Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.2010, Síða 30

30 föstudagur 11. júní 2010 viðtal
Karen hefur vakið eftirtekt fyrir mann-lega nálgun sína á fréttir og hefur sjálf kallað sig dramadrottninguna. Hún hóf ferilinn á DV eftir að hafa skrifað BA-rit-
gerð í bókmenntafræði um karlímyndir Mikaels
Torfasonar í fjölmiðlum. Þegar hún hóf háskóla-
nám ætlaði hún að verða listaspíra en komst
fljótlega að því að hún yrði að vera í betri tengsl-
um við samfélagið.
„Vissir þú að þetta er kallað hús alþýðunnar,
Alþýðuhúsið?“ spyr Karen þegar hún kemur inn
á 101 hótel. „Kaldhæðni örlaganna getur verið
fyndin. Alþýðan tók höndum saman og byggði
þetta hús á sínum tíma með litlum tilkostnaði.
Húsinu var svo breytt í ofurposh hús fyrir út-
valda. En svo má kannski segja að það sé komið
aftur í eigu alþýðunnar núna,“ segir hún og pant-
ar sér venjulegt kaffi með mjólk.
Hér er enginn annar en við og Karen velur
besta borðið, sem stendur við eina gluggann í
salnum með hefur útsýni yfir Stjórnarráðið og
Lækjartorg, og kemur sér þægilega fyrir með
kaffibollann sinn.
Síðan hún lauk námi hefur hún lagt áherslu
á það að tala við fólkið í landinu og segja sögur
þess. Stundum hefur hún orðið fyrir áreiti vegna
fréttamennskunnar en aldrei eins og þegar Hin
hliðin, samtök feðra fyrir réttindum barna, tóku
hana fyrir og gera enn vegna umfjöllunar um
umgengnis- og forræðismál.
AfdrifAríkur pistill
Þetta hófst allt með síðasta bakþankanum sem
Karen skrifaði fyrir Fréttablaðið. Hann fjallaði
um umgengnisrétt fráskilinna foreldra við börn-
in sín. Pistillinn var að mestu leyti byggður á
meistararitgerð í lögfræði sen fjallaði um það að
ofbeldi gegn börnum hefði eiginlega engin áhrif
á það hvernig dómar falla í umgengnismálum á
Íslandi. „Í ritgerðinni voru tekin mörg dæmi um
mál sem voru tekin fyrir á síðustu tíu árum þar
sem ofbeldið skipti mjög litlu máli.“
Hún tekur dæmi af manni sem var dæmd-
ur fyrir að beita dóttur sína kynferðisofbeldi og
fékk að hitta hana. Annar maður sem á tvo litla
drengi hitti þá með fylgdarmanni af því að það
þótti stafa svo mikil ógn af honum. Fylgdarmað-
urinn var svo hræddur við manninn að hann
kvartaði. Málið var leyst með því að tveir fylgd-
armenn voru með manninum þegar hann hitti
þessa litlu drengi.
„Eftir að pistillinn birtist fékk ég tölvupósta
þar sem því var haldið fram að þetta væri sví-
virðileg árás á föðurfjölskyldu þeirra barna sem
voru til umræðu á þessari heimasíðu, sem ég
benti ekki einu sinni á í pistlinum.“ Þess var kraf-
ist að Karen bæðist afsökunar á þessum pistli,
sem hún neitaði að gera. Þá fóru óþekktir að-
standendur vefsíðunnar að senda fjöldapósta á
fjölmiðla, félagasamtök og stjórnvöld með sví-
virðingum um Karen.
sárnAði svívirðingArnAr
Karen fór að skoða þessi mál betur og þegar hún
kom yfir á Stöð 2 gerði hún þrjár fréttir um svona
mál sem urðu til þess að mennirnir brugðust
ókvæða við. Karen komst á svarta listann þeirra
ásamt Sölva Tryggvasyni, Giljaskóla og sam-
tökunum Blátt áfram. Sölvi svaraði fyrir sig og
í kjölfarið beindust árásirnar frekar að Karen.
