Breiðholtsblaðið - 01.11.2006, Qupperneq 13

13BreiðholtsblaðiðNÓVEMBER 2006
Starf kirkjunnar er litríkt. Það er ekki óeðlilegt því samfé-lag hennar er á sama hátt lit-ríkt, kirkjan er athvarf, sem
rúmar allskonar fólk, á öllum aldri,
með margvíslegar skoðanir. Það er
stórkostlegt að eiga slíkan vettvang.
Það eru gríðarleg forréttindi að fá að
starfa innan kirkjunnar, fá að þjóna
Guði og mönnum og miðla þeim boð-
skap, er gefur þessu lífi okkar dýpra
gildi.
Nú er vetrarstarf kirkjunnar far-
ið vel af stað, þar höfum við barna-
starfið, fermingarstörfin, ýmiskonar
fræðslustarf, tónlistarstarf og þannig
má lengi telja. Allt er þetta mikil-
vægt og þarft og geri ég ekki upp á
milli allra þessara starfsþátta. Hins
vegar langar mig til þess að fjalla hér
örlítið um þátt innan barnastarfsins,
sem snýr að samstarfi kirkjunnar og
leikskóla.
Í Seljasókn hefur ríkt sterkt sam-
band, byggt á áralöngu trausti, milli
kirkju og annarra uppeldisstofnanna
innan hverfisins, þar eru leikskólarn-
ir engin undantekning. Lengi vel hafa
allir skólarnir komið til kirkjunnar fyr-
ir jólin, þar sem settir hafa verið upp
helgileikir um fæðingu frelsarans og
stoltir foreldrar hafa mætt á staðinn
til þess að horfa á afkvæmi sín vinna
sigra á leiksviðinu og lifa sig um leið
inn í þann boðskap, sem gerir eng-
um mein, heldur þvert á móti nærir
sérhvert hjarta á þann hátt að við
munum ávallt eftir því að við erum
manneskjur, en ekki tilfinningalausir
hlutir.
Þetta farsæla samstarf kirkju og
leikskóla í Seljahverfi var útvíkkað
og aukið fyrir tæpum fjórum árum
síðan með þeim hætti að fulltrúi frá
kirkjunni fer í mánaðarlega heim-
sókn til þess að ræða við börnin um
knýjandi spurningar þessarar tilveru
okkar, klassísku biblíusögurnar og
bænaversin hljóma, auk þess sem
trúarlegur og veraldlegur kveðskap-
ur er sungin af ríkri innlifun.
Umræddar heimsóknir hafa fallið
mér í skaut og það skal ég segja af
sannri einlægni, að það er mikið til-
hlökkunarefni þegar kemur að þess-
um dýrmæta þætti kirkju og skóla-
starfs í mánuði hverjum. Það er ekki
nóg með að það sé spennandi að
velta upp lífsins spurningum með
þeim hreina huga, sem börnin búa
yfir, heldur eru móttökur þeirra þess
eðlis að þær sýna á svo ómengaðan
hátt hvað börn eru gefandi og inni-
haldsríkar manneskjur, þau minna
t.d. okkur fullorðna fólkið stöðugt á
það hvað við getum í raun flækt til-
veru okkar að óþörfu.
Þá er ekki síður gefandi að setj-
ast niður með kennurum og öðru
starfsfólki leikskólanna að stundun-
um loknum, fara yfir samstarfið, að
ógleymdu öðru því mikla og óeigin-
gjarna starfi, sem þar er unnið. Í því
samhengi er það m.a. mjög svo upp-
lýsandi að fá að heyra af og kynnast
markvissum stefnum og kennsluhátt-
um innan veggja leikskólanna, sem
móta börnin okkar með jákvæðum
hætti til framtíðar.
Það er dýrmætt þegar stofnanir
þjóðfélagsins taka höndum saman og
vinna saman að því marki að standa
vörð um heill einstaklingsins. Það
er svo ótalmargt, sem kemur upp í
lífi okkar og tilveru, jafnvel á stund-
um fyrirvaralaust. Það eru gleðilegir
atburðir og þeir geta vissulega verið
sorglegir líka.
Það þekkjum við mörg að kirkjan
og heilbrigðisstofnanir samfélagsins
eru oft og tíðum í nánu samstarfi,
þar sem skjólstæðingar og aðstand-
endur þeirra eru að takast á við
áleitnar aðstæður og spurningar í
tengslum við leyndardóma lífs og
dauða. Í því sambandi er óskað eftir
þeirri sálgæslu, sem kirkjan hefur
upp á að bjóða og felur í sér þá sýn á
lífið, sem styður í slíku ferli.
