Morgunblaðið - 22.12.2011, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 2011
✝ Eyjólfur Mart-insson fæddist í
Vestmannaeyjum
23. maí 1937. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Vest-
mannaeyja 17. des-
ember 2011.
Foreldrar hans
voru hjónin Martin
Tómasson, f. 1915,
d. 1976, útgerð-
armaður, og
Bertha Gísladóttir, f. 1920, hús-
móðir. Systur Eyjólfs eru: Rósa,
f. 1941, maki Ársæll Lárusson,
og Emilía, f. 1949, maki Sig-
urður Ingi Skarphéðinsson.
Eyjólfur kvæntist Sigríði Syl-
víu Jakobsdóttur 25. ágúst 1966.
Sigríður Sylvía fæddist í Vest-
mannaeyjum 7. nóvember 1945.
Foreldrar hennar voru hjónin
Jakob Óskar Ólafsson, f. 1915, d.
1992, og Jóhanna María Bjarna-
aði til dauðadags, m.a. sem
framkvæmdastjóri en nú síðast
sem bókari. Eyjólfur gegndi
fjölmörgum trúnaðarstörfum
um ævina. Hann var um þrjátíu
ára skeið ræðismaður Dana í
Vestmannaeyjum og var veitt
Dannebrogsorðan 1994. Hann
sat um árabil í stjórn Ísfélags
Vestmannaeyja, Lífeyrissjóðs
Vestmannaeyja, Lifrarsamlags
Vestmannaeyja og Báta-
ábyrgðarfélags Vestmannaeyja,
þar sem hann var formaður um
nokkurt skeið. Þá sat hann m.a.
í stjórn Skeljungs, Samfrost og
ÍSNÓ, auk þess sem hann sat í
varastjórn Sölumiðstöðvar
hraðfrystihúsanna og Verðlags-
ráði sjávarútvegsins um árabil.
Eyjólfur lét einnig til sín taka í
félagsstörfum í Vestmanna-
eyjum. Hann sat í stjórn knatt-
spyrnufélagsins Týs og Þjóðhá-
tíðarnefnd, Akóges, Rótarý, auk
þess sem hann gegndi trún-
aðarstörfum fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn.
Útför Eyjólfs fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, 22. desember 2011, og
hefst athöfnin kl. 11.
sen, f. 1919, d.
1972. Börn Eyjólfs
og Sigríðar eru: 1)
Jóhanna María, f.
1967. Fyrrverandi
maki er Albert
Pálsson. Synir
þeirra eru Anton
Emil, f. 1997, og
Benedikt Aron, f.
2005. 2) Martin, f.
1971, maki hans er
Eva Þengilsdóttir,
f. 1966. Börn þeirra eru Þengill
Björnsson, f. 1991, Sylvía, f.
1999, og Tinna, f. 2001.
Eyjólfur ólst upp í Vest-
mannaeyjum. Hann lauk versl-
unarprófi frá Verzlunarskóla Ís-
lands árið 1959. Eftir
verslunarpróf starfaði hann hjá
fjölskyldufyrirtækinu, Tómasi
M. Guðjónssyni hf. Árið 1961 hóf
hann störf hjá Ísfélagi Vest-
mannaeyja þar sem hann starf-
Brimsorfinn og tignarlegur
Heimaklettur blasir við út um
gluggann á Sjúkrahúsinu í Eyj-
um þar sem pabbi lá síðustu dag-
ana. Hann átti ríkan sess í huga
pabba og var ekki laust við að
hann ókyrrðist liði of langt á milli
funda þeirra. Pabbi ólst upp á
Miðhúsatúninu við rætur Heima-
kletts og sagði hann oft frá ýmsu
bralli peyjanna í þaraklæddum
klöppunum á Urðunum. Hvernig
þeir kepptust við að þekkja
bátana af vélarhljóðinu, hvað allt
lifnaði við í léttri og þýðri vorgol-
unni og hvernig svartfuglinn
spókaði sig á hverri snös og skein
á hvítar bringur prófastsins sjálfs
í hinum græna kolli Heimakletts.
