Fréttir - Eyjafréttir - 08.10.1998, Qupperneq 6

6
Fréttir
Fimmtudagur 8. október 1998
Námskeið sem auðvelda á sam-
skipii við fádaða nemendur
Lúðratónleikar
Starfsfólk grunnskólanna fjölmennti á námskeiðið.
I síðustu viku var haldið námskeið
fyrir starfsfólk grunn- og leik-
skólanna í Vestmannaeyjum, sem
gera á starfsfólk þessara skóla
hæfara til þess að eiga samskipti við
fatlaða nemendur. Námskeiðið er
haldið að tilhlutan skólaskrifstofu
Vestmannaeyja og hefur Erna
Jóhannesdóttir haldið utan um
námskciðið.
Námskeiðið hefur verið haldið í
nokkrum áföngum og var fyrsti áfangi
haldinn í ágúst síðastliðnum, þar sem
fram fór kynning á þeim bömum sem
í skólunum em og þurfa meiri aðstoð
en aðrir samnemendur þeirra. Sá
áfangi sem nú er í gangi er haldinn
sameiginlega fyrir starfsfólk beggja
grunnskólanna, leikskólanna, og I-
þróttamiðstöðvarinnar, en starfsfólk
þessara stofnana að undanskilinni
Ijölskyldunni umgengst mest þau böm
sem eiga við einhverja fötlun að
stríða.
Rannveig Traustadóttir blindraráð-
gjafi hjá Greiningar og ráðgjafastöð
ríkisins hélt fyrirlestur um blindu og
Bjartey Sigurðardóttir talkennari hélt
fyrirlestur um tákn með tali (TMT).
Rannveig segir að fyrirlestuiTiennar
hafi fjallað urn hvað það er að vera
með fatlað bam í skóla. „Þó fyrir-
lestur minn hafi fjallað um blindu, þá
gilda mikið til sömu lögmál sem
byggja má við aðra fötlun. Eg tek mið
af þeim börnum sem em fötluð og eru
að hefja nám. Starfsfólki skólanna er
nauðsynlegt að geta stutt börnin og
komið til móts við þarfir þeirra. Við
reynum að horfa á hvað þessi börn
eiga sameiginlegt en ekki hvað greinir
þau að.“
Rannveig segir að fólk byggi
kannski ekki viðhorf sfn til fatlaðra á
fordómum, heldur sé það frekar
óöryggi sem einkennir viðbrögð þess.
„Fólk veit hins vegar mjög mikið um
börn. Okkar markmið er hins vegar
að komið verði fram við þessi börn í
samræmi við takmarkanir hvoru
tveggja."
Ema Jóhannesdóttir, segir að reynt
sé að koma til móts við þarfir þessara
bama í sveitarfélögum úti um land.
„Eftir því sem þjónustan við þessa
einstaklinga hefur skánað hefur
skilningur aukist og minna um að fólk
flytji úr sinni heimabyggð vegna
fötlunar bama.“
Hún segir að þó að þetta námskeið
beinist að því að efla skilning á
fötluðum börnum og gera því kleift að
eiga samskipti við þau á þeirra for-
sendum, þá skili það sér líka inn í
skólastarfið. „Böm eru þó ekki eins
óömgg eða fordómafull og fullorðnir.
Börn samþykkja fatlaðan jafnaldra
sinn frekar á jafnréttisgrundvelli, eða
eins og hann er, en auðvitað er fötlun
útskýrð fyrir bekknum og þeinr kennt
til dæmis táknmál til þess að þau geti
átt í samskiptum. En það er nauð-
synlegt að hjálpa öðmm til þess að
setja sig í spor annarra. Með því er
hægt að öðlast meiri skilning."
Bjartey segir að námskeiðið sé
miðað við þá þörf sem er í Vest-
mannaeyjum og nú em þrjú til fjögur
böm sem þurfa á talkennslu að halda.
„Þetta tjáskiptakerfi sem ég kynni hér
er ætlað fyrir heyrandi börn, sem ekki
geta tjáð sig með talmáli. Þannig er
það hugsað sem stuðningur og hjálp-
artæki til þess að koma börnunum af
stað. Það hafa mörg böm fengið
aðstoð með þessu kerfi og hafa náð
góðum árangri í því að tjá sig með
talmáli.