Óhjákvæmilega á það ekki bara
við um heilbrigðisstofnanir, heldur
einnig við uppeldisstofnanir, því áföll
lífsins gera ekki alltaf boð á undan
sér. Þá verður skilningurinn jafnvel
ennþá minni og spurningarnar mun
meira krefjandi. Í þeim aðstæðum
þurfa allir aðilar að standa saman og
hlúa að. Í slíkum tilvikum er gott að
þekkjast og vita af öllum þeim leið-
um, sem til eru, til þess að sjá fram
úr dimmum dal áfalla og sorga.
Í ljósi framangreindrar ástæðu sem
og ýmissa annarra, að þá er hvers-
konar samstarf félagslegra stofnanna
í þjóðfélaginu mjög mikilvægt og dýr-
mætt skjólstæðingum og fjölskyldum
þeirra til heilla og blessunar.
Gerir við rispaða
geisladiska
“Þetta er vel mögulegt og hef-
ur oft tekist með góðum árangri,”
segir Ragnar Snorrason í Grens-
ásvídeói en hann býður þjónustu
sem ekki er alveg víst að allir geri
sér grein fyrir í hverju felst. “Þetta
gengur einfaldlega þannig fyrir sig
að ég slípa geisladiska sem hafa
rispast og við það nær geislinn
aftur í gegn og þeir verða nothæf-
ir að nýju. Þetta er að sumu leyti
frumstæð aðferð. Ég nota ákveðna
gerð af slípirokk sem til þessa er
ætluð og með því að slípa þunnt
lag er hægt að afmá rispur af disk-
unum. Þetta á þó aðeins við ef risp-
urnar eru grunnar. Brotna diska er
sjaldnast hægt að laga og ef um
mjög djúpar skemmdir er að ræða
er hætta á að slípa verið svo djúpt
að sjálf brennslan skemmist.”
Ragnar segir það einkum vera
leikjadiska sem fólk komi með
til þess að láta slípa en einnig
sé nokkuð auðvelt að laga diska
með tölvuforritum með þessari
aðferð. Hún gildi hins vegar ekki
um tónlistardiska eða diska sem
fólk brenni sjálft á í tölvum sín-
um. Ástæða þess liggi einfaldlega í
gerð diskanna. Leikja- og kerfisdisk-
ar séu tvöfaldir þannig að brennsl-
an liggi lengra inn í sjálfri plötunni
og því ekki mikil hætta á að hún
slípist burt við einfalda aðferð. Í
öðrum diskum liggi brennslan svo
grunnt að næstum ómögulegt sé
að slípa þá án þess að innihald
þeirra verið fyrir skemmdum eða
ónýtist með öllu. Ragnar segir að
þau verðmæti liggi oft í leikjadisk-
um og einnig ýmsum kerfisdisk-
um, sem geymi forrit að það borgi
sig að gera við þá með þessum
hætti. Öðru máli gegni um tónlist-
ardiska og heimagerða diska sé
auðvelt að brenna aftur eigi menn
efni þeirra í tölvunni hjá sér. “Ég
prófaði þetta fyrir nokkrum árum
og hef verið að veita þessa þjón-
ustu síðan. Ég held að ég sé sá
eini sem er að sinna þessu nú í
svipinn. Alla vega skilst mér það
frá viðskiptavinum mínum. Þetta
er dálítil vinna og maður má held-
ur ekki verðleggja hana of hátt því
þá myndi ekki borga sig að láta
gera við diskana,” segir Ragnar
sem hefur opið hjá sér í vídóleig-
unni frá kl.14.00 á daginn til 23.30.
TIL UMHUGSUNAR
Eftir sr. Bolla Pétur Bollason
Í leikskóla er gaman
Ragnar Snorrason við slípirokkinn þar sem hann slípar rispaða geisla-
diska sem gerir það að verkum að hægt er að nálgast efni af skemmd-
um disku.
Fór á Hvanneyri vegna
umhverfisáhugans
Ásdís Ósk Valsdóttir löggiltur
fasteignasali og Hafdís Rafnsdótt-
ir sölufulltrúi hjá fasteignasölunn-
ar RE/MAX Mjódd hafa ákveðið
að taka þátt í árveknisátakinu um
brjóstakrabbamein, undir merkj-
um Bleiku slaufunnar, með því að
láta ákveðinn hluta af söluþóknun
í október renna til málefnisins.
