Dagblaðið Vísir - DV - 29.06.2011, Page 12

12 | Fréttir 29. júní 2011 Miðvikudagur
„Ég bara sá þetta í blaðinu og missti
mig alveg. Ég fattaði bara þegar ég
las lýsingarnar að ég hafði lent í mjög
svipuðu og sú sem sagði sögu sína
í Fréttatímanum,“ segir Valgarður
Bragason sem aðfaranótt síðastliðins
föstudags braut 21 rúðu á skrifstofu
kaþólsku kirkjunnar við Hávallagötu.
Hann segist hafa gert það í bræði
eftir að hafa áttað sig á því að hann
átti svipaða reynslu að baki. Lýsing­
ar fórnarlambs séra Georgs í Frétta­
tímanum hafi rifjað upp fyrir hon­
um löngu gleymt atvik. Í blaðinu lýsti
fórnarlambið því hvernig presturinn
misnotaði hana í prestbústað sem
hann bjó í og var við skólann. „Þeg­
ar ég las lýsinguna þá var eins og ég
væri að muna einhvern draum. Ég
hafði aldrei vitað að þetta væri raun­
verulegt. Þetta var eins og „déjà vu“
nema einum of raunverulegt.“
„Hann var að perrast í mér“
Valgarður segist hafa gert sér grein
fyrir því að séra Georg hefði brotið
á honum. Fórnarlambið í blaðinu
hafði lýst einhverju sem hann þekkti.
„Ég man eftir því að Georg leiddi mig
inn í herbergi sem hann bjó í, í gamla
prestbústaðnum. Ég man bara að
ég sat við stórt borð og svo man ég
eftir honum með hneppt frá skyrt­
unni og hann var að strjúka mér eitt­
hvað á efri hluta líkamans og sífellt
að lykta af mér. Hann talaði um að
honum væri heitt og eitthvað svona.
Því næst fór hann afsíðis og stundi
eitthvað,“ segir hann alvarlegur og
bætir við: „Hann var alltaf móður
og reykti mikið. Ég einhvern veginn
afgreiddi það bara þannig að hann
hefði bara verið móður. Bara sem
að honum væri heitt eða eitthvað
því ég var bara krakki. Hann var svo
lúmskur að hann náði að gera þetta
á ótrúlega lúmskan hátt. Í raun án
þess að ég gerði mér grein fyrir hvað
hann væri að gera. Ég sá ekkert nema
bringuna á honum sem var alveg fár­
ánlega loðin. Ég lokaði bara á þetta
en svo þegar ég las þetta þá fattaði ég
að hann hafði verið að perrast í mér.“
Dúndraði steinum í rúðurnar
Við uppgötvunina blossaði mik­
il reiði upp í Valgarði og hann fór
í bíltúr. Hann keyrði að skrifstofu
kaþólsku kirkjunnar sem er einnig
heimili kaþólsku prestanna. „Ég var
bara heima að hugsa um þetta. Síðan
fór ég upp í bíl og keyrði upp í safn­
aðarheimili um tvöleytið um nótt­
ina. Ég var svo reiður yfir því að það
væri enginn búinn að gera neitt og ef
enginn gerir neitt þá viðgengst bara
svona áfram.“
Því næst tók Valgarður upp stein
og byrjaði að kasta í húsið. „Ég
dúndraði bara steinum í húsið því
ég var reiður yfir því að enginn væri
búinn að gera neitt. Ég ætlaði inn og
var búinn að ná að smalla upp hurð­
inni og þá kom löggan. Sem betur fer
kannski bara.“
Hann segir tvo presta hafa ver­
ið komna út og er hálffeginn að lög­
reglan hafi komið svo skjótt á stað­
inn. „Ég bara veit ekki hvað ég hefði
gert. Ég hefði bara skemmt eitthvað
þarna,“ segir Valgarður. „Mér finnst
bara vera komið gott af svona. Þetta
er úti um allan heim. Þetta er í öllum
kirkjum meira og minna.“
Margt óeðlilegt átti sér stað
Valgarður var alinn upp í kaþólskri
trú. Hann er sonur hjónanna Braga
Kristjónssonar bóksala og Nínu
Bjarkar Árnadóttur skálds. Hann
gekk í Landakotsskóla frá sex ára
aldri og þangað til hann var tólf ára
og fór í sumarbúðirnar á Riftúni tvö
sumur. Hann var einnig messuþjónn
í kirkjunni þangað til hann var sext­
án ára gamall. Hann hefur hingað til
verið mjög trúaður en hyggst núna
segja sig úr söfnuðinum. Hann segir
umræðuna um þessi meintu ofbeld­
isbrot hafa komið sér fyrst á óvart.