Á laugardaginn (lO.október) kl.
16.00 munu Lúðrasveit Selfoss og
Lúðrasveit Vestmannaeyja halda
sameiginlega tónleika í sal Lista-
skólans við Vesturveg. Sveitirnar
leika hvor um sig sína efnisskrá, en
síðan munu þær leika saman nokkur
lög.
Tilefni þessara tónleika er það, að
Lúðrasveit Selfoss er 40 ára um
þessar mundir og ákvað af því tilefni
að heimsækja Lúðrasveit Vest-
mannaeyja og efna til samspils.
Þessar sveitir hafa átt umtalsvert
samstarf í gegnum tíðina og skipst á
heimsóknum og spilað saman þegar
tækifæri hefur gefist.
Við sem störfum í þessum lúðra-
sveitum hvetjum fólk til að mæta og
hlýða á skemmtilega lúðratónlist.
Aðgangseyrir er 500 krónur fyrir
manninn.
Lúðrasveit Vestmannaeyja fyrir-
hugar síðan sína árlegu styrktar-
félagatónleika 21. nóvember nk.
Stjómandi Lúðrasveitar Vest-
mannaeyja er Stefán Sigurjónsson
og stjómandi Lúðrasveitar Selfoss er
Ásgeir Sigurðsson
(F réttatilkynning)
CZ^úI?U2Énú3íallf2
Þann 4. október sl. áttu Bjarni Jónasson og Jórunn Bergsdóttur 40
ára brúðkaupsafmæli, rúbínbrúðkaup. Með þeim á myndinni eru
Jónas, Valgerður og Bergþór.
ttoáiegi
Sigurgeir Jónsson ,
sknfar l|osvakamiolum
Skrifari fylgist töluvert með fréttum í íjöl-
miðlum. Bæði er að hann starfar að hluta á
einum slíkum og eins að hann hefur alla tíð haft
áhuga á þvt' sem er að gerast í kringum hann.
Skrifari gerir ekki upp á milli fréttatíma hjá
sjónvarpsstöðvunum, honum finnst þar fjallað
um mál af hlutleysi, sama hvor stöðin á í hlut.
Öllu meiri alvarleiki og festa er þó yfir Ríkis-
sjónvarpinu, á Stöð 2 koma menn stundum á
óvart með ýmiss konar uppátækjum sem minna
er af hjá keppinautinum.
Skrifari hlustar nær einungis á tvær útvarps-
stöðvar og þær báðar ríkisreknar, þ.e. Rás 1 og
Rás 2. Hann man raunar þá tíð þegar aðeins ein
útvarpsstöð íslensk var leyfileg og fólk varð að
hlusta á hana. Sú útvarpsstöð var sérlega menn-
ingarleg (og er enn), átti að gera öllum
landsmönnum til hæfis og öllum aldurshópum.
Að sjálfsögðu var slíkt óleysanlegt mál og ekki
gerlegt. Enda voru alltaf allir óánægðir, öllum
fannst á sig hallað. Ungt fólk var hundóánægt
og það skiljanlega, efni við þess hæfi var í
lágmarki, menningarpostular voru óánægðir,
fannst of mikið af ómenningarlegu efni (þó svo
að skrifara þættu nú prelúdíur og fúgur stundum
fullfyrirferðarmiklar á dagskránni) og eldra fólk
kvartaði sáran yfir öllu garginu í útvarpinu, allt
of mikið af tónlist og of lítið af töluðu orði. Þetta
leystist ekki fyiy en rekstur ljósvakatjölmiðla var
gefinn frjáls á íslandi.
Sjálfsagt hefur engan órað fyrir þeirri skriðu
fjölmiðla sem það frelsi hafði í för með sér,
sérstaklega þó útvarpsstöðva. Af þeim stöðvum
er það aðeins ein, fyrir utan ríkisrásimar, sem
hefur staðið allt af sér, útvarpsstöðin Bylgjan.
