Fréttir - Eyjafréttir - 30.10.1997, Side 11

Fimmtudagur 30. október 1997
Fréttir
11
Er maður ekki alltaf að þóknast öðrum í sínum störfum? En það er ekki hægt að gera alla
ánægða. Auðvitað hlustar maður á vini sína og kunningja og nýtir sér eitt og annað frá þeim.
verkefni og hafi tekist vel. Er hann
með fleiri slík verkefni í takinu.
Eins og barnið mitt
„Einnig samdi ég lag fyrir kirkjuna og
þótti mjög vænt um það,“ segir
Sigurður. ,í>að er gaman þegar maður
heyrir stóra hljómsveit eða kór flytja
það sem maður hefur samið. Maður
sér bamið sitt fullorðnast og þroskast
og það tengist því sem maður er að
gera í hugmyndavinnunni. Ég man
eftir vél sem ég hafði smíðað og selt
norður á Árskógssand. Mér fannst
þegar ég sá hana þama í skúmum að
hún væri eitthvað svo ein. Ég kvaddi
hana í huganum. Maður á svo stóran
þátt í þessu. Þetta er eitthvað sem
maður hefur verið að vinna að í marga
mánuði og kannski margra ára hugsun
verður svo að veruleika. Ég bý ekki til
alla hluti um leið og ég hef fengið
hugmyndina að þeim. En megin-
atriðin em einföld og þegar búið er að
leysa meginþáttinn, þá er annað svo
mikið smotterí og þarfnast ekki
yfirlegu. En þótt ég hefði fulla starfs-
getu til hundrað ára held ég að ég
kæmi aldrei öllu frá sem mig langar
að gera. f þessu verkefni í Vík fæ ég
kannski fleiri tækifæri til þess að halda
áfram í einhveiju svipuðu. Um leið og
maður er orðinn fastur í framleiðslu og
hugmyndirnar halda áfram að verða
til, þá fer manni að lfða illa. Ef maður
þarf að koma frá sér lagi, þá liggur
það á manni og ef ég get ekki komið
því frá mér vegna anna við eitthvað
annað, fer mér að líða illa. Mörg lög
sem ég hef búið til verða til á leiðinni
í mat, eins einkennilegt og það kann
að virðast. Ég get til dæmis ekki verið
án þess í langan tíma að komast í
hljóðfæri. Ég fór til Noregs fyrir
nokkrum árum með togara í viðgerð,
þá var ég alveg að verða friðlaus að
komast ekki í hljóðfæri. Ég fór þess
vegna í hljóðfæraverslun á staðnum
og fékk að taka þar í orgel. Þetta var
rétt undir lokun, og það endaði með
því að ég og karlinn sem var að vinna
í búðinni sátum áfram og spiluðum
saman. Það er ekki víst að allir skilji
hvemig þetta er. Ég hef hins vegar
aldrei velt fyrir mér þessari sköp-
unarþörf. Þetta er eitthvað ómeð-
vitað.“
Hvíld í tónlistinni
Sigurður segir að tónlistin sé hvíld frá
öðm sem hann gerir, en hann telur sig
nú samt ekki vera neinn músíkant.
„Ég hef frekar verið að gutla við
þetta og mér finnst það rosalega mikils
virði. Ef ég vil til dæmis að einhver
annar heyri það sem ég hef samið, þá
er það ekki vegna þess að ég hef
samið það heldur vegna þess að mig
langar til þess að aðrir taki þátt í því að
njóta þess; Þetta er engin sjálfsupp-
hafning. Ég hef líka oft verið staddur
neðansjávar og uppgötvað mikla
fegurð, þá hefur þetta komið yfir mig;
að allir gætu komið og skoðað þetta
með mér. Þess vegna hef ég oft
hugsað með mér þegar fólk er að
frelsast í trú að þetta sé eitthvað
svipað. Fólk verður heltekið og finnst
að allir eigi að frelsast. Mann Iangar
til að allir geti heyrt eða séð mikla
fegurð. Ég hugsa að þetta sé einhver
löngun til að miðla einhverju til
náungans. Ég hef reyndar aldrei pælt
í því af hverju þetta stafar.“
Ekki ríkur af
veraldlegum gæðum
Sigurður segist ekki vera ríkur af ver-
aldlegum gæðum, en hann segist
heldur ekki skulda neinum neitt.
Hann sé hins vegar ríkur að því leyti,
að hann eigi góð böm, afaböm, góða
konu og meiriháttar heilsu.
