Harmoníkan - 28.02.1996, Side 11

hægt væri að glæða áhuga almennings á
harmoníkunni og öllu því sem henni
tengist. Þetta var samþykkt. (Sjá pistil
Ásgeirs hér í blaðinu um þetta efni).
Myndbönd frá síðasta landsmóti
Enn eru til sölu hjá félögunum video-
spólur 1. og 2. Daniel Isaksson og Tatu
Kantomaa ásamt Reyni Jónassyni, Braga
Hlíðberg og Gretti Bjömssyni. Hin spól-
an, Hljómleikar félaganna. Á fundinum
var kynnt ný spóla sem Héraðsbúar sáu
um að gefa út með leik Tatu Kantomaa
ásamt Einari Guðmundssyni frá Akureyri
og Hafsteini Sigurðssyni frá Stykkis-
hólmi. Þetta er upptaka af harmoníkutón-
leikum sem haldnir voru 1. maí 1995 í
Félagsheimili Kópavogs. Spólan er til
sölu hjá félögunum og náttúrulega helst
að fá hana hjá Héraðsbúum.
Að lokum
Ásgeir sagði að ísfirðingar ætluðu sér
að fylla eitt Harmoníkublað af auglýsing-
um og sagðist vona að önnur fylgdu í
kjölfarið. Hann þakkaði Borgfirðingum
fyrir skipulagninguna og framkvæmdina
á þessum haustfundi sem honum þótti
takast vel, svo og fundarstjóra fyrir fund-
arstjórn og fundarmönnum fundarsetuna
og óskaði öllum góðrar heimferðar.
Fundi slitið.
Virðingarfyllst
Gunnar G. Gunnarsson
ritari S.Í.H.U.
MOLAR
Norski harmoníkuleikarinn Henry
Hagenrud varð 70 ára á síðastliðnu ári. í
afmælisgrein um Hagenrud í Trekkspill
Nytt, sem norska harmoníkusambandið
gefur út, er greint frá því að Hagenrud
hafi leikið, ásamt fleirum á fyrstu „ster-
eo“ breiðskífu sem gefin var út í Noregi.
Þ.Þ.
íslensk dægurlög og höfundar
íslensk dægurlög eru ekki mörg til frá
fyrstu áratugum aldarinnar en þó voru til
ungir menn og konur, sem reynt höfðu að
setja saman laglínur og margir þeirra
voru harmoníkuleikarar.
Lagasmiðimir áttu sameiginlega þörf-
ina að túlka tilfinningar og hughrif, sem
þeir urðu fyrir í amstri dagana. Fæstir
þeirra höfðu tónlist að aðalstarfi og
nokkrir voru rétt stautfærir, þegar nótur
voru annars vegar.
En þeir áttu það einnig sameiginlegt
að semja lög sem þjóðin tók fagnandi.
Þeir voru andlegir fagurkerar og sann-
kölluð alþöðuskáld.
Tónlistarlíf á íslandi var heldur fá-
brotið fyrstu tvo áratugi aldarinnar og
segja má að þeir séu af þeirri kynslóð,
sem hafði betri aðgang að hljóðfærum
heldur en áður hafði þekkst.
Flestir höfundanna hófu að semja tón-
list ungir að árum, en þeir voru líka til,
sem ekki sendu frá sér lög fyrr en eftir
miðjan aldur. Fyrstu lög aldursforsetans
í hópnum urðu t.d. ekki til fyrr en um
1950 en íslensk dægurlagatónlist tók
mikinn kipp það ár og næstu ár varð
sannkölluð uppsveifla í þessari tónlistar-
grein.
Frá þeim tíma urðu þáttaskil í lífi
margra tónlistarmanna, sem fram að því
höfðu verið að semja lög, án þess bein-
línis að halda þeim til haga.
Árið 1950 hófst danslagakeppni
S.K.T. (skemmtiklúbbs templara). Sam-
komuhús góðtemplara „Gúttó“, sem stóð
milli tjarnarinnar og Alþingishússins
varð vettvangur Islandsmóts í danslaga-
gerð.
Fram að þessu höfðu nokkrir ungir
hörpusveinar getið sér gott orð fyrir laga-
smíðar. Sigfús Halldórsson þekktu allir,
en rúmum áratug áður hafði hann slegið í
gegn með laginu „Við eigum samleið“.
Organistinn og skósmiðssonurinn úr
Olafsvík, Oliver Guðmundsson, sá hæg-
láti heiðursmaður, hafði samið marga
óvenju ljóðræna valsa, þar á meðal
„Hvar ertu?“, aðeins fimmtán ára gamall.
Og í Vestmannaeyjum var ljúflingurinn
Oddgeir Kristjánsson á góðri leið með að
verða þjóðskáld. En danslagakeppni
S.K.T. olli straumhvörfum. Þá urðu
landsfrægir á einni nóttu höfundar eins
og Svavar Benediktson klæðskeri „Hjá
Andrési", Steingrímur M. Sigfússon org-
anisti á Patreksfirði, Ágúst Pétursson
húsgagnasmiður í „Gamla kompaníinu“,
Jenni Jóns á Hreyfli, Freymóður Jóhann-
son listmálari og Jónatan Ólafsson
hljómsveitarstjóri og gjaldkeri hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur.
Og ekki vantaði fjölbreytnina hjá nöju
mönnnunum. Þarna voru valsar, polkar,
skottísar, tangóar, rúmbur, sömbur, slow
fox og yfirleitt allir danstaktar, sem
þekktust.
Plötusalan margfaldaðist og öll þjöðin
naut ávaxtanna af S.K.T. keppninni í
gegnum útvarpið. Sigurvegararnir
hverju sinni urðu þjóðhetjur og hið unga
löðveldi hafði fulla þörf fyrir þjóðhetjur.
Þá má ekki gleyma textahöfundunum.
1 þeirra hópi voru jafnvel þjóðskáld á
borð við Tómas Guðmundsson og Krist-
ján frá Djúpalæk. Auk þess voru margir
ágætis hagyrðingar, sem munaði ekki um
að hrista dægurlagatexta fram úr erminni
með litlum fyrirvara. Þeir fjölluðu um
sjómannslífið, vín og víf, en oft einfald-
lega um fegurð lífsins. Einn þáttur í starfi
Félags harmoníkuunnenda í Reykjavík
undanfarin þrjú ár hefur verið kynning á
íslenskum dægurlagahöfundum. Þessi
þáttur í starfi félagsins hefur vakið verð-
skuldaða athygli hins almenna félags-
manns og gefið hljóðfæraleikurum fé-
lagsins tækifæri til að kynnast íslenskum
dægurlagahöfundum betur en ella.
Harmoníkuleikarar úr röðum félags-
manna hafa tekið að sér að setja saman
hljómsveitir til verksins. Oftast hefur
þurft að sækja aðstoðarmenn utan félags-
ins og hefur margt af besta söngfólki
landsins lagt félaginu lið og að eigin
sögn haft mikið gagn og gaman af.
Friðjón Hallgrímsson
Félög sem ætla að halda
útihátíðir í sumar athugið.
Við bjóðum ykkur að koma
upplýsingum í næsta blað.
Útgefendur
11