Morgunblaðið - 16.04.2013, Síða 30

Morgunblaðið - 16.04.2013, Síða 30
30 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. APRÍL 2013 ✝ Lovísa HrundSvavarsdóttir fæddist á Akranesi 5. október 1995. Hún lést á Akra- fjallsvegi aðfara- nótt 6. apríl 2013. Foreldrar Lovísu Hrundar eru Svavar Skarp- héðinn Guðmunds- son, f. 5. maí 1969, og Hrönn Ásgeirs- dóttir, f. 3. september 1963. Systkini Lovísu Hrundar eru: Ásgeir Sævarsson f. 26. desem- ber 1979, sambýliskona hans er Karen Lind Ólafsdóttir, f. 6. apríl 1979. Börn þeirra eru Ólafur Ingi, Almar Kári og Eva Hrönn. Heiður Sævarsdóttir f. 14. júní 1982, eiginmaður hennar er Ryan J. Karazija, f. 19. mars 1982. Barn Heiðar er Úlfur Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akranesi, og var stefnan sett á ljósmæðranám eða annað nám tengt börnum. Hún var dugleg að vinna fyrir sér með skól- anum og byrjaði snemma að vinna við afgreiðslu í versl- uninni Krónunni. Næst lá leið hennar til HB Granda þar sem hún starfaði með skólanum og í sumarvinnu árin 2011 og 2012. Stefndi hún einnig á að vinna þar í sumar. Síðastliðið ár vann hún í versluninni Samkaup Akranesi með skólanum. Sam- hliða þeirri vinnu hafði hún ný- hafið störf á veitingastaðnum Argentínu Steikhús þar sem henni líkaði mjög vel. Lovísa Hrund var einnig mjög dugleg að sinna áhuga- málum sínum sem voru líkams- rækt og heilbrigður lífsstíll. Hún hafði mikinn áhuga á bakstri og matargerð og sá ekki sólina fyrir systkina- börnum sínum sem hún hugs- aði um sem sín eigin. Útför Lovísu Hrundar fer fram frá Akraneskirkju í dag, 16. apríl 2013, og hefst athöfn- in kl. 14. Esra Snorrason. Engilbert Svav- arsson, f. 27. jan- úar 1992. Foreldrar Svav- ars eru Kristinn Guðmundur Skarp- héðinsson, f. 12. ágúst 1945, og Ósk Axelsdóttir, f. 8. maí 1944. For- eldrar Hrannar eru Ásgeir Sam- úelsson, f. 31. ágúst 1938, og Hildigunnur Engilbertsdóttir, f. 10. janúar 1939, d. 15. mars 1999. Núverandi eiginkona Ás- geirs er Halla Guðrún Hall- varðsdóttir, f. 23. janúar 1953. Lovísa Hrund ólst upp á Akranesi alla sína tíð og gekk fyrstu árin í Brekkubæjarskóla og síðari hluta skólaskyldunnar gekk hún í Grundaskóla. Lovísa Hrund stundaði nám við Elsku hjartans yndið okkar, mikið skelfilega tekur það okkur sárt að þú hafir verið tekin frá okkur í blóma lífsins langt fyrir aldur fram. Við sitjum hér saman harmi slegin yfir þeirri skelfilegu staðreynd að þú komir ekki aftur heim, ástin okkar. Faðmir okkur með þínu stóra fallega knúsi til að segja hversu mikið þú elskaðir okkur, eins og þú varst vön að gera svo oft. Það eru ekki til nein orð til að lýsa, því hversu góð og hjartahlý þú varst, elskan. Ekkert foreldri ætti að þurfa að horfa á eftir barninu sínu láta líf sitt á eins hræðilegan hátt. Þú gafst og kenndir okkur um leið svo margt um lífið á þinni stuttu ævi. Kær- leikur þinn og útgeislun fór varla framhjá neinni manneskju sem varð á vegi þínum. Það var ómet- anlegt fyrir okkur sem foreldra hversu dugleg þú varst að segja okkur að við værum bestu foreldr- ar sem hægt væri að hugsa sér, einnig hversu mikið þú elskaðir okkur. Barngóð varstu með eindæm- um og áttir þú þann heiður að vera „bestasta“ frænka sem frænd- systkini þín áttu. Sé litið yfir þína stuttu ævi, elsku Lovísa Hrund, getum við ekki annað en verið stolt af því að hafa verið partur af lífi þínu. Það verður sárt að missa eins góðan vin og þú varst, elskulegi demanturinn okkar. Okkur langar með þessum fáu orðum að láta all- an heiminn vita hversu stolt við vorum af þér, elsku hjartans eng- illinn. Við elskum þig óendanlega mikið og við munum varðveita minningu um dásamlegustu stúlku sem foreldrar geta hugsað sér í okkar hjörtum þar til við hitt- umst á ný. Góða nótt, elsku demantur, og hvíl þú í friði. „We love you most.