,Eólk hefur ekkert að gera við aura ef
það er veikt. Að þessu leyti er ég
vellauðugur. Ég á nóg fyrir mig.
Konan mín er, eins og ég sagði,
frábær. Ég hef oft sagt að hún ætti að
fá friðarverðlaun Nóbels og að margir
hafi fengið þau fyrir minna. Einn
vinur minn hefur sagt að ég samlagist
ekki kerfinu pappírslega séð. Kannski
er ég þessi mjúki maður, en ég veit
ekki hvort konan myndi taka undir
það. Annars sér hún um öll
peningamál og pappírsvinnu, sem
betur fer. Mér væri sama þótt ég sæi
aldrei peninga. Þetta gengi aldrei hjá
mér nema vegna þess að konan er
mjög skilningsrík. Ég ber yfirleitt allt
undir hana. Og til dæmis er hún fyrsti
gagnrýnandi á lögin mín.“
Köfunin aðalstarfið
Sigurður segir að köfunin sé hans aðal
starf og af henni hafi hann haft sínar
tekjur að mestu leyti. En það er frekar
óregluleg vinna og vinnutíminn líka.
Hann hafi unnið töluvert mikið fyrir
Rarik og Vestmannaeyjabæ, sérstak-
lega varðandi eftirlit með rafstrengn-
um og vatnsleiðslunni milli lands og
Eyja. „Þetta er tímafrekt starf. Ég er
búinn að vera kafari í nærri þrjátíu ár.
Af hverju ég byijaði á því veit ég ekki,
þó man ég eftir því þegar ég var í
skátunum þá fórum við í göngutúra á
sunnudagsmorgnum og flokksforingi
okkar Guðmundur Lárusson hafði
þann sið að segja okkur sögur þar sem
hann gerði einhvem úr hópnum að
aðalpersónu hverrar sögu. Þegar kom
að sögunni sem ég var aðalsöguhetjan
í, þá var ég kafari. Mér er þetta mjög
minnisstætt, en það hvarflaði ekki að
mér að þetta ætti eftir að verða mitt
starf. Fæst af því sem ég hef tekið mér
fyrir hendur um ævina hef ég ætlað
mér. Og ég hef aldrei spurt sjálfan
mig að því hvað ég fengi út úr þvf.
Köfunin byrjaði sem svona draumsýn
eða ævintýramennska, þegar ég var
peyi. Það var Guðmundur Guð-
finnsson skipstjóri sem kom mér í
kynni við köfunina. Ég lét til leiðast
að prófa og fór tvisvar í sjóinn þann
dag. Köfun byggir á því að menn séu
byggðir fyrir hana. Kokhlustin er
misjafnlega opin í mönnum og svo
verða menn að vera yfirvegaðir.
Menn hafa stundum verið hætt komnir
ef þeir urðu stressaðir. Það er
hættulegast við köfun. Það er alveg
sama hvað maður hefur lært, ef maður
hefur ekki stjóm á sjálfum sér þá
kemur lærdómurinn ekki að gagni.
Níutíu prósent af köfun eru fólgin í því
að hafa stjórn á sér, enda kynntist ég
mönnum sem tóku bóklega námið
mjög auðveldlega og það verklega
með glans í sundlauginni. Um leið og
þeir fóru í sjóinn komu þeir upp eftir
augnablik og sögðust vera hættir.
Hló undir stýri
Hefur þú aldrei lent í háska við köfun?
„Það fer ekkert á milli mála að það er
mjög skammt á milli lífs og dauða.
Það má lítið útaf bera til þess að illa
fari. Þetta er í lagi í einhverju
skrúfugutli á fjórum metrum eða slíkt,
en þegar maður er kominn á fjörutíu
metra þá breytist málið. Það hefur
samt aldrei komið neitt upp á þannig
að ég hafi óttast um líf mitt. Hins
vegar átti ég einu sinni rússajeppa. Ég
geymdi allar græjumar í honum til
þess að hafa þær til taks, ef á þyrfti að
halda. Þetta var að hausti til og
fljúgandihálkaábryggjunni. Égkem
keyrandi fyrir homið hjá Ffnu fimm.
