Fréttir - Eyjafréttir - 17.09.1998, Side 17

Fimmtudagur 17. september 1998
Fréttir
17
Það er hægt að
kaupa list-
málara í pakka
Konurnar einbeittar á svipin í kántrýmáluninni. Á innfelldu myndinni má sjá árangurinn.
Nú þegar haustar fara ýmis
námskeið af stað og
Vestmannaeyingar fara ekki
varhluta af því frekar en
önnur byggðarlög.
Mæðgurnar Björg
Valgeirsdóttir og Erla
Einarsdóttir hafa löngum
boðið upp á námskeið af
ýmsu tagi til þess að gefa
fólki möguleika á því að fá
útrás fyrir föndurnáttúru og
sköpunargleði. Þær mæðgur
láta heldur ekki deigan síga á
þessu hausti og bjóða nú upp
ánámskeiðí „kántrý-
málun“.
Björg hefur líka staðið
fyrir bútasaumsnámskeiðum
og eitt er fyrirhugað núna í
haust. „Það átti að verða um
næstu helgi, en Jóhanna
Viborg sem kemur til þess að
kenna það var að boða forföll
svo að það frestast fram í
október.
Ekkert kynslóðabil
Blaðamaður Frétta heyrði af þessu
námskeiði og ákvað að skella sér og
sjá hvað fram færi og ekki síst hvað
„kántrýmálun'1 væri. Þegar blaða-
maður mætir á svæðið í sal Líknar-
kvenna við Faxatíginn, sátu tíu íðil-
fagrar konur á öllum aldri við borð.
Það var ekki að sjá að neitt kyn-
slóðabil væri til staðar, þegar
„kántrýmálun“ er annars vegar. Þær
voru einbeittar á svipinn með pensla
og liti að bera þá á ýmis konar
formaðar íjalir og spýtur og ekki
margar stórar. Hér var greinilega
nákvæmivinna í gangi. Björg og Erla
gengu á rnilli kvennanna og leið-
beindu þeim með handverkið og
hvemig best væri að bera sig að við
málunina. Svo brostu þær allar þegar
boðið var gott kvöldið og hvemig
gengur í „kántrýmáluninni"
Fátt um svör, enda konumar önnum
kafnar, þó var tekið undir kveðjuna og
svo rýnt í liti og fjalir á ný. Eg sný
mér því að snaggaralegri konu, sem
fer alúðlegum orðum um rósir og epli
við eina konuna. Það er Björg sem
mælir svo innilega um myndefnið,
sem konumar em að mála á viðinn og
ég sný mér því að henni og spyr hana
um aðdragandann að þessu námskeiði.
Björg segir að þetta sé ekki í fyrsta
sinn sem hún standi fyrir slíku
námskeiði, því hún hafi boðið upp á
slíkt námskeið á síðasta hausti og
einnig í vor. „Þetta hefur verið það
vinsælt að við ákváðum að bjóða upp
á þetta nú í haust líka."
Hvað er „kántrýmálun"?
„Þetta er málun á trévömr sem
koma frá Bandaríkjunum. Þess vegna
er þetta kallað „kántrývörur" eða
„kántrýmálun". Þetta em líka vömr
sem kenndar em við Amishfólkið, en
það fólk hefur smíðað einfalda hluti
sem á sér langa hefð hjá því. Mikið
em þetta englar og fuglahús, og ý-
mislegt annað sem smádótt sem hægt
er að hengja upp til skrauts. Oft eru
alls konar textaskilaboð máluð á
hlutina og em þau ort í gamansömum
tón, eins og „Þetta hús er þrifið annan
hvem dag, í dag er hinn dagurinn“ eða
þá þessi sem mér frnnst alveg ó-
borganlegur „Ef þú getur ekki gert
mig mjóa, gerðu þá vini mína feita“ og
„Ömmur eru englar í dulargervi“.
Þannig að það er mjög vinsælt að
skrifa eitthvað sniðugt á hlutina. Sumt
af þessum textum er úr trúarsetningum
Amishfólksins, en annað heimatilbúið.
Þannig að fólk getur fengið útrás fyrir
orðleikni sína líka.“
Að eiga góða kvöldstund
saman
Björg segir að litimir séu venjulegir
akríllitir sem fluttir séu inn frá
Ameríku. „Eg vil helst þessa liti, en
auðvitað er hægt að nota einhverja
aðra liti. Það er til nóg úrval af litum,
en þessir falla mjög vel að nosturslegri
vinnu og þeim viði sem notaður er.“
Björg telur að flestar kvennanna
komi á þessi námskeið til þess að eiga
góða kvöldstund saman og ekki síður
til þess að fá útrás fýrir sköp-
unarþörfma. „Það er held ég enginn
sem fer í þetta til þess að selja síðar
meir. Þær em aðallega að þessu til að
skreyta heimil sín og til þess að gefa
vinum og vandamönnum. Jafnvel að
sumar séu famar að hugsa til jóla-
gjafanna. Þetta eru líka mjög ódýrar
vömr um leið og fólk getur gert
einhvem hluta af þessu sjálft. Margar
koma aftur, því þær falla alveg fyrir
þessu þegar þær byija.“
Er svona námskeiðahald ekki háð
einhverjum leyfum?