„Kannski af því að ég er kona, kannski af því að
hann hræddi þá. Þetta eru náttúrulega bara vit-
leysingar sem vega svona að fólki úr launsátri.
Það er svo auðvelt að segja að ég sé kona sem
hati karlmenn, sem ég geri ekki.“ Henni er mikið
niðri fyrir. „Þeir nýta hvert tækifæri til að stökkva
af stað. Þeir eru alltaf að segja eitthvað og það er
erfitt og þreytandi þegar þetta koðnar aldrei nið-
ur. Mér fannst líka mjög erfitt að það var aldrei
vitnað beint í mig heldur var þetta sett fram eins
og ég hefði eitthvað á móti feðrum. Ég var mjög
sár, því mig langaði til að svara því sem sagt var
um mig og leiðrétta rangfærslur. Ég held samt
að besta leiðin sé að svara þessu ekki því það er
hvort eð er öllu snúið á hvolf sem ég segi.“
Hún dæsir. „Ég vissi það að þetta gæti vak-
ið viðbrögð. Að einhverjum gæti sárnað. Mér
fannst þetta samt vera þess eðlis að ég ætti að
fjalla um þetta. Ég má ekki láta óttann stjórna
mér og vera of hrædd til þess að takast á við hluti.
En ég átti ekki von á svona svívirðingum úr laun-
sátri. Og ég get ekki slökkt á þessum tilfinning-
um þannig að ég tók þetta inn á mig.“
slæmAr minningAr
Karen fór frá DV yfir á NFS eftir Ísafjarðarmálið
svokallaða. Þá vildi hún helst komast burt sem
fyrst. „En ég gat ekki rokið annað strax. Róbert
Marshall bauð mér að koma yfir á NFS. Ég þurfti
samt að bíða í einhverja mánuði eftir því. Þannig
að ég þurfti að hanga í þessum hasar en langaði
svo innilega ekki til þess.
Ég held að við eigum öll mjög slæmar minn-
ingar frá þessu tímabili. Þetta reyndi mikið á
okkur og við fengum enga viðurkenningu, vor-
um bara í stöðugu harki. Ég veit samt að blaðið
er allt annað blað í dag þótt það hafi enn sama
lógó.“
Hún fór yfir á Fréttablaðið þar sem hún
undi sér vel framan af í góðum hópi en und-
ir lokin langaði hana að breyta til. „Ég var orð-
in mjög döpur á Fréttablaðinu. Ég var þreytt og
mér leið illa. Þá átti ég til að kenna öðrum um
og þar á meðal manninum mínum. Ég verð að
taka ábyrgð á sjálfri mér en hef verið allt of mik-
ið í því að koma ábyrgðinni yfir á aðra og kenna
öðrum um. Halda jafnvel að ég sé í fýlu af því að
hann var ekki búinn að vaska upp. Ef mér líður
illa liggur það hjá sjálfri mér og það getur enginn
bætt úr því nema ég sjálf.“
vildi verðA rík
Hannesi Inga Geirssyni, eiginmanni sínum,
kynntist Karen á Laugarvatni, þar sem þau döns-
karen dröfn kjartansdóttir lúskraði ekki bara á nauðgara átján ára gömul heldur hefur hún átt
óvenju litríkt lífshlaup. Hún bjó í hriplekum hreysum, flutti inn á ókunnuga tengdaforeldra sína í
skiptum fyrir dilkakjöt, neitaði að trúa því að sonurinn væri ofvirkur og með athyglisbrest og setti
hann frekar í hendurnar á serbneskum leikskólakennara en á lyf, þjáðist af óskilgreindri óhamingju
en fann hamingjuna á ný með nýfæddri dóttur sinni í miðri búsáhaldabyltingu og ástina um leið.
Hún fer yfir þetta allt og meira til í viðtali við ingibjörgu dögg kjartansdóttur.
Lúskraði
á nauðgara
Ég skildi hana eftirmeð manninn ofan
á sér. Þar sem ég stóð hjá
heyrði ég ópin í henni og
áttaði mig á því að ég gat
ekki látið þetta gerast.