Nema að bíllinn neitar að beygja og ég
sé að hann ætlar að fara í sjóinn. Þá
fer ég allt í einu að hlæja og hugsa
með mér hvort ég ætli að fara í sjóinn
með allt draslið í bílnum og drukkna
við bryggjuna. Mér fannst þetta
skondið, en hann stoppaði á brúninni
og ég skellihlæjandi. Já, já hann
drukknaði bara við bryggjuna karl-
greyið, hefði fólk sagt“
Húmor fyrir
lífi og háska
Er þetta spurning um að hafa húmor
fyrir Iífinu og háskanum?
„Það er mikið atriði að hugsa. Maður
getur hitt mann og segir hvað er að
frétta. Hann ekkert nema fýlan og
segir allt djöfullegt. Nú hvað er að
segir maður og hann segir að það hafi
sprungið á bflnum hjá honum um
morguninn og hann fái ekki gert við
fyrr en eftir hádegi. Þetta verður
rosalegt mál.
Ég man það að Bjössi á Bamum kom
til mín og spurði hvort ég gæti ekki
híft vélina í Björgina. Nei, Bjössi,
sagði ég það er bara svo mikið að gera
að ég kemst ekki f þetta. Hann brást
hinn versti við og sagði það agalegt.
Ég sagði þá við hann: Ef þú værir
uppi á spítala núna í hjólastól, þá
myndir þú vilja gefa allt til að geta
gengið tvö eða þrjú skref. Það skiptir
engu með þessa vél í Björgina. Já,
Siggi, sagði hann. Þetta er rétt hjá þér
gerðu það bara þegar þú getur.
Eitt sinn kom ég inn í Eyjabúð í
fallegu veðri en kolsvartaþoku. Það
var útgerðarmannsfrú við borðið. Og
ég segi eins og ég á vanda til „Góðan
og blessaðan daginn." Hún snýr sér
við og spyr hvað sé svona gott og
blessað við þennan dag. Nú bara allt
segi ég. Ég vaknaði kátur og hress í
morgun. Hún segir að það sé bara
ekkert gott og blessað við þennan dag.
Þessi kolsvarta þoka dregur mann svo
mikið niður og er bara svekkt og sár
yfir þessu öllu. Ég sagði við hana að
þótt ég væri að ergja mig á þessari
þoku, þá verði hún eða fari. Það hefur
engin áhrif á þokuna, þannig að óþarfi
er að vera að ergja sig útaf henni. Þá
sagði hún: Já, þú ert örugglega
öðmvísi en allir aðrir. Ég hugsaði
með mér, þvf ég veit að þetta er
manneskja sem hefur allt af öllu, að
fólk, sem er að velta sér upp úr svona,
veit ekkert hvað það er að lifa. Ef
þettafólk missti nú heilsuna til dæmis.
Það er fullt af fólki sem er í því allan
daginn að eyðileggja heilsuna, en það
er líka fjöldi sem berst við það að fá að
lifa einn dag í viðbót.“
Þurfum að rífa okkur
upp úr doðanum
Mönnum hefur þótt vera mikil og
neikvæð umræða í gangi f Vest-
mannaeyjum undanfarið, vegna fólks-
fækkunar og einhæfrar atvinnu. Menn
virðast sjá litla framtíð í Vest-
mannaeyjum. Jafnvel að þessi um-
ræða neikvæðni standi Vestmanna-
eyingum fyrir þrifum. Menn þurfi að
taka sér tak og rífa sig upp úr
doðanum með illu eða góðu. Hvemig
er framtíðarsýn Sigurðar Óskarssonar.
Er hann bjartsýnn.
„Já, já. Eg er það. Hins vegar finnst
mér margt stefna í það að héma eigi
fólki enn eftir að fækka. Kannski
niður í' 3500 - 4000 manns, ef ekkert
verður að gert. Þetta er tiltölulega
einfalt reikningsdæmi. Miðað við
stækkunarmöguleikana í fiskiflotanum
auk þjónustu við fólkið, skóla,
sjúkrahúsið og svo framvegis, þá erum
við komnir með þessa tölu. Það
verður mjög gott fyrir þetta fólk sem
hér verður eftir. Þetta er ekki endilega
í neikvæðri merkingu. Mennverðaað
horfast í augu við breyttar aðstæður.
Reyndar hafði ég haft orð á þessari
þróun fyrir mörgum árum þannig að
þetta er ekkert nýtt. En með nýjuni
atvinnutækifærum væri hægt að
stemma stigu við þessari þróun," sagði
Sigurður Oskarsson að lokum.
Benedikt Gestsson.
Sorpkassarnir góðu.