Bæjarins besta - 21.05.2009, Síða 10

10 FIMMTUDAGUR 21. MAÍ 2009
Best að eiga
heima fyrir vestan
– spjallað við Hildi Halldórsdóttur líffræðing, aðstoðarskólameistara Mennta-
skólans á Ísafirði og svæðisleiðsögumann á Vestfjörðum og Vesturlandi
Hildur Halldórsdóttir líffræð-
ingur og aðstoðarskólameistari
Menntaskólans á Ísafirði kom
fyrir augu alþjóðar í hinu líflega
og skemmtilega liði Ísafjarðar-
bæjar í Útsvari, spurningakeppni
sveitarfélaganna í Sjónvarpinu í
vetur. Hún er þó ekki Vestfirð-
ingur að uppruna heldur úr Reyk-
javík og má segja að hún hafi
synt á móti straumnum. Þegar
straumurinn lá suður – fólksflótt-
inn margumtalaði af landsbyggð-
inni og ekki síst af Vestfjörðum í
sæluna á höfuðborgarsvæðinu –
fluttist hún vestur á firði að loknu
framhaldsnámi og settist þar að
og hefur verið búsett fyrir vestan
í mörg ár, fyrst á Flateyri og
síðan á Ísafirði. Og það er alls
ekkert fararsnið á henni og
fjölskyldunni.
Ekki var það á dagskránni hjá
Hildi að ráðast til starfa við
Menntaskólann á Ísafirði á sínum
tíma. Upphafið má rekja til þess
þegar þáverandi aðstoðarskóla-
meistari tók í hönd hennar og
sleppti henni ekki aftur. Því atviki
lýsir Hildur á þessa leið:
„Haustið 2001 kom ég í skól-
ann til að sækja stundaskrá fyrir
dóttur mína, sem var að byrja í
skólanum. Þegar ég er þarna í
afgreiðslunni kemur Jón Reynir
Sigurvinsson aðvífandi og heilsar
mér með handabandi. Svo sleppti
hann ekki hendinni heldur fór að
tala um að hann vantaði líffræði-
kennara. Niðurstaðan varð sú,
að hann fékk mig til að byrja um
áramótin eða í byrjun árs 2002
að kenna líffræði og aðrar raun-
greinar og reyndar sjúkraliða-
greinar líka. Ég var síðan í því
starfi allt til haustsins 2007, þegar
ég var ráðin aðstoðarskólameist-
ari eftir að Jón Reynir var orðinn
skólameistari.“
Aðstoðarskóla-
meistarinn
– Hvað felst í því að vera að-
stoðarskólameistari? Er einhver
hluti af því að skamma ungling-
ana og taka jafnframt við skömm-
um frá foreldrunum?
„Vissulega er það hluti af mínu
daglega starfi, að krakkarnir
koma talsvert til mín sem eins af
yfirmönnum skólans ef yfir ein-
hverju þarf að kvarta eða til að
sækja um leyfi. Stundum líka til
að fá tiltal en einnig ef þeim
liggur eitthvað á hjarta, til dæmis
ef þeim finnst að eitthvað mætti
betur fara og svo framvegis. Eins
er ég í miklum samskiptum við
bæði foreldra nemendanna og
kennara skólans. Ég er sá starfs-
maður sem ber ábyrgð á því að
kennslusviðið virki eins og það á
að gera.
Þetta eru kannski helstu við-
fangsefnin í mínu starfi. Að öðru
leyti aðstoða ég skólameistarann
við daglega stjórnun, eins og seg-
ir í starfslýsingu minni.“
Fjögur ár í Svíþjóð
Hildur er fædd í höfuðstaðnum
árið 1965 og uppalin þar og lauk
stúdentsprófi frá Menntaskólan-
um í Reykjavík árið 1984. Síðan
fór hún í líffræði í Háskóla Ís-
lands og lauk þaðan BS-prófi
árið 1989. Eftir það var hún í
fjögur ár við nám í dýrafræði-
deildinni í Stokkhólmsháskóla
og fluttist að því loknu vestur á
Flateyri. Þegar hún kom til starfa
við Menntaskólann á Ísafirði
dreif hún sig síðan í kennslurétt-
indanám við Kennaraháskóla Ís-
lands.
– Hvað varð til þess að þú
fórst í líffræðina? Eitthvað sér-
stakt eða var það bara tilviljun?
„Ég hafði alltaf áhuga á raun-
greinum og ekki síst náttúru-
fræði. Ég hafði hug á því að fara
í líffræðinám í Þýskalandi. Svo
varð ég ófrísk að elstu dóttur
minni sumarið 1985 og þá söðl-
aði ég um og skráði mig í Háskóla
Íslands. Ég fór fyrst í líffræðina
með það í huga að leggja stund á
örverufræði og líftækni, en þegar
ég byrjaði kviknaði aftur gamli
náttúrufræðiáhuginn þannig að
ég sérhæfði mig ekki í neinu.
