Fréttir - Eyjafréttir - 20.11.2008, Blaðsíða 14

14
Fréttir / Fimmtudagur 20. nóvember 2008
Ingólfsstofa var opnuð með viðhöfn á sunnudaginn:
Að umgangast bækur af ást, virðingu og
umhyggju
Ingólfsstofa á Bókasafninu var
opnuð formlega á sunnudag.
Ingólfsstofa er tileinkuð Ingólfi
Guðjónssyni frá Oddsstöðum en
hann lét eftir sig mikið og dýrmætt
bókasafn sem hann áhafnaði
Vestmannaeyjabæ eftir dauða sinn.
Kári Bjarnason, forstöðumaður
Bókasafnsins og Guðjón Hjörleifs-
son, fasteignasali og ættingi
Ingólfs, höfðu l'orgöngu um opnun
stofunnar en safn Ingólfs er afar
dýrmætt. Akógesfélagar, ættingjar
Ingólfs og vinir afhentu formlega
búnað í stofuna svo sem hillur, sófa
og sýningartjald og gefa einnig
væntanleg lesborð.
Athöfnin var hátíðleg enda mikil-
vægt að gera bækur Ingólfs sýni-
legar á safninu. Gunnlaugur
Grettisson, forseti bæjarstjórnar
afhenti Guðjóni Hjörleifssyni
blómvönd sem tók við honum fyrir
hönd ættingja Ingólfs. Sigurgeir
Jónsson rifjaði upp kynni sín af
Ingólfi og Fréttir fengu góðfúslegt
leyft til að birla það.
Ingólfur frændi
-Hann Ingólfur frændi var sérstakur
maður. Mjög sérstakur og hnýtti
ekki sitt lífshlaup sömu hnútum og
aðrir.
Ég kynntist honum svo til ekkert
fyrr en hann var kominn á efri ár
og ég á miðjan aldur. Þó man ég
eftir honum, sem kornungur maður,
austur á Oddsstöðum. Við fórum
nefnilega slundum í heimsókn
þangað milli jóla og nýárs og þar
var golt og gaman að koma.
Líklega hef ég verið sex eða sjö ára
í einni slíkri heimsókn og þá var
borið konfekt l'yrir gestina.
Eitthvað var molinn ekki sem
bestur á bragðið sem ég fékk og
gamla konan á Oddsstöðum spurði
hvort mér hefði ekki líkað molinn.
Ég svaraði því til að það hefði
verið hálfgert kattarhlandsbragð af
honum.
Ekki voru foreldrar mínir sérlega
ánægðir með þessa einlægni mína
og var ég snupraður þegar heim
kom fyrir þessa ókurteisi. En
Guðjón á Oddsstöðum brosti í
kampinn, þótti þetta vel svarað hjá
sonarsyninum og Ingólfi fannst
þetta svo albragðs fyndið tilsvar að
hann hló að því allt kvöldið og
minntist oft á þetta seinna meir.
Reyndar hittumst við Ingólfur
stöku sinnum á námsárum mínum í
Reykjavík, hann vann þá á Þjóð-
viljanum við iðn sína, prentverkið
og innbyrti þar hvort tveggja,
stjórnmálaskoðanir og ást á bókum
og prentverki. En eftir að hann
Hutti aftur til Eyja, ákvað hann að
skilja við prentverkið og fara þess í
ÞEIR mættu við opnunina, félagar Ingólfs úr Akóges. Sigurgeir, Garðar, Guðjón og Guðjón.
stað að vinna í bankanum. Þá
kynntumst við eiginlega fyrir
alvöru, kannski vegna þess að við
höfðum svipaðan smekk fyrir bók-
menntum og okkur þótti líka
báðum gott koníak.
Sumir eiga sér þríeinan guð, fyrir
utan þann þríeina guð sem þeir eiga
í sinni trú. Til dæmis var sagt um
einn ágætan nágranna Ingólfs, að
hann ætli sér þríeinan guð fyrir
utan þann á himnum. Sú þríeining
var bindindissemi, Sjálfstæðis-
flokkurinn og Knattspyrnufélagið
Týr. En Ingólfur átti sér líka sinn
þríeina guð í sambandi við bók-
mennlir. Það var Halldór Laxness,
Þórbergur Þórðarson og Góði
dátinn Svejk. Ég var sammála
Ingólfi um Halldór Laxness, aftur á
móti hafði ég ekki og hef aldrei
haft dálæti á Þórbergi. En Ingólfur
kenndi mér að meta Góða dátann
Svejk.
