Fréttir - Eyjafréttir - 11.06.1998, Qupperneq 8

8
Fréttir
Fimmtudagur ll.júní 1998
lel ekkl skynsamlegt
að veðsetja konu og böm
-segirMagnús Kristinsson framkvæmdastjóri útgerðarfélagsins
Bergs-Hugins ehf. en félagið fagnar 25 ára afmæli þessa dagana
Utgerðarfélagið Bergur-Huginn ehf. fagnar
aldarfjórðungs afmæli um þessar mundir og af því
tilefni var framkvæmdastjóri fyrirtækisins Magnús
Kristinsson tekinn tali til að forvitnast um manninn
og fyrirtækið, og sögu þess í aldarfjórðung. Rekstur
fyrirtækisins hefur gengið í bylgjum eins og gengur.
Undanfarin ár hefur fyrirtækið þó verið á uppleið og
reksturinn gengið vel. Fyrirtækið gerir út
frystitogarann Vestmannaeyja VE 54 og togskipið
Smáey VE 144. Hefur það yfir að ráða rúmum 3000
þorskígildum.
Magnús er það sem hægt er að kalla
kvikur maður og snaggaralegur. Hann
býður mér að ganga inn á skrifstofu
sína sem er þakin ljósmyndum frá
útgerðarsögu félagsins og hlutabréfum
fjölmargra fyrirtækja, sem Magnús
hefur safnað í mörg ár. Magnús
byrjaði að starfa með föður sínum í
útgerð árið 1972 en Kristinn Pálsson
frá Þingholti faðir Magnúsar stofnaði
Berg-Huginn ásamt Guðmundi Inga
Guðmundssyni. Þeir létu smíða fyrir
sig togarann Vestmannaey VE 54, en
hann var einn af tíu skuttogurum sem
ýmsir útgerðarmenn um landið létu
smíða í Japan. Mörgum þótt vafasamt
að láta smíða þessa togara í Japan.
bæði vegna fjarlægðarinnar og menn
töldu að Japanir hefðu ekki næga
þekkingu til þess að smíða slík skip.
Annað kom þó á daginn og hafa skip
þessi þótt fengsæl og arðbær fjár-
festing. Magnús er fæddur í desember
árið 1950 í Vestmannaeyjum og er
kvæntur Sigfinnu Lóu Skarphéðins-
dóttur og eiga þau fjögur börn og eitt
barnabarn. Móðir Magnúsar er Þóra
Magnúsdóttir hjúkrunarfræðingur en
systkini hans eru Bergur Páll
stýrimaður á Ófeigi VE, Birkir lands-
liðsmarkvörður og stjórnarfonnaður í
Berg-Huginn ehf. og Jóna Dóra,
hjúkrunarfræðingur og starfar sem
kennari í Reykjavík.
Ætlaði að verða skipstjórí
„Eg ætlaði alltaf að verða skipstjóri,"
segir Magnús. „A þeim árum sem ég
var í gagnfræðaskóla var starfs- og
námskynning hérna í Vestmanna-
eyjum og ég fór eins og ungum manni
sæmir beint í skipstjómardeildina og
vildi vita allt um hana. Þar sat ég og
kynnti mér allt um þá braut og hvemig
námið gengi fyrir sig, þangað til einn
góður maður sagði að frumskilyrði til
þess að verða skipstjóri væri að hafa
góða sjón. Frá þessum manni fór ég
niðurbrotinn maður og hugsaði með
mér að ég gæti þá aldrei orðið
skipstjóri nema sjónin væri í lagi. Ég
velti því mikið fyrir mér hvað ég gæti
tekið mér fyrir hendur í framtíðinni.
Æska mín var annars ósköp svipuð og
hjá öðrum krökkum. Ég var bara
peyji í Vestmannaeyjum og tók þátt í
þessum peyjafélögum sem hér voru,
þar sem íþróttir vom aðaláhugamálin.
