Húnavaka - 01.05.1998, Qupperneq 79

H U N A V A K A
77
um nú á síðustu árum, bendir sterklega í þá átt að kenningar Helga um
þessi mál séu réttar.
Helgi segir að draumsýnir manna séu það sem annar maður sjái og
venjulega eigi hann heima á öðrum hnetti. Og í draumum sjáum við tíð-
um það sem alls ekki getur sést hér á jörðu. Ef skýringar hans á eðli og
orsökum drauma eru réttar þá eru þar mjög sterk rök fýrir framhaldslífi
á öðrum hnöttum.
Helgi heldur því ákveðið fram að ýmsir náttúruviðburðir séu háðir
þekkingu og skilningi manna. Þeir sem telja það firru eina eða vitfirr-
ingu að halda slíku fram ættu að athuga það að engin vísindaleg skýring
er til á því hvernig hinn mikli mismunur tíðarfars á sama tima árs geti átt
sér stað. Ef þar væru aðeins að verki öfl sem menn skilja vísindalegum
skilningi þá væri tíðarfar mjög svipað eða alveg eins frá ári til árs því að
afstaða jarðarinnar til sólarinnar breydst ekki svo mikið að áhrifanna gæti
þó að um mjög langan tíma sé að ræða. En þegar fullvíst er að lífsafl
mannsins getur haft áhrif á dautt efni þá er alls ekki útilokað að hið sama
afl geti haft áhrif á náttúruviðburði.
Þó að það sannaðist síðar að sum atriði í kenningum Helga væru röng
þá getur hann verið spekingur þrátt fyrir það. Aristóteles hélt því fram að
jörðin væri þungamiðja heims og í kringum hana snérist sólin. Og
Kópernikus, sem snéri þessari skoðun við, hélt að fastastjörnurnar væru
festar á eitthvert hvel sem væri utar en jarðstjörnurnar og sólin. Og flest-
um stórmennum hefur skjádast að einhverju leytí. Þegar kenningar hafa
verið settar fram í fyrstu sem síðar hafa valdið stórbreydngum á þekk-
ingu manna þá hefur þeim venjulega verið tekið illa. Galilei var píndur,
Brúnó brenndur og Kepler ládnn svelta. Enginn þessara manna lifði það
að sjá kenningar sínar viðurkenndar um allan hinn menntaða heim.
Helgi setur fram kenningar um mál sem er engu ómerkara en mál þess-
ara manna. Reynslan á eftir að skera úr því hvort þær ná viðurkenningu.
En það er aðeins vegna þess að nú ríkir meira frjálslyndi í hugum manna
en áður að hann sleppur við ofsóknir svo að flestir láta sér það nægja að
álíta hann hálfruglaðan meinleysingja og skipta sér ekkert af því þótt
hann lifi við bágborin kjör.
Verið getur að ekki séu ennþá til nægilegar sannanir fyrir framhaldslífi
manna og þá enn síður fyrir því hvar það muni vera. En síst hefur þó
verið sannað að það geti ekki átt sér stað. Og meðan þannig er þykir mér
stórkostlega aðgæsluvert að slengja sleggjudómi á þessi mál og segja þau
hugaróra eina eða rugl geggjaðra manna.
Eg ætlast ekki til þess af nokkrum manni að hann gleypi við kenning-
um Helga Pjeturss en ég vil að menn hugsi um þær án fyrirfram sannfær-
ingar og að þeir sem álíta þær réttar í höfuðatriðum liggi ekki á liði sínu.
Laugaskóla veturinn 1932-1933.