Kópavogsblaðið - 01.05.2011, Blaðsíða 4

Kópavogur hlaut kaup-staðaréttindi 11. maí 1955 og þá voru íbúar 3.783. Í dag búa í Kópa-
vogi tæplega 31.000 manns svo
fjölgunin hefur verið gríðar-
leg á þessu 56 árum. Fyrsta
barnið sem fæddist eftir að
kaupstaðaréttindin fengust og
átti foreldra með búsetu í Kópa-
vogi, fæddist 15. maí, Vilhelmína
Þorvarðardóttir sem með sanni
má því segja að sé fyrsti Kópa-
vogsbúinn. Næsta barn fæd-
dist svo ekki fyrr en undir lok
maímánaðar svo hér er ólíku
saman að jafna miðað við barns-
fæðingar í dag í Kópavogi.
Sigurður Tryggvason og Karl
Finnbogason og konur þeirra
fluttu í Kópavog 1946 frá Seyð-
isfirði og keyptu lóð í Kópa-
voginn sem hét Grasbýli og lá
frá Kársnesbraut og upp Hafnar-
fjarðarvegi. Síðan keypti Karl
Sigurð út sem byggði á Borgar-
holtsbrautinni en Karl byggði við
sumarbústaðinn sem var fyrir á
Grasbýli. 1949 kaupa Þorvarður
faðir Vilhelmínu og hans kona
helminginn af lóð Grasbýlis, byg-
gja sér hús og hefja búskap. Lóð
hússins var stór, náði m.a. yfir
það svæði þar sem blokkirnar á
Ásbrautinni standa í dag.
,,Þarna bjó fjölskyldan þegar ég
fæðist 15. maí 1955, fjórða barna
foreldra minna. Elsta systir mín
Guðrún er fædd 1947, næst kom
Helga 1949 og svo Margrét 1953
og svo fæddist bróðir minn Þor-
varður Karl 1962, en hann býr enn
í Kópavogi, og er að flytja inn á
nýtt sambýli að Skjólbraut 1.
Leiksvæðið var allt holtið og
svæðið allt niður í fjöru, þarna
voru ekki önnur hús en þau örfáu
sem stóðu við Kársnesbrautina.
Um 1960 koma jarðýtur og gröfur
og byggingaframkvæmdir hefjast
við fjölbýlishúsin á Ásbrautinni.
Landið undir þær framkvæmdir
var tekið eignarnámi. Þegar flutt
var inn fjölgaði leiksystkinum
mikið en ég var ein af mínum
systkinum sem kynntist eitthvað
krökkunum í Ásbrautarblokk-
unum. Þar sem Huldubrautin í
dag var fótboltavöllur og engin
hús neðan við Kársnesbrautina
fyrr en niður við Sæból þar sem
blómaskáli Þórðar var og jólag-
jafirnar voru keyptar og blóm á
sunnudögum en niður við brúna
var hænsnabú, og þangað vorum
við oft send til að kaupa egg. Þá
tíðkaðist ekki að borða kjúklinga.
Þar sem Kársnesbrautin og
Nýbýlavegur mætast og nú fer
Hafnarfjarðarvegurinn á brú yfir,
var Guðnabúð og síðan Gíslabúð
þegar Guðni flutti út á Borgar-
holtsbraut. Í Gíslabúð var allt til
sem við þörfnuðumst þá en þá
var þarna sérstök mjólkurbúð
og síðan sjoppa sem var opin á
kvöldin. Við hliðina á Gíslabúð var
fiskbúð sem síðar breyttist í hjól-
barðaverkstæði og þá keyptum
við fiskinn úti á Borgarholtsbraut
hjá Sindra, vafinn inn í dagblaða-
pappír. Þegar ég kom í fiskbúðina
sagði karlinn oft stundarhátt: jæja,
sjáiði hvað fiskurinn hjá mér er
góður, héðan koma kaupendur
alveg neðan af Kársnesbraut.”