„Við emm í samvinnu við innflytj-
andann sem flytur inn litina og hluta af
vömnum, því hluta af trévömnum
sögum við sjálfar, enda emm við
sumar búnar að vera á námskeiði hjá
Valgeiri í fyrra og emm nokkuð knáar
með sögina. En við emm svo með
pmfur eða fyrirmyndir af fullgerðum
hlutum sem þær geta haft til hliðsjónar
þegar þær em að mála, en þær breyta
þá litum og svo framvegis. Síðan em
einingamar bundnar saman með vír
eða límdar, en það er bannað að nota
nagla.“
Hvemig fékkst þú áhuga á þessu?
„Eg er algjör fóndrari fram í fingur-
góma. Reyndar lenti ég í þessu fyrir
tilviljun. Eg rek vefnaðarbúð sjálf og
er að sauma og vesenast. Sú sem að
ég kaupi vefnaðarvömr af fór sjálf að
flytja inn þessa Amishhluti og fór að
prófa mig áfram á námskeiði sem hún
var með í fyrrahaust og ég held að það
séu engar ýkjur að það varð vakning í
bænum og flestar þeirra sem em héma
núna em búnar að skrá sig á fram-
haldsnámskeið í vikunni.“
Líka fyrir strákana
Hér er lítið um karlpening. Hefur ekki
orðið nein vakning meðal þeirra?
„Nei ég hef ekki ennþá fengið
karlmenn hingað inn, en ég veit að
hann Gummi minn er orðinn forfallinn
í þessu og fleiri, til dæmis mágur
minn. Þeir sitja saman öll kvöld og
mála. En strákar eiga fullt erindi í
þetta og mig er farið að langa til að sjá
þá líka á námskeiðum. Það er oft sagt
í Vestmannaeyjum að enginn geri
neitt og þetta er viðleitni í þá átt að
bæta úr því. En ég og mín fjölskylda
höfum reynt að bjóða upp á eitthvað
fyrir fólk að gera sér til ánægju og
dægrastyttingar. Við reynum eins og
Konný Guðjónsdóttir.
hægt er að vera á jákvæðu nótunum.“
Konný Guðjónsdóttir er ein þeirra
sem taka þátt í „kántrý“ námskeiðinu.
Hún var spurð að því hvað væri svona
skemmtilegt við þetta. „Ég hef bara
komist að því að það er gaman að
föndra og skapa eitthvað í höndunum.
Ég hef hins vegar verið á námskeiðum
í teikningu og málun og hef mikinn
áhuga á því. Þetta er annað kvöldið
mitt héma og ætla að halda áfram á
næsta námskeiði. Ég held ég sé orðin
háð þessu núna.“
Sólveig Jónsdóttir er einnig á nám-
skeiðinu og er trúlega yngst þeiira sem
taka þátt, þannig að ekki er
kynslóðabilið íjötur um fót þeirra sem
vilja læra „kántrý“ málun. Hún segir
Sólveig Jónsdóttir
að áhugi sinn hafí kviknað eftir að
mamma hennar hafði farið á svona
námskeið. „Ég hef aldrei verið á
svona námskeiði áður, en var aðeins
að mála með mömmu eftir að hún var
á námskeiði í vor. Mig langaði að
læra meira og þetta er meiri háttar
gaman og er að hugsa um að fara á
næsta námskeið.
Júlía Tryggvadóttir og Hrönn
Harðardóttir eru líka í miklu stuði og
velta fyrir sér tækninni við að mála
epli og blómamynstur. Björg stendur
á milli þeirra og mundar fínan pens-
ilinn og segir: „Ég er héma með
listamann í dollu, sem er nokkurs
konargel. Til dæmis ef að þú ætlar að
mála epli má byrja ég á því að mála
með listamanninum (gelinu) og svo í
rauða litinn sem ég ber ofan í gelið.“
„Er þetta svipað og þú gerir
blómið,“ segir Júlía.
„Nei, reyndar ekki,“ segir Björg.
„Ég skal sýna þér það á eftir.“
„Hvaða blóm ertu að tala um,“ segir
Hrönn.
„Þessi sem eru á pottunum hjá
henni,“ segir Júlía
„One stroke heitir það, en ég veit
ekki hvort ég get kennt þetta. Ég sá
þetta einu sinni á myndbandi," segir
Björg.
,Jú,jú,“ segja Júlía og Hrönn.
„A ekki að klára eplið,“ spyr
blaðamaður.
„Þetta er nú bara krass,“ segir
Björg. „En jú það vantar laufblaðið.“
Að svo mæltu skellir hún laufblaði
á eplið og sjá það er tilbúið fyrir Adam
að bíta í, ef hann væri nú á nám-
skeiðinu.
Þú nefndir áðan að fólk breyttist í
listmálara með þessu galdraefni í
dollunni?
„Já er þetta ekki listamannslegt?"
segir Björg og hampar eplinu.
„Það er þá hægt að kaupa listmálara
í pakka,“ segir Hrönn.
Með það í huga þakkar blaðamaður
fyrir sig og kveður þennan valkyrju-
hóp sem vílar ekki fyrir sér að ögra
Adam eina ferðina enn með því að
mála epli úr aldingarðinum og galdra
listamenn úr pökkum.
Björg leiðbeinir við málunina. Erla móðir hennar, Hrönn og Júlía fýlgjast með.