Húnavaka - 01.05.1998, Side 105

HUNAVAKA
103
sá ég eina af þessum tvífætlum á honum Brún mínum. Hann var þá
hnarreistur, fallegur, stór og kraftmikill að mér fannst sem ég hefði aldrei
fallegri hest séð. Og eitt í viðbót, systir góð, ég heyrði einn mannanna
segja um folaldið þitt áður en að var tekið frá þér: Þetta er mjög fallegt
og vænt folald.
En nú ætla ég að láta þig í friði svo að þú hafir nægan tíma til að melta
þetta því að ég held að þú þurfir langan tíma til þess“, sagði Grána og
sneri sér við.
Hún horfði á eftir gráu hryss-
unni tölta fimlega yfir þúfurnar og
nema loks staðar til að kroppa
gras. Gat verið að folaldið hennar
væri ennþá lifandi en ekki komið í
Landið eilífa? Gat verið að folald-
ið hennar væri einhvers staðar ná-
lægt henni?
A meðan þessar hugsanir þutu í
gegnum hugann fann hún
nístandi sdng í júgrinu og fann síð-
an hvernig mjólkin fór að leka úr
spenunum. Hún byrjaði aftur að
brokka meðfram girðingunni en
það hjálpaði ekkert. Tilfinningin
var svo óbærileg að hún hélt að
júgrið myndi springa. Hún nam
síðan staðar á upptættum moldarflekk og henti sér niður og fór að velta
sér.
Þar sem hún lá þarna á bakinu fann hún hve svöng og þyrst hún var
enda hafði hún ekki borðað síðasta hálfa sólarhringinn. En hún stóð á
fætur, hristi sig og tölti áfram, hún varð að finna folaldið og mátti helst
engan tíma missa.
Hún var komin á annan hringinn sinn um hólfið og framundan var
staðurinn sem henni leist best á að fara yfir. Þar var gaddavírinn laus í
annan endann og flæktur saman. Hún hljóp nokkrtfm sinnum fram og
til baka og notaði síðan alla sína krafta til að stökkva. Þegar hún var að
lenda fann hún hvernig vinstri afturfóturinn festist í vírnum og skinnið
tættist upp, hvernig hægri framfóturinn bögglaðist undir hana og hún
heyrði brakhljóðið þegar hún lenti á honum og hún fann hvernig blóð-
ið tók að fossa úr vinstri framhófnum. Hún tók ekki eftir því hvernig tím-
inn leið, það eina sem hún skynjaði var sársaukinn, kuldinn, hungrið og
þurr tungan og hvernig júgrið bólgnaði og mjólkin streymdi úr því.
Loksins byrjaði að snjóa og hún horfði á hvernig mjöllin féll hægt og