Já þetta var sannkölluð ævin-
týraveröld og víst er að nálægðin
við Klettinn var pabba sérlega
kærkomin síðustu ævistundirnar.
Pabba leið betur í návist þessa
trausta vinar.
Pabbi var ljúfur maður og hlýr.
Hjartaprúður og þolinmóður.
Reiddist ekki. Valdi alltaf friðinn.
Hann var skaplétt góðmenni sem
mætti viðfangsefnum lífsins af
auðmýkt. „Ja, það væri verra ef
það væri betra“ sagði hann gjarn-
an og brosti – sáttur við það sem í
hans hlut féll.
Ísfélag Vestmannaeyja var
pabba kært, hann naut þess að
vinna þar og samstarfsmenn
hans margir voru honum sem
fjölskylda. Brennandi áhugi hans
á viðfangsefnum vinnunnar
fylgdi honum heim – bryggju-
rúntur og umræður um aflabrögð
dagsins, veðurspár og horfur á
mörkuðum voru fastir liðir.
Fjölskyldan var pabba ákaf-
lega hjartfólgin og hann var okk-
ur systkinunum yndislegur faðir.
Uppeldisaðferðirnar fólust ekki í
umvöndunum – hann lét nægja að
sýna fordæmi. Honum var annt
um okkur og fylgdist grannt með
okkur. Sýndi allan þann stuðning,
alúð og umhyggju sem völ var á.
Að því búum við um ókomna tíð.
Pabbi naut þess að vera með
barnabörnunum og hinar ótal-
mörgu sundferðir með þeim og
trúðaísinn á eftir eru og verða
börnunum ofarlega í huga. Gjaf-
mildin og barngæskan í hávegum
höfð.
Pabbi og mamma tóku virkan
þátt í lífi okkar systkinanna og
heimili þeirra stóð ávallt opið fyr-
ir vinum okkar. Samband þeirra
var einlægt og byggt á traustum
grunni. Í þann fjársjóð var gott
að sækja þegar veikindi og erf-
iðleikar sóttu að fjölskyldunni.
Þessar síðustu vikur og mánuði
hefur mamma umvafið pabba
með allri sinni hlýju og styrk –
verið vakin og sofin yfir líðan
hans og velferð.
Starfsfólki Heilbrigðisstofnun-
ar Vestmannaeyja færi ég, fyrir
hönd fjölskyldunnar, innilegar
þakkir fyrir einstaka umhyggju
við föður minn sem og öllum þeim
sem veitt hafa okkur stuðning í
veikindum hans.
Þegar í fjarskann mig báturinn ber
og boðinn úr djúpi rís.
Eyjan mín kæra, ég óska hjá þér
að eigi ég faðmlögin vís.
(Ási í Bæ)
Það er með miklum trega sem
ég kveð ástkæran föður minn –
ljúfar minningarnar hlýja mér
um hjartarætur.
Megi góður Guð ávallt geyma
hann.
Martin Eyjólfsson.
Elskulegur pabbi minn kvaddi
lífið viku fyrir hátíð frelsarans.
Það hvílir skuggi yfir jólahátíð-
inni í þetta sinn. Um leið og við
fögnum fæðingu Jesú Krists þá
syrgir fjölskylda mín einstakan
pabba og afa sem átti svo mikið
eftir að gefa í þessu lífi. Hann var
ekki tilbúinn að kveðja, átti eftir
að fylgja okkur betur úr hlaði. En
að lokum varð hann að lúta í
lægra haldi fyrir krabbameininu.
Pabbi barðist til hinstu stundar
og sýndi hetjuskap og hugrekki,
svo eftir var tekið. Það er fáum
gefið að sýna æðruleysi fram á
hinstu stund en það gerði pabbi.
Hann kvaddi okkur á friðsaman
og fallegan hátt – alveg eins og
hann sjálfur var.
Orð eru fátækleg á svona
stundum, en eitt orð lýsir því
hvernig mér er innanbrjóst þegar
komið er að leiðarlokum. Orðið er
þakklæti. Pabbi gaf mér svo ótal-
margt sem ég fæ seint fullþakk-
að. Mig langar samt til að þú vitir
hvað þú gafst mér, elsku pabbi;
Takk fyrir lífið sem þú gafst
mér.
