavík af miklu kappi og
síðan orgelleik hjá Páli Ísólfs-
syni. Hann hefði náð mjög langt
á tónlistarbrautinni ef hann
hefði helgað sig þeirri gyðju
eingöngu.
Páll varð strax þjóðþekktur
maður þegar hann hóf að flytja
fréttir og reglubundna pistla í
útvarpið frá London þar sem
hann starfaði hjá Flugfélagi Ís-
lands. Hann vann þessa þætti af
slíkri fagmennsku að fólk sat
límt við útvarpstækin. Ég
dvaldi í Oxford í nokkra mánuði
1962 og var þá gestur á heimili
Páls og Maríu löngum stundum.
Þegar heim kom frá London
gerðist hann dagskrárgerðar-
maður hjá útvarpinu og flutti
með sér ferskan andblæ í þá
stofnun og innleiddi ný vinnu-
brögð í þáttagerð.
Eitt af því sem Páll átti létt
með var að læra erlend tungu-
mál. Hann talaði þýsku með
ágætum eftir stutta dvöl í
Þýskalandi og tók síðar próf
sem löggiltur enskur dómtúlkur
og skjalaþýðandi og starfaði við
það til dauðadags. Það eru ófá-
ar bíómyndir sem Íslendingar
hafa horft á með textum Páls
sem eru mjög meitlaðir.
Örlögin höguðu því þannig að
við bjuggum í nokkur ár í lok
síðustu aldar og við upphaf nýs
árþúsunds gegnt hvor öðrum á
þakinu á Laugavegi 105 eins og
í gamla daga austur í Vík. Þar
voru samskipti okkar Önnu og
Páls og Ástu náin og kær. Við
Anna þökkum fyrir þær góðu
stundir.
Minnisstæðastur er Páll mér
þegar hann sat við flygilinn
heima hjá sér á Hverfisgötunni
og glímdi við Beethoven í gríð
og erg eða lék Prelúdíu og fúgu
í g-moll eftir Bach á orgelið í
Víkurkirkju. Ég bið Guð að
varðveita þennan góða dreng og
styrkja og blessa börnin hans
og ástvini alla.
Baldur Óskarsson.
Árið 1968 var viðburðasamt.
Um vorið hófust mótmælaað-
gerðir stúdenta í París sem
vöktu hræringar víða um heim,
Sovétríkin gerðu innrás í
Tékkóslóvakíu og svo mætti
lengi telja. Þeir sem voru um
tvítugt þá og höfðu meiri áhuga
á að breyta heiminum en að ota
eigin tota, a.m.k. það veifið,
fengu meira að segja nafnið
„68-kynslóðin“.
Í mínu litla lífi bar það meðal
annars til tíðinda árið 1968 að
um sumarið starfaði ég við leið-
sögn íslenskra ferðamanna í
London og kynntist þá næst-
ráðanda ferðaskrifstofu Íslend-
inga á Piccadilly, Páli Heiðar
Jónssyni, sem var afskaplega
skemmtilegur og vel gefinn
náungi, píanisti og lífskúnstner,
pistlahöfundur Ríkisútvarpsins
og einstakt sjarmatröll. Tókst
þegar með okkur mikill vin-
skapur sem ekki minnkaði þeg-
ar hann fluttist ásamt konu
sinni og börnum til Íslands fá-
einum árum síðar og varð ná-
granni minn og fjölskyldu
minnar vestast í Vesturbænum.
Var samgangur þá mikill milli
heimilanna og leið varla sá dag-
ur næstu áratugi að við Páll
hittumst ekki og blönduðum
geði.
Þessi ár haslaði Páll sér völl
sem einn helsti fjölmiðlamaður
landsins, frumkvöðull í dag-
skrárgerð með fréttatengda
spjallþætti á morgnana og alls
kyns þáttaraðir sem jafnvel enn
eru við lýði eins og Vikulokin.
