Fréttir - Eyjafréttir - 02.07.1998, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 2. júlí 1998
Fréttir
17
Þorsteinn Finnbogason:
Hleypt inn í fermingarveisluna í hollum
Þorsteinn Finnbogason pípulagn-
ingameistari er fæddur 1959 og féll
því undir þann hóp úr Vest-
mannaeyjum sem átti að fermast
vorið 1973. Þessi árgangur var
óvenjustór, um 120 krakkar, og það
hefur því verið stórvirki að ætla sér
að ná hópnum saman í eina
fermingu en það tókst og segir
Þorsteinn að með því hafi tekist að
að skapa fermingardag sem aldrei
gleymist. Þorsteinn segist halda að
þarna hafi verið á ferðinni stærsti
árgangur í Vestmannaeyjum sem
fermst hefur fyrr eða síðar.
Gosnóttin og flóttinn upp á land
nóttina 23. janúar stendur Þorsteini
ljóslifandi fyrir hugskotssjónum. „Við
fórum upp á land með Hugin VE.
Lilja systir var þá ólétt og fengu
mamma og hún því klefa. Lilja
eignaðist svo Finnboga þann 7. febr-
úar.“
Þungt var í sjóinn og segist Þor-
steinn aðeins hafa fundið fyrir
sjóveiki. „Við sátum nokkrir á netum í
stakkageymslunni og létum fara vel
um okkur. Amma sat og reykti eins
og henni var lagið og hjálpaði öðrum
eftir mætti. Hún var ekkert sjóveik og
var sú eina sem þáði egg og beikon hjá
kokknum,“ segir Þorsteinn.
Þorsteinn, ungur maður á uppleið.
Fyrstu tvo mánuðina bjuggu þau hjá
ættingjum en fluttu svo í íbúð í
Breiðholtinu. „Það var reynt að láta
okkur krakkana frá Eyjum halda
25 árum síðar og reynslunni ríkari.
hópinn eins og kostur var. Við vorum
í Langholtsskólanum þar sem við
gengum til spuminga hjá séra Karli
Sigurbjömssyni. Okkur var vel tekið í
skólanum en þar vorum við í einum
bekk. Einu sinni varð reyndar hasar á
einni skemmtuninni í skólanum sem
em einu vandræðin sem ég man eftir.“
Þegar leið að fermingunni var
öllum krökkunum á Reykjavíkur-
svæðinu safnað saman á Umferðar-
miðstöðinni þaðan sem haldið var í
tveimur rútum austur fyrir fjall. „Það
var mikið fjör á Flúðum þar sem við
gistum í skólanum á staðnum. Þama
var maður að hitta krakka sem maður
hafði ekki séð frá því daginn fyrir gos.
Við gengum til spuminga hjá séra
Karli og Þorsteini Lúter. Andrúms-
loftið var mjög frjálslegt og þetta var
svona spilað af fingmm fram. Þama
vomm við í eina viku áður en kom að
fermingunni.“
Allt var gert til að gera ferminguna
eins hátíðlega og hægt var. Brósi hár-
greiðslumaður var mættur með fríðan
flokk til að hafa hendur í hári
stúlknanna og ljósmyndarar vom
einnig á staðnum. Þó kirkjan í
Skálholti sé stór varð að ferma hópinn,
sem var um 107 krakkar í tveimur
hollum. „Sjálf fermingin var mjög
hátíðleg en hún byrjaði með því að
spilað var á trompett. Fermingar-
veislan var ekki síður eftirminnileg.
Ákveðinn fjöldi gesta mátti fylgja
hverjum krakka en þrátt fyrir það var
ekki hægt að koma öllum fyrir í
samkomuhúsinu að Flúðum. Fólkið
var tekið inn í hollum og í stafrófsröð
þannig að við urðum að bíða nokkuð
lengi áður en kom að því að okkur var
hleypt inn í dýrðina. Veislan var mjög
vegleg. Boðið var upp á kalt borð og
ég man eftir líkani af Landakirkju sem
skreytti veisluborðið.“
Eftir á að hyggja segir Þorsteinn að
þá hafi aðstandendur fermingarbam-
anna, prestamir og aðrir sem komu að
þessu máli lagt mikið á sig. „Með
þessu var verið að reyna að halda
okkur saman og það tókst. Fermingin
varð því eftirminnileg og skemmtileg
þrátt fyrir erfiðar aðstæður,"
Á leiðinni til Reykjavíkur las
Þorsteinn heillaóskaskeytin sem hann
fékk. „Það var einhver hellingur af
skeytum sem ég fékk og þar held ég
að hafi komið fram samheldnin sem
einkenndi Eyjamenn í gosinu.
