Húnavaka - 01.05.2014, Blaðsíða 70

H Ú N A V A K A 68
bæir, Efri- og Neðri-Sæunnarstaðir. Ég reið í hlað á efri bænum. Ég vissi að
hjónin þar hétu Stefán og Kristjana.
Stefán bóndi stóð í dyrum er ég reið í hlað. Ég heilsaði, rétti honum
gangnaseðilinn og bað hann að gjöra svo vel að lesa. Stefán spurði hvað kæmi
til að það væri haft svona mikið við dalbúa núna, að senda gagngert með
seðilinn, venjulega hefði hann verið látinn fara bæ frá bæ. Og enn mátti ég
þylja klausuna um að seðillinn væri í seinna lagi á ferðinni og ætti eftir að fara
fram á Laxárdal og út á Skaga. Stefán bauð mér að setjast inn í eldhúsið
meðan hann athugaði hvað honum væri ætlað að gera í réttarstússinu og
afsakaði að hann gæti ekki reitt fram neinar góðgerðir því Kristjana væri ekki
heima. Ég sagði að það gerði ekkert til, ég væri nýbúin að drekka á Bergsstöðum
og þyrfti einskis með.
- Það er ekki að spyrja að henni Guðrúnu á Bergsstöðum með dugnaðinn
og gestrisnina, sagði Stefán.
Hann tók nú til við að lesa en ég sat og beið. Þegar Stefán lauk spurði ég
hann hvort ég mætti fara yfir túnið til að láta bóndann á hinum bænum lesa
seðilinn.
- Ég held að það sé til einskis, þar er enginn núna, sagði Stefán.
Ég kvaddi og hélt nú áfram niður dalinn og svipaðist um eftir þeim
Vakursstaðafeðgum ef þeir væru enn að raka. Jú, það bar ekki á öðru, þeir
voru nú langt komnir með ljána og stutt frá veginum.
Ég reið til þeirra, fór af baki, heilsaði þeim og rétti Þorsteini gangnaseðilinn.
- Pabbi sendi mig með þetta og áttuð þið bændurnir í dalnum að lesa en ég
má ekki skilja seðilinn eftir heldur koma með hann heim í kvöld því pabbi fer
með hann fram að Núpi á morgun.
Við settumst öll, sitt á hverja þúfuna og Þorsteinn byrjaði að lesa.
- Blessaður Steini, lestu upphátt, sagði Guðlaugur.
Þorsteinn las en mér fannst hann fara fljótt yfir sögu. Hann las kafla og kafla
en sleppti alveg sumu og eftir stutta stund rétti hann mér seðilinn.
- Þú ert miklu fljótari að lesa en hinir bændurnir, sagði ég.
- Ég vissi svona nokkurn veginn hvað við þyrftum að gera í göngunum,
þetta er það sama haust eftir haust, sagði Þorsteinn.
Ég stakk gangnaseðlinum í vasann, kvaddi þá feðga, steig á bak og hélt heim
á leið. Erindi mínu var lokið og hafði gengið vel. Við Brúnka vorum báðar afar
ánægðar með að vera á heimleið og fórum talsvert greitt.
Þegar heim kom sagði ég ferðasöguna og þegar ég kom að því að ég hefði
fengið súkkulaði og pönnukökur hjá Guðrúnu á Bergsstöðum heyrði ég
nákvæmlega sömu orðin í annað skiptið þennan dag.
- Það er ekki að spyrja að henni Guðrúnu á Bergsstöðum með dugnaðinn
og gestrisnina.