Skessuhorn - 14.09.2011, Blaðsíða 19

19MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER
Þeir hlæja þeg ar minnst er á verð trygg ingu
Auð ur Ás geirs dótt ir flutti til Nor egs af „mórölsk um á stæð um“ eft ir hrun ið
Kannski er það að bera í bakka­
full an læk inn að gera að um tals efni
banka hrun, kreppu og þau lífs kjör
sem skuld sett ís lensk þjóð býr við
um þess ar mund ir. Marg ir minn­
ast trú lega enn þeirra daga þeg­
ar Geir Haar de sendi á kall og bað
Guð að blessa Ís land. Þeir dag ar
sem í hönd fóru voru án efa ein ir
þeir dekkstu sem yfir ís lenska þjóð
hafa geng ið, ekk ert ó svip að ir þeim
þeg ar verstu nátt úru hams far ir hafa
geis að, eld gos og snjó flóð. Ýms um
finnst líf ið á þessu fal lega landi ekki
vera samt frá haust dög um 2008 og
þeir voru marg ir sem flúðu land.
Eink um þeir sem þrúg að ir voru af
skulda byrð inni og at vinnu leys is­
vof unni, sáu ekki fram tíð ina hér.
Svo eru þeir líka til sem voru efna­
lega sjálf stæð ir en fóru af „mórölsk­
um“ á sæð um, voru bún ir að fá nóg
að þeirri böl sýni og svart sýni sem
hér ríkti og lang aði til að byrja nýtt
líf þar sem and rúms loft ið væri já­
kvæð ara. Blaða mað ur Skessu horns
hitti á dög un um mann eskju sem
hef ur orð á sér fyr ir að vera bæði
glað vær og já kvæð. Þetta er Auð­
ur Ás geirs dótt ir sem um fimmt án
ára skeið bjó á Akra nesi og starf­
aði m.a. síð ustu árin við af greiðslu
í Húsa smiðj unni, einmitt í þeim
geira at vinnu lífs ins sem verst fór út
úr hrun inu. Auð ur flutti til Nor egs
í árs byrj un 2010 og er þessa dag ana
í heim sókn hjá skyld menn um sín­
um og vin um á Akra nesi.
Kom á eft ir
fjöl skyld unni
Auð ur fædd ist og ólst upp í
Reykja vík. Hún flutti til Akra ness
árið 1996, en þá tæp um tíu árum
áður höfðu for eldr ar henn ar Ás geir
Krist ins son og Auð ur Ás dís Ped er­
sen flutt á Skag ann. Í kjöl far ið fór
svo fjöl skyld an að tín ast þang að.
„Ég held það hafi eig in lega ver­
ið af ein hverri æv in týra þrá sem for­
eldr ar mín ir fluttu út fyr ir borg­
ina. Það var alla vega ekki vegna at­
vinnu. Pabbi vann lengst af á Land­
spít al an um og eft ir að þau voru flutt
á Akra nes fór hann alltaf á milli í
vinnu með Akra borg inni þang að til
göng in komu. Ég bjó í Dan mörku
þrjú árin á und an sem ég flutti með
dreng ina mína á Skag ann, Þór Binó
var þá tíu ára og Vikt or Gabrí el
fimm ára. Ég fór að vinna í gler­
slíp un inni sem seinna varð Gler­
höll in. Þar var ég í eitt ár, vann svo
ann að ár hjá 66 gráð um norð ur á
Smiðju völl un um þar sem Nettó
kom seinna. Þá var kom ið að því að
ál ver ið á Grund ar tanga byrj aði og
þar vann ég frá fyrsta degi í tæp átta
ár. Ég var á vökt um í kerskál an um
og það er svona á kveð inn ljómi yfir
þess um tíma í ál ver inu. Ég var ein
af fáum kon um í skál an um, þetta
var töff og erf ið vinna. Vinnu and­
inn var mjög góð ur. Þetta var sam­
held inn hóp ur, enda urð um við að
vera það til að líf ið væri gott í vinn­
unni. Ég held að þessi fyrstu ár hafi
ver ið mun skemmti legri í ál ver­
inu, það er áður en verk smiðj an var
stækk uð, að þá hafi sál in og þessi
per sónu legu tengsl minnk að.“
Í skrúf urn ar
og máln ing una
Að spurð af hverju hún hafi þá hætt
í ál ver inu seg ir Auð ur: „Vakta vinn­
an er slít andi og vinn an í kerskál­
an um ekki létt, allra síst fyr ir kven­
fólk. Það kom að því að skrokk ur­
inn sagði hing að og ekki lengra. Þá
réði ég mig til starfa í Húsa smiðj­
una, fór að af greiða skrúf ur, máln­
ingu og aðr ar bygg inga vör ur. Það
var góð ur andi á þeim vinnu stað
og Skúli Guð björns son, sá dug legi
öðling ur, besti yf ir mað ur sem hægt