“ Kveðjustundin komin er kæra dóttir okkar. Lovísa litla horfin hér og hennar ljósu lokkar. Sú sorgarstund er þung sem blý við söknum þín svo heitt en drottins höndin styrk og hlý þig hefur burtu leitt. Sem engill meðal engla nú ertu barnið kæra en í sálu okkar sefur þú sem ástarstjarnan skæra. (Ásta Svendsen) Kveðja mamma og pabbi. Elsku hjartans gullið mitt. Aldr- ei hefði ég trúað því að ég sæti hér að hripa niður orð sem mér finnst svo innantóm og ekki tímabær til þín, elsku Lobban mín. Mikið sem mér finnst lífið ósanngjarnt núna. Sama hvað ég reyni að skilja hver tilgangurinn með þessum atburði er, þá get ég ekki skilið það. Ég er reið yfir hvernig sögu okkar hefur verið breytt án þess að nokkur hafi beðið um leyfi eða gef- ið mér tíma til að faðma þig í hinsta sinn eða gefa þér koss á silkimjúka kinnina. Þetta er svo sárt, og við erum öll harmi slegin, Lovísa mín. Við reynum að trúa því að þú hafir átt mikilvægari tilgang fjarri okk- ur, en mikið er það erfitt að vera sáttur og trúa að þetta hafi verið vilji æðri máttar, ef eitthvað þann- ig er til, þegar ískaldur veruleikinn blasir við okkur. Takk, ástin mín, fyrir allt sem við áttum saman. Takk fyrir sam- fylgdina þó að hún hafi verið stutt. Þú gafst mér svo mikið og ég var svo montin af þér, elsku systir. Við hefðum átt að drífa okkur í mæðgnaferðina til Reykjavíkur sem við ákváðum fyrir páskana. Núna verður hún að bíða betri tíma … þar til við hittumst á ný. Úlfur saknar þín og vill ná í tímavél til að sækja þig. Hann segir að það sé vél sem breytir öllu í eins og það var, þar sem allir eru glaðir og þú værir komin aftur. Ég sé þig fyrir mér hlæja og segja „ææ krúttið“, eins og þú sagðir alltaf þegar þér fannst hann gera eitthvað sætt. Mikið sem við eigum eftir að sakna þín, elsku hjartað mitt. Umhyggjusemin sem þú sýndir Úlfinum okkar er ómetanleg og mig langar svo að þakka þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig fyrst þegar hann fæddist. Því mun ég aldrei gleyma og mér hefur alltaf þótt svo vænt um það. Ég elska þig svo mikið, litla systir, og ég er svo þakklát fyrir tímann sem við áttum saman. Þú varst svo góð við alla í kringum þig, dugleg og þakklát fyrir það sem þú áttir. Ég mun ávallt taka þig mér til fyrirmyndar. Ást að ei- lífu hjartað mitt. Gefðu mér aftur aðkenningu að hjartslætti hamingjunnar vegna stúlku með rauða rós í hárinu og geisla í augum einsog á vordegi væntinga minna. (Hafsteinn Engilbertsson.) Þín systir Heiður. Elsku hjartans Lovísa okkar. Aldrei hefði okkur grunað að þú yrðir sú næsta í fjölskyldunni sem myndi kveðja þennan heim. Okkur svíður af sársauka yfir að fá ekki að sjá þig aftur, finna ilminn af þér, sjá fallega brosið og heyra skemmtilega hláturinn þinn. Fá þig ekki aftur á heimili okkar að passa, fíflast með strák- unum og dúllast með Hrönnsluna þína eins og þú sagðir svo oft. Fá ekki sms um kaffiboð og eitthvað nýbakað. Fá ekki að spjalla við þig um allt sem er hollt og heilsusam- legt. Það er sárt að fá ekki að eld- ast með þér og fylgjast með þér blómstra, eignast börn og mennta þig. Þig sem langaði að læra svo margt. Þú varst einstaklega ljúf og góðhjörtuð. Þótt þú ættir þínar gelgjustundir eins og við hin varstu alltaf tilbúin að hjálpa þeim sem áttu