Þennan spöl gekk maður, ekki var
verið að fara í bíl. Ég átti oftast
að segja: ,,ég ætla að fá nýja ýsu.”
Úti á horni á Kársnesbrautinni
þar sem Barbara Árnason bjó var
vefnaðarvöruverslun, en þessi
listamaður þótti mjög framandi.
Á þessum árum teiknaði Barbara
myndir af okkur systrinum, og
mína mynd á ég enn. Síðan kom
vatnslitamynd af föður mínum.”
Mikil eftirvænting vegna
fyrsta malbiksins
Vilhelmína segir að þegar fyrstu
götuspottinn var malbikaður
í Kópavogi á sjöunda áratug-
num hafi ríkt mikil eftirvænting,
ekki síst meðal barnanna. ,,Það
komu allir krakkar úr Kópavogi
til að hjóla á þessum um 200
metra vegaspotta sem hafi verið
malbikaður á Kársnesbrau-
tinni, og lengi vel var þetta eini
malbikaði vegarspottinn í Kópa-
vogi. Við æfðum okkur að hjóla
hring eftir hring, og helst með því
að sleppa höndunum af stýrinu!
Einn leikurinn var líka að telja
bílana sem fóru þennan malbikaða
spotta og skrifa niður bílnúmerin.”
Þegar elsta systir Vilhelmínu
fer í skóla fer hún í Ísaksskóla í
Reykjavík því það var á þeim tíma
enginn skóli í Reykjavík. En fyrst
var hún á Grænuborg. ,,Við sys-
tur hennar fetuðum í hennar spor,
tókum strætó sem stoppaði við
Þóroddsstaði og gengum þaðan
í skólann, dágóðan spöl. En
þegar ég kom í 9 ára bekk fór ég í
Kársnesskóla. Ég bað sérstaklega
um það að Ingvar mundi kenna
mér af því að hann hafði kennt
einni systur minni. Ég fann því
Ingvar og var hjá honum!
Þegar ég var búinn í 12 ára
bekk var Þinghólsskóli byrjaður
en mörkin milli Þinghólsskóla
og Gagnfræðaskóla Kópavogs
voru við Hábrautina, svo ég fór í
Gagnfræðaskólann og þá skildu
svolítið mínar og margra krakka
sem ég hafði verið með. Í Gagn-
fræðaskólann komu krakkar úr
Kópavogsskóla og Kársnesskóla
og eins úr ,,Hruna” en það
kölluðum við Snælandsskóla
vegna þess að hann hrundi á byg-
gingatímabilinu í slæmu veðri.
Þarna voru mörg börn, og skólinn
jafnvel þrísettur.
Þegar Sundlaug Kópavogs var
vígð voru við fimm stelpur fengnar
til að synda samsíða fram og til
baka og vígja þannig sundlaugina.
Upp frá því fór ég að æfa sund
hjá Breiðabliki og um nokkuð
tímabil vorum við nokkuð stór
hópur að keppa fyrir okkar félag,
og fórum víða.
Foreldrar mínir bjuggu alltaf í
sama húsinu þó byggt væri við
það nokkrum sinnum en það var
selt eftir að mamma var orðin ein.
Pabbi rak ísbúðir Dairy Queen,
meðal annars í skýlinu uppi á
Hálsi þar sem Gerðarsafn er nú
en hann var líka að versla með
föt, m.a. Corona-karlmannaföt
en mamma var alltaf húsmóðir
heima. Það var alveg ómetanlegt
þegar komið var heim úr skóla-
num eða frá einhverjum leikjum
að finna mömmu heima, það var
fastur punktur í tilverunni.