er að hugsa sér. En hrun ið breytti
ansi miklu. Mað ur varð mjög var
við þá böl sýni og þann nei kvæða
anda sem því fylgdi. Það var eins og
fólk sæi eng an til gang í því að halda
á fram að borga. Það vant aði sár lega
ein hverja gul rót og mér sýn ist að
hana vanti enn. Í þess ari heim sókn
minni hing að á Skag ann og í borg­
ina, þá get ég ekki séð að mórall­
inn hafi breyst mik ið. Það er enn­
þá þessi böl sýni í gangi, enda er það
ekk ert skrít ið þeg ar fólk borg ar og
borg ar án þess að eign ast nokkurn
skap að an hlut. Þeir eru marg ir sem
enn þá sjá bara dauða og djöf ul og
finnst þetta til gangs laust.“
Allt ann ar mórall
í Nor egi
Auð ur seg ir að allt ann að and­
rúms loft hafi mætt sér þeg ar hún
flutti til Nor egs í árs byrj un 2010,
en yngri son ur inn Vikt or Gabrí­
el fylgdi henni þang að. „Við flutt­
um til Sandefjord sem er fal leg­
ur og ynd is leg ur bær skammt frá
Osló, miðja vegu milli höf uð borg­
ar inn ar og Krist jans and. Það var
rosa lega nota legt og gott að koma
þang að. Ég fékk strax vinnu við
þrif á Torp sem er næst stærsti flug­
völl ur í Nor egi og Vikt or Gabrí el
fór í fram halds skóla og kann mjög
vel við sig. Það voru all ir boðn­
ir og bún ir að að stoða okk ur með­
an við vor um að kom ast inn í sam­
fé lag ið. Ég var á gæt lega stödd fjár­
hags lega þeg ar við fór um út. Á mitt
hús enn hérna á Akra nesi, án telj­
andi skulda. Ætla reynd ar að fara
að selja það. Bank inn minn í Nor­
egi veitti mér strax góða þjón ustu
og það er gott að leita þang að. En
það er með norsku banka menn ina
að þeir vilja alls ekki blanda sam­
an eign um hér á Ís landi og skuld­
bind ing um mín um hjá þeim. Þeg­
ar minnst er á verð trygg ingu við þá,
þá hlæja þeir. Skilja ekk ert í þess ari
verð trygg ingu hérna á Ís landi.“
Veik ind in eins
og verk efni
Auð ur hafði þó ekki búið í Nor­
egi nema í rúma átta mán uði þeg ar
hún kenndi sé meins. Þá greind ist
hún með brjóstakrabba mein. Það
er til marks um já kvætt lífs við horf
Auð ar að þeg ar hún er spurð út í
veik ind in, þá bros ir hún hreint eins
og ekk ert sé sjálf sagð ara.
„Jú, vissu lega er það á fall að
veikj ast af al var leg um sjúk dómi.
En það er bara þannig að líf ið get­
ur ekki alltaf ver ið dans á rós um.
Sem bet ur fer var ég stödd í Nor­
egi en ekki á Ís landi þeg ar ég veikt­
ist. Vinnu veit andi minn tók þannig
strax á mál um, að ég fékk veik inda­
frí á full um laun um og sagði að ég
kæmi bara til baka þeg ar ég væri
búin að ná fullri heilsu. Það var
strax mjög já kvætt. Ég fór síð an í
lyfja gjöf og geisla með ferð. Þetta
voru átta mán uð ir í lækn is með­
ferð um. Ég leit strax á veik ind in
sem verk efni og get ekki sagt ann­
að en þetta verk efni hafi geng ið vel.
Lækn arn ir segja að veik ind in séu
geng in til baka og ég geti horft með
bjart sýni til fram tíð ar. Það er á ætl­
að að ég byrji að vinna aft ur í októ­
ber mán uði, ári eft ir að ég greind ist.
Þeg ar það gerð ist var búið að bjóða
mér rekstr ar stjóra stöðu í þess um
15 manna vinnu hópi sem sér um
þrif í flug stöð inni. Það starf bíð ur
mín. Ég er því bara full til hlökk un­
ar í dag enda eng in á stæða til ann­
ars,“ seg ir Auð ur og bæt ir síð an við.
„Líf ið er til að hafa gam an af því og
ég ætla að gera það.“
þá
Auð ur Ás geirs dótt ir.
Auð ur býr í fal lega bæn um Sandefjord skammt frá Nor egi. Mynd in var tek in í bak garði í búð ar henn ar í bæn um.
Auð ur til vinstri á samt systr um sín um, Kristínu og Ágústu Lilju.
Auð ur á samt son um sín um Þór Bínó og Vikt or Gabrí el.
Með Þór sem hef ur ver ið dug leg ur að heim sækja móð ur sína til Sandefjord.