Takk fyrir lífsgildin sem þú
kenndir mér að hafa að leiðarljósi
í lífinu.
Takk fyrir að sýna mér að hóg-
værðin er lykillinn að farsæld í lífi
og starfi.
Takk fyrir öll tækifærin sem
þú gafst mér til að mennta mig og
sjá heiminn.
Takk fyrir einlægnina sem þú
sýndir og kenndir mér að tileinka
mér.
Takk fyrir að kenna mér auð-
mýkt sem þú sjálfur sýndir í
verki.
Takk fyrir allt spjallið sem við
áttum um lífið og tilveruna í
gegnum lífið.
Takk fyrir trygglyndið sem þú
sýndir mér.
Takk fyrir allar gönguferðirn-
ar úti í náttúrunni sem við fórum í
saman.
Takk fyrir ferðalögin sem við
fórum saman í til útlanda.
Takk fyrir allar sundferðirnar
og bryggjurúntana sem við fór-
um í.
Takk fyrir stuðninginn í lífsins
ólgusjó.
Takk fyrir að vera traustur
eins og Heimaklettur sjálfur.
Takk fyrir að kenna mér að
meta dásemdir Eyjanna þinna.
Takk fyrir að hlúa svo vel að
elsku drengjunum mínum að
seint verður fullþakkað.
Takk fyrir að hjálpa mér að
gera heimili mitt að skjóli fjöl-
skyldunnar.
Takk fyrir allan kærleikann
sem þú umvafðir mig og drengina
mína ávallt með.
Takk fyrir allan skilninginn
sem þú sýndir mér.
Takk fyrir að bregðast mér
aldrei hvað sem á dundi.
Takk fyrir örlæti þitt.
Takk fyrir að vera þú.
Ég veit að ég á eftir að sakna
þín á hverjum degi og hugsa til
þín oft á dag – lífið er nær óhugs-
andi án þinnar tilveru. En ég verð
að halda áfram og lofa þér að
passa elskulegu afadrengina þína
eins og þú sjálfur gerðir og halda
áfram að kenna þeim allt sem þú
kenndir mér og þú hefðir viljað
kenna þeim.
Takk fyrir allt og allt, elsku
pabbi minn – Guð blessi þig.
Þín dóttir,
Jóhanna María.
Ég er í rauninni að missa einn
besta vin minn með fráfalli afa.
Afi var allt í senn, vinur, pabbi og
afi. Hann var bara alltaf hann
sjálfur og aldrei nein áreynsla að
vera með honum. Ég man ekki
eftir því að við afi höfum deilt um
nokkurn skapaðan hlut. Og við afi
eigum nú aldeilis minningarnar
saman. Á mínum yngri árum fór-
um við ófáar ferðirnar í Árbæj-
arlaugina á laugardögum. Afi á
líka þátt í því með hvaða liði ég
held í ensku knattspyrnunni. Eitt
sinn þegar við afi vorum að horfa
á enska boltann á Brimhólabraut-
inni í Eyjum leist okkur best á lið-
ið Arsenal því þeir spiluðu svo fal-
legan bolta. Síðan þá höfum við
verið harðir aðdáendur Arsenal
og við hittumst oft um helgar
heima hjá mér í Sörlaskjólinu í
Reykjavík til þess að horfa á leiki.
Ef við vorum ekki saman að horfa
á leikina þá töluðum við um þá í
hálfleik eða eftir leik í síma. Nán-
ast alltaf þegar við afi töluðum
saman töluðum við um fótbolta.
Nú veit ég því ekki alveg hvað ég
á að gera í hálfleik í Arsenal-leikj-
unum í framtíðinni.
Afa fannst líka mjög gaman að
horfa á mig keppa í fótbolta og
handbolta og mætti á ófáa leik-
ina.Við afi létum eitt sinn draum
okkar rætast og fórum á Arsenal-
leik, í ferð sem ég mun aldrei
gleyma, en þá sáum við marga af
okkar stjörnum með berum aug-
um á Emirates. Hann borgaði
líka fyrir mig píanónámið en hon-
um fannst rosalega gaman að
hlusta á mig spila á píanóið. Hann
var líka mikill félagi og við afi gát-
um talað endalaust meðan við
rúntuðum um bryggjurnar í
Reykjavík eða í Eyjum, en það
var eitt það skemmtilegasta sem
afi gerði.