erfitt, varst sjúk í börn frá því þú hafðir vit á. Þú spáðir mikið í hár og tísku og hafðir næmt auga fyrir fallegum fötum og skóm, hárgreiðslunám var á tímabili þér efst í huga enda elsk- aðir þú að dúllast í hári. Þú varst alltaf að spá í nýjar og nýjar uppskriftir sem yfirleitt voru heilsuuppskiptir. Þú lést okkur líka alveg vita þegar fötin í skúffunni hennar Evu voru orðin of lítil. Þú hélst okkur eiginlega al- veg við efnið. Öll þessi litlu atriði og ótal mörg fleiri sýna hversu þroskuð þú varst í hugsun og hversu yndisleg þú varst. Það var svo margt skemmtilegt framundan hjá okkur. Óli að fara að fermast og þú ætlaðir að hugsa um Evu Hrönn í veislunni. Svo varstu alltaf að minna okkur á hvað það væru margir dagar í Spánarferðina okkar og núna síð- ast á föstudaginn og þá voru bara 67 dagar. Þú sem varst búin að kaupa nýjan sundbol handa Evu Hrönn og varst svo spennt að klæða hana í hann úti. Það hefur verið svo yndislegt að fylgjast með þér og Evu Hrönn. Þið áttuð sérstakt sam- band. Við höfum alltaf talað um að hún ætti tvær mömmur og þegar við vorum báðar með hana þá vildi sú litla frekar vera hjá þér en mömmu sinni og okkur fannst það alltaf svo fyndið og yndislegt. Þegar við fórum síðastliðið haust til útlanda yfir helgi sáuð þið mæðgur um börnin okkar og þú tókst þetta algerlega í þínar hend- ur. Á kvöldin fórst þú svo heim með þau og settir alla í rúmið og svafst með Evu Hrönn sem þá var aðeins 10 mánaða í okkar rúmi. Það var svo yndislegt að vita af þeim í góðum höndum. Ég, Karen, var svo heppin að hafa verið ökukennarinn þinn, það var eitthvað sérstakt við að sitja með þér í bíl, svo þægilegt og öruggt. Þú varst áhugasöm og lagðir þig alla fram við að læra all- ar reglur vel. Þú vildir ná bóklega prófinu í fyrstu atrennu sem þú gerðir með glans og fórst síðan villulaust í gegnum verklega próf- ið sem er einstakt. Við vorum svo stolt af þér. Skrítið hversu litlar og hvers- dagslegar stundir verða allt í einu eins og dýrmætur demantur í höndunum á manni. Við varðveit- um ótalmargar yndislegar minn- ingar um þig um alla tíð og verð- um dugleg að segja Evu Hrönn, Ólafi Inga, Almari Kára og Úlfi Esra hversu yndisleg frænka þeirra var. Takk fyrir allt. Hvíldu í friði, elsku systir og mágkona. Ásgeir Sævarsson Karen Lind Ólafsdóttir. Elsku hjartans gullið mitt, Lovísa Hrund. Ég vil byrja á því að segja þér hvað mér þykir of- boðslega vænt um þig. Ég skil ekki hvernig hægt er að hrifsa svona frá manni allt það sem manni þykir vænt um á svip- stundu. Þú sem varst svo falleg, hlý og góð. Með breiðasta brosið og fallegustu varir sem ég hef séð. Bara ef allir hefðu þann eiginleika að geta brosað eins fallega og þú, þá væri þessi heimur okkar svo sannarlega betri. Allar okkar stundir saman sem systkin og vin- ir eru mér ómetanlegar og mun ég geyma þær og varðveita á minni lífsleið svo lengi sem ég lifi. Ég hlakkaði svo til að fá að verða fullorðinn maður með þig mér við hlið. Fylgjast með litlu systur minni verða móðir og eiginkona, því þú varst alltaf svo hjartahlý og falleg að innan sem utan. Það er svo erfitt að kyngja því, að átta sig á því hvað maður átti þegar mað- ur hefur misst það. Ég sakna þín svo rosalega. Eitt máttu vita, elsku hjartans systir, að ég hræð- ist dauðann ekki lengur. Það verð- ur gott að hitta þig og taka utan um þig þegar ég fæ útkallið. Fyrst og fremst vil ég þakka þér fyrir þessi rúm sautján ár sem við feng- um saman. Lífið verður ekki samt án þín, og ég ætla að vera sterkur fyrir þig, litla