Heima og erlendis - 01.07.1953, Blaðsíða 2

meðal annars „Grasaferö“ og „Eg biö að
lieilsa“.
Aö þessu loknu söng Söngfélag Islend-
inga í Kaupmannahöfn nokkur lög, meÖal
annars: Island farsælda frón, Hættu aÖ gráta
hringaná, Fanna skautar faldi háum, og lauk
söng sínum meÖ: Yorió er komiÖ og 0, GuÖ
vors lands.
Er sjálfri minningarhátíÖinni lauk, settust
menn að sameiginlegri kaffidrykkju og sungu
ýmsa ættjarðar söngva.
A móti þessu voru um 150 manns.
A myndinni hér aÖ framan eru í fyrstu
röö frá hægri: Tryggvi Sveinbjörnsson,
Magnús Z. Sigurðsson, Kristján Albertson,
frú þórun Björnsdóttir, systurnar Lára og
Stefanía Nelim (Eggertsdætur frá Laugar-
dælum), frú E. Bartels, jón Helgason og M.
Bartels. I síÖustu röÖ frá v.: Jakob Benediktss.,
Marteinn Björnsson, stud. polyt., Matthías
Jónasson, dr„ þorf. Kristjánsson og Helgi
Briem, endurskoðandi.
SAGT OG SKRIFAÐ
UM ÍSLAND OG ÍSLENDINGA
Úr gömlum dagbókar-blöÖum. Eg kem
valla svo nokkurs staðar í Danmörku, að ekki
verði á vegi mínum menn, er einhver kynni
hafi af Islendingum. Og fyrir liðugu ári síð-
an, varÖ á vegi mínum kona, er gift haföi
verið dönskum landmælingamanni, Lauritz
Jensen, er veriÖ hafÖi viÖ dönsku landmæl-
ingarnar á íslandi um langt skeió. Hún sagði
mér frá því, aÖ maður hennar hefÖi haldiÓ
dagbók um feröir sínar á Islandi og spurði,
hvort eg hefÖi liug á aö kynna mér þaö,
er hún ætti í handriti af þessum dagbókar-
hlöÖum manns hennar, og þaÖ varÖ úr, aÖ
eg fengi handritið til Jesturs.
Við lestur þessarar daghókar fann eg svo
ýmislegt það, sem mér þótti gaman aÖ, og
einnig fannst mér anda svo lilýju i garö
íslands og Islendinga, að eg réÖ þaÓ með
mér, aö birta hrafl úr þessum nú fimmtíu
ára gömlu minningum þessa danska manns.
þau Lauritz og Thyra Jensen eru bæði dáin,
liann fyrir 4—5 árum, hún fvrir liðugu ári
síÖan.
þessi daghókarblöð hefjast 27. maí áriÖ
1902 og ná til 12. ágúst sama ár. En annað
hvort hefir áframlialdið glatast eöa Jensen
ekki endst aldur til hreinskriftar, því dag-
bókinni lýkur í Vík í Mýrdal, en þaðan
hefir jensen ekki farið út aftur.
þriöjudaginn 27. maí árið 1902, kl. 8l/2í
er Jensen kominn á skipsfjöl. það er „Laura“
gamla sem á aö íleyta honum heim og það
er fyrsta ferð hennar á árinu, hún hefir
verið til eftirlits og viðgeröar og því á hún
líka aÓ veltast í sundinu og rétta áttavitan.
KJ. 9V4 leggur hún frá liafnarbakkanum í
„Gamle Dok“ á Kristjánshöfn.
Jensen hafði lítið komið á sjó áður og
ekki vitaÓ hvaÓ sjóveiki var, en fekk nú aÖ
þreifa á þeim gesti. þeir eru fjórir í klefa
og allir veikir, loftið er ílt og rúmlítiÖ í
klefanum, en Jenseu segir, að „ekki megi
búast við eins rúmgóðu svefnherbergi á skips-
fjöl og heima lijá sér“. A 1. farrými eru
þessa ferÖ 22 farþegar.
Föstudaginn 30. maí er „Laura“ í Leith
og laugardaginn 31. maí er lagt á staó þaðan,
en þegar út í fjöröin kemur, skellur á storm-
ur og skipstjóri áræÖir ekki aö halda áfram
ferðinni, en lætur fyrirberast í fyröinum,
þar til stormurinn liefir lagt sig.
MiÖvikudaginn 5. júní er „Laura“ komin
þaÖ nærri Islandi, aö Jensen sér hylla undir
fjöllin og nú blasa viÖ honum Eyjafjalla- og
Mýrdalsjöklar. Jensen segir Eyjafjallajökul
vera 5430 fet. Nokkru seinna kemur hann
svo auga á Vestmannaeyjar og likir þeim
við „liláar keilur". þykja honum eyjarnar
einkennilegar tilsýndar, þessi háu, hrika-
legu hjörg, fléttuÖ grænu grasi í skorum og
sprungum og fuglana setja á stöllum og í
holum og sjá fjaðrirnar rjúka af þeim, er
þeir lljúga upp. þaö minnir hann á aÖ sjá
„fiðri lielt úr sængurveri“.
þegar „Laura“ er lögst við Vestmannaeyjar,
sér hann betur yfir sjálfar eyjarnar, kemur
auga á ýms liús og kirkjuna á staðnum, en
vegna fjarlægðarinnar verÓur kirkjan ekki
stærri í augurn hans en leikfang barna.
Frá Vestmannaeyjum segir Jensen 12 tíma
siglingu til Reykjavíkur og fimmtudagsmorg-
uninn 5. júní kl. 6 er „Laura“ á lleykjavíkur
höfn. Jensen segir raunar, aó enn sé ekki
höfn í Reykjavík, og aÖ það sé 15 mínútna
róður á land á opnum hátum. „Mér leist
18