Þær segjast vilja vekja athygli
á baráttunni gegn brjóstakrabba-
meini en jafnframt afla fjár til
þessa mikilvæga málefnis. Þær
benda á að þessi sjúkdómur
snerti allar fjölskyldur á einn eða
annan hátt. “Öll eigum við mæð-
ur, ömmur, systur og vinkonur og
hver sem er getur átt á hættu að
fá brjóstakrabbamein,” segja þær.
Ef vel gengur í ár er líklegt að fleiri
sölumenn taki þátt í þessu verk-
efni á næsta ári.
Ásdís Ósk Valsdóttir og Hafdís Rafnsdóttir.
Taka þátt í
átaksverkefni
Erla Sturludóttur stundar nám í
umhverfisfræðum við Landbúnað-
arháskólann á Hvanneyri. Hún er
Breiðhyltingur í húð og hár og fjöl-
skylda hennar býr í Breiðholtinu
en sjálf býr hún á Hvanneyri um
þessar mundir. Hún er stúdent frá
FB og hóf síðan nám í jarðfræði
við Háskóla Íslands. En af hverju
valdi stelpa úr Breiðholtinu land-
búnaðarháskóla?
“Ég hafði mikinn áhuga á
umhverfismálum og eftir að ég fór
að læra jarðfræði þá óx þessi áhugi
minn enn frekar. Ég fór því að huga
eftir hentugri leið til þess að fara
í nám í umhverfisfræði og þá kom
Landbúnaðarháskólinn á Hvann-
eyri helst til greina. Það er hægt að
taka MS próf í umhverfisfræðum
við Háskóla Íslands en ég hefði þá
orðið að taka það ofan á eitthvert
annað nám t.d. jarðfræðina vegna
þess að umhverfisfræðin er ekki
kennd til BS prófs. Ég vildi heldur
byrja strax í umhverfisfræðinni en
að halda áfram í jarðfræðinni og
því varð þessi kostur fyrir valinu.
Nei - þetta tengist ekki landbúnaði
á neinn hátt og ég á engar rætur í
sveit eða í sveitamennsku,” segir
hún. “Námsframboðið hér er orðið
svo fjölbreytt að það hentar mörgu
fólki og ekkert síður fólki sem alið
er upp í þéttbýli og eins og ég er.
Þótt skólinn heiti landbúnaðarhá-
skóli og þar séu kennd búvísindi þá
býður hann upp á margt fleira sem
er áhugavert. Til marks um það þá
er fjöldi námsfólks hér úr þéttbýli
og ég held að fari rétt með að hér
eru fleiri stelpur við nám en strák-
ar sem segir raunar nokkuð til um
fjölbreytnina.” En hvernig tilfinning
var fyrir Breiðholtsstelpu að setj-
ast á skólabekk við landbúnaðarhá-
skóla sem þar að auki er staðsettur
úti í sveit? “Hún var mjög góð og er.
Maður fékk strax á tilfinninguna að
þetta sé alvöruháskóli með kennslu-
greinum og rannsóknarstörfum
sem tilheyra háskólaumhverfi en
ekki bara sveitaskóli eða bænda-
skóli eins og hann var á árum áður.
Mér finnst mjög þægilegt að stunda
nám hér á Hvanneyri.” En hvetur
Erla ungt fólk úr þéttbýlinu til þess
að huga að skóla á borð við land-
búnaðarháskólamnn á Hvanneyri
þegar það velur sér framhaldsnám.
“Já ég geri það ef áhugi þess er
fyrir þeim kennslugreinum sem
skólinn leggur áherslu á. Hér mjög
fjölbreytt framboð eins og sjá má á
heimasíðu skólans og einnig mjög
góðir kennarar. Þá er hér mjög
áhugavert háskólasamfélag.” En
saknarðu ekki Breiðholtsins og bæj-
arlífsins. “Nei ekki þannig séð. Ég
fer auðvitað mikið til Reykjavíkur
og kem í Breiðholtið þar sem móð-
ir mín og yngri systkini búa enda
er ekki nema um klukkustundar
akstur hvora leið.” Erla hyggur á
frekara framhaldsnám að náminu
á Hvanneyri loknu. “Ég er að kanna
nokkra kosti í því efni en ekki búin
að taka ákvörðun enn sem komið
er. Ég gæti þó trúað því að ég eigi
eftir að setjast að Breiðholtinu síð-
ar meir. Þegar ég fer að huga að
íbúðarkaupum þá geri ég allt eins
ráð fyrir að skoða fasteignaauglýs-
ingarnar úr Breiðholtinu. Ég á auð-
vitað sterkar rætur þar.
Erla Sturludóttir.