Fréttir - Eyjafréttir - 30.11.2000, Qupperneq 13

Fimmtudagur 30. nóvember 2000
Fréttir
13
í ÞÁ GÖMLU OG GÓÐU DAGA hjá Flugfélagi íslands. Starfsfólk Flugfélagsins árið 1971 við
afgreiðsluna að Skólavegi 4. Frá vinstri: Jónas Steinarsson, Diddi, Friðrik Karlsson, Guðrún
Jóhannsdóttir, Guðmundur Kristjánsson, Torfi Haraldsson, Andri Hrólfsson, Sigurgeir Jónasson. Á
myndina vantar Áka Haraldsson sem sennilega hefur tekið myndina.
MEÐ samstarfsmönnum í Flugturninum. Diddi og flugumferðar-
stjórarnir Bjarni Herjólfsson og Einar Steingrímsson.
DIDDI og Guðbjörg heima^ í Dverghamrinum. -Það er miklu
veðursælla í vesturbænum. Eg held við myndum ekki vilja skipta
þótt allt væri eins og áður var
fluttum inn í það 1958. Það hús fór á
kaf í ösku en var síðan grafið upp og
stendur enn. Þegar við komum aftur
til Eyja 1975 var það að sjálfsögðu
óíbúðarhæft og við fluttum á Hilmis-
götuna til Óla ísfeld og bjuggum þar
þangað til við fluttum að Dverghamri
31 þar sem við höfum búið síðan. Eg
var alltaf mikill austurbæingur og
sagði einhvem tíma að ég myndi
aldrei flytja í vesturbæinn. En nú er ég
á annarri skoðun. Það er miklu
sólrikara hér. Ef sól er á lofti þá er
nánast alltaf sólskin hér. Þegar við
vomm á Búastaðabrautinni þá drógu
fjöllin úr því, bæði kvölds og morgna,
Helgafell á morgnana og svo vestur-
íjöllin á kvöldin. En héma finnst mér
alltaf vera sólskin. Það var reyndar
ósköp gott og indælt að búa á
Búastaðabrautinni en það var vinda-
samara þar. Við emm mjög ánægð
héma í vesturbænum og ég held að við
myndum ekki vilja skipta þótt allt væri
eins og áður var.“
Óþarfi að eyða peningum í
að leika sér
Þú hefur alla tíð haft mikinn áhuga á
öllu sem tengist flugi. Hvemig hófst
það?
„Líklega hefur það byijað 1947. Þá
flaug fjölskyldan, pabbi og mamma
og við bræðumir, til Kaupmanna-
hafnar. Þetta var þann 6. júní og
flugið tók 8 klukkustundir, millilent í
Glasgow. í dag er þetta farið á þremur
tímum. Við fómm með DC-4 vél sem
var fyrsta millilandaflugsvélin sem
íslendingar eignuðust og þetta var
önnur ferðin sem farin var til Kaup-
mannahafnar.
Tilefni þessarar ferðar var að
heimsækja móðurfólkið mitt.
Mamma var dönsk og amma mín bjó
á Jótlandi, rétt vestan við Esbjerg svo
og systkini mömmu. Þetta var
skömmu eftir stríð og sambandið við
ættingjana hafði verið mjög lítið á
strfðsámnum. Þama vomm við svo
allt sumarið í einstakri veðurblíðu, ég
held að á þessum þremur mánuðum
haft aðeins rignt tvisvar. Við bræð-
umir vomm í sjónum og sólinni
nánast hvem einasta dag og vomm
eins og svertingjar þegar við komum
heim. Ég man að það var skortur á
flestu í Danmörku á þessum tíma,
nema mat, af honum var nóg. En
fatnaður og aðrar nauðsynjar vom af
skomum skammti. Ég hef alltaf
haldið góðu sambandi við ættingja
mína í Danmörku, heimsótti ömmu
aftur síðar og svo kom hún einu sinni í
heimsókn hingað. Hún lést 1974,
níræð að aldri og systkini mömmu em
líka öll látin. Þótt ég sé danskur í aðra
ættina get ég ekki státað af mikilli
dönskukunnáttu. Ég skil dönsku
ágætlega og get vel bjargað mér í
henni en ég er enginn sérfræðingur í
því tungumáli.
En áhuginn á flugi. kom snemma
enda vann ég hjá Loftleiðum og
kynntist flugmönnunum vel. Ég
byrjaði að læra flug og tók sólópróf
1949 en hef aldrei notað það. Á þeim
tíma var ég ákveðinn í að læra flug.
En það nám var dýrt. Ég fór í bank-
ann og bað um lán til að kosta
flugnám en var synjað. Forsendumar
fyrir því vom að óþarfi væri að eyða
peningum í að leika sér. Þar með var
það úr sögunni og síðan hef ég ekki
stjómað flugvél, hef reyndar stöku
sinnum fengið að taka í á ferðum hér á
milli.