„Maður var sjokkeraður og fór að
hugsa. Það var svo margt sem gerð­
ist þarna sem var ekki eðlilegt. Þeg­
ar maður er krakki þá bara sér mað­
ur hlutina ekki eins. Maður kemur
þarna inn sex ára og þekkir ekkert
annað. Það var rosalegur agi og mað­
ur var alltaf í einhverju hlutverki.
Manni leið ekkert vel þarna,“ segir
hann og bætir við: „Þegar var farið
að fjalla um þetta þá fór ég að hugsa
til baka og sá hlutina öðruvísi. Það
var margt mjög ljótt sem átti sér stað
þarna og það var farið illa með börn.“
„Maður var alltaf hræddur“
Valgarður segist hafa áttað sig á því
með tímanum að vistin í Landakoti
hefði haft áhrif á líf hans. „Þegar mað­
ur kemur úr svona sjúku umhverfi þá
hefur það áhrif á mann. Ég reyndi
bara að komast af eins og krakkar
gera. Maður fer bara í eitthvert hlut­
verk. En ég var aldrei öruggur þarna.
Maður var alltaf hræddur. Krakkarnir
báru ekki virðingu fyrir þeim heldur
var það ótti sem stjórnaði.“
Hann segist hafa haft óljósar hug­
myndir um skólann. „Ég hugsaði
seinna hvað það hefði verið gott að
hafa verið í Landakoti því þá væri
maður svo kurteis og agaður. Svona
stillti ég þessu upp. Þetta var einka­
skóli og svona. Ég sé eftir á hvað það
hafði slæm áhrif. Fyrstu tvö árin mín
í Hagaskóla var ég til dæmis alveg
týndur.“
„Þetta voru skrímsli“
Valgarður segir að ýmislegt hafi rifj­
ast upp fyrir honum þegar hann fór
að lesa þá umfjöllun sem hefur verið
um ofbeldið í Landakotsskóla. Hann
hafi til dæmis munað eftir atvikum
úr sumarbúðunum á Riftúni þar sem
hann var tvö sumur. „Ég man að þau
tóku alltaf einn strákinn úr svefn­
skálanum á nóttinni. Ég hélt að þau
hefðu bara verið að hugga hann en
eftir á þá var þetta skrýtið. Maður veit
ekkert hvað þau hafa verið að gera
við hann. Þetta voru bara skrímsli.“
Hann man einnig eftir öðru ein­
kennilegu atviki úr sumarbúðun­
um. „Þau einangruðu stundum einn
krakka. Ég man eftir að þau gerðu
þetta við eina vinkonu mína. Hún
var tekin fyrir. Ef við krakkarnir vor­
um að leika okkur á róló þarna fyrir
utan þá fékk hún ekki að vera með
heldur var höfð ein utan við. Og þeg­
ar við lékum okkur uppi í fjallinu þá
fékk hún ekki að fara með. Hún átti
n Valgarður Bragason sem var nemandi í Landakotsskóla braut rúður í húsnæði kaþólsku kirkjunnar í
bræði n Frásagnir fórnarlamba Margrétar Müller og séra Georgs rifjuðu upp vondar æskuminningar
Viktoría Hermannsdóttir
blaðamaður skrifar solrun@dv.is
Braut dyrnar upp Lögreglan kom rétt um það leyti sem Valgarður var að brjóta upp
dyrnar og var á leið inn. Hann segist hafa verið reiður yfir þvi að enginn skyldi hafa gert neitt.
Ónýt stofnun Valgarður ætlar að segja sig úr söfnuðinum. Hann ólst upp sem kaþólikki en
hefur misst trúna á söfnuðinn sem hann segir vera ónýtan.
„Ég var samt alltaf
með einhver ónot
í mér þegar ég gekk fram
hjá prestbústaðnum og
vissi aldrei alveg af hverju.
Réðst á kirkjuna eftir
að fortíðin rifjaðist upp
Rifjaðist upp Valgarður braut 21 rúðu á
safnaðarheimilinu eftir að hafa áttað sig á
því að séra Georg hafði „perrast“ í honum.
Hann segir suma prestana sem þar búa hafa
vitað af níðingsverkum Margrétar og Georgs.