snúlla. Elsku Lovísa Hrund, minning þín mun lifa með okkur. Guð geymi þig. Hverfur margt huganum förlast sýn þó er bjart þegar ég minnist þín. Allt er geymt allt er á vísum stað engu gleymt, ekkert er fullþakkað. (Oddný Kristjánsdóttir.) Þinn bróðir, Engilbert. Aðfaranótt 6. apríl hringdi son- ur okkar utan af sjó til að færa okkur þær nístandi fréttir að einkadóttir hans hefði farist í grimmu og hörmulegu bílslysi. Allt stoppar, stendur í stað, svo skelfileg sorgin sem rífur mann og tætir, grátur sem getur ekki hætt. Hvernig er hægt að meðtaka þau hræðilegu örlög sem urðu til þess að taka ástkæru Lovísu okk- ar frá sínum elskandi foreldrum og systkinum, okkur sem elskuð- um hana svo heitt? Aldrei mun fjölskyldan verða eins. Nú vantar fallegu, blíðu og góðu stúlkuna okkar. Hún var fögur sem nýút- sprungin rós og hennar hjarta- hlýja var mikil, alltaf knús og kossar sem hún umvafði ömmu og afa með. Mikill er söknuðurinn alls stað- ar. Ég veit að hún er svo nálæg þótt ég geti ekki snert hana. Ég heyri hennar ljúfu rödd hljóma og sé hana allsstaðar. Lovísa okkar var strax sem lítil stúlka eins og lítil kona. Hún umvafði öll litlu börnin og naut þess svo innilega. Hún bara elskaði litlu börnin í fjölskyldum okkar eins og um mömmu væri að ræða. Svo fljótt fór þessi elska að vilja elda og baka og allt fór henni vel úr hendi. Alltaf fannst mér svo notalegt er hún kom til að leita ráða ef mamma hennar var ekki við. Hún sat og við töluðum um svo margt sem lá á hennar hjarta, þær stundir eru mér dýrmætar minn- ingar. Fallegi púðinn sem þú gerðir fyrir afa og ömmu verður alla tíð vel varðveittur. Það er gott að halda á honum, manni finnst eins og mjúkar hendur þínar gefi knús. Allar okkar ævistundir saman voru okkur mikil gleði, ást og hlýja. Hjartkæra barnið okkar, yndislega, blíða, við þökkum af al- hug þann tíma sem okkur var gef- inn með þér. Hugann nístir harmur sár hjörtun fyllast sorg og trega falla munu tíðum tár tekin stúlkan yndislega. Þú varst okkur öllum afar kær þín ævi var skemmtileg saga en minningar lifa og líkn eru þær og lífga upp ókomna daga. (BF) Alvaldsfaðir þig geymi og hlúi að þér í faðmi sínum. Mikil verður sú gleði þegar okkar tími kemur. Fá yndislegt faðmlag frá þér, koss, hjartans Lovísa okkar. Sofðu rótt elsku barnið góða. Ósk amma og Guðmundur (Mummi) afi. Elsku Lovísa, ég sakna þín rosa rosa mikið. Bara láta þig vita af nokkru ef þú gætir séð þetta sem engill eða þannig slíkt. Ég elskaði þig rosa mikið þó að við höfum rifist. Þú varst mér eins og systir og varst alltaf svo dugleg að passa mig, Almar og Evu. Það var alltaf jafn gaman þegar þú varst að koma passa okkur og við vor- um að fíflast. Það var langoftast gaman í kringum þig vinkona. Þú varst, ert, ég segi ert vegna þess að þú ert ekki farin frá okkur þó að þú sért ekki á lífi. En þú ert besta frænka sem ég myndi telja að hægt væri að eiga. Ég vildi bara koma þessum orðum til þín, Lovísa. Ef þú getur lesið þetta, elska ég þig. Við sjáumst síðan eftir nokkra tugi vonandi. Ég ætla að vera duglegur að koma í kirkjugarðinn að heilsa upp á þig og ömmu Vaddý. Bæ LU. „Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.