Tímarit Máls og menningar - 01.03.1939, Blaðsíða 20

an — þjóðin — fær í friði að byggja upp sína menningu, þá
munu ávextir Máls og menningar verða ómetanlegir.
Með beztu óskum og félagskveðju.
Bjarni Þórðarson.
Til Máls og menningar.
Það hefur dregizt fyrir mér lengur en verða átti að skrifa
Máli og menningu nokkrar línur og senda þeim mönnum þakkir,
sem gengust fyrir stofnun félagsins. Mér var þegar i upphafi
Ijóst, að hér var hafið hið ágætasta menningarstarf, og mér til
mikillar gleði er þetta menningarstarf nú orðið mikið, eftir á-
stæðum, og virðist þvi betur eiga örugga framtíð. Ég vil þakka
fyrir bækur félagsins á árinu 1938, sem ég tel að verið hafi
liver annarri betri. Ennfremur lízt mér ágætlega á bókaval þessa
árs. Mest hlakka ég þó til að fá „Andvökur". Ég hafði einmitt
verið að hugsa um það, áður en ég vissi um þessa ákvörðun
félagsins, að félagið ætti að gefa smám saman út úrvalsljóð
okkar beztu skálda. Ber tvennt til, að ég tel þetta nauðsynlegt.
í fyrsta lagi er það nauðsynlegra en flest annað í bókmennta-
legum efnum, að fólkið eignist verk sinna mestu snillinga. í
öðru lagi eru verk þessara manna nú annaðhvort ófáanleg, eða
þá svo dýr, að aimenningur getur ekki eignazt þau. Þessi útgáfa
yrði að sjálfsögðu að vera úrval úr verkum höfundanna, vegna
þess að heildarverk þeirra yrðu svo dýr. Slíkum bókum ætti
að fylgja ítarleg greinargerð um skáldskap höfundanna og orða-
skýringar, og jafnvel skýringar einstakra kvæða, þar sem þess
gerðist þörf.
Ég lief nefnt Ijóðskáldin i þessu sambandi. Er mér að visu
Ijóst, að fleiri höfundar liafa vel gert, en þó hygg ég, að á því
sviði hafi þjóðin eignazt mesta snillinga. Og hvort sem svo er
eða ekki, þá virðist mér vafalaust, að verk Ijóðskáldanna hafi
orðið þjóðinni meiri fengur i bókmentalegum efnum en allt ann-
að, og mun þvi valda bæði formið, og svo hversu vel þessir
menn hafa túlkað hugðarefni þjóðarinnar. Ljóð eru hæfari til
ulanaðlærdóms en óbundið mál, svo og til söngs, og verður þetta
til þess, að Ijóðskáldin eiga greiðari leið að hugum fólksins en
þeir, sem velja sér önnur form. Úrvalsljóð Jónasar, Matthíasar,
Þorsteins, Stephans G. og Einars Benediktssonar, svo að nokkr-
ir séu nefndir, ætti fyrst og fremst að vera til á liverju íslenzku
heimili. Ég vil þvi vona, að félagið haldi áfram á þeirri hraut,
sem það hefur gengið inn á i sambandi við ljóð Stephans G.
í boðsbréfi félagsins var talað um, að félagið gæfi út hand-
18