Morgunblaðið - 05.02.2014, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. FEBRÚAR 2014
✝ Tómas JúlíusSigurþórsson
fæddist á Akranesi
6. janúar 1934.
Hann lést 21. jan-
úar 2014 á Land-
spítalanum við
Hringbraut.
Tómas var sonur
hjónanna Sigur-
þórs Narfasonar, f.
14.10. 1906, d. 27.3.
1982 og Guðnýjar
S. Tómasdóttur, f. 11.11. 1912,
d. 2.2. 1990. Bróðir Tómasar er
Narfi Sigurþórsson, f. 2.6. 1935,
kvæntur Daisy E. Karlsdóttur.
10.10. 2011 og Eydís, f. 29.3.
1991. 2) Árni, f. 5.3. 1967, unn-
usta Ane Classen. Börn hans
eru: Tómas f. 22.9. 1989, kvænt-
ur Freyju Óskarsdóttur, móðir
Svanborg Bergmannsdóttir,
Eva Mjöll, f. 30.7. 1998, móðir
Viktoría Ýr Hlynsdóttir og Árný
Lind, f. 13.5. 2004, móðir Guð-
rún Berglind Gunnarsdóttir.
Tómas bjó alla sína ævi á Akra-
nesi. Hann byrjaði ungur að
vinna og vann alla sína starfsævi
hjá Haraldi Böðvarssyni og Co
hf., fyrst sem verkamaður, síðan
bílstjóri og verkstjóri á Eyrinni
frá árinu 1968. Hann lét af störf-
um 67 ára að aldri. Eftir að
starfsævi lauk tók hann virkan
þátt í félagsstarfi aldraða og
spilaði golf, keilu og boccia.
Útför hans fór fram frá Akra-
neskirkju 30. janúar 2014, í
kyrrþey að ósk hins látna.
Þann 1. júní 1963
kvæntist Tómas
eftirlifandi eigin-
konu sinni, Guð-
rúnu H. Árnadótt-
ur, f. 22.1. 1937, frá
Tungu í Svínadal.
Foreldrar hennar
voru Árni Helgason
og Jónína Ólafs-
dóttir. Börn þeirra
eru: 1) Guðný, f.
28.9. 1962. Börn
hennar og Frímanns Smára Elí-
assonar eru: Sigurþór, f. 12.11.
1982, Linda Sif, f. 1.4. 1987,
barn hennar er Gilbert Leó, f.
Ástkær faðir minn er látinn
eftir erfið veikindi. Þó að vitað
hafi verið að hverju dró er samt
alltaf erfitt þegar stundin renn-
ur upp. Hann var nú ekki sáttur
þegar hann greindist með alvar-
lega nýrnabilun fyrir rúmu ári
en lærði að lifa með því með
dyggum stuðningi mömmu.
Hann byrjaði ungur að vinna
og vann alla sína starfsævi hjá
HB og Co hf. Síðast sem verk-
stjóri á Eyrinni þar sem salt-
fiskverkun og síldarsöltun voru
aðalstörfin. Minningin er sterk
þegar ég ung að árum fékk að
vinna við síldarsöltun og launin
voru þá í formi peninga sem
fengust fyrir hverja tunnu og
settir voru í stígvél viðkomandi
og taldir í lok dags. Stóð þá
verkstjórinn og taldi hjá hverri
konu og skrifaði samviskusam-
lega í bók. Þegar farið var svo
heim vatt hann sér í bílstjóra-
sætið á rútu fyrirtækisins og
keyrði alla heim. Vinnudagarnir
voru oft langir og erfiðir.
Eftir að hann hætti störfum
fór hann að stunda golf, keilu
og boccia með eldri borgurum.
Hann var öflugur í öllum þess-
um greinum og nægir að horfa
á hilluna inni í stofu til vitnis
um það, þar sem verðlaunapen-
ingar og bikarar eru. Veikindi
hans settu mikið strik í reikn-
inginn fyrir hann að stunda
þessar íþróttir en samt skellti
hann sér í Vesturlandsmótið í
boccia sl. vor og kom heim með
verðlaun fyrir fyrsta sætið.
Hann var mikill fjölskyldu-
maður og bar hag sinna fyrir
brjósti. Alltaf var hann tilbúinn
til að aðstoða mig og mína,
hvort sem þurfti að mála, yf-
irdekkja húsgögn, skipta um
dekk eða skutla börnunum. Þú
varst ein af mínum stoðum í líf-
inu og kom það best vel í ljós
þegar erfiðleikar bjátuðu á hjá
mér fyrir mörgum árum.
