Fréttir - Eyjafréttir - 15.05.2008, Side 14

14
Fréttir / Fimmtudagur 15. maí 2008
SÆÞÓR OG ARNDÍS - Tríóið Breath, er skipað þeim Arndísi Ósk Atladóttur söngkonu, Þóri Ólafssyni hljómborðsleikara og svo Sæþóri Vídó sem um þessar mundir virðist vera allt í
öllu í tónlistarlífinu í Vestmannaeyjum. Myndir Óskar Pétur.
Dagar lita og tóna þar sem Tepokinn átti eitt eftirminnilegasta atriðið:
Tónlistin fj ölbreyttari en áður
fllit
Sigurgeir Jónsson
Sigurge @ internet. is
Dagar lita og tóna eru fastur fylgi-
fískur hvítasunnunnar í Eyjum og
hafa verið allt frá árinu 1991 þegar
þeir fyrst voru haldnir. Forsvars-
menn Listvinafélagsins, sem hefur
veg og vanda af þessum dögum,
hafa verið óþreytandi við að bjóða
upp á tónleikahald og engin breyt-
ing á því þetta árið.
Reyndar fer ekki mikið fyrir lit-
unum að þessu sinni. Lengi vel var
það árvisst að myndlistarmanni var
boðið að halda sýningu í Akóges
um hvítasunnuna. Svo var ekki nú
en þess í stað fengu hin einstöku
málverk, sem prýða Akógeshúsið,
að njóta sín. Svo má líka segja að
litimir skili sér í öllu fjölbreyttari
flóru tónlistar en áður.
Fram til þessa hefur jazztónlistin
verið ríkjandi á Dögum lita og tóna
og sum árin fremur einslit stefna
þar, er helgaðist af smekk flytjenda.
Nú var hins vegar fjölbreytnin
meiri en nokkru sinni fyrr og ekki
bara jazz, og hann af ýmsu tagi,
heldur líka blús og fleira.
Áður fyrr hófst gleðin ævinlega á
föstudagskvöld með opnun á
myndlistarsýningu þar sem einnig
voru slegnir nokkrir tónar. Nú
hefst hátíðin aftur á móti á laugar-
dagskvöld og að þessu sinni voru
það kennarar og nemendur Tón-
listarskólans í Eyjum sem sáu um
opnunaratriðið. Ungur nemandi í
saxófónleik, Matthías Harðarson,
sá um að leika opnunarlagið, Senti-
mental, og síðan tóku þeir Stefán
Sigurjónsson og Eggert Björgvins-
son, kennarar við Tónlistarskólann,
við ásamt nokkrum nemendum
sínum. Sú sveit lék fjögur lög og
þótt flutningurinn hafi ekki verið
alveg hnökralaus, má öllum vera
ljóst að í Tónlistarskólanum er
verið að vinna gott starf.
Guðlaugar þáttur
Guðlaug Dröfn Ólafsdóttir var
mætt með jazzbandið sitt á laugar-
dagskvöld og tóku þau fimm lög af
nýútkomnum diski Guðlaugar.
Guðlaug er ekki með sterka rödd en
beitir henni af mikilli næmni,
kunnáttu og smekkvísi svo að unun
er á að hlýða. Þá eru með henni í
bandinu þungavigtarmenn í tónlist,
t.d. er gítarleikarinn, Ásgeir Jón
Ásgeirsson, einstakur músíkant.
Guðlaug sagði í kynningu sinni að
ÞRJÚ GÓÐ Guðlaug, Guðmundur og Ragnheiður brugðist ekki vonum skrifara.
hún ætlaði ekki að bjóða upp á stuð
eða hávaða, þau ætluðu að flytja
fallega tónlist með fallegum text-
um. Og allt stóðst það.
Kúbönsk sveifla og blús
Eftir hlé á laugardagskvöld mættu á
sviðið fjórir ungir menn sem kalla
sig Tepokann, latinkvartett FIH.
Eins og nafnið gefur til kynna leika
þeir einkum latinjazz eða suður-
ameríska sveiflu. Tómas R. Einars-
son, bassaleikari úr Dölunum, hefur
verið öðrum iðnari við að kynna
þessa tónlist á Islandi. Þeir fjór-
menningar feta þá slóð dyggilega
og eru ekki síðri í þeim flutningi en
lærimeistarinn.
Kúbanska sveiflan er í uppáhaldi
hjá þeim og þeir voru hreint magn-
aðir í henni, auk þess sem þeir voru
einkar óþvingaðir og blátt áfram í
kynningum sínum. Svo tóku þeir
aukalag, stefið úr Línu langsokk í
suðuramerískri sveiflu. Tepokinn
var eitthvert eftirminnilegasta at-
riðið þetta kvöld.