Ég held að á engan sé hallað
þótt sagt sé að Páll Heiðar hafi
gerbylt íslenskum útvarpskúlt-
úr og eigi e.t.v. allra manna
mestan heiður af að innleiða
nýja og alþjóðlega strauma í
dagskrárgerð Ríkisútvarpsins á
sínum tíma.
Við Páll Heiðar áttum saman
ótalmargar góðar stundir. Ég
minnist hans með þakklæti og
hlýhug fyrir það sem hann var
mér og sendi börnum hans og
öðrum ástvinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Örnólfur Árnason.
Það gustaði svo sannarlega
um Pál Heiðar Jónsson á öldum
ljósvakans þegar hann fluttist
hingað til lands á fyrri hluta
áttunda áratugarins eftir um
áratugar dvöl í Lundúnum, þar
sem hann starfaði hjá Flug-
félagi Íslands. Samhliða störf-
um sínum þar flutti hann pistla
í útvarpinu um gang mála í
heimsborginni og var áður en
hann var fastráðinn hjá útvarp-
inu orðinn þekktur fyrir sína
sérstöku rödd, og sumir sögðu
að framburðurinn bæri svolítið
enskan hreim.
Því verður ekki á móti mælt
að Páll Heiðar bar með sér
ferska vinda á öldum ljósvak-
ans, „rás hins hugsandi manns“
eins og hann gjarnan nefndi
Rás 1. Hann átti líka því láni að
fagna að stjórnendur útvarpsins
voru opnir fyrir hugmyndum
hans um dagskrárgerð. Ekki
verður farið hér í að nefna allar
þær nýjungar í dagskrárgerð
sem Páll Heiðar innleiddi, en
aðeins til að nefna eitthvað þá
má segja að hann hafi bylt
morgunútvarpinu á Rás 1, þar
sem hugmyndaauðgi hans fékk
notið sín. Enn býr útvarpið að
þessum þætti Páls Heiðars, að
ekki sé minnst á Vikulokin, sem
lifir góðu á lífi á laugardags-
morgnum. Aðrir dagskrárliðir
sem varpa ljóma á dagskrár-
gerð hans eru samsettu þætt-
irnir um atvinnulíf. Þar tróna
hæst þættir hans um sjávar-
útveg, fiskveiðar og -vinnslu,
þar sem hann fylgdist með allt
frá veiðum og vinnslu um borð í
skipum og í frystihúsum og á
markað erlendis. Þá má ekki
gleyma þáttunum „Baldur og
hafmeyjan“ þar sem hann var
um borð í varðskipinu Baldri í
síðasta þorskastríðinu, og
reyndar var þessi þáttur end-
urfluttur fyrr á árinu.
Þeir sem dvöldu um lengri
eða skemmri tíma í Lundúnum
á þessum árum og tilheyrðu
vinahópi Páls Heiðars kynnt-
umst í gegnum hann mörgum
hliðum lífsins í Lundúnum, og
svo þegar hann fluttist hingað
heim bar hann ekki aðeins með
sér ýmislegt af því besta frá
Breska ríkisútvarpinu – BBC,
heldur og líka ýmislegt í háttum
og siðum Breta sem við höfðum
kynnst ytra. Góðir hádegisverð-
ir á veitingastöðum voru þar of-
arlega á blaði, og nú mörg und-
anfarin ár höfum við nokkrir
komið saman í hádeginu á
fimmtudögum undir forystu
Páls Heiðars og krufið málin til
mergjar ásamt því að neyta há-
degisverðar. Þar hefur „forseti
vor“ átt sinn stað í hornsóf-
anum uppi á lofti á Lækjar-
brekku.
Páll kunni vel að meta góðan
félagsskap, var vinmargur og
hrókur alls fagnaðar í góðra
vina hópi. Vinnusemi hans var
líka við brugðið og hann fékkst
við þýðingar allt fram á síðasta
dag.
Páll Heiðar hafði ekki aðeins
áhuga á pólitík og heimsmálum,
heldur var hann ekki síður mik-
ill áhugamaður um klassíska
tónlist, og þeir sem áttu þess
kost að hlusta á hann takast á
við klassísku meistarana á loft-
inu á Hverfisgötunni munu
seint gleyma þeim stundum.
