SunnudagsMogginn - 05.02.2012, Page 39

29. janúar 2012 39
Þarna stóð ég lafmóð og skjálfandi á beinunum ídimmu húsasundi með skerandi vindgnauð ogámátlegt útburðarvæl smjúgandi inn í skelfingulostin eyrun mínu blíðu og ég fálmaði í myrkrinu
með kríthvítum höndunum eftir mögulegri útgönguleið.
Vondi karlinn, skrímsli líkastur, sem ég hafði runnið und-
an á flótta nálgaðist ógnandi og engrar undankomu varð auð-
ið.
Yfir mig þyrmdi fullkomið varnarleysi og óskaplega sem ég
var í hjartanu smá og gott ef vottaði
ekki fyrir tári á hvarmi.
Allur kraftur þvarr úr hverri titr-
andi taug og ég hélt að nú væri
komin mín hinsta stund.
En þá brá fyrir rauðu leiftri í lofti
sem fylgdi hvinur hins fljúgandi
manns og áður en ég gat svo mikið
sem blikkað auga þá fann ég sterk-
an handlegg grípa um mig og
skikkjuflaksandi ofurmenni svipti
mér á loft eins og hverju öðru fisi
og barg mér frá grimmum örlög-
um.
Á fluginu hallaði ég mér upp að íturvöxnum brjóstkass-
anum og naut þess að vera algerlega á hans björgunarvaldi.
Karlmennska hans var í slíku ofurmagni að óneitanlega fór
nú að renna hraðar í æðum mínum blóðið og vart gat ég beð-
ið eftir að fá að smeygja honum úr þessari þröngu rauðu
sundskýlu.
Ég vissi nákvæmlega hvernig ég ætlaði að flysja utan af
honum bláu sokkabuxurnar.
Ég ætlaði að hafa hann í hnéháu stígvélunum og blóðlitum
möttlinum á meðan ég gæddi mér á honum.
En hungraður hugurinn tók skyndilega vinkilbeygju til
Leðurblökumannsins af því mig langaði svo til að hafa minn
ofurmann grímuklæddan. Hef alltaf verið svo fjandi veik fyrir
hverslags grímum og búningum.
Súperman vék og við tók maðurinn sem kennir sig við
blökurnar leðruðu og hann var nú frekar flinkur að kveikja
elda með sínum hálfsvarta haus sem var á góðri siglingu upp
eftir lærleggnum.
Áður en ég vissi af hafði ég líkamnast í kvenhetjunni Láru
Croft og fiðringurinn flaug niður eftir mænunni þegar ég fann
fléttuna strjúkast við lendarnar. Leðurblökumaðurinn var
ekkert ósáttur við umbreytinguna og ég leyfði byssunum að
vera í ólunum sem strengdust yfir lærin, af því ég hafði aldrei
áður notið ásta með slíkar græjur í þar til gerðum búnaði.
Allt getur gerst í heimi dagdrauma og víst getur hann verið
óásættanlegur þessi skortur á ofurhetjum í raunheimum.
Hvar eru
Súper-
mennirnir?
’
Ég vissi
nákvæm-
lega
hvernig ég ætl-
aði að flysja ut-
an af honum
bláu sokkabux-
urnar.
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
khk@mbl.is
Varaforsetinn kom hingað til lands með eiginkonu sinni og dóttur.
Þau flugu frá Keflavíkurflugvelli með þyrlu Bandaríkjahers að Bessa-
stöðum þar sem Johnson heimsótti Ásgeir Ásgeirsson, forseta Íslands.
Þaðan fór hann með fylgdarliði sínu inn til Reykjavíkur til fundar við
Ólaf Thors forsætisráðherra. Fór svo úr Stjórnarráðinu og þá gerðist
hið óvænta sem setti svip á heimsóknina; það er þegar varaforsetinn
klifraði upp á girðinguna á Lækjartorgi og hélt þar stutta ræðu yfir
mannfjöldanum. Talaði um atómvopn og afvopnun. Þegar kom svo í
Háskólabíó var mikill mannfjöldi þar saman kominn. Þeirra á meðal
voru hernámsandstæðingar og í þeirra hópi var Jónas Árnason rithöf-
undur sem afhenti forsetanum plagg þar sem herstöðinni á Keflavík-
urflugvelli var mótmælt. Allt eru þetta kunnugleg stef úr hinu kalda
stríði en vindar þess voru aldrei naprari en á þessum árum.
