Akureyri - 07.08.2014, Qupperneq 13

7. ágúst 28. tölublað 4. árgangur 13
Gunnar með sérstöðu í bæjarráði
Bæjarráð Akureyrar hefur ákveðið
að veita Menningarfélagi Akur-
eyrar 7,5 milljóna króna styrk sem
rennur til Leikfélags Akureyrar
eftir beiðni félagsins þar að lútandi.
Sótt var um aukafjárveitingu til að
félagið geti haldið úti „lágmarks-
starfsemi til loka ársins 2014“ eins
og það er orðað.
Gunnar Gíslason, oddviti sjálf-
stæðismanna, sat hjá við afgreiðslu
en aðrir meðlimir bæjarráðs
studdu. Þrátt fyrir ítrekaðar fyr-
irspurnir frá Akureyri Vikubaði,
hvers vegna Gunnar hefði ekki
stutt fjárveitinguna, kaus hann að
svara ekki. -BÞ
Söguleg hlýindi í Grímsey
„Sennilega eru hlýindin sem ríkt
hafa við norðurströndina einna
mestu veðurtíðindi það sem af er
sumri hér á landi. Júní og júlí hafa
báðir verið sérlega hlýir,“ segir
Trausti Jónsson veðurfræðingur í
pistli um veðrið í sumar.
„Við sjáum að 2014 er meir en
einu stigi fyrir ofan næsthæsta
meðaltalið,“ segir Trausti um hlý-
indin í Grímsey í sumar. „Það er
mjög óvenjulegt að nánast engin
keppni sé um efsta sætið. Velta má
vöngum yfir ástæðunum. Svipað er
uppi á teningnum á öðrum stöðvum
í nágrenninu, t.d. á Mánárbakka
þar sem mánuðirnir tveir eru líka
þeir langhlýjustu sem um getur.“
Mánuðirnir tveir hafa verið hlý-
ir um land allt - en ekki þó út úr
kortinu eins og í Grímsey og ná-
grenni. Þar eru fyrstu sjö mánuðir
ársins auðvitað þeir hlýjustu sem
vitað er um, 0,3 stigum hlýrri en
mest er vitað um áður.
„Þetta gefur okkur þó enga
fullvissu um að afgangur ársins
verði hlýr - ekki einu sinni afgang-
ur sumarsins,“ segir Trausti. a
Uppbókað allar nætur
Hótel Laxá var opnað nýverið en
þar hefur stórbrotið útsýni yfir
Mývatnssveit vakið athygli. Hót-
elstýra, Margrét Hólm Valsdóttir,
segir hótelið bjóða upp á „milljón
dala glugga“ og vísar með því til
þeirrar náttúrufegurðar sem við
blasir. Staðsetning hótelsins, uppi
á hæð í Arnarvatnslandi nokkuð
sunnan þjóðvegarins, er lykilatriði
en gras á þökum hótelsins mið-
ar að því að gera upplifun hótel-
gesta sem náttúrulegasta. Fengu
hönnuðir hótelsins mörg prik
hjá gestum þann stutta tíma sem
blaðamenn á Akureyri Vikublaði
litu við á hótelinu í vinnuferð á
dögunum.
Hótelstýran segir nánast upp-
bókað allar nætur í sumar og lítið
pláss fyrir lausatraffík.
26 starfsmenn vinna á Hót-
el Laxá. Að sögn hótelstýru er
helsti vandinn að finna húsnæði
fyrir starfsfólk í ferðaþjónustu í
sveitinni. -BÞ
ekki á á hættu að verða stimplað
sem öreigar sem ekki hafi efni á að
eiga dauðan og heimskan bíl. Flott-
ara fólkið í Köben gengur eða hjól-
ar í stað þess að ræsa einkabílinn.
Kerfið hefur líka komið því þannig
fyrir að hjólandi fólk á auðvelt með
að komast leiðar sinnar. Bíleigend-
ur þurfa hins vegar að greiða háa
skatta. Að því er stefnt innan tíðar
að almannasamgöngur og vistvænn
ferðamáti verði 85% af allri umferð
í Köben. Hvernig skyldi tölfræðin
hjá okkur Akureyringum líta út í
því efni?
BÚÐARMENNINGIN
Að kaupa inn í matvörubúðum
er einnig lærdómsríkt fyrir okkur
Íslendinga. Þar stilla Danir eins
og svo margar aðrar þjóðir einkum
upp innlendum framleiðsluvörum.
Ef þig langar í drykk og þú ferð
inn í matvörubúð til að kaupa þér
einn drykk eru miklar líkur á að
fáir aðrir drykkir séu í boði aðrir
en afurðir heimamanna. Mikilvægt
fyrir efnahagslífið, mikilvægt fyrir
menninguna. Ég fór að hugsa: Af
hverju láta vertar á Akureyri ekki
duga að bjóða upp á öl framleitt á
Íslandi, jafnvel bara akureyrskan
bjór? Hefðum við getað haldið stör-
funum sem töpuðust nýverið hjá
Vífilfelli ef við værum duglegri að
trana fram okkar eigin framleiðslu
líkt og Danir gera?
Það eru þó ótal atriði þar sem
Akureyri græðir í samanburði við
Kaupmannahöfn. Við hugsum að
jafnaði vel um þá sem minna mega
sín hér í hinu bjarta norðri, það
er ein samfélagsauðlegðin og and-
stæða ójöfnuðarins. Á Akureyri fá
allir þak yfir höfuðið, allir fá mat
að borða. Kannski þurfa sumir að
þola niðurlægingu frá samborg-
urum sínum vegna bágs efnalegs
hlutskiptis, en aldrei myndu Akur-
eyringar láta viðgangast að íbúar
bæjarfélagsins hefðu ekki í sig og á.