Við pabbi áttum það sameig-
inlegt að hafa gaman af því að
fara í tjaldútilegur og í seinni
tíð var það reitur fjölskyldunn-
ar á æskuheimili mömmu sem
átti hug okkar. Þar vorum við
sammála um að hafa allt í röð
og reglu og snyrtilegt. Síðasta
sameiginlega verkefnið okkar
þar var síðastliðið sumar að yf-
irdekkja gamla stóla. Erfitt
verður að fara þangað og hafa
þig ekki til að spekúlera og
jafnvel karpa aðeins um hvað
skuli framkvæma næst.
Sárt er að Gilbert Leó litli
langafastrákurinn fái ekki leng-
ur notið samvista við þig en þið
voruð góðir mátar. Hann skilur
ekki hvar afi Tommi er en til-
vera hans lýsir upp lífið á þess-
um erfiða tíma. Ég trúi því að
Gilbert svili þinn og afi Árni
hafi tekið vel á móti þér og
gangi nú með þér um ný heim-
kynni. Vinátta ykkar var mikil
og það að þið hafið allir kvatt
þessa jarðvist á sama deginum,
21. janúar, finnst mér vera lýs-
andi dæmi um það. Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Guðný.
Bæjarferðir á Akranes voru
alltaf tilhlökkunarefni fyrir ung-
an sumarstrák í Skorholti. Þar
voru mörg ævintýri, ýmislegt
nýtt að sjá og margt frændfólk.
Tómas, Tommi frændi, var þar.
Hann var umhyggjusamur og
góður við frænda sinn, sagði
skemmtilegar sögur, keyrði
allavega bíla, var glettinn og því
gaman að hitta hann.
Tommi var vinnusamur og
duglegur, úrræðagóður og
áhugasamur um það sem hann
tók sér fyrir hendur. Hann hóf
ungur störf hjá HB og co., fyrst
sem verkamaður, síðan bifreið-
arstjóri og loks sem verkstjóri.
Vann þar allan sinn starfsaldur.
Auk þeirra starfa voru ófáar
vinnustundir hans með tengda-
foreldrunum í Tungu í Svínadal
við hverskonar bústörf. Ósér-
hlífnin og hjálpsemin einstök
enda afar bóngóður, um stórt
sem smátt.
Áhugamál Tomma voru af
ýmsum toga, gömlu dansarnir
og veiði þegar hann var yngri
og síðar botsía og golf með vin-
um sínum. Áttu Tommi og Gil-
bert svili hans margar ánægju-
stundir við veiðar í Laxá í
Leirársveit, héldu auðvitað
mest upp á Tungufljótið, þekktu
báðir veiðistaðinn vel og veiddu
þar þegar aðrir veiddu ekki.
Hvergi annars staðar en á
Akranesi vildi hann búa, hann
unni Svínadalnum og Melasveit-
inni, náttúrunni og landinu sínu,
Íslandi.
Það var Tomma mikil gæfa
að kynnast og giftast Guðrúnu
Árnadóttur. Þau voru um margt
samrýmd og samhent hjón, þótt
bæði væru sjálfstæð, og til
þeirra í Stekkjarholtið var gott
að koma. Guðrún einstaklega
gestrisin og Tommi ánægður að
sjá og hitta fólk og spjalla. Í
bernsku litasjónvarpsins
skruppum við nágrannarnir og
svarthvíta fólkið stundum yfir
til Gunnu og Tomma að horfa á
sjónvarpið þeirra, sérstaklega
með Unni Ýri dóttur okkar að
sjá Evróvisjón og Abba í lit.
Það voru góðar stundir. Ófáar
voru líka heimsóknir barna okk-
ar að skoða kisurnar þeirra
Gunnu og Tomma, eina af ann-
arri. Öll smituðust þau af dálæti
á köttum sem fylgt hefur þeim
síðan.
Síðustu dagana fyrir andlát-
ið, þá rétt nýorðinn 80 ára, var
eins og Tommi vissi vel hvert
stefndi. Hann sagðist vera
tilbúinn að fara, eins og hann
orðaði það, yfirvegaður og
æðrulaus, hann væri sáttur við
allt og alla. Þakkaði fyrir
tryggðina. Dagurinn 21. janúar
vakti samt ugg hjá Guðrúnu
hans. Hún hafði bæði misst föð-
ur sinn og mág þennan mán-
aðardag. Komið var langt fram
á kvöld þann dag þegar Tommi
kvaddi þennan heim. Systurnar
Guðrún og Gréta hafa því báðar
gengið í gegnum það sama.
Sumt verður ekki skýrt og
sumu ekki svarað.
Við geymum með okkur
minningarnar, þökkum sam-
fylgdina, drenglyndið og ára-
tuga vinskap sem aldrei bar
skugga á. Guðrúnu, börnum
þeirra og fjölskyldunni allri
sendum við okkur samúðar-
kveðjur.