Af diplómatískri kurteisi sagði Johnson að sig langaði aftur að koma
til Íslands. Svo varð ekki. Raunar þótti í frásögur færandi hjá erlend-
um fréttamiðlum eftir heimsóknina að Johnson hefði farið til Noregs,
Finnlands, Svíþjóðar og Danmerkur en Ísland var hvergi nefnt. „Þessi
þögn varaforsetans um Ísland er óviðkunnanleg og ókurteis í meira
lagi, og hæfir varla þeim innilegum móttökum, sem hann fékk hér,“
sagði Indriði G. Þorsteinsson í Tímanum. – Af Johnson er það svo að
segja að tveimur mánuðum eftir Íslandsheimsóknina höguðu örlög
málum svo að hann varð forseti Bandaríkjanna þegar Kennedy féll
fyrir morðingjahendi í Dallas í Texas. Gegndi Johnson embætti forseta
til 1969. Þótti hann sem forseti áorka ýmsu á innlendum vettvangi í
Bandaríkjunum en stríðsrekstur í Víetnam bakaði honum hins vegar
miklar óvinsældir.
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
’
Íslendingar
hafa sjaldan
fagnað er lend-
um gesti jafn innilega
og heils hugar og í
gær
Indriði G.
Þorsteinsson.
Strong fer með hlutverk sögukonunnar, Mary
Alice Young, Metcalfe lék John Rowland, hinn
barnunga ástmann Gabrielle Solis, og Henderson
Austin McCann, frænda Edie Britt, sem dró bæði
dóttur Susan Mayer og Bree Van De Kamp á tálar.
Ætli þeir verði jafnfleðulegir í Dallas?
Brewster er kunnust fyrir leik sinn í has-
armyndunum Fast & Furious og Gonzalo fyrir að
hafa verið í sjónvarpsþáttunum Veronica Mars.
Dallas er að margra mati best heppnaða sápu-
ópera sem gerð hefur verið og fyrir vikið bíða
aðdáendur þáttarins með öndina í hálsinum.
Stendur framhaldið undir væntingum eða verður
það mislukkað? TNT, sem sýna mun þættina,
hafði velt því fyrir sér um nokkurt skeið að
hleypa Dallas aftur af stokkunum en það var ekki
fyrr en húsbændur þar á bæ lásu handrit Cynthiu
Cidre að kynningarþætti (e. pilot) að hjólin fóru
að snúast. Svo vel líkaði þeim verkið að þátt-
urinn var tekinn upp í fyrra. Hann þótti svín-
virka og í framhaldinu var hlaðið í níu þætti til
viðbótar. Cidre er líklega þekktust fyrir að hafa
skrifað handritið að kvikmyndinni The Mambo
Kings. „Það er ótrúlega spennandi að sjá gaml-
ar og nýjar persónur koma saman í túlkun
stórskotaliðs leikara undir handleiðslu hinna
gríðarlega hæfileikaríku Cidre og Mikes Robins
[leikstjóra]. Við gætum ekki verið ánægðari með
nýju þættina,“ segir Michael Wright, aðstoð-
arforstjóri TNT.
Stór orð. Ætli nýja-Dallas standi undir þeim?
Nýja kynslóðin á Southfork: Christopher (Jesse Metcalfe), Rebecca (Julie Gonzalo), John Ross (Josh Hend-
erson) og Elena (Jordana Brewster). Frændurnir John Ross og Christopher þykja um margt líkir feðrum sínum.
’
Eftir allt sem á undan
er gengið hefðu fáir
veðjað á að þau yrðu
ennþá saman árið 2012.
Fólki sem átti leið um almennings-
garð nokkurn í Montara í Kaliforníu
á dögunum brá heldur betur í brún
þegar snörpum orðaskiptum
hundaeiganda og garðvarðar lauk
með því að sá síðarnefndi skaut
hundaeigandann í bakið. Byssan
gaf til allrar hamingju frá sér raf-
stuð en ekki blý. Engdist maðurinn
um í jörðinni. Garðvörðurinn, kona,
stöðvaði manninn, þar sem hundur hans var ekki í ól.
Maðurinn ansaði ekki tilmælum hennar og að auki
grunaði garðvörðurinn hann um að segja ranglega til
nafns. Skipti þá engum togum að hún skaut hann
með stuðbyssu sinni. Sjónarvottur segir garðvörðinn
ekki hafa gefið manninum neina viðvörun. Málið er
nú til rannsóknar hjá þar til bærum aðilum.
Skaut hundaeiganda
Allir í stuði?
Kona í Fitchburg í Massachu-
setts og þriggja ára gömul dóttir
hennar fengu klums þegar
keðjusög var skyndilega beitt á
hurð að íbúð þeirra. Stjarfar af
skelfingu horfðu þær á gjörning-
inn. Þegar hurðin féll var hróp-
að: „Leggist á gólfið, þetta er al-
ríkislögreglan.“ Mæðgurnar
létu ekki segja sér það tvisvar. „Þið farið íbúðavillt, þið
farið íbúðavillt,“ hrópaði aumingja konan en var svarað
með starandi byssuhlaupi. Eftir japl, jaml og fuður
gerði alríkislögreglan (FBI) sér hins vegar grein fyrir því
að konan hafði á réttu að standa, meintur fíkniefnasali
bjó í næstu íbúð í stigaganginum. FBI hefur beðið
mæðgurnar velvirðingar og greitt fyrir skemmdirnar.
FBI fór íbúðavillt