Eitt þeirra hét Víðir, en svo var maður
alltaf í kringum höfnina. Mitt stærsta
áhugamál var að komast á sjó með
pabba þegar ég var í fríi frá skólanum
og yfirleitt fór ég á sjó á sunnudögum
með honum. Fyrstu kynni mín af því
að vera langdvölum á sjó er þegar ég
er tíu ára um borð í Berg á síldveiðum.
Bræður mínir höfðu hins vegar
meiri áhuga á fótbolta. Við pabbi
vorum alltaf mjög nánir, en okkar
formlega samstarf hefst ekki fyrr en
um 1973 þegar Vestmannaeyin kemur
frá Japan. Ég feta líka mikið í fótspor
hans að því leyti að ég tek þátt í hvers
kyns félagsmálum og hagsmuna-
málum fyrir útgerðarmenn. Pabbi var
formaður Lífeyrissjóðsins, Isfélags
Vestmannaeyja, og Útvegsbændafél-
ags Vestmannaeyja. Ég var um tíma
formaður Isfélagsins og núna er ég
formaður Útvegsbændafélagsins og
Lífeyrisjóðs Vestmannaeyja. Að þessu
leyti erum við mjög nánir. Illu heilli
var ég lfka kosinn í samninganefnd
útvegsmanna síðastliðinn vetur, sem
hefur verið óhemju tímafrekt, en á
árum áður var faðir minn jafnframt í
samninganefnd LIÚ.“
Auk þessa er Magnús formaður
Eyjaíss, í sóknamefnd og stjórnar-
maður í LIÚ. Þá nefnir Magnús að
hann sé stjórnarmaður í lítilli
heildverslun, Isgata ehf., sem er í eigu
nokkurra fyrirtækja.
Meðpungaprófuppá
uasann
Magnús lauk gangfræðanámi og að
því loknu lá leiðin í Verslunarskólann
og í framhaldi af því tók hann þá
ákvörðun að sinna bókfærslu og
skrifstofustörfum í kringum útgerðina
úr því ekkert varð úr draumnum að
stýra skipi. Ég spyr Magnús því í
framhaldi af þessari ákvörðun, hvort
hann sé alltaf svona snöggur upp á
lagið í ákvarðanatöku.
„Ég reyndi aldrei frekar við
Magnús Krisdnsson: Á pessum tímapunkd ákvað ég að uenda mínu kvæði í kross og lielga mig
skrifstofustörfum og stýra fyrirtæki í staðin fyrir að gerast skipstióri."
skipstjóradrauminn. þó að í dag geti
allir verið skipstjórar, jafnvel þó sjónin
sé ekki í fullkomnu lagi. Aftur á móti
tók ég pungaprófið á sínum tíma, sem
er kannski dálítil sárabót. Hins vegar
er ekkert sem segir að ég geti ekki
stýrt fyrirtæki. Ég man alltaf eftir því
að hann sagði þessa miklu setningu að
það væri fmmskilyrði að skipstjómar-
menn sæju mjög vel. Og þar sem ég
er nærsýnn afgreiddi ég þetta mál
strax fyrir sjálfum mér. Ef ég fæ
neikvætt svar þá er það bara nei. Ég er
ýtinn maður og reyni að vinna mínum
málum fylgi og sannfæra fólk. Hins
vegar er oft erfitt að sannfæra mig. Ef
ég hef fengið nei eða já, þá er það
ákveðin niðurstaða. Éf ég lendi í
deilum við menn geri ég kannski út
um málið með því að vera sammála
og taka málið af dagskrá. Oft þarf
maður að taka ákvarðanir innan
fyrirtækisins sem allir em ekki
sammála um. Þá er svar mitt oft það
að ganga að skilyrðum viðkomandi.
Þannig geta mínar ákvarðanir verið
snaggaralegar og skjótar. A þessum
tímapunkti ákvað ég að venda mínu
kvæði í kross og helga mig skrifstofu-
störfum og stýra fyrirtæki í stað þess
að gerast skipstjóri."
Lærði bókhald af föður
sínum
Magnús segir að í framhaldi af þessu
hafi faðir hans farið að kenna honum
bókhald og fer hann að færa bókhald
fyrir Kap VE, en faðir hans var
þátttakandi í þeirri útgerð.