Í Danmörku er umræðan hvassari
gagnvart þeim sem verða út undan
í lífinu. Þar er líka þjóðernishyggja
í gangi gagnvart innflytjendum.
Sagt hefur verið að danska pressan
hafi alltaf verið neikvæðari út í
innflytjendur en til dæmis sænska
pressan. Að það hafi orðið til þess
að innflytjendur eigi auðveldara eð
að fóta sig í Svíþjóð en í Danmörku.
Já, það skiptir máli hvaða viðhorf
við höfum,hvort við erum haldin
fordómum eða ekki. Og þar hafa
fjölmiðlar ríka ábyrgð.
Sjálfur féll ég í þann pytt að
tengja ógn við návígi við fíkniefna-
leytendur og vændisfólk þegar ég
dró ferðatöskur um götur Kaup-
mannahafnar um miðja nótt á leið í
flug. Í þungrökkvaðri Kaupmanna-
höfn klukkan fimm að morgni varð
mér ljóst að einn götuhlutinn sem
við fórum um var fullur af fólki
sem ekki var farið að sofa. Fíkni-
efnaneytendur og vændisfólk var
þar áberandi. Við vorum allt í einu
lent í framandi aðstæðum og hjart-
að barðist í brjósti. Enginn kostur
virtist góður. Hvorki vænlegt að
stoppa, snúa við né halda áfram, en
þó sennilega skást að hvika ekki,
hraða sér bara beint af augum,
forðast augnsamband við götufólk-
ið og umfram allt vera á varðbergi.
Runnum yfir glerbrot með tösk-
urnar okkar, runnum yfir hland og
ælu. Yngstu börnin okkar með í för,
enn of ung og saklaus til að hafa á
sér nokkurn vara. Of einbeitt. Of
fordómalaus. Yngsti fjölskyldumeð-
limurinn, 3ja ára dóttir mín, dró
sína tösku þétt við hlið mér, það var
skilyrði sem hún setti sjálf, að fá að
sjá um minnstu töskuna.
Enn um 400 metrar að Hoved-
banegaarden. Öll skilningarvit
foreldranna á fullu. Hefðum átt að
hringja á taxa, hugsaði ég. Allt í
einu sýndu tvær vændiskvennanna
Sól litlu aðeins of mikinn áhuga,
að mér þótti. Úr fjarska höfðu þær
virst dimmar yfirlitum líkt og full-
ar af sorg, en þegar litli sólargeisl-
inn með litlu ferðatöskuna svaraði
athyglinni með áhuga og stækkandi
augum brostu vændiskonurnar
eins bjart til baka og rökkrið leyfði
og við urðum öll ein fjölskylda.
Þegar brautarstöðinni var náð
og við öll komin upp í lest til Kastr-
up fór ég að hugsa að mitt í vændinu,
efnunum, vímunni, ælunni og
hlandinu hefðum við óvart gengið
fram á fegurðina eins og hún gerist
tærust. Að huga og hjarta ókunn-
ugra ætti maður aldrei að reyna að
dæma af aðferðum til lífsviðurvær-
is. Hvað þá hvaða leiðir fólk fer til
að gleyma sársauka sínum.
Kannski er yngsta dóttir mín
of ung til að hennar hugur muni
geyma minningu um gleðikonurn-
ar sem tóku óttann í hjarta mið-
aldra karls og sendu hann þangað
þar sem ótti á heima. Þar sem ótti
fær ekkert skjól heldur leysist upp.
En ég lærði a.m.k. lexíu á þessu
næturferðalagi. Og er það ekki
a.m.k. einn tilgangurinn með þessu
jarðneska brölti okkar, að læra nýj-
ar lexíur, vinna á eigin ótta og for-
dómum sem ekkert okkar er laust
við?
Kæru Akureyringar!
Þá fer að líða að lokum þessa
bréfs. Það er gaman að ræða þessi
mál við ykkur, ferðalög fá mann
til að hugsa. Við óttumst oft hið
ókunna, við fordæmum 18 ára
stúlku úr Innbænum sem á e.t.v. í
aðeins tímabundnum erfiðleikum
og verður uppvís að neyslu á mari-
juana en ökum á bílnum okkar í
ríkið við Brekkugötuna fyrir karl-
kyls jafnaldra hennar, son okkar,
kaupum bjór svo stráksi fari nú
ekki að kaupa sér landa á svörtum
markaði!
Slíkur er stundum menningar-
munur. Og það sem við ekki þekkj-
um hættir okkur til að fordæma.
Umburðarlyndi gagnvart fólki
sem ekki hegðar sér eins og við
eða hugsar eins og við verður ætíð
mannkyninu og jörðinni til bóta.
Frjálslyndi er ein höfuðdyggð
mannskepnunnar. Að ala á ótta,
beita valdi og hneppa fólk í fang-
elsi mun aldrei trompa þann verð-
mæta eiginleika mennskunnar að
leysa málin með umræðu, skoðana-
skiptum, vinsemd og virðingu. Það
á við bæði í Kaupmannahöfn og á
Akureyri.
Megi nýrri bæjarstjórn á Akur-
eyri öðlast að fást við verkefni sín
á komandi kjörtímabili með sjálf-
bærni, umburðarlyndi og jöfnuð að
leiðarljósi. a