Kraftmikill blús
En líklega var það blúsband
Guðmundar Péturssonar og Ragn-
heiður Gröndal, sem flestir rúmlega
hundrað áheyrenda voru komnir til
að sjá og heyra þetta kvöld. Með
Guðmundi leika þeir Pétur Sig-
urðsson á bassa og Birgir Baldurs-
son á trommur og krafturinn í þeim
þremur er hreint magnaður, hljóð-
færin hátt stillt án þess þó að úr
verði óþægilegur hávaði eins og oft
vill verða þegar vanskólaðir hljóm-
listarmenn reyna að breiða yflr fá-
kunnáttu sína. Þarna var slíku ekki
að dreifa og engum kom til hugar
að biðja þá að lækka styrkinn, þetta
var alvöru tónlist sem heimtaði
ákveðinn styrk.
Flestir vita að Guðmundur
Pétursson er einhver besti gítar-
leikari á íslandi og þótt víðar væri
leitað en ekki allir sem vita að hann
er ágætlega góður blússöngvari
líka. Þó hvarf hann reyndar í
skuggann af Ragnheiði Gröndal
sem bættist í hópinn og sýndi hve
óhemju fjölhæf söngkona hún er.
Sama virðist á hvaða sviði tónlistar
hún reynir fyrir sér, allt áreynslu-
laust og umfram allt flott gert.
Tríóið Breathe - Þægilegur
bræðingur
Tónleikarnir á sunnudag voru með
svipuðu sniði nema hvað nú voru
Guðlaug og co. fjarri góðu gamni
og í stað þeirra kom atriði heima-
manna, tríóið Breath, skipað þeim
Arndísi Ósk Atladóttur söngkonu,
Þóri Ólafssyni hljómborðsleikara
og svo Sæþóri Vídó sem um þessar
mundir virðist vera allt í öllu í tón-
listarlífmu í Vestmannaeyjum.
Þeirra tónlist á lítið skylt við jazz
og blús, einkar þægileg áheymar,
með smábræðingi frá gítarleikar-
anum. Ekki er mjög langt síðan
þau þrjú byrjuðu að æfa saman og
mátti heyra það á stöku stað. En
Amdís Ósk hefur afskaplega fall-
ega og mikla rödd og á án efa eftir
að láta meira að sér kveða. Þetta
var ágætt framlag heimamanna til
þessarar dagskrár.
Ekki rétti staðurinn fyrir
vandamálin
Þegar sá er þetta ritar fer á tónleika,
eins og boðið var upp á um helgina,
fer hann með það fyrir augum (og
eyrum) að hlusta á það sem þar er
flutt og hafa sig sjálfur sem minnst
í frammi. Þess vegna kom honum
nokkuð á óvart að hópur fólks í
salnum skyldi velja sér þennan
vettvang til að ræða vandamálin á
vinnustað sínum og reyna að leysa
þau, undir tónlistarflutningi. Nú er
reyndar hinn ágætasti staður til
slíks í Akógeshúsinu, inni á bam-
um, fyrir þá sem þurfa að fá útrás
talfæranna og vilja hvfla sig á tón-
list og auðvitað sjálfsagt að nýta sér
það auk þess sem a.m.k. tveir staðir
í bænum standa opnir um helgar
þeim sem em í nauð með að fá
tjáningu sinni útrás.
Skrifari skilur ekki það sjónarmið
fólks sem telur að gestir á tón-
leikum ættu frekar að hlusta á það
sem aflaga hefur farið á vinnu-
staðnum þeirra í vikunni heldur en
að njóta góðrar tónlistar. Skrifari
kýs nefnilega frekar að hlusta á
góða músíkanta og söngkonur á
borð við Guðlaugu Dröfn, Ragn-
heiði Gröndal og Amdísi Ósk en
gaggandi karla og kerlingar úti í
sal, í þörf fyrir að vekja athygli á
sjálfum sér.
Reyndar þurfti ekki að hafa á-
hyggjur af þessu liði meðan Guð-
mundur Pétursson var á sviðinu,
hljóðstyrkurinn hjá þeim félögum
nægði til að þagga niður í því
kvaki. Engu að síður er það hvim-
leitt þegar fólk hefur ekki stjóm á
munnræpunni eftir þriðja glas.
Eiga heiður skilið fyrir
úthald sitt og elju
Skrifari hefur ekki sótt tónleika
Daga lita og tóna síðustu þrjú ár.
Þetta tónleikahald hefur tekið
nokkrum breytingum frá því hann
síðast man eftir því, aðrar áherslur í
tónlistinni og engin ástæða til að
amast við því. Stjómendur List-
vinafélags Vestmannaeyja, með þá
Hermann Einarsson og Inga Tómas
Bjömsson fremsta í broddi fylk-
ingar, eiga heiður skilið fyrir úthald
sitt og elju við að auðga mannlífið í
Vestmannaeyjum.
Það er meira en segja það að
koma upp tónlistarveislu á borð við
þá sem upp á er boðið á hvítasunnu
ár eftir ár. Fyrir það er þakkað.