Ferðir á tónleika austur að
Kirkjubæjarklaustri voru fastur
liður á hverju sumri, og síðast
nú í sumar.
Við í hádegisverðarklúbbnum
„BOYS“ sendum aðstandendum
Páls Heiðars innilegar samúð-
arkveðjur um leið og við þökk-
um góð kynni.
Kári Jónasson.
Látinn er framúrskarandi
skemmtilegur félagi og sam-
starfsmaður til margra ára, Páll
Heiðar Jónsson, löggiltur dóm-
túlkur, skjalaþýðandi og fv. út-
varpsmaður – með svo miklu
meiru. Páll Heiðar starfaði
lengi við sjónvarpsþýðingar,
fyrst hjá Ríkisútvarpinu og
seinna þegar Stöð 2 kom til
sögunnar var hann einn af
fyrstu þýðendunum sem þar
voru ráðnir. Á Stöð 2 starfaði
hann allt fram undir það síðasta
eða í u.þ.b. aldarfjórðung. Þar
glímdi hann við það þýðingalit-
róf sem stöðin býður upp á, af-
þreyingarefni af ýmsum toga,
snúið fræðsluefni, óperur og
fjölmargt annað. Páll Heiðar
var vandvirkur en jafnframt af-
kastamikill þýðandi og átti auð-
velt með að umorða, draga út
aðalatriði og laga þýðingar að
hinu knappa formi skjátext-
anna.
Þýðendur á Stöð 2 eiga sér
félag sem stendur vörð um
sameiginlega hagsmuni þeirra
og á þeim vettvangi fara sam-
skipti þeirra að langmestu leyti
fram. Þar var Páll Heiðar lengi
vel virkur félagi, sótti fundi og
skemmtanir og lagði ávallt gott
til málanna. Honum var einkar
lagið að létta lund manna með
hnyttnum athugasemdum eða
skemmtisögum af ýmsu tagi
enda frábær sögumaður með
sína sérlega áheyrilegu útvarps-
rödd. Þannig var það lengi fast-
ur liður á aðalfundum félagsins
að þegar hefðbundnum aðal-
fundarstörfum var lokið kvaddi
Páll Heiðar sér hljóðs og ávarp-
aði samkunduna. Þar fór hann
gjarnan um víðan völl en aldrei
vantaði neitt upp á skemmtileg-
heitin og frásagnarsnillina.
Hann var líka lengst af endur-
skoðandi félagsins og lagði mik-
ið upp úr vönduðum frágangi á
ársreikningum þess, uppsetn-
ingu, leturgerð og öðru sem þá
varðaði. Það var ekki síður til-
hlökkunarefni að heyra Pál
Heiðar leggja fram og skýra
ársreikningana en hlýða á
ávörpin sem áður voru nefnd.
Páll Heiðar var skarpgreind-
ur maður sem fylgdist vel með
þjóðfélagsmálum og átti auðvelt
með að greina þar þræði og
tengsl, aðalatriði og aukaatriði,
ekki síður en í sjónvarpsþýðing-
unum. Hann lék á píanó og var
mikill aðdáandi klassískrar tón-
listar en líkast til minna fyrir
Bítlagarg. Hann var áhugasam-
ur um glæsibíla og átti ýmsa
slíka gæðinga um dagana. Þá
naut hann vindla og víns og
fleiri lífsins gæða – og ekki
leiddist honum að fara í
„lunch“.
Fyrir allnokkrum árum
komst Páll Heiðar á eftirlauna-
aldur og var þá gerður heið-
ursfélagi í Félagi þýðenda við
Stöð 2. Allra síðustu árin hafði
hann að mestu dregið sig út úr
félagsstarfinu og samskiptin lít-
il sem engin. Þegar þau þó voru
brást ekki að viðmótið var hlý-
legt, það var stutt í grallaralegt
brosið og glettnisglampann í
augunum. Þannig munum við
minnast hans.