Aðrar útvarpsstöðvar hafa komið og farið aftur
eftir mislangan tíma. Nöfn þeirra stöðva, sem
geispað hafa golunni, skipta orðið tugum. Nær
allar hafa þær höfðað til sama hlustendahóps,
fólks á aldrinum tólf ára til rúmlega tvítugs, bæði
í tónlist og efni ef efni skyldi kalla. Skrifari
hefur nokkrum sinnum reynt að hlusta á stöðvar
af þessu tagi en gefist upp jafnóðum. Ekki er
nefnilega nóg með að tónlist og „efni“ sé nánast
hið sama á þeim flestum hverjum, heldur er öll
framkoma svonefndra dagskrárgerðarmanna
steypt í sama mót á þeim öllum, allt tal er steypt
í ákveðna frasa, orðalag uppskrúfað og óeðlilegt
og áherslur talsvert öðruvísi en gengur og gerist
í daglegu máli fólks almennt. Skrifara hefur oft
fundist að framkoma þessara dagskrár-
gerðarmanna jaðri við að vera dónaskapur og
lítilsvirðing við sæmilega greint fólk sem glapist
hefur til að hlusta. Hann furðar satt að segja ekki
á því að þessar stöðvar eigi sér stutta lífdaga
flestar hverjar.
Dagskrárgerðarmenn þessara stöðva eru
sérdeilis uppteknir af sjálfum sér og stór hluti af
því sem þeir tala um er hvemig þeim líði og hafi
liðið það sem af er deginum og þegar nálgast
helgar færast þeir allir í aukana og fer að líða
betur. Þá eiga þeir nokkra frasa sameiginlega,
þar á meðal einn af Biblíulegum toga. Yfirleitt
byrja þeir á að kynna sig á þann hátt að þeir ætli
„að vera með okkur“ næsta klukkutímann og
enda svo á að tilkynna að þeir „verði með
okkur“ á sama tíma á morgun. Á sínum tíma
sagði Frelsarinn við lærisveina sína: „Sjá, ég er
með yður, allt til enda veraldar.“ Þau orð voru
vel sögð og vöktu fögnuð og vekja enn. En
þegar sjálfskipaðir mannkynsfrelsarar í lfki dag-
skrárgerðarmanna á svonefndum frjálsum
útvarpsstöðvum taka sér þessi orð í munn, vekja
þau ekki fögnuð, alla vega ekki í huga skrifara.
Þá þakkar hann almættinu fyrir að hægt skuli
vera að stilla á eitthvað haldbetra. Enda er það
sjálfsagt engin tilviljun að enn er þess aðila
minnst sem mælti þessi orð fyrstur en hinir falla
skjótt í gleymskunnar dá. Það var nefnilega af
uppbyggilegum toga sem sá maður lét frá sér
fara og þess virði að leggja eyrun við því, ekki
froðusnakk og gjálfur eins og hjá hinum.
Stöku sinnum man skrifari eftir að stilla á litla
útvarpsstöð sem sendir út fremur óreglulega, fáa
daga í viku og stutt í einu. Það út af fyrir sig er
kostur á útvarpsstöð að vera ekki gjammandi
allan sólarhringinn ef ekki eru efni til. Á þeim
bæ taka menn sig alvarlega, rétt eins og menn
gera á gömlu gufunni þar sem bros em fátíð. Og
vandamál alheimsins liggja þungt á
dagskrárgerðarmönnum þessarar litlu stöðvar
enda eru þau þar krufin til mergjar.
Það sem skrifara þykir þó hvað sérstakast við
þessa áðumefndu útvarpsstöð er sú einstæða
bjartsýni sem þar ræður ríkjum. Mitt í öllu því
veraldarfári sem yfir okkur dynur vegna aðgerða
misviturra yfirvalda og stjómenda í þjóðfé-
laginu, þá skal ávallt vera tekið á þeim málum af
óbugandi bjartsýni og velvilja dagskrárgerðar-
manna. Styggðaryrði eða hnjóð heyrast ekki né
heldur vandlætingar yfir því sem miður fer
heldur er í rósenti bent á aðra og betri kosti. Það
kemur skrifara alltaf í gott skap að hlusta á þetta
útvarp, útvarp sem er svo laust við svarta-
gallsraus og það bull sem einkennir aðrar frjálsar
stöðvar. Það er bara verst hvað hann gleymir oft
að stilla á stöðina. Sigurg.