Dagblaðið Vísir - DV - 01.03.2013, Blaðsíða 40

40 Lífsstíll 1.-3. mars 2013 Helgarblað
R
oller Derby, eða hjólaskauta
rallí eins og það gæti útlagst
á íslensku, er snertiíþrótt
fyrir konur. Pönkað viðhorf,
töff búningar og skemmtileg
nöfn einkenna íþróttina. Shirley N
Sane, Buffy the Bitch Slayer og Poca
Hot Ass eru bara örfá dæmi úr þús-
und nafna flórunni sem sprottið hef-
ur upp í kringum þessa íþrótt.
Upphaf íþróttarinnar má rekja
til 1920, hún lognaðist hins vegar
út af um miðja síðustu öld en var
svo blessunarlega endurvakin árið
2001 í Texas í því formi sem þekk-
ist nú. Rallíið hefur breiðst út líkt
og eldur í sinu allt frá Norður-Ame-
ríku til Ástralíu, Þýskalands, Írlands,
Hollands, Nýja-Sjálands, Svíþjóðar,
Bretlands og nú loksins til Íslands.
Í kjölfarið hefur svo myndast fjöl-
þjóðlegt systrabandalag af hjóla-
skautandi valkyrjum sem þú getur
hitt og skautað með nánast hvar sem
er í heiminum!
DV spjallaði við þær Jónu
Svanlaugu Þorsteinsdóttur, Ásrúnu
Ester Magnúsdóttur og Anítu
Rübberdt, en þær eru Roller Der-
by-leikmenn sem hafa stundað
íþróttina af kappi á síðustu misser-
um.
„Roller Derby á Íslandi æfir sem
stendur í íþróttasal Tækniskólans
í Reykjavík, Vörðuskólahúsi. Það
kemur þó fyrir að við kíkjum í Go-
Kart-höllina í Súðarvogi þar sem
við æfðum allt síðasta ár. Stundum
gerum við okkur ferð til Keflavíkur
og fáum að leigja lítinn hjólaskauta-
sal sem kallast Polar Roller Rink,
sem staðsettur er á Keilissvæðinu, en
okkur sárvantar framtíðarhúsnæði,“
segir Jóna.
Út á hvað gengur Roller Derby?
„Roller Derby er snertiíþrótt sem
stunduð er á hjólaskautum, ekki
línuskautum heldur þessum gam-
aldags skautum. Eins og í flestum
öðrum íþróttum gengur þetta út á
tvö lið sem keppa og liðið með mesta
stigafjölda í lok leiks vinnur. Leik-
menn geta sérhæft sig í einni stöðu
innan liðsins eða tileinkað sér eigin-
leika hverrar stöðu og tekið að sér
það hlutverk sem hentar liðinu best
hverju sinni. En hver leikmaður
getur spilað margar stöður í einum
leik,“ segir Jóna.
Af hverju Roller Derby?
Jóna: „Ég hef aldrei verið í íþróttum
áður, en var í dansi í mörg ár. Eft-
ir að ég hætti í dansi reyndi ég
lengi að finna hreyfingu við hæfi
en náði ekki að finna mig sérstak-
lega í neinni íþrótt eða í ræktinni. Ég
átti hjólaskauta þegar ég var krakki,
en hafði ekkert skautað í mörg ár
þegar ég kynntist Derby. Roller Der-
by er hröð og kraftmikil íþrótt sem
gengur í grunninn út á fínhreyfingar,
leikkænsku, tímasetningar, liðsheild
og samskipti. Ég heillaðist af þessari
blöndu sem og félagsskapnum sjálf-
um. Roller Derby gengur á sjálfboða-
liðagrunni en það fær enginn borgað
fyrir að spila Derby, heldur eru allir í
þessu vegna ástríðu fyrir íþróttinni.