Jón Sveinsson og Guðrún
Magnúsdóttir.
Tómas Júlíus
Sigurþórsson
Í dag kveðjum við
sagnakonu. Ebba
Dahlmann hafði allt-
af góða sögu á tak-
teinum og flutti svo
afbragðs vel. Full af kímni og til-
finningu sagði hún frá skondnum
uppákomum. Hún færði okkar aft-
ur í tímann, vestur og til útlanda
og sagði frá ævintýrum sínum og
Gunnars, afrekum barnanna eða
Ísfirðingum.
Frásagnarmáti hennar var
dásamlegur, tímasetning og
áherslur eins og hjá stórleikara.
Ebba Dahlmann
✝ Ebba Da-hlmann fæddist
18. september
1932. Hún lést 24.
janúar 2014. Útför
Ebbu var gerð, 4.
febrúar 2014.
En hún lét sér nægja
að skemmta vinum
og ættingjum, sem
nutu samvista við
þessa einstöku konu.
Hún var ákaflega vel
lesin, vitnaði í ljóð og
skáldverk jöfnum
höndum. Henni var
einnig mikið í mun
að unga fólkið læsi
almennilegar bæk-
ur. Til dæmis krafð-
ist hún þess síðasta haust að lána
minni ektafrú bók Steins Steinars,
Við opinn glugga. Sum ljóða
Steins eru háfleyg en bókin er ein-
staklega hnyttin og skelegg, ekki
ósvipuð Ebbu sjálfri. Okkar sam-
félag missti í henni einstaka per-
sónu og mikinn fræðara. Við mun-
um sakna stundanna með Ebbu.
Arnar Pálsson.
Jóhann Kröyer er
fallinn frá, engum
datt slíkt í hug þegar
við héldum upp á 45
ára stúdentsafmæli í
Stykkishólmi í vor sem leið eða
þegar við hittumst á Laugavegin-
um skömmu fyrir jól og Jóhann og
Adda voru á leið til Kraká næstu
helgi þar á eftir.
Fallinn er frá góður og traustur
drengur langt um aldur fram.
Við Jóhann kynntumst fyrst í
Menntaskólanum á Akureyri og
deildum þar sömu kennslustofu í 4
ár. Hann bjó í Helgamagrastræt-
inu og ósjaldan lá leið okkar saman
í og úr skóla. Hann var frábær
námsmaður, allt var 100% hjá Jóa
og ekki var slæmt að fá að skyggn-
ast í glósurnar hans ef mikið lá við,
hvort sem það var í stærðfræði eða
latínu.
Jóhann var víðsýnn og víðförull
og þótti okkur skólafélögum mikið
til koma um ferðir hans, t.d. gat
hann frætt okkur um lífið í Moskvu
og kennt okkur nokkur orð í rúss-
nesku eftir að hafa heimsótt pabba
sinn þangað í einu jólafríinu.
Jóhann Kröyer
✝ Jóhann Kröyerfæddist 8. sept-
ember 1949. Hann
lést 16. janúar
2013. Útför Jó-
hanns fór fram 27.
janúar 2014.
Á þessum tíma
hugsaði maður ekki
mikið um fortíðina
og það að Jóhann
byggi hjá afa og
Möggu en ekki
pabba sínum og
mömmu var bara
svo eðlilegt. Hugs-
unin snerist frekar
um núið og framtíð-
ina, það var svo
margt sem þurfti að
bralla. Svo liðu árin og stúdents-
prófið var skyndilega að baki. Þá
skildu okkar leiðir, Jóhann fór til
náms fyrst Reykjavík og síðan til
Svíþjóðar en ég til annars lands.
Að námi okkar loknu var
spennandi að fylgjast með því
hvort Jóhann væri þá stundina að
vinna við hönnun mannvirkja í
Svíþjóð, Afríku eða Asíu. Það var
heimsmanninum líkt að vera víða
og skoða sig um í veröldinni.
Heim til Íslands kom hann svo
og þau Adda bjuggu sér fallegt og
listrænt heimili í Reykjavík. Vinn-
an á Íslandi tók við, sem ekki verð-
ur rakið hér en ekki var hann sér-
hlífinn hann Jóhann og var
eftirsóttur í ábyrgðarstörf.
Fráfall Jóhanns er sorglegt,
það var svo margt sem hann og
Adda áttu eftir að gera saman.
Við hjónin vottum Arnbjörgu
okkar dýpstu samúð.
Reynir Adamsson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HRAFNHILDUR ODDNÝ
KRISTBJÖRNSDÓTTIR,
Móabarði 20,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
26. janúar.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 6. febrúar kl. 13.00.