Þegar afi var á spítalanum í
Eyjum núna í desember fékk ég
tækifæri til að kveðja hann. Ég
fékk að vera einn hjá honum og
við töluðum um lífið, hvað ég
elska hann mikið og ég þakkaði
honum fyrir allt sem hann hefur
gert fyrir mig og kennt mér í líf-
inu. Ég fékk líka að vera hjá afa
þegar hann kvaddi þennan heim.
Það var mér mjög dýrmætt að
eiga þessar stundir með honum
og þær munu alltaf fylgja mér.
Ég er sannfærður um að afi mun
vaka yfir okkur í fjölskyldunni á
hverjum degi og blessa okkur og
ég mun alltaf geta leitað til hans.
Hann á kannski eftir að hjálpa
mér að verða atvinnumaður í fót-
bolta en það er minn æðsti
draumur.
Fyrir mér ert þú, elsku afi,
besti maður sem ég hef kynnst og
ég mun ávallt sakna þín en veit að
þú munt alltaf vaka yfir mér og
fylgja mér í gegnum lífið.
Hvíldu í friði, elsku afi minn.
Anton Emil (Toni).
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þetta er bænin sem ég og afi
Eddi báðum saman áður en ég
sofnaði á kvöldin. En nú ertu far-
inn til Jesú á himninum, elsku
besti afi. Stundum held ég að þú
sért stjarna og stundum held ég
að þú sért engill. En ég veit að
Jesú passar þig og þú passar mig.
Ég sakna þín, mig langar svo til
að spila fótbolta við þig og fara
með þér í sund. Jólin verða líka
svo tómleg án þín. Þú varst besti
afi í heimi og ég elska þig út af líf-
inu.
Þinn afastrákur,
Benedikt Aron (Bensi).
Mikill mannkostamaður, Eddi
mágur, hefur kvatt okkur að
sinni.
Á Heimaey er fjölskrúðugt og
litríkt mannlíf. Á Faxastígnum
Skólavegarmegin bjuggu í sátt og
samlyndi aðventistar, hvíta-
sunnumenn, kaþólikkar, þjóð-
kirkjufólk, trúleysingjar og þeir,
sem töldu stjórnmálastefnur
lausn alls. Þarna ólust upp vin-
konurnar Sigga systir og Kristín.
Á sjöunda áratug tuttugustu ald-
ar fóru ungir frændur Eddi og
Krissi að hætta sér inn á þetta
eldfima svæði. Fyrst kom Krissi
á litla pallbílnum og krækti um-
svifalaust í Kristínu sína. En inn-
an bogagluggans á 2. hæð Ís-
félagsins höfðu ástarneistar læst
sig inn í líf og hjörtu ungs fólks.
Klóruðu menn sér ærlega í höfð-
inu, er á þröngum stígnum var
farið að „parkera“ stórum Shell-
olíubíl. „Gleðinnar olía“ flæddi nú
ómælt inn í líf Siggu. Eddi ein-
lægt og augljóslega kominn til að
vera og verða hennar trausti og
tryggi lífsförunautur. Mamma
hafði fengið annað bænasvarið af
þremur varðandi maka barna
sinna. Sérstakt að í velheppnaðri
brúðkaupsferð til fimm Evrópu-
landa voru með tengdaforeldar
hans og ungur mágur. Eddi sýndi
í verki, hvaða mann hann hafði að
geyma. Færði út tjaldhælana og
fjölgaði í fjölskyldu sinni og vand-
aði vel lífstíðar tryggðabönd.
Ísfélag Vestmannaeyja var
ávallt aðalstarfsvettvangur
Edda. Á Edda og aðra forystu-
menn í Eyjum reyndi mjög, er
eldgos braust út á Heimaey 1973.
