Bæjarins besta - 09.02.2012, Blaðsíða 10

10 FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2012
var Svanfríður með okkur áfram.
Í kringum 1980 tökum við Sjall-
ann yfir og fórum að stíla meira
inn á veturna sem hljómsveit.
Þeir sem ráku Sjallann á þessum
tíma ásamt mér voru Karl bróðir,
Samúel Einarsson sem spilaði
með mér nær óslitið frá 1962,
Rúnar Vilbergsson og Ólafur
Guðmundsson en þeir byrjuðu í
hljómsveitinni 1972. Þetta snérist
í raun við, allt í einu tókum við
frí á sumrin og fengum þá hljóm-
sveitir annarsstaðar að til að spila
í Sjallanum. Við rákum Sjallann
í rúm tíu ár og gerðum hann
þrisvar upp í það heila. Fyrst í
kringum 1960, þá tókum við
hann á leigu og gerðum upp, svo
aftur þarna 1980 og 1985 bættum
við sundinu við og byggðum nýj-
an inngang,“ segir Baldur.
„Annars voru danshúsin miklu
skemmtilegri þegar ekki voru
vínveitingar. Þá mætti fólk upp
úr níu til að hafa það huggulegt
og dansa. Sennilega var stemn-
ingin á þeim böllum líkari því
sem gerist á hljómleikum í dag.
Fólk var að hugsa um hljóm-
sveitina, ekki barinn.“
Suður-amerísk samba
- Fékkstu eingöngu við tónlist
á þessum árum?
„Nei, ég hef aldrei verið ein-
göngu í músíkinni. Ég var versl-
unarstjóri hjá Kaupfélagi Isfirð-
inga (Hlíðarvegsútibú) í 7-8 ár.
Síðan byrjaði ég í Mjólkursam-
lagi Ísfirðinga 1968 og vann þar
í 40 ár. Eins var ég líka svolítið í
smíðum hér á árum áður. Pabbi
var smiður þannig að maður greip
oft í það á sumrin. En á þessum
hljómsveitarárum tók ég það líka
oft rólega yfir veturinn, spilaði
kannski bara á nokkrum árshátíð-
um. Ég gerði þetta ekki einsog
Ingimar Eydal sem spilaði oft í
viku allt árið. Eitt sumarið fékk
ég þó frí í vinnunni og notaði þá
þrjá mánuði til að byggja mér
hús.“
- Hvaða lög spiluðuð þið á
böllum?
„Við spiluðum frekar lítið af
eigin efni. Megnið af þessu voru
lög sem gengu alltaf, til dæmis
José Caragay. Það var svakalega
vinsælt og ég held að við höfum
spilað þetta lag í 50 ár. Þetta er
suður-amerísk samba. Einnig
spiluðum við það sem var vinsæl-
ast á hverjum tíma og svo efnið á
þessum fjórum plötum sem höfðu
verið teknar upp með okkur.
Sjálfur spilaði ég yfirleitt á píanó-
ið með saxófóninn hangandi utan
á mér. Einhverntíma fékk ég mér
Yamaha rafmagnsflygil sem var
alveg svakalega erfitt að flytja á
milli staða. Hann var 150 kíló.
Ég efast um að einhver myndi
flytja svona ferlíki með sér í dag.“
Haust
Baldur hætti að vinna hjá
Mjólkurstöðinni árið 2008.
„Núorðið er ég bara mest í því
að hafa það huggulegt. Reyndar
gaf ég út plötuna Haust árið 2010.
Ég kláraði hana eftir að ég hætti
að vinna. Lögin á henni eru öll
eftir mig, nema þetta José Cara-
gay, það varð að fylgja,“ segir
Baldur og hlær.
„Ég var búinn að vinna að þess-
ari plötu í svolítinn tíma. Við
tókum hana upp í stúdíóinu sem
ég er með í bílskúrnum og Hólm-
geir sonur minn aðstoðaði mig.
Ég fékk Ingibjörgu til að syngja
eitt lag og Svanfríður söng annað.
Margrét Geirsdóttir var með mér
í gera þennan disk og syngur hún
syngur sex lög á honum. Einnig
syngja Benni Sig og Karl bróðir.