Sem líffræðikennari bý ég
mjög að því að hafa valið mér
breitt svið í háskólanámi. Ég var
svolítill vingull, tók nokkra kúrsa
í grasafræði og allmarga í dýra-
fræði, og eitthvað tók ég í ör-
verufræði af því að ég þóttist
hafa áhuga á henni, að minnsta
kosti í fyrstu. Það kemur sér vel
í kennslunni hérna að hafa ekki
valið neina sérstaka braut innan
líffræðinnar.“
Vill vita deili á
nemendunum
Eftir að Hildur tók við starfi
aðstoðarskólameistara fyrir tveim-
ur vetrum er kennslan sjálf í
minnihluta hjá henni eða aðeins
fjórðungur af starfshlutfalli. Hitt
eru stjórnunarstörf. Spyrja má
hvort ekki sé leiðinlegt að kenna
svona lítið en vera í staðinn að
mestu á skrifstofu.
„Mér finnst þetta hvort tveggja
mjög skemmtilegt. Mér fannst
gaman að prófa þetta stjórnunar-
starf, sem var prýðilegt framhald
af því sem ég hafði verið að gera.
Ég hafði verið almennur kennari
og síðan jafnframt sviðsstjóri á
raungreinasviði, þar sem ég komst
aðeins í kynni við eitthvað stjórn-
unartengt. Þegar ég var hvött til
að sækja um starf aðstoðarskóla-
meistara gerði ég það og sé vissu-
lega ekki eftir því.
Samt sakna ég þess alltaf að
vera ekki í meiri samskiptum við
nemendurna. En þeir banka upp
á hjá mér, sem betur fer. Ég lagði
mig alltaf fram um að kynnast
nemendum og vita einhver deili
á þeim og reyni enn að halda í
það, þó að það sé erfiðara eftir
því sem ég kenni minna. En skól-
inn er ekki stór og býður þess
vegna upp á persónuleg sam-
skipti.“
Mannlegu samskiptin
– Er það erfiðara að vera að-
stoðarskólameistari eða er það
kannski léttara en að vera í fullri
kennslu?
„Í kennslunni hefur maður
ákveðna dagskrá og skipuleggur
önnina fram í tímann. Þó að
stundum sé vikið frá því er vissu-
lega einfaldara að hafa þetta
svona skipulagt og líka er minni
viðvera í skólanum þegar maður
er að kenna en í skrifstofustarf-
inu.
En bæði þessi störf krefjast
mikilla samskipta við fólk. Þess
vegna er bæði í kennslunni og í
stjórnunarstarfinu afar mikilvægt
að vera lipur í mannlegum sam-
skiptum. Ég vona að mér hafi
tekist að sýna sæmilega færni á
því sviði. Mér hefur líkað vel að
vinna bæði störfin.“
Vestfirðir toguðu
– Hvers vegna komstu vestur
– á móti straumnum?
„Þar má meðal annars nefna,
að móðir mín Edda Arnholtz býr
á Mýrum í Dýrafirði. Hún fluttist
vestur árið 1983 og ég hafði alltaf
tengingu þangað eftir það. Síðan
kynntist ég Önfirðingi, Steinþóri
Bjarna Kristjánssyni. Við giftum
okkur og áttum saman tvö börn
og bjuggum á Flateyri en erum
skilin fyrir nokkrum árum. Ég
átti heima á Flateyri í þrettán ár.
Alveg frá því að ég kom fyrst
í heimsókn vestur til mömmu
togaði þetta landsvæði mikið í
mig og mér hefur alltaf liðið vel
á Vestfjörðum. Það var því ekkert
órökrétt við það þegar ég kom
aftur frá Svíþjóð að ég setti mig
niður hérna fyrir vestan, þar sem
ég kann afskaplega vel við mig.“
Fjölskylduhagir
Hildur er í sambúð með Guð-
jóni Torfa Sigurðssyni frá Innri-
Fagradal í Saurbæ í Dalasýslu.
Hann er kerfisfræðingur að
mennt og var í sjö ár skólastjóri
Grunnskólans í Tjarnarlundi í
Saurbæ áður en hann fluttist á
Ísafjörð. Núna starfar hann sem
upplýsingatæknistjóri við Mennta-
skólann á Ísafirði.
Börn Hildar eru dætur þrjár.
Elst er Tinna, sem er 23 ára mann-
fræðinemi í Stokkhólmi. Næst
er Arnheiður, sem á fimmtánda
ári, og yngst er Jóhanna María,
sem er tíu ára. Þær eru báðar í
Grunnskólanum á Ísafirði. Síðan
er reyndar von á fjölgun í fjöl-
skyldunni því að þau Hildur og
Guðjón eiga von á barni núna í
haust.
Söngur og leikur
Hildur Halldórsdóttir er þekkt
fyrir létta lund og ljúfa fram-
komu. Hún er söngelsk og fólkið
fyrir vestan man vel eftir kvart-
ettinum skemmtilega Vestan
fjögur sem starfaði um nokkurra
ára skeið kringum aldamótin.
Kvartettinn skipuðu tvenn hjón,
annars vegar Hildur og Steinþór
Bjarni á Flateyri og hins vegar
Harpa Jónsdóttir kennari og
Kristinn Níelsson tónlistarkenn-
ari á Ísafirði. Líka söng Hildur í
Kirkjukór Önundarfjarðar.
„Ég er nú ekki í neinum kór
eða kvartett eins og er. Það nýj-
asta sem ég hef gert á þessum
vettvangi var að taka þátt í sýn-
ingunni Við heimtum aukavinnu,
sem var samstarfsverkefni Litla
leikklúbbsins og Kómedíuleik-
hússins í Edinborgarhúsinu á Ísa-
firði núna í vetur. Satt best að
segja gekk þetta betur en við
þorðum að vona og þess vegna