Guðs mildi, miskunn og náð réðu
því að enginn maður fórst á ör-
lagaríkri gosnótt. Fylltust menn
von og vissu um að Eyjarnar
myndu rísa á ný. Tóku því til
óspilltra málanna og Ísfélags-
menn reistu höfuðstöðvar um
sinn á Kirkjusandi í Reykjavík,
þar til hægt var að hefja starf-
semi á ný á breyttri Heimaey
með betri höfn.
Eddi og Sigga bjuggu sér fal-
legt heimili á útsýnisstað við
Brimhólabraut. Þar naut Eddi
ávallt að horfa á fallegu Heima-
eyna, er honum þótti ólýsanlega
vænt um. Eddi var fyrst og síðast
hinn allra mesti og besti fjöl-
skyldumaður í blíðu sem stríðu.
Hann var klettur, sem haggaðist
aldrei. Alltaf boðinn og búinn að
styðja og hjálpa. Kunni líka vel að
gleðjast yfir smáu og stóru. Sigga
og nánasta fjölskyldan hans og
hvað allra mest barnabörnin
fengu ómælt að njóta þess. Gat
verið mjög glettinn. Góðlátlegur
stríðnisglampinn birtist á stund-
um í pírðum augunum ásamt fal-
lega brosinu hans.
Minningarnar um Edda eru
dýrmætur fjársjóður með eilífð-
argildi.
Eddi mat lífið og hin fögru,
góðu og heilbrigðu lífsgildi mest
af öllu. Notaði tímann vel. Þegar
ljóst var hvert stefndi var ekkert
slegið af, þó að mjög væri gengið
á lífsþróttinn. Erum við þakklát
fyrir að geta minnst dýrmætra
fagnaðarstunda með honum og
fjölskyldunni síðla í nóvember.
Eddi trúði á frelsarann, sem á
jólum fæddist. Nú hefur hann
tekið sér far með ljóssins lest,
sem Jesús stýrir til lands lifenda.
Hittumst þar.
Elsku Sigga, Bertha, Jóhanna
María, Malli, Eva, Rósa, Emilía,
ykkar kæru fjölskyldur og aðrir
aðstandendur. Minnumst orða
Krists í Fjallræðunni. „Sælir eru
syrgjendur, því þeir munu hugg-
aðir verða.“ Megi það vera styrk-
ur ykkar í sorginni og söknuðin-
um.
Ólafur, Sigríður og
fjölskylda.
Elskulegur frændi og vinur er
fallinn frá á besta aldri eftir bar-
áttu við veikindi sem hann tókst á
við af miklum kjarki og æðru-
leysi. Við minnumst hans með
glettnisbrosið sitt þegar hann
létti lund samferðamanna sinna
með góðum húmor og góðlátlegu
gríni.
Eddi frændi, eins og við systk-
inin á Fífilgötunni kölluðum
hann, var einstaklega vel gerður
einstaklingur, vammlaus og trúr
fjölskyldu sinni og heimabyggð.
Hann var hjálpsamur og elsku-
legur og vandaði verk sín og störf
hvort sem var fyrir vinnuveitend-
ur eða félög sem hann var með-
limur í. Hann tók lífinu með jafn-
aðargeði, hafði þægilega nærveru
enda vinmargur og vel kynntur
hvar sem hann kom. Hann var
einstaklega natinn og ræktar-
samur afi sem virtist alltaf hafa
tíma fyrir börnin. Gleðin sem
geislaði frá honum í nærveru
þeirra var fölskvalaus. Missir
þeirra er mikill.
Við eigum ófáar góðar minn-
ingar þar sem Eddi og Sigga
koma við sögu, minningar sem
tengjast okkar sameiginlegu
stórfjölskyldu frá Höfn. Sigga
hefur misst ástríkan eiginmann,
vin og lífsförunaut. Við kveðjum
Edda með söknuði og biðjum
fólkinu hans blessunar. Huggun
þeirra felst í góðum minningum
um mætan mann. Við sendum
Siggu, Jóhönnu, Malla og Evu,
barnabörnunum, móður og systr-
um og öllum aðstandendum Edda
innilegar samúðarkveðjur. Bless-
uð sé minning Eyjólfs Martins-
sonar.