En þessi áhugi á flugi hefur líka
komið fram í því að ég hef um margra
ára skeið fylgst náið með veðri og
veðurfari, ekki bara veðurfréttum í
útvarpi og sjónvarpi, heldur með því
að fylgjast með því sem er að gerast í
kringum mig. Ékki síst með því að
fylgjast með dýmnum, af þeim er
margt hægt að læra hvað veðrið
varðar, bæði hrossum, kindum og
fuglum. Ég hef oft séð fyrir breytingar
á veðri með því að fylgjast með þeim
og háttemi þeirra. Dýrin em ör-
uggustu veðurspámenn sem fyrir-
finnast. T.d. geta mýsnar sagt manni
til um hvemig veturinn á eftir að
verða. í september í fyrra var ég að
þrífa brekkuna austan við Flugstöðina
og sá þá að óhemjumikið var af
músaholum í brekkunni. Ég sagði þá
að nú mætti búast við miklum austan-
veðmm í vetur og það gekk eftir.
Þama vom mýsnar að gera sér skjól
fyrir þeirri átt.“
íhaldsmaðurinn þakkaði
fyrir sig
Hvemig stóð á því að þú varðst
flugvallarstjóri ?
„Steingrímur Amar, sem verið
hafði flugvallarstjóri, lést um vorið
1980. Þá var ég verkstjóri í Fisk-
iðjunni en var orðinn hálfþreyttur á
frystihúsavinnunni. Ég hafði líka
unnið við flugvöllinn hjá Steingrími
nokkmm ámm áður og líkað vel.
Agnar Kofoed Hansen var þá
flugmálastjóri. Við vomm vel
kunnugir og hann hvatti mig um að
sækja um starfið. Þá sagði ég:
„Agnar, ég er ekkert viss um að ég fái
þetta starf.“
„Og af hvetju ekki?“ spurði Agnar.
„Af því að ég er sjálfstæðismaður,"
svaraði ég. Á þessum tíma var Stein-
grímur Hermannsson samgöngu-
ráðherra og einhvem veginn átti ég
von á því að hann myndi hugsa til
sinna flokksmanna þegar þessu starfi
yrði úthlutað.
„Þetta er ekki spuming um
pólitískan litarhátt, heldur spuming
um þig sjálfan og starfið,“ sagði
Agnar. „Sæktu um og svo skulum við
sjá hvað setur.“
Ég sótti um og fékk starfið. Svo
nokkmm mánuðum seinna kom Stein-
grímur Hermannsson í heimsókn til
Eyja. Ég hafði aldrei hitt hann áður en
gekk til hans, kynnti mig og þakkaði
honum fyrir að hafa valið mig til
starfans.
„Það kom aldrei annað til greina,"
sagði Steingrímur. „Það mæltu allir
með þér í fiugráði og auk þess hafðir
þú svo góð meðmæli að það var ekki
hægt að ganga fram hjá þér.“
Ég þakkaði honum aftur og sagði að
ég vonaðist til þess að reynast
traustsins verður. Nokkm síðar átti ég
erindi við Sigurgeir Kristjánsson hjá
Olíufélaginu. Þá sagði Sigurgeir mér
að Steingrímur hefði sagt við sig: „Ég
er nú búinn að útvega mörgum fram-
sóknarmanninum störf en enginn
þeirra hefur enn komið og þakkað mér
fyrir það. En svo kemur íhaldsmaður
úr Vestmannaeyjum og þakkar mér.“
Sigurgeir sagði að Steingrímur hefði
haft gaman af þessu.
Síðan tók Pétur Einarsson við af
Agnari sem flugmálastjóri. Pétur var
mikill indælismaður og feiknalega
klár í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur en sjálfum sér verstur og hætti
sem flugmálastjóri eftir tiltölulega
stuttan tíma. Okkur Pétri var vel til
vina og ég sá mikið eftir honum úr
starfi. Þegar hann hætti færði hann
mér skjal þar sem hann ber á mig
mikið lof fyrir vel unnin störf. Þessa
viðurkenningu hef ég alltaf metið
mikils. Það var gífurlegur drifkrafitur í
Pétri en hann fór illa með sig.“
Ámi Johnsen á heiður skilinn
Nú hafa allar aðstœður til flug-
samgangna breyst gífurlega síðan þú
varst að byrja þín afskipti af þeim.
Hvað er eftinninnilegast í því?
„Breytingamar eru svo miklar að ég
hefði aldrei trúað þessu. Bara leng-
ingin á brautunum. Austur-vestur-
brautin var upphaflega aðeins 700
metra löng og ekki búið að taka úr
öxlinni á Sæljallinu eins og síðar varð.
Þá var verið að fljúga hingað á
fjögurra til sjö sæta Anson-vélum.
Svo komu Douglas-vélamar hingað
1948 og það var mikil breyting.
Haldið var áfram að sprengja með
tundurdufium sem voru flutt hingað
með Anson-vélunum. 1968 var búið
að lengja brautina upp í 1000 metra og
byijað á þverbrautinni um svipað leyti.