Skammt frá okkur bjuggu þau
Jónas og Bíbí og voru með hesta
og í bröggum ekki langt frá bjó
einnig fólk, m.a. hún Gunna
sem var með kindur og þegar
ég eignaðist mína fyrstu myn-
davél fór fyrsta filman í það að
taka myndir af kindunum hennar
Gunnu. Þetta var mjög sérstök
kona, blandaði ekki mikið geði
við fólk, kom þó heim til okkar,
og okkur krökkunum stóð nokkur
stuggur af henni en hún var með
svart, sítt hár og dökk yfirlitum og
ég man alls ekki eftir því að hafa
séð hana brosa. Þessir braggar
stóðu þarna heillengi.”
Kennari við
Langholtsskóla
, , Þ a ð a n l á l e i ð m í n í
Kvennaskólann og síðan á Bifröst
og loks í Kennaraskólann og hef
síðan verið að kenna, meira og
minna. Nú er ég kennari í Lang-
holtsskóla í Reykjavík og bý þar
ekki langt frá, í litlu en skemmti-
legu húsi í Efstasundi. Ég á 4 börn
og þrjú barnabörn og eiginmann,
Stefán Franklín endurskoðanda.”
Hefur haft einhver tengsl við
Kópavog síðan þú fluttir í burtu?
,,Þau eru ekki mikil, kannski
helst þau að bróðir minn býr
í Kópavogi og ég lít stundum til
hans. En það er oft ýmislegt að
gerast í Kópavogi sem gaman er
að fylgjast með.”
Hvenær gerðir þú grein fyrir því
að þú hefðir þessa ,,sérstöðu” að
vera fyrsta barnið fætt í Kópavogi
eftir að kaupstaðaréttindin voru
fengin?
,,Þessu var alls ekki haldið
á lofti en þegar brúin yfir gjána
á Hálsinum var vígð var það á
fermingarárinu mínu. Ég fékk
m.a. í fermingargjöf að fara í
Kerlingafjöll á skíði svo ég var
þar með vinkonu minni þegar
brúin var vígð. Ég átti að vígja
brúna en það frétti ég ekki fyrr
en ég kom heim. Stelpa sem er
jafngömul mér en fædd síðar í
mánuðinum og var annað barnið
fætt eftir kaupstaðaréttindinn
fékk þann heiður að vígja brúna.
Þetta er það eina sem ég hef heyrt
um og tengist því að ég skuli vera
fyrsta barnið fætt í Kópavogi
eftir kaupstaðaréttindinn. En ég
var lengi ógurlega svekkt yfir því
að missa af því að fá að klippa á
borðann.”
Númer 1 og 11.000
Svo skemmtilega og óvenju-
lega vill til að nýlega heiðraði
Garðabær sinn 11.000 íbúa og kom
bæjarstjórinn, Gunnar Einarsson
færandi hendi. Barnið sem naut
þessa heiðurs er dótturdóttir
Vilhelmínu Þorvarðardóttur, dót-
tir Guðrúnar Gyðu Franklín og
Gunnars Logasonar.
4 Kópavogsblaðið MAÍ 2011
Leiksvæðið var allt holtið
og svæðið allt niður í fjöru
Með einu barnabarnanna sem er 11.000 íbúinn í Garðabæ.
Vilhelmína Þorvarðardóttir er ,,fyrsti Kópavogsbúinn”
Skemmuvegi 44 m, Kópavogi
MENNINGARSTARF
Í KÓPAVOGI
Menningar- og þróunarráð auglýsir eftir umsóknum
um styrki úr lista- og menningarsjóði Kópavogsbæjar.
Umsóknum skal skila fyrir 25. maí.
Umsóknareyðublöð fást á vef Kópavogsbæjar eða í
þjónustuveri bæjarins, Fannborg 2.
Umsóknum skal skilað til:
Lista- og menningarsjóður, Fannborg 2, 200 Kópavogur.
Allar nánari upplýsingar á kopavogur.is
Með systrum sínum og frænkum á Kársnesbrautinni 1958.
Vilhelmína er þriðja f.h.