Tveir textar á plötunni eru eftir
mig en Ólína Þorvarðardóttur og
Margrét Geirs sömdu nokkra
texta fyrir mig. Fólk var búið að
vera kvarta að maður gerði ekki
neitt þannig að ég henti mér í
þetta.“
Harmoníkuplata?
Viðtalið hefur farið fram á
skrifstofu Baldurs. Á skrifborð-
inu er tölva en við hana er ekki
tengt venjulegt lyklaborð heldur
píanólyklaborð. Er hann enn að
semja tónlist?
„Svona eitthvað. Ef ég fæ hug-
mynd færi ég hana inn í tölvuna.
Hugmyndirnar koma oft þegar
maður er að spila. Þá kannski
dúkkar upp smá lína sem maður
vinnur svo út frá. Síðan verður
maður náttúrlega alveg brjálaður
ef maður getur ekki klárað. Getur
jafnvel ekki sofið. En ég á ein-
hvern bunka af hugmyndum í
tölvunni.“
- Styttist þá í nýja plötu?
„Ég veit það ekki. Reyndar er
ég alltaf að velta fyrir mér að
gera harmoníkuplötu. Mér finnst
alltaf svolítill sjarmi yfir því að
vera bara einn með harmoníkuna.
Og ég á orðið svolítið af harmo-
níkulögum. Það er þægilegast að
spila á harmoníkuna og ég er
farinn að spila mikið á hana aftur.
Ég held mér við á saxófóninn
með því að spila með lúðrasveit-
inni. En saxófónninn er bara einn
tónn. Annars reyni ég að æfa
þegar konan er ekki heima, helst
í einn til tvo tíma á dag. Það
verður svo erfitt að spila ef maður
missir formið. Það er líka ágætt
að halda sér í æfingu með því að
spila fyrir eldri borgara í Edin-
borgarhúsinu og á Hlíf.“
Sjötugur bæj-
arlistamaður
Þegar Baldur er ekki að spila
harmoníkuna dundar hann sér við
að stilla hana.
„Já, ég hef verið að grúska
mikið í harmoníkunni. Fyrir
tveimur árum fékk ég mér forrit
til að stilla harmoníkur og hef
verið að prófa mig áfram. Það er
nefnilega svolítið mál að stilla
harmoníku. Áður fyrr var harmo-
níka bara harmoníka fyrir manni
en nú veit maður hvernig hún
fúnkerar. Margir eiga reyndar
þrjár mismunandi stilltar harmo-
níkur. Ég á bara eina og sú er
stillt á franska tóninn. Mér finnst
mest líf í henni þannig. Annars
stendur alltaf til að fá sér aðra
harmoníku.“
Baldur var útnefndur bæjar-
listamaður Ísafjarðarbæjar árið
2007.
„Ég varð bæjarlistamaður þeg-
ar ég var sjötugur og BG varð 50
ára. Þessu þrennu var slegið sam-
an í eina stóra veislu sem haldin
var í Edinborgarhúsinu. Það
mættu um 500 manns og þetta
var bara æðislegt.“
Íslensk tónlist í dag
- En ef þú lítur yfir ferilinn,
hvað þykir þér vænst um?
„Mér þykir náttúrlega mjög
vænt um þennan BG og Ingi-
bjargar tíma. Eins þykir mér vænt
um þann tíma þegar við Margrét
vorum bara tvö og spiluðum eig-
inlega út um allt land þótt það
færi ekki mjög hátt.“
Aðspurður hvernig Baldri
lítist á íslenska tónlist í dag, svar-
ar hann: „Mér líst mjög vel á
hana. Það er náttúrlega alveg
milljón hvernig hefur gengið hjá
Mugison. En það er mikil fjöl-
breytni í tónlistinni og gaman að
sjá hversu mikið af kvenfólki er
að gera það gott. Júróið lítur líka
ágætlega út. Þetta er svo mikil
spurning um hvaða fulltrúi fer.
Það kom vel í ljós þegar Jóhanna
söng og varð í öðru sæti. Hún
hafði þessa útgeislun sem gerir
gæfumuninn.“
- Huldar Breiðfjörð.