Húnavaka - 01.05.1998, Síða 101

HÚNAVAKA
99
Því miður tók Björn upp á því að kveðja þennan heim allt of snemma,
því að hann átti margvíslegum verkefnum ólokið. Kannski gefst tími síð-
ar til að útskýra myndun álgata en það verður að bíða að sinni.
NÝR ÁSTARLEIKUR
Græskulausa gamanið á öskudaginn er nú að hverfa. Það var gamall og góður leik-
ur sem ungir sem aldnir skemmtu sér við. Nú eru það aðeins fátæklingarnir sem geta
haldið honum við skamma stund enn, því úr sögunni er hann brátt, þar sem ösku-
pokar eru nú dýrari en heillaóskaskeyti hin 'dýrustu og eru auk þess seldir í búðum
dýrum dómum, 3-4 krónur stykkið. Geta því ekki aðrar en efnaðar unglingsstúlkur
eignast slíkt, aðeins að teikna „mönstrið“ kostar um krónu eða meira og vinna við
hvern poka 2-3 krónur. Þetta fína djásn senda svo kvenmenn í pósti til pilta þeirra
sem þær hafa komið auga á að líklegir væru til kunningsskapar, en það versta er þeg-
ar pokarnir lenda hjá þeim sem hlæja að fyrirhöfninni, því það eru svo margir sem
ekki vilja kenna kunningsskap sinn við stúlku við bróderaðan öskupoka. Eg tel að
karlmenn séu ekki það vitlausir að kaupa þessi djásn undir grjót til blessaða kven-
fólksins, þeir mundu skrifa bréf, meintu þeir nokkuð þennan dag. Mákse þó að ösku-
pokatrúlofanir verði næsti móður.
Hér er alvara og dýrtíð á ferðum, atvinnuleysi fram úr hófi, hungruð og klæðlítil
börn víða um bæinn, en þó er ráð til þess að eyða þennan dag í aðra eins smekk-
leysu og hér er á ferðinni, minnst 2-3 þúsund krónum. Að pósthús taki öskupoka-
bréf sem ábyrgðarbréf eða peningabréf verður að vera þeirra, en einhveija vinnu
hlýtur slíkt að taka frá öðru.
Nú er ég einn af þeim sem hafa orðið að kaupa út bréf með útsaumuðum ösku-
poka í, hvaðan hann er veit ég vel, en þó skeytið sé dýrt þá verkar það ekki á mig. Sú
sem ég vil kynnast verður að kunna þarfari vinnu en rósasaum - og svo trúi ég ekki á
þessa aðferð til að benda á sig og síst af öllu vildi ég að kynni mín viö kvenfólk yrði
fyrir tilstyrk bródéraðs öskupoka.
Úr grein í Afþýðublaðinu árið 1921 eftir þann sem kallar sig Alþýðumann. Fimm
dögum síðar skrifar „stúlka" eftirfarandi í sama blað.
Einhver karlægur piparsveinn (?) sem kallar sig „Alþýðumann“ verður öskuvond-
ur vegna þess að einhver hefir orðið til þess að senda honum útsaumaðan öskupoka
á öskudaginn. Það virðist þó ekki vera öskurykið sem gerir hann ærðan, heldur hitt
að hann hefir orðið að svara út 16 aurum (?) í póstsjóð fyrir pokann.
Þessi góði maður lætur mjög af því hve afaróheilbrigt það væri ef haldið væri á-
fram þeim sið að stúlkur sendi mönnum laglega saumaða öskupoka í pósti. Hann
gerir mikið úr því hve mikið fé fari í þessa „nýju iðju“ sem hann kallar svo en hvað
viðvíkur t.d. áteiknun gerir hann hana ekki meira en 3-4 krónum dýrari en hún er (!)
og pokana helmingi dýrari!! Og svo tíminn sem í þetta fer! Jú, hann er ekki lítill!
Það er að segja ef þessi velæruverðugi herra ætti að vinna verkið.
Annars situr það illa á karlmönnunum að vera að setja ofan í við okkur kvenfólk-
ið þó við einu sinni á ári eyðum nokkrum aurum okkur til skemmtunar, þegar þeir
eyða stórfé á ári í tóbak og að ég nú tali ekki um þvottinn á öllum tóbaksklútunum
þeirra.