Eftir gos var svo þverbrautin komin í
1100 metra og austur-vesturbrautin í
1300 metra. Þessi lenging er meiri en
mann hefði nokkum tíma órað fyrir í
garnla daga.
Líklega er þó eftirminnilegasti ein-
staki atburðurinn þegar Keikó-vélin
lenti hér og öll vandræðin sem fylgdu
því þegar klæðningin þoldi ekki
þungann. En þetta var hægt þó svo að
enginn tryði því að hægt væri að lenda
svona vél héma.
Klæðningin sem sett var á brautimar
1990 er þó líklega stærsta og mesta
framfarasporið, ekki síst fyrir allt
umhverfi flugvallarins. Nú rýkur ekki
yfirborðið burt eins og áður var og
þurfti að skipta um yfirlag á vellinum
á fimm ára fresti.
Og svo ljósin sem sett vom á fjöllin.
Það var framkvæmd sem margir hlógu
að, sáu ekki tilganginn í því að koma
fyrir einu Ijósi á fjalli. Líklega hefur
þó engin framkvæmd við völlinn
breytt jafnmiklu og þessi ljós.
Þá gjörbreyttu nýju brautarljósin,
sem sett vom upp í fyrra, öllu í
flugsamgöngum. Ljósmagn þeirra er
fimmfalt á við það sem áður var og
brautimar sjást því miklu fyrr. Þessi
atriði stuðla ekki bara að öryggi í
fluginu heldur er unnt að fljúga mun
oftar með tilkomu þeirra.
Hér er nýr flugtum og ný flugstöð
sem vígð var 1980 og svo endurbætt
fyrir tveimur ámm. Öll aðstaða er
orðin mjög góð enda hefur ótrúlega
miklu fé verið varið til þessara fram-
kvæmda. Það sem vantar í dag em tvö
„strobeljós" til viðbótar, þá er þetta
orðið frábært.
Enginn einn aðili hefur unnið betur
að þessu en Ámi Johnsen. Hann á
allan heiður skilinn fyrir það sem hann
hefur gert fyrir flugvöllinn í Vest-
mannaeyjum.
Hvernig tilfinning erþað fyrirmann í
fullufjöri að hœtta vegna aldurs?
„Það tók sinn tíma að ákveða að
hætta en ég er alveg sáttur við það og
klæjar ekki í puttana að fara að skipta
mér af. Enda er þetta í góðum hönd-
um í dag. Ég hef líka nóg að gera og
læt mér ekki leiðast. Ég hef verið að
mála, bæði fyrir sjálfan mig, dæturnar
og barnabömin og hjálpa til við
nýbygginguna í Akóges. Það er nóg
að starfa.
Áfram verður flogið til Eyja
Nú eru miklar hrœringar í innan-
landsfluginu, m.a. talað um að hœtta
að fljúga til Eyja. Hvernig líst þér á
framtíðflugs í Vestmannaeyjum?
„Mér finnst það skelfilegt að
samkeppnin skuli hafa haft í för með
sér að búið er að leggja af flug til
margra smærri staða. Þegar Flugfélag
íslands var einrátt í fluginu var flogið
til 11 staða á landinu en nú em þeir
fjórir. Nú á samkeppni að vera af hinu
góða en hún hefur drepið niður
innanlandsflugið, því miður. Þannig
átti þetta ekki að verða en er bara
orðið það.
Flugfélag Islands hefur sinnt flugi
hingað um langt skeið, og það með
tapi. Svo fá þeir skammir fyrir, bæði
frá bæjaryfirvöldum og öðmm. Þetta
finnst mér ranglátt.
Á sínum tíma vom tvö flugfélög að
fljúga hingað, auglýstar sex ferðir á
dag en ég held því fram að þær ferðir
hafi aðeins verið þrjár vegna þess að
ferðimar vom allar á sama tíma, verið
að bóka við tvö borð á sama tíma í sín
hvora vélina. Þetta var skelfileg þróun
og allir sáu að hún gat ekki staðist
enda gerði hún það ekki.
En ég hef ekki áhyggjur af því að það
verði hætt að fljúga til Eyja. Fyrir
rúmlega hálfri öld var keppsl við að
fljúga hingað við fmmstæðar að-
stæður. Nú hafa þær aðstæður allar
gjörbreyst til hins betra og þá tala
menn um að hætta flugi hingað. Mér
finnst bara fáránlegt ef menn em að
tala um það í alvöru að leggja af full-
komnasta ferðamátann milli staða.“
Hvað er þér efst í huga þegar litið er
yfirfarinn veg?
„Það er margt. En ætli standi ekki
upp úr hve heppinn ég hef verið með
samstarfsfólk á lífsleiðinni, sama hver
vinnustaðurinn hefur verið. Því góða
fólki vil ég þakka fyrir samstarfið."
Sigurg.