Ég heimsótti Ingólf oft, bæði í
blokkina og ekki síður eftir að hann
flutti vestur í hraun. Þá kynntist ég
betur ást hans á bókmenntum,
bókum og prentverki. Prentverk
var í hans augum handverk og þó
öllu fremur listgrein. Hann var til
dæmis alls ekki sáttur við offset-
prentun nútímans, hann vildi prenta
bækur upp á gamla mátann, með
blýsetningu, þannig að þreifa mætti
á og finna fyrir letrinu í bókinni.
„Það er handverk," sagði hann.
„Hitt er bara verksmiðjufram-
leiðsla." Og það var fleira við
bækurnar hjá honum frænda
mínum sem minnli um margt á
þríeinan guð. Það var í fyrsta lagi
textinn, sem varð að vera í lagi. í
öðru lagi prentverkið og í þriðja
lagi bókbandið. Ef þetta þrennt var
í lagi, þá var bókin góð að mati
Ingólfs.
Við Ingólfur áttum sameiginlegan
áhuga á bókum og koníaki. En
mismunandi þó. Ég lét mér nægja
að lesa bækur og var síðan nokkuð
sama hvað um þær varð. Fyrir
honum voru bækur dýrgripir, ekki
síst eftir að hann var búinn að lesa
þær. Og það var svipað með
koníakið. Hann naut þess að
dreypa á því og finna af þvf ilminn.
Minn áhugi á þeim göfuga drykk
fólst frekar í því að svolgra hann í
mig. Ingólfur umgekkst bækur og
koníak á fagurfræðilegan hátt, það
kunni ég ekki.
En Ingólfur hafði líka áhuga á
spilum, einkum brids, þótt ekki
væri hann jafnsnjall í þeirri íþrótt
og bræður hans, þeir Guðmundur
og Pétur. Hann var satt best að
segja ekki góður bridsspilari, þar
var ég honum langtum fremri. En
hann hafði svo gaman af að spila
að það var ekki hægt annað en að
njóta þess að sitja með honum við
spilaborðið, jafnvel þótt maður
hefði hann sem makker og tapaði.
Ingólfur á Oddstöðum var einn
þeirra sem eignaðist ekki lífsföru-
naut. Þrátt fyrir það lifði hann ekki
ástlausu lífi. Ástin í hans lífi var
bækurnar, þetta stórbrotna safn sem
hann lét eftir sig. Á sama hátt og
góður eiginmaður sýnir konu sinni
ást, virðingu og umhyggju, þannig
umgekkst Ingólfur bækumar sínar.
Þegar hann síðan ánafnaði okkur
öllum þessum fjársjóði sínum, stóru
ástinni í lífi sínu, óskaði hann þess
aðeins að þeim yrði áfram sýnd ást,
virðing og umhyggja. Það er
skylda okkar að sjá til þess að svo
verði gjört.
GUNNLAUGUR forseti bæjarstjórnar afhendir Guðjóni blómvönd.
SIGURGEIR sagði frá kynnum sínum af Ingólfi.
FORSPRAKKARNIR Hanna, Anna, Erla og Kolla.
Mjög góð aðsókn
Árleg kaffisala og handavinnusýning var haldin á
Hraunbúðum á sunnudag. Bæjarbúar kunna vel að
meta framtakið og nutu þess að skoða fallegt hand-
verk, fá sér kaffi og bakkclsi sem starfsfólk
Hraunbúða og ættingjar vistmanna sjá um að
útbúa. Fullt var út úr dyrum því á fimmta hundrað
manns komu við á Hraunbúðum þennan dag.
Handavinnan sem eldri borgarar vinna á föndur-
stofu Hraunbúða er frábærlega unnin. Til sýnis
voru einstök verk og svo voru ýmsir munir til sölu.
Hanna Þórðardóttir hefur umsjón með
Föndurstofunni og var að vonum ánægð með
viðtökurnar því salan hefur aldrei gengið betur.
Aðstandendur vistmanna og starfsfólk Hraunbúða
gefa bakkelsi sem er á boðstólum og allur ágóði
rennur til heimilisins. Kaffisalan gekk mjög vel og
mikið um að vera. Stemmningin í húsinu var
frábær og gaman fyrir heimilisfólk, eldri borgara,
ættingja og vini að gleðjast saman þennan dag. ÖII
umgjörð var starfsfólki og eldri borgurum til mikil
sóma.