Harmoníkan - 01.02.2000, Blaðsíða 9

Harmoníkan - 01.02.2000, Blaðsíða 9
VIÐTALIÐ Jón Arnason frá Syðri A Ekki get ég munað hve langt er síðan fund- um okkar Jóits bar fyrst saman, en gœti trúað að það hafi verið í tengslum við landsmót eða einhverja harmonikuhátíð nyrðra fyrir um hálf- um öðrum áratug. Reyndar er Jón einn þeirra sem gerðist áskrifandi að Harmonikunni strax í uppliafi 1986 og liefur alla tíð verið trúr og tryggur stuðningsmaður blaðsins. Eins og gefur að skilja þekkir maður ekki alla áskrifendur blaðsins, en ég man ekki betur en Jón hafi und- irstrikað mikilvœgi þess á eftirminnilega hátt við okkarfyrstu kynni. Arin liafa brunað áfram og við hófum nokkrum sinnum átt spjall sant- an. Ekki þarf þó löng kynni, til að verða var við hans notalegu nœrveru, glaðlyndi og kímni. Að ógleymdu er Jón hinn ágætasti harmonikuleik- ari og hefur getið sér orð sent slíkur, í siitni heimabyggð sem og utan hennar. Hann hefur stundað ýinsan veiðiskap, skotið refi, sel og sótt björgina í greipar Ægis ásamt öðru því sem náttúran liefur til aflögu á nœgta- borði sínu. En hvar úr grasi er Jón Árnason sprottinn og hvert hefur lífshlaup hans verið í stórum dráttum? Jón er fæddur á Syðri-Á, við Ólafsfjörð 27. júní 1928. Foreldrar hans voru þau Ámi Jónsson út- vegsbóndi og Ólína Sigvaldadóttir. Jón öðlaðist tónlistaruppeldi því móðir hans eignaðist snemma orgel harmonium, en þegar hún var í vist á Akureyri var inni- falið í launum hennar að læra á orgel hjá Sigurgeir söngstjóra sem kallaður var. Tónlistargáfa lá reyndar í báðum ættum, því móðursystir Jóns söng mikið og son- ur hennar er Óli Þórðar. Ríó tríós maður. Kona Jóns er Ingibjörg Guðmundsdóttir. „Eg sótti hana inn fyrir heiðina, í Fljót" segir Jón. Hún kom hingað með póst- bátnum frá Akureyri forðum, ég var beð- inn um að skutla þessari dömu á jeppan- um mínum inn í Fljót. Eg reyndar tók því illa, var eins og snúið roð í hund, bíllinn í ólagi og fleira tiltók ég. Mér snerist samt fljótt hugur og skutlaði henni. Það kvikn- aði strax tíra og hér hefur hún verið síð- an. Börn eigum við ekki.“ En hvenœr byrjcir Jón sjálfur aðfitla við hljóðfœri? Ég var ungur piltur þegar ég byrjaði að glamra á orgelið, en mamma átti kennslubækur fyrir orgel og vildi kenna mér nótur. Ég ætlaði mér að vera góði drengurinn og æfa, en mér fannst æfingarnar það leiðinleg- ar, að ég hreinlega byrjaði að útsetja fyrir sjálfan mig eða bæta við það sem þarna var fyrir. Það einkennilegasta er að ég lærði aldrei að spila eftir nótum en var samt farinn að spila á böllum 14 ára gamall, þá á harm- oniku. Pabbi var svo sem ekkert fíkinn í þetta músikstand en systir hennar mömmu, sem bjó fyrir sunnan sagði að Nonni þyrfti endilega að eignast harmon- iku. Pabbi gaf eftir og hann færði mér litla harmoniku, sem keypt var fyrir sunnan. Þetta var tveggja kóra píanó- harmonika með einni skiptingu. Ekki vildi betur til en svo, þegar ég eignaðist nikkuna, að ég lá veikur, svo ég byrjaði æfingarnar liggjandi á bakinu upp í rúmi, enda gat ég ekki staðist þessa freistingu. Ekki síst fyrir það að ég var búinn að snerta örlítið harmoniku áður. Eftir hálf- an mánuð var ég fenginn til að spila á balli, og nú varð ekki aftur snúið! Þróunin varð sú að við fórum að spila saman tveir og æfðum töluvert samspil. Með mér var þá Aðalgeir Jónsson og síð- Jón Amasonfrá Syðri-A. ar Ingólfur Baldvinsson, báðir með harmoniku. Hvernig var með tilsögn varðandi harmonikuna? Ekki vil ég nú nefna nein nöfn, en mér var ráðlagt að nota sjöundarbassann mik- ið. Ég var fljótur að venja mig af því, en það er merkilegt hve margir nota þennan fjárans ekkisins sjöundarbassa enn í dag, þegar það á alls ekki við. Mér hefur alltaf fundist virkilega gaman að spila á böll- um og framanaf spilaði maður mest í samkomuhúsum hér á Ólafsfirði. Ég hef líka leikið mikið í ungmennafélagshúsi hér framar í sveitinni sem heitir Hringver og jafnframt var skólahús. Síðar meir fór maður að spila mun víðar, sérstaklega eftir við Helgi bróðir minn stofnuðum tríó. Ég var að koma af vertíð í Keflavík man ég var og labbaði inn í Hljóðfæra- verslun Sigríðar Helgadóttur og keypti þar besta og dýrasta gítarinn af Grimaldi gerð og færði bróður mínum. Við spiluð- um nú sem tríó ásamt þeim þriðja, sem lék á trommur. Það þótti dýrt að hafa þrjá 9

x

Harmoníkan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Harmoníkan
https://timarit.is/publication/1087

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.