“ Þetta er ástæðan fyrir því að við grátum. Elska þig. Ólafur Ingi Ásgeirsson. Elsku yndislega Lovísa Hrund. Það sem ég á erfitt með að sætta mig við það að þú hafir verið tekin frá okkur svona hræðilega fljótt. Mikið ósköp getur lífið verið ósanngjarnt. Þú með þitt fallega bros, ynd- islegu nærveru þína, hlátur, hrein- skilni og hlýja hjartað þitt gerði líf mitt svo miklu betra. Þú varst mér eins og litla systir mín og við pöss- uðum alltaf svo vel hvor upp á aðra. Ég reyndi að vernda þig fyr- ir öllu og við héldumst þétt í hend- ur þau sautján ár sem við áttum saman. Ég man svo vel eftir því þegar við vorum litlar hvað litla skrudd- an mín vildi alltaf vera með stóru frænku sinni. Ég reyndi að vernda þig fyrir öllu og hélt fast í höndina þína. Við eigum svo mikið af fal- legum og góðum minningum sam- an að erfitt er fyrir mig að velja úr vegna þess að þær eru hver ann- arri yndislegri. Við gátum grátið, rifist, hlegið og fíflast saman, mik- ið sem ég á eftir að sakna þess. Það var svo yndisleg stund sem við áttum um daginn þegar þú komst til mín og við eyddum sam- an heilum degi. Það sem við gát- um talað, við gátum talað um allt milli himins og jarðar. Mikið sem var gott að sofa þér við hlið og við kúrðum saman, nærvera þín var svo yndisleg. Það var alltaf svo mikil ró yfir þér, elsku blómið mitt. Útilegurnar með fjölskyld- unni sitja mjög ofarlega í huga mér, fjallgangan okkar seinasta sumar, afmælið mitt núna í febr- úar, Langisandur þegar við vorum litlar og allar hinar stundirnar sem við áttum saman sem eru óteljandi. Þú varst svo mikil félagsvera og vinamörg, það dáðu þig allir og elskuðu. Þú varst svo barngóð, öll börnin í fjölskyldunni dáðu þig, þú varst alltaf svo góð við allt og alla með ljúfmennsku þinni. Alltaf fannst mér jafn gott að koma heim til ykkar og setjast niður með þér og mömmu þinni, þær stundir eru mér svo kærar, við gátum talað um allt við frænk- urnar. Þú varst yfirleitt alltaf búin að baka þínar dýrindis kökur og alltaf voru þær jafn fallegar hjá þér, þú varst algjör snillingur í eldhúsinu. Mikið sem það verður sárt að hafa þig ekki mér við hlið í gegn- um lífið, elsku Lovísa mín. Ég veit að amma Vaddý, sem við elskuðum svo heitt, kom og tók á móti þér. Ég veit að þér er ætlað gera einhverja stórkostlega hluti í þessum nýja heimi sem þú lifir nú í og heillar alla upp úr skónum með yndislegri nærveru þinni. Stór hluti úr mínu hjarta var tek- inn frá mér og mikið sem mér finnst það sárt og óbærilegt að meðtaka. Við eigum svo dýrmætar perlur sem samverustundirnar okkar voru, þessi sautján ár. Og nú þeg- ar söknuðurinn er svo sár og skarðið sem þú skilur eftir þig svo ógnarstórt, eru minningarnar sem við eigum svo mikils virði. Ég þakka þér fyrir allt, elsku stelpan mín og sofðu rótt. Þú stýrir vorsins veldi og verndar hverja rós. Frá þínum ástareldi fá allir heimar ljós. (Davíð Stéfánsson) Hvíldu í friði. Þín Hildigunnur. Ég veit eiginlega ekki hvað ég á að segja eða hvar ég á að byrja, af- hverju þú? Þetta er allt svo óraun- verulegt að elsku fallega litla Lovísa mín sé farin er mér óbæri- legt að meðtaka. Ég er svo ofboðs- lega fegin að hafa hitt þig á átt góða stund með þér áður en þú kvaddir okkur, elskan mín. Mikið Lovísa Hrund Svavarsdóttir HINSTA KVEÐJA Elsku Lovísa Hrund, þú ert besta frænkan mín. Þú varst stórkostleg við okkur. Þú varst hjálpsöm og vildir alltaf gera eitt- hvað skemmtilegt með mér og Óla bróður mínum. Við munum alltaf eftir þér. Þinn frændi Almar Kári Ásgeirsson. HJARTAVERND Minningarkort 535 1825 www.hjarta.is 5351800 Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242 ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is Alúð - virðing - traust Áratuga reynsla Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 www.utforin.is Allan sólarhringinn

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.