Fjölskyldu og aðstandendum
Páls Heiðars Jónssonar sendum
við innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd Félags þýðenda
við Stöð 2.
Úlfar Sigmarsson.
Þegar ég var útvarpsþulur
um 1970 voru stundum á dag-
skrá Lundúnapistlar, frásagnir
hljóðritaðar þar og sendar
heim. Þeir vöktu athygli og
þótti ýmsum að framsetning
bæri nokkurn keim af langri
dvöl flytjandans í Bretlandi.
Hann hét Páll Heiðar Jónsson
og þegar ég fór að vinna við
dagskrárstjórn fáum árum síðar
kynntist ég honum. Þá hafði
hann verið fastráðinn dagskrár-
gerðarmaður við Ríkisútvarpið.
En á þessum árum voru slíkir
menn fágætir í útvarpinu.
Raunar aðeins Páll Heiðar og
Jónas Jónasson.
Þegar Páll Heiðar hverfur úr
heimi lifenda sjáum við á bak
tímamótamanni í útvarpsþátta-
gerð hérlendis. Hann stjórnaði
fyrstur manna samræðum á
laugardagsmorgnum um við-
burði vikunnar og öðrum
löngum umræðuþáttum. Meiru
skipti að hann setti fyrstur
saman vandlega unna og efn-
ismikla þætti um þjóðmál á
breiðum grundvelli, ekki síst
rækilega umfjöllun um atvinnu-
og efnahagsmál. Þetta var
þungavigtarefni. Í ársskýrslu
Ríkisútvarpsins um dagskrána
1976 segir um störf Páls Heið-
ars: „Hann stjórnaði m.a. gerð
9 þátta um vinnslu á hraðfryst-
um fiski, útflutning hans og
sölu í Bandaríkjunum og lífið á
flutningaskipunum, 2ja þátta
um líf, störf og viðhorf áhafn-
arinnar á varðskipinu Baldri, en
gerði auk þessa þátt um loðnu-
veiðar, annan um fjárfestingar-
mál og 5 þætti um ástand,
skipulag og framtíðarhorfur í
orkumálum landsmanna, sem
lauk með hringborðsumræðum
um Kröfluvirkjun.“ Svona dag-
skrárgerð er á öðrum stöðvum
falin fjölmennum hópum, en hér
vann Páll með tæknimanni
margra manna verk og gerði
það af óbrigðulli fagmennsku.
Hann var ein styrkasta stoð út-
varpsins á þessum árum og
lengi síðan, hækkaði þær kröfur
sem réttmætt er að gera til al-
mannaútvarps.
Páll Heiðar var nokkuð form-
fastur maður, bæði í vinnu sinni
og framgöngu yfirleitt. Kenndi
þar áhrifa langdvalar með Bret-
um. Eitt af því sem hann gerði
var að halda námskeið fyrir fólk
sem áhuga hafði á þáttagerð við
Ríkisútvarpið. Ýmsir sem síðar
létu að sér kveða sem útvarps-
menn stigu sín fyrstu spor und-
ir handleiðslu Páls.
Páll Heiðar var góður sam-
starfsmaður. Öllu sem hann tók
að sér var borgið í höndum
hans. Jafnan réð hann einn
mótun sinna þátta og gafst það
vel. Á þeim tíma sem hann
starfaði mest var viðkvæmni
stjórnmálamanna gagnvart út-
varpsefni meiri en nú og þeir
höfðu aðgang að yfirstjórn Rík-
isútvarpsins gegnum útvarps-
ráð. Ekki slapp Páll við gagn-
rýni úr þeirri átt, en langoftast
hlutu þættir hans einróma við-
urkenningu þeirra sem báru
skyn á fagleg vinnubrögð í út-
varpi. Ég kveð Pál Heiðar Jóns-
son með þökk fyrir samstarf og
kynni sem voru mér mikilsverð
þótt ekki starfaði ég á sama
efnissviði og hann. Mér hefur
verið falið að flytja hér þakkir
og kveðjur Ríkisútvarpsins, sér
í lagi frá Rás 1 sem hann nefndi
stundum „rás hins hugsandi
manns“. Standi hún undir því
sæmdarheiti er það mönnum
eins og honum að þakka.