„Ég vinn við þetta í fríi frá náminu
bara inni á stofuborði í þijú ár. Þá var
reyndar ekki gert upp nema þrisvar á
ári við mannskapinn. Þegar ég kom á
vorin færði ég bókhaldið frá janúar til
vors og um haustið frá vori til hausts
og einnig um áramótin frá hausti til
áramóta. Þannig að minn skrifstofu-
ferill hefst á borðstofuborðinu hjá
föður mínum. Þegar ég hætti námi fór
ég að vinna almenn skrifstofustörf í
Reykjavík í tvö ár, en á þeim tíma
hafði ég kynnst væntanlegri eiginkonu
minni, en hún var ekki tilbúin að fara
til Eyja vegna náms hennar í Hjúkr-
unarskólanum. Hún útskrifast 1972
og þá fer ég að vinna formlega hjá
pabba. Þetta ár fer ég líka til Japans til
þess að ná í Vestmannaey og sigli með
skipinu heim til Islands."
Magnús segir að málin þróist svo á
þann veg að hann verði fram-
kvæmdastjóri Bergs-Hugins. „Bergur
-Huginn verður ákveðin kjölfesta fyrir
mig og hefur verið alla tíð síðan.
Vestmannaey VE 54, sem er breytt
1987 - 1988 í frystitogara verður svo
það skip sem verður kjölfestan í rekstri
fyrirtækisins. Arið 1983 fjölgar
skipunum, en það eru Bergey og
Smáey sem fyrirtækið gerir út þá.
Síðar bættum við þremur öðrum skip-
um við, en gerðum þau út í skamman
tíma."
Japansævintýrið gekk upp
Menn töldu það mikið glæfradæmi að
ráðast í þessa framkvæmd með Jap-
anstogarana. Hvað var það sem setti
ugg að mönnum?
„Menn gerðu mikið úr íjarlægðinni
og að Japanir kynnu ekki að smíða
togara. Japanir voru hins vegar
stærsta skipsmíðaþjóð í heimi. Enda
kom það á daginn að menn voru með
óþarfa áhyggjur. Þetta eru trúlega ein
öflugustu skip og endingarbestu sem
byggð hafa verið fyrir íslendinga.
Hins vegar skapaði þetta engin
fordæmi. Það voru bara smíðuð þessi
tíu skip. Ég hef jafnvel grun um að
Japanir hafi ekki haft neinn sérstakan
áhuga á því að smíða fleiri skip fyrir
Islendinga, vegna þess að þeir töpuðu
svo mikið á því. Hins vegar var það
hluti af samningnum að allar vélar og
tæki væru japönsk. í dag leitar enginn
þama niður eftir til að láta smíða skip,
vegna þess að það er hægt að smíða
þau innanlands eða í nágranna-
löndunum íyrir jafn mikinn eða minni
pening.“
Samstarfið gekk ekki upp
I upphafi árs 1992 sameinast Bergur-
Huginn ehf, ísfélagi Vestmannaeyja
hf, en Bergur-Huginn hafði verið
eignaraðili að Isfélaginu um nokkurra
ára skeið. Þessi sameining stóð ekki
nema í átta mánuði og segir Magnús
að samstarfið hafi ekki gengið og því
verið ákveðið að slíta því og málið sé
ekkert flóknara en það. „I þessari
útgerðarsögu skiptast á skin og skúrir.
Það hefur oft á tíðum verið mjög erfitt
í útgerð á Islandi. Ég man þá tíð að
allt var gjörsamlega komið á kúpuna
og enga fyrirgreiðslu að fá hjá
lánastofnunum til þess að hægt væri
að standa við skuldbindingar fyrir-
tækja, nema að setja eigið nafn undir.
Nöfn okkar feðganna blönduðust oft
inn í skuldbindingar í óþökk fjölskyld-
unnar. Ég hef aldrei talið það mjög
skynsamlegt að veðsetja, eins og
stundum er sagt „konuna og bömin".