Konur hafa í gegnum tíðina oftar ekki
verið hvattar til að taka þátt í hröð-
um snerti íþróttum, en í Roller Derby
eru yfir 85 prósent leikmanna (og
skipuleggjanda) kvenmenn. Derby-
heimurinn er líka einstaklega opinn
og móttækilegur hvað varðar þjóð-
félags- og aldurshópa og mismunar
ekki neinum. Roller Derby hefur vax-
ið fiskur um hrygg um allan heim síð-
astliðin ár og það hefur verið ótrúlegt
að sjá hvað við höfum fengið mikinn
stuðning alls staðar að úr heiminum.“
Ásrún: „Ég hafði aldrei heyrt um
þessa íþrótt fyrr en ég sá kvik-
myndina Whip It og hafði þá ekki
einu sinni hugmynd um að þetta
væri í alvöru stundað úti í Banda-
ríkjunum sem það svo sannarlega
er og meira að segja um alla Evrópu.
Það var í ágúst 2011 sem ég gekk inn
heima hjá systur minni og í stað þess
að segja „hæ“ sagði hún „hei, kemur
þú með mér í Roller Derby?“ Þá hafði
hún séð grúppu á Facebook sem
stofnuð var af íslenskri konu búsettri
í Bandaríkjunum og vildi koma á fót
Roller Derby-liði á Íslandi því hún
vildi geta haldið áfram að æfa þetta
sport þegar hún flytti aftur heim. Ég
sló til og síðan hefur ekki verið aftur
snúið.“
Aníta: Ég hef alltaf verið íþróttakona.
Ég byrjaði í skautahlaupi átta ára að
aldri og hef síðan verið í kungfú, fim-
leikum, handbolta, fótbolta og kick-
boxing, oft í mörgum íþróttum í einu.
En mest allan tíma lífs míns hef ég
verið sundkona. Að skauta er svo-
lítið eins og að hjóla. Þegar maður er
búinn að læra það einu sinni gleym-
ir maður því aldrei. Þannig að það
tók ekki langan tíma að ná gömlum
töktum þegar ég loksins fór aftur á
skautana. Hins vegar á Roller Derby
eitthvað sem skautahlaup á ekki og
það er spennan og möguleiki til að
fríka aðeins út. Það er eins og það
sé búið að taka það besta úr öll-
um mínum íþróttum og setja það
saman, samvinna úr handbolta og
fótbolta, hraði úr skautahlaupi, fókus
og lipurð úr kick-boxing, kungfú og
fimleikum og fegurð og vandvirkni
úr sundinu.“
Eru einhverjir strákar að æfa með
ykkur?
Jóna: „Eins og stendur eru tveir
strákar skráðir í félagið og, rétt eins
og með dömurnar, bjóðum við alla
karlmenn eldri en 18 ára velkomna
í félagið. Sem stendur stefnum við á
að stofna fyrst kvennalið og mögu-
lega blönduð lið/karlalið seinna,
en hvetjum stráka líka til að stofna
eigin lið og kynna sér íþróttina.
Karlalið hafa verið að poppa upp
eins og gorkúlur í Bandaríkjunum
og Evrópu síðastliðin tvö ár, einnig
eru margir karlmenn dómarar eða
„NSO‘s“ fyrir íþróttina. Við bjóðum
einnig transkonur og transmenn
velkomin í félagið. Við í RDÍ tökum
ávallt vel á móti gestum hvort sem
þeir vilja vera áhorfendur eða þátt-
takendur á æfingu. Við eigum eitt-
hvað af búnaði til að lána og leyf-
um vanalega lán í nokkur skipti en
viðkomandi þarf að búa sig und-
ir ákveðinn kostnað í upphafi ef
hann vill ganga í félagið sem og
að greiða mánaðarleg félagsgjöld,
sem við reynum þó að halda í lág-
marki.“
Íris Björk Jónsdóttir
blaðamaður skrifar iris@dv.is
Pönkaðar á hjólaskautum
n Valkyrjur sem kalla ekki allt ömmu sína n Bannað að sparka og kýla andstæðinginn
Töffarar Hér eru þær Dir Ty Job og Carolin.