Gunnar Stefánsson.
Þegar Páll Heiðar Jónsson
kom heim frá Lundúnum til
starfa við Ríkisútvarpið færði
hann með sér ferska vinda; ný
efnistök og vinnubrögð – og
hann innleiddi nýjungar í dag-
skrárgerð, sem enn sér stað í
dagskrá útvarpsins.
Ég þóttist hafa himin hönd-
um tekið þegar mér barst boð
frá sameiginlegum vini okkar,
Hermanni heitnum Svein-
björnssyni fréttamanni, þá rit-
stjóra Dags á Akureyri, um að
taka að mér þáttargerð fyrir
Morgunvaktina frá Akureyri,
en morgunþáttur Páls var eitt
vinsælasta útvarpsefnið á þeim
árum. Þetta var í árdaga út-
varpssendinga frá Akureyri, og
samstarfsmaður minn á Akur-
eyri var Björgvin heitinn Júní-
usson, Baddi Jún.
Þessar morgunútsendingar
úr „Reykhúsinu“ á Akureyri
leiddu svo til starfa minna síðar
hjá Ríkisútvarpinu, en mest um
vert var, að þær urðu upphaf að
góðu samstarfi, skemmtilegum
félagsskap og traustri vináttu
okkar Páls Heiðars.
Nýliði gat vart fengið betri
lærimeistara en Pál. Hann
kenndi manni að velja áhuga-
verða viðmælendur; fólk, sem
hefði virkilega eitthvað fram að
færa en ekki bara að tala. Hann
kenndi viðtalstækni og hann var
meistari klippinga til að ná
fram kjarna málsins. En um-
fram allt kunni hann að hlusta á
viðmælandann og láta frásögn
hans þróa viðtalið.
Páll Heiðar var víðlesinn,
fylgdist vel með heimsmálum
jafnt sem heimamálum, jafnvíg-
ur á söguna sem sviptivinda
dægurmálanna, og í allri um-
fjöllun um dægur- og stjórnmál
var hann hinn fullkomni „sjent-
ilmaður“. Hann fylgdi þeirri
gullnu reglu að það væri ekki
hans sem fréttamanns að kveða
upp dóma. Slíkt var hlustand-
ans.
Fyrir 20 árum varð Páll fyrir
heilsutjóni, sem skerti rödd
hans og sneri hann sér þá að
mestu að þýðingum úr ensku,
en hann var löggiltur dómtúlk-
ur og skjalaþýðandi. Hann
sinnti því af þeirri elju, ná-
kvæmni og vandvirkni, sem af
honum var að vænta. Þær kvik-
myndir, sem hann hefur ís-
lenzkað, eru trúlega á annað
þúsund talsins.
Páll hafði ríkan sjálfsaga og
hóf vinnudag sinn á undan flest-
um öðrum og vann oft langt
fram á kvöld, en hann gætti
þess þó alltaf að eiga tíma fyrir
langan „lunch“ með vinum sín-
um. Þessar hádegisstundir urðu
með árunum að föstum þætti í
lífi okkar nánustu vina hans.
Þeirra verður lengi saknað.
Ástríða Páls Heiðars var tón-
listin. Hann var lærður í tónlist-
arsögu, vel liðtækur píanisti og
sótti konserta eftir mætti. Flyg-
illinn var hjarta heimilis hans.
Þar til hann kynntist Ástu.
Á kveðjustund vil ég þakka
Páli leiðsögn og umburðarlyndi,
hlýja vináttu, ánægjulegar
skíðaferðir og skemmtistundir –
sem því miður urðu stopulli
vegna utanlandsbúsetu minnar
síðustu tvo áratugi. En heim-
koma mín hefur hverju sinni
hafizt með hádegisverði.
Löngum „lunch“. Og þannig
held ég að endurfundirnir verði.
Bjarni Sigtryggsson,
Moskvu.
Páll Heiðar
Jónsson