Kristín Ómarsdóttir, Sveinbjörg Bjarnadóttir,
Guðrún Yrsa Ómarsdóttir,
Árni Björn Ómarsson, Borghildur Þórisdóttir,
Hrafnhildur Hugrún, Álfrún Kristín,
Þórir, Oddný og Þórunn.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
EVU BENEDIKTSDÓTTUR
frá Þverá,
Öxarfirði,
Aflagranda 40.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Landakotsspítala,
deild 2K, fyrir góða umönnun og einstaka hlýju.
Rósa Valtýsdóttir,
Bára Valtýsdóttir, Ragnar Jónsson,
Björg Valtýsdóttir, Kristinn Pálsson,
Óskar Valtýsson, Guðbjörg Rannveig Jónsdóttir,
Valdís Axfjörð, Már Árnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Fallin er frá góð
vinkona mín, hún
Kalla í Vörum eða
Karitas Halldórs-
dóttir eins og hún hét fullu
nafni, en hún andaðist aðfara-
nótt mánudagsins 27. janúar sl.,
aðeins sólarhring eftir að Knatt-
spyrnufélagið Víðir og Björgun-
arsveitin Ægir hér í Garði héldu
sitt árlega þorrablót. Ég er viss
um að hún hefði viljað hafa
Karitas Hallbera
Halldórsdóttir
✝ Karitas Hall-bera Halldórs-
dóttir fæddist 12.
september 1928.
Hún lést 26. janúar
2014. Útför Karit-
asar fór fram 4.
febrúar 2014.
þetta svona, því
hefði hún kvatt sól-
arhring fyrr hefði
verið annar bragur
á þorrablótinu, svo
nátengd var hún
þessum félögum og
fólkinu hér í Garð-
inum.
Stór hópur ung-
menna kallaði hana
ömmu Köllu þó að
þau væru ekkert
skyld henni, það segir okkur
hvers kyns manneskja hún
„amma“ Kalla var.
Við hjá Knattspyrnufélaginu
Víði eigum Köllu mikið að
þakka, hún var móðir Snorra,
Danna, Steina, Villa og Grétars
Einarssona, sem allir léku í Víði
frá unga aldri og allir áttu þeir
stóran þátt í velgengni Víðis-
manna þegar félagið spilaði í 1
deild á síðustu öld. Nú hafa
barnabörnin og barnabarna-
börnin tekið við.
Kalla studdi hópinn sinn ætíð
vel, mætti á alla leiki og hvatti
sína menn.
Hver man ekki eftir þeim
systrum, Mörtu og Köllu, á hlið-
arlínunni kallandi „áfram
Víðir“.
Kalla var engin venjuleg
kona, vann alla ævi langan
vinnudag, var með stórt heimili
og afköst hennar voru ótrúleg.
Því kynntist ég vel þegar ég
þjálfaði strákana hennar í yngri
flokkum Víðis. Ef farið var í
keppnisferðir eða æfingaferða-
lög, var alltaf passað upp á það
að ekkert vantaði hjá þeim.
Það kom oft fyrir að Kalla
hringdi í mig fyrir jól og bað
mig að koma og líta á rafmagnið
eða setja upp fyrir sig nokkur
ljós í holið eða stofuna, sem ég
og gerði og tók hún jafnan fram
að hún vissi ekki hvað það dygði
lengi, því alltaf var verið með
bolta.
Og hvað átti að gera við nýju
jólagjafirnar bolta og skó, snjór
og kuldi úti, það varð að vita
hver væri bestur og var þá sett
upp mót í holinu þar sem ekkert
var gefið eftir og auðvitað var
skýringin sú að þessar perur
væru handónýtar og þyldu ekki
neitt og lamparnir lítið skárri.
Enginn vildi tapa svo eitthvað
varð undan að láta og venjulega
voru það ljósin.
Að endingu vil ég þakka
Köllu fyrir samfylgdina og alla
þá hjálp og hlýju sem hún veitti
mér og mínum.
Ég vil þakka henni fyrir hönd
Knattspyrnufélagsins Víðis fyr-
ir allt það sem hún gerði fyrir
félagið.
Ég og fjölskylda mín vottum
aðstandendum Köllu samúð og
biðjum henni guðsblessunar.
Sigurður Ingvarsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Neðst á for-
síðu mbl.is má finna upplýsingar
um innsendingarmáta og skila-
frest. Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf
greinin að hafa borist á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær
útförin fer fram. Þar mega einn-
ig koma fram upplýsingar um
foreldra, systkini, maka og börn,
svo og æviferil. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín undir grein-
unum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviá-
gripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent má
senda myndina á netfangið
minning@mbl.is og gera um-
sjónarfólki minningargreina við-
vart.
Minningargreinar