„Eins og í
flestum
öðrum íþrótt-
um gengur
þetta út á tvö
lið sem keppa
Reynir
Traustason
Baráttan
við holdið
U
m þetta leyti
átti ég að
vera orðinn
sex kílóum
léttari samkvæmt
töfraformúlu bók-
ar sem gerir út á að fólk geti lést
um sex kíló á sex vikum. Eins og ég
sagði frá í pistli í byrjun janúar er ég
veikur fyrir töfralausnum og snáka-
olíu. Ég ákvað að fylgja reglunum í
umræddri bók. Niðurstaðan liggur
fyrir. Ég er tveimur kílóum léttari en
ekki sex kílóum. Ég var svikinn um
fjögur kíló sem fylgja mér sem fyrr.
N
ú skal ég ekk-
ert segja um
ástæður þess að
töfraformúlan
brást. Kannski var ég
ekki nógu bókstafstrúar til
að fylgja leiðbeiningum út í hörgul.
Kannski svindlaði ég á leiðinni. Á
móti kemur að ég hreyfði mig heil
lósköp sem var ekki hluti af formúl-
unni. Niðurstaðan er sú að þessi
umræddi kúr reyndist vera blekking
og tálsýn. En ég lærði nokkrar góðar
mataruppskriftir sem hugsanlega
munu fylgja mér.
É
g mun örugglega falla fyrir
fleiri gylliboðum og töfralausn-
um í framtíðinni. Ég er þannig
einstaklingur að ég hrífst gjarn-
an af stórbrotnum lausnum. En
samt veit ég að lausnin á vandanum
er í rauninni mjög einföld. Þú verð-
ur að skila meiru frá þér en þú inn-
byrðir, eins og frægur hamborgara-
sali orðaði það við mig – reyndar
með grófara orðbragði.
Þ
eir sem eru uppteknir af því
að sigrast á eigin veikleikum
þar sem litið er til neyslu verða
að nota einfaldar lausnir sem
byggjast á einungis tveimur grunn-
þáttum. Mataræði og hreyfing
eru þau orð sem hinn feiti þarf að
meitla í huga sér. Þar þarf einungis
að finna rétta taktinn. Ef fólk er dug-
legt við að hreyfa sig getur það að
sama skapi borðað meira. Og ef fólk
dregur mikið úr neyslunni er jafn-
framt hægt að hreyfa sig minna.
F
yrsta skrefið í áttina að betra
lífi gæti verið að henda út öll-
um sykri úr matnum. Sykrað-
ir gosdrykkir og sælgæti færu
þá undantekningarlítið á bannlista.
Þar má hvergi hvika. Næsta skref
gæti verið að skipta út hveiti fyrir
spelt. Þá er afskaplega gott að venja
sig á mikið grænmetisát á kostn-
að feitmetis. Hvað varðar hreyfingu
þá á fólk að byrja smátt og fikra sig
áfram. Árangurinn kemur fyrr en
varir. Aðalatriðið í öllu þessu er að
halda sig við það sem ákveðið er.
Ef sykurbannið er í gildi er bannað
að svindla. Sama gildir um hreyf-
inguna. Letin má aldrei verða til
þess að þú hættir við hreyfingu.
Þ
eir sem geta ekki hugsað sér
að hætta skyrneyslu alveg
geta gert það sama og ég gerði
í upphafi. Ég er rjómaísfík-
ill og átti það til að bregða mér í ís-
búð í tíma og ótíma. Loksins náði
ég tökum á þeirri áráttu með því
að ákveða einn ísdag í viku. Ég
samdi við sjálfan mig um að fá mér
einungis ís á þriðjudögum klukkan
14. Reyndin varð sú að ég mundi
sjaldnast eftir því að fá mér ís á um-
sömdum degi og tíma. Í dag er ég
laus undan fíkninni.
Aðalatriðið er að töfralausnir
duga ekki. Almenn skynsemi í mat
og hreyfingu er það sem gildir. Og
það geta allir náð tökum á holdafari
sínu og styrk ef þeir innprenta sér
þau meginatriði sem snúa að þess-
um þáttum.
Mislukkaður
megrunarkúr