Jóhannes, Guðfinna og
fjölskyldan frá Fífilgötu 8.
Eddi frændi minn er fallinn
frá, allt of snemma, yndislegur
maður með hjarta úr gulli. Hans
verður sárt saknað af samferða-
fólki, hann var mikilvægur á svo
mörgum stöðum. Með þessum
fallega sálmi hér að neðan langar
mig til þess að kveðja uppáhalds-
frænda minn, góðan vin og vinnu-
félaga til margra ára.
Elsku Sigga, Jóhanna María,
Malli, Eva, Bertha, systur og
barnabörn, missir ykkar mikill,
megi góður guð styrkja ykkur og
fjölskyldu í sorginni.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Iðunn Dísa.
Elsku Eddi móðurbróðir okk-
ar hefur nú kvatt okkur alltof
snemma. Eddi var einstaklega
vel gerður maður sem má vera
okkur öllum fyrirmynd um
hvernig maður skilar góðu dags-
verki og sýnir samferðamönnum
sínum góðmennsku með yndis-
legri nærveru.
Við vorum svo einstaklega lán-
söm að eiga hann að en þegar við
systkinin fæddumst bjó Eddi enn
í föðurhúsum og hefur frá upp-
hafi sýnt okkur væntumþykju og
hlýju. Æska okkar er svo mjög
tengd Edda en við eyddum alltaf
öllum jólum, gamlárskvöldum og
öðrum stórhátíðum saman hjá
ömmu og afa alveg þar til við
systkinin stofnuðum okkar eigin
fjölskyldur. Eftir að afi féll frá
einnig alltof snemma fyllti Eddi
hans pláss með hjartahlýju, glað-
værð og umhyggjusemi.
Það hefur örugglega öllum lík-
að vel við Edda en við höfum aldr-
ei séð hann öðruvísi en glaðan og
brosandi. Jafnvel eftir að sjúk-
dómurinn tók að herja á fyllti
Eddi okkur af von um góðan endi
með jákvæðni og bjartsýni.
Við og fjölskyldur okkar mun-
um ætíð sakna Edda sem hefur
verið miðpunktur fjölskyldunnar
svo lengi og hans skarð verður
aldrei fyllt. Amma sér nú á eftir
frumburðinum og við öll munum
leitast við að halda minningu
hans á lofti. Elsku Sigga, Jó-
hanna og Malli. Við og fjölskyld-
ur okkar sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Bertha María og Lárus.
Á byggðasafninu í Eyjum er
stór mynd af Elliðaeyingum á
góðri stundu fyrir um hálfri öld.
Þar gnæfir yfir Eddi Malla,
glæsilegur ungur maður með
glaðlegt og tært fas. Hann er eig-
inlega höfðinu hærri en aðrir á
myndinni. Reyndur Bjarnar-
eyingur, sem var við hliðina á mér
þegar við skoðuðum myndina,
sagði mér að Eddi hefði í raun
ekki verið svo miklu hávaxnari en
aðrir samferðamenn sínir í Eyj-
um; skýringin væri sú að Elliða-
eyingar væru óvenju smávaxnir.
En Eddi gat borið höfuðið hátt
í Eyjasamfélaginu. Hans saga
samtvinnast atvinnusögu
Eyjanna í hálfa öld þar sem hann
sinnti ábyrgðarstörfum og var
stöðugt vakandi yfir málefnum
Eyjanna og útgerðar í Eyjum.
Farsæl starfsemi útgerðar í Eyj-
um á sér meðal annars skýringu í
natni og áhuga manna eins og
Edda. Svona liðsmenn eru lykill
að góðu atvinnulífi.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast báðum börnum
hans, Jóhönnu og Malla. Þau eru
heilsteyptir einstaklingar sem
láta sér annt um annað fólk og
eru vinir vina sinna. Afkomendur
þeirra Edda og Siggu eru glæsi-
legur hópur; fallegt fólk bæði að
innan og utan. Malli, sonur Edda
og vinur minn, fékk viðurnefnið
bjargvætturinn, eftir að hafa
bjargað Eyjaliðinu frá falli tvö ár
í röð. Það þurfa helst allir að
Eyjólfur
Martinsson