Þjóðlíf - 01.12.1987, Side 10

INNLENT
orku og lætur sig umhverfisvemdarmál
miklu skipta. Um þessar mundir vinnur hann
við rannsóknir á hitun andrúmsloftsins, -
gróðurhúsaáhrifunum svokölluðu („Green-
house-affect,“) - og er auk þess við rann-
sóknir á mælingu eiturgufa úr jarðvegi.
Þórleifur Stefán, 17 ára sonur Sigrúnar,
stundar nám við Menntaskólann á Akureyri
en yngri sonur hennar, Héðinn sem er 12
ára, býr hjá Sigrúnu og Dean í Minnesota.
„Okkar aðskilnaður er ekkert lengri en ef ég
ynni t.d. á farskipi,“ segir Sigrún brosmild.
„Við ferðumst mikið á milli. Ég er á leiðinni
heim núna og Dean og Héðinn koma svo á
eftir mér um jólin. Ég fer aftur út í lok janúar,
þeir koma til íslands í mars og ég fer til
Bandaríkjanna um mánaðamótin apríl/maí.
Þetta þarf bara allt að skipuleggja með góð-
um fyrirvara en aðskilnaðurinn er vísast
ekkert meiri en gengur og gerist hjá íslensk-
um sjómannsfjölskyldum. Þetta er náttúr-
lega hagstætt fyrir flugfélögin en óhagstætt
fyrir fjárhag okkar, en í bili er þetta eina
leiðin til að allir geti verið ánægðir með það
sem þeir eru að gera.“
Og hvað er Sigrún Stefánsdóttir þá að gera
þessa dagana? „Ég kenni hagnýta fjölmiðla-
fræði í Háskóla íslands og á meðan ég hef
verið í Bandaríkjunum síðustu vikur, hafa
krakkarnir verið að skrifa stóra ritgerð sem
bíður mín þegar ég kem heim. í farteskinu
hef ég niðurstöður talsvert umfangsmikillar
rannsóknar á stöðu íslenskra kvenna í frétt-
um ríkissjónvarpsins frá upphafi. Ég hef
varið tíma mínum hér í Bandaríkjunum
undanfarnar vikur til að ganga frá því verk-
efni,“ svarar hún og bætir við: „Niðurstöð-
urnar eru vægast sagt hroðalegar með tilliti
til stöðu kynjanna.“
Fannst ég vera þvinguð til að
hætta í fréttunum
Sigrún kveðst standa á tímamótum í lífi sínu.
Þar sem náminu er nú lokið býst hún við að
verða meira á íslandi næstu árin.
„Það er ýmislegt fleira í deiglunni," heldur
hún áfram. „Það hefur t.d. verið rætt við mig
um uppbyggingu skólasjónvarps og ég hef
vonir um að geta verið þátttakandi í að koma
því af stað í gegnum fjarkennslunefnd sem
hefur verið að undirbúa jarðveginn fyrir fjar-
kennslu. Ég fjallaði um þessi mál í doktors-
verkefninu og lagði þar til að ríkissjónvarpið
yrði einskonar þjónustuaðili fyrir m.a.
Námsgagnastofnun og æðri menntastigin og
dreifikerfi þess yrði þá notað yfir daginn í
þessum tilgangi. Þetta tel ég vera betri leið
heldur en að reyna að þróa upp einhverja
skólasjónvarpsdeild innan sjónvarpsins
sjálfs. Námsgagnastofnun og sambærilegar
þjónustustofnanir á hinum menntastigun-
um, yrðu þá ábyrg fyrir því hvað ætti að
framleiða í skólasjónvarpi og hvemig."
- Er skólasjónvarp þitt aðal áhugamál?
„Það er mitt sérsvið í fjölmiðlafræðinni,"
svarar Sigrún, „en ég hef samt engu minni
áhuga á fjölmiðlum almennt og vona að ég
geti unnið á fjölmiðlum hér eftir sem hingað
til.“
- En þú ert samt hætt í fréttum, ekki satt?
„Já, en ég vil þó ekki trúa því að það sé
fyrir fullt og allt. Ástæðan fyrir því að ég
hætti er fýrst og fremst sú að ég lifi eiginlega í
tveimur heimum og fór frammá að fá hálfa
stöðu fréttamanns við fréttastofuna. Mig
langar til að starfa sem fréttamaður og leit á
það sem mitt akkeri að hafa fast starf við
sjónvarpið. Þessu var hafnað og ég varð mjög
sár út af því. Ég fór einfaldlega í fýlu og sagði
upp fyrr en ég ætlaði og í raun og veru fannst
mér ég vera þvinguð til að segja upp,“ segir
Sigrún og leynir því ekki að þetta mál hefur
allt valdið henni leiðindum enda kveðst hún
nánast líta á fréttastofuna sem hluta af sínu
heimili eftir ellefu ára starf þar. „Ég tala
ennþá um „okkur“ þegar ég tala um frétta-
mennina á sjónvarpinu,“ segir hún og brosir.
„Ég á eftir að venjast því að vera ekki lengur
þarna innanborðs en veit þó ekki hvort ég
get nokkumtíma sætt mig við það,“ bætir
hún við hugsi.
Sláandi kynjamunur í sjó
Helstu niðurstöður úr rannsókn Dr.
Sigrúnar Stefánsdóttur á konum í inniend-
um sjónvarpsfréttum 1966-1986.
Úrtakið er tveir mánuðir á hverju ári og
voru öll innlend fréttaviðtöl í maí og nóvem-
ber frá 1966 til loka ársins 1986 könnuð.
Alls voru skráð 2011 viðtöl yfir 21 árs tíma-
bil. Sigrún leitaði m.a. svara við eftirfarandi ,
spurningum: Hversu oft fá fréttamenn kon-
ur í fréttaviðtöl sjónvarpsins? Hversu oft er
rætt við konur með tilliti til hinna ýmsu þjóð-
málasviða og málaflokka? Er einhver merkj-
anlegur munur á karl- og kvenfréttamönn-
um í þessu tilliti?
Einnig var athugað hversu oft kvenfrétta-
menn fá sín fréttaviðtöl sett framarlega í
fréttatímana með samanburði við viðtöl
karla, og svo var kannað hvort einhverjar
breytingar hefðu orðið á þessum málum í
gegnum tíðina.
10