Mamma hélt svo tvær fermingar-
veislur í íbúðinni okkar í Breiðholtinu.
Þar með var ég endanlega kominn í
kristinna manna tölu en þessum
dögum og vikum gleymi ég aldrei,"
sagði Þorsteinn Finnbogason að
lokum.
Mjöll og Drífa Kristjánsdætur:
Stelpumar sváfu með nill-
umar í hárinu nóttina áður
rvíburarnir, Mjöll og Drífa Krist-
ánsdætur frá Klöpp bjuggu í
jlfusborgum í gosinu og stunduðu
kóla í Hveragerði þar sem útbúnar
oru skólastofur í húsnæði
undlaugarinnar í Laugaskarði.
Gosnóttina voru þau níu heima í
Clöpp, foreldramir Kristján Georgs-
.on og Helga Bjömsdóttir og sjö af
ítta krökkum. Fyrsta minning þeirra
fá sjálfu gosinu er að pabbi þeirra fór
ít á blett til að horfa á gostungumar
sem stigu til himins austur á eyju.
„Við fómm með Danska Pétri VE til
Þorlákshafnar. Við vomm í lestinni
alla leiðina og var vistin heldur
daufleg," segja þær Mjöll og Drífa
þegar þær rifja upp gosnóttina með
blaðamanni. „Það var mikill sjór og
veltingur," segir Drífa með hryllingi.
„Það var mikil sjóveiki í lestinni eins
og þú getur ímyndað þér. Til að bæta
gráu ofan á svart var held ég aðeins til
einn plastpoki fyrír okkur öll sem
vomm í lestinni. Aðstæður vom því
heldur ókræsilegar. Við höfðum reynt
að syngja til að vinna bug á
sjóveikinni en hún hafði fljótlega yfir-
höndina.“
Frá Þorlákshöfn var haldið til
Reykjavíkur í Ausmrbæjarskólann þar
sem þeim vom útveguð nauðsynleg-
ustu föt. í Reykjavík var fjölskyldunni
komið fyrir vítt og breitt en eftir
nokkra daga sameinaðist hún í
Ölfusborgum. Þær segja að það hafi
alveg verið ótrúlegt hvemig tókst að
koma öllum hópnum fyrir í einu
orlofshúsanna. Seinna fengu þau
Telescopehús í Hveragerði. Mjöll og
Drífa vom í hópnum sem boðið var til
Noregs.
Þegar leið að fermingunni vom þær
ásamt hinum krökkunum í Hveragerði
teknar upp í rútumar tvær sem fóm
með hópinn að Flúðum. „Auðvitað
var aðalatriðið að ganga til spuminga
en það var líka mikið fjör. Villingar
vom nokkrir í hópnum,“ sagði Mjöll
og vildi ekki fara nánar út í þá hluti.
Þegar leið að fermingunni var farið
að huga að lokaundirbúningnum og
hann kom meira við stúlkumar en
drengina. „Við vomm allar með rúllur
í hárinu sem settar vom í daginn fyrir
ferminguna. Strákamir gerðu óspart
grín að okkur og það var skelfilegt að
reyna að sofa með rúllumar í hárinu,"
segir Drífa og hlær.
Þeim var greitt og þær klæddar upp
Mjöll og Drffa nýfermdar.
á Flúðum áður en haldið var í Skál-
holt. í minningunni segja þær að
athöfnin hafi verið mjög hátíðleg og
Skálholtskirkja var troðfull. Veislan að
Flúðum var ekki síður eftir-minnileg.
Þær segjast síður en svo verið óhressar
með að fá ekki sína eigin
fermingarveislu með fjölskyldu og
vinum. „Nei, við vorum ekkert
spældar. Við vomm glaðar yfir því að
hægt var að koma þessu í kring og
allir lögðust á eitt að gera okkur
ferminguna eins eftirminnilega og
hægt var,“ segja Mjöll og Drífa.
Nokkmm dögum seinna gengu þær
til altaris í Hveragerði og þar með
vom tvíburasystumar Mjöll og Drífa
komnar í tölu fullorðinna.
Hártískan hefur mikið brevst á beim 25 ánim sem liðin eru frá hví hessi mynd var tekin.
Drífa og Mjöll brosa enn breitt bó árunum hafí fjölgaö.