Vestfirska fréttablaðið - 14.02.1985, Qupperneq 5

vestfirska
FRETTABLADIÐ
son, Ólafsfirði.
iottlieb
slandi
spjallar við Sigurð Aðalsteinsson, þjálfara
vel, er orðinn helvíti góður á
reiðhjóli og vinnur allar keppn-
ir á því á haustin, þá kannski
getur hann ekkert á skíðum. Og
það er einmitt þetta sem er svo
mikill vandi, að reyna að finna
æfingar sem líkja eftir skíða-
göngunni, og þess vegna erum
við svona mikið með hjólaskíð-
in, það er svona það skársta sem
við höfum. Með því að haga
hlaupaæfingum á dálítið sér-
stakan hátt þá er hægt að líkja
ansi mikið eftir þessu. Það sem
okkur dreymir um í sambandi
við þetta er að geta komist
reglulega í snjó á sumrin.
— Hvað með Kerlingarfjöll?
Ja, það er vissulega mögu-
leiki. Það var nú gerð einhver
tilraun þar síðastliðið sumar
með skíðakennslu á gönguskíð-
um, þannig að eitthvað er þetta
nú hægt en það fer mjög eftir
árferði hvort það er hægt að
leggja þarna brautir sem henta
keppnisfólki eða hvort þetta er
nærri bundið við vissa skafla.
Það getur víst verið mjög
breytilegt milli ára en þama er
vissulega gistiaðstaðan og allt
þetta sem þarf að vera sæmilegt.
Það hefur verið stungið upp á
Fimmvörðuhálsi fyrir þetta en
þar er engin gistiaðstaða. Það er
að vísu skúr eða sæluhús en það
er ekki svo ýkja langt að keyra
þangað frá Skógum. Þar er
kannski meginvandamálið að
það þarf vélsleða til að spora,
þannig að þetta er hlutur sem er
meira en að segja það, en væri
ákaflega æskilegur.
Við fórum til Svíþjóðar stuttu
fyrir jól og vorum þar fram í
miðjan janúar á skíðum. Það er
nú kannski rétt að taka það
fram að hið eiginlega landslið
sem er Einar Ólafsson og Gott-
lieb Konráðsson voru í Svíþjóð,
þ.e.a.s. Einar er nú í skíða-
menntaskóla þarna úti og
Gottlieb fór til Einars strax í
byrjun desember og bjó þar.
Þeir sem komu þarna út 21.
desember voru hinn svokallaði
endurnýjunarhópur og reyndar
nokkrir fleiri sem slógust í hóp-
inn. í endurnýjunarhópnum
eru Bjarni Gunnarsson og
Stella Hjaltadóttir frá ísafirði,
Ólafur Valsson frá Siglufirði og
5
Bréf frá Roskilde
Nýlega barst Kristjönu Sig-
urðardóttur formanni Norræna
félagsins á ísafirði bréf frá for-
manni Norræna félagsins í Ro-
skilde, vinabæ ísafjarðar í Dan-
mörku. Bréfið var svar við
kveðju sem Kristjana hafði sent
til Roskilde og fer hluti af því
hér á eftir í lauslegri þýðingu.
Kæra Kristjana Sigurðardóttir.
Kærar þakkir fyrir jólakveðj-
una. Það var gaman að heyra
frá Isafirði og ég sendi mínar
bestu óskir um farsælt nýtt ár.
Það er rétt að við höfum ekki
haft jafn mikið samband milli
bæja okkar og æskilegt væri og
spurningin er hvernig við getum
bætt úr því. Mikill ferðakostn-
aður og fjarlægðir skipta miklu í
þessu máli, en ég fullyrði að
komir þú eða aðrir frá Isafirði
til Roskilde munum við taka vel
á móti ykkur þannig að þið fáið
sem mest út úr ferðinni.
Um árabil höfum við haft
mjög gott samband við Töns-
berg í Noregi, Linköping í Sví-
þjóð og Joensu í Finnlandi.
Síðustu ár höfum við í norræna
félaginu hér heimsótt alla þessa
staði. Síðast fórum við til
Joensu í eina viku og það var
heilmikil lífsreynsla. I ár ætlum
við til Tönsberg að taka þátt í
17. maí-hátíðarhöldunum.
Hér í Roskilde er annars allt
með friði og spekt. íbúafjöldinn
er u.þ.b. 50.000. Því miður eru
skattar hér háir en á móti kemur
að við fáum nokkuð í staðinn.
Roskilde er einnig mjög góður
verslunarbær og stórar verslun-
armiðstöðvar í Kaupmanna-
höfn hafa ekki megnað að
draga úr áhuga fólks á að versla
í Roskilde, öðru nær. Við eigum
að sjálfsögðu, líkt og aðrir, við
ýmis vandamál að stríða. T.d.
hefur fækkun barna leitt til þess
að allt í einu höfum við of
marga skóla og atvinnuleysi
vofir yfir kennurum. Atvinnu-
leysi er mikið vandamál í land-
inu, en það lítur út fyrir að ein-
hver bati sé á leiðinni. Seint á
árinu 1985 verða kosningar í
bæjarfélaginu og þá eru mögu-
leikar á að skipt verði um í
stjóm bæjarins, þó að reyndar
sé munurinn á því hvort fulltrúi
borgaraflokkanna eða jafnað-
armanna situr í sæti borgar-
stjóra, ekki sérlega mikill. Nú er
jafnaðarmaðurinn Lisbeth Ols-
en borgarstjóri en hún hefur
tilkynnt að hún muni ekki
sækjast eftir endurkjöri.
Þessu næst segir bréfritari
nokkuð frá veðri í Danmörku,
en þar sem við höfum eftir öðr-
um leiðum fengið upplýsingar
um veðrið á meginlandinu lát-
um við þær liggja á milli hluta
nú.
Bréfritari segist starfa við
Roskilde Tidende sem virðist
vera dagblað þeirra í Roskilde.,
sem einnig rekur útvarpsstöð.
Hann býðst til að koma á fram-
færi við íbúa Roskilde þeim
fréttum sem við ísfirðingar
kynnum að senda þeim og end-
ar á að ítreka að vel verði tekið á
móti þeim ísfirðingum sem
kynnu að vilja heimsækja
þennan vinabæ okkar.
Haukur Eiríksson frá Akureyri.
Það má gera ráð fyrir því að
einhverjar breytingar verði
gerðar á báðum þessum liðum,
bæði endurnýjunarhópnum og
landsliðinu, eftir því sem ár-
angur og ástundun æfinga gefur
tilefni til. Eins og er standa þeir
Einar og Gottlieb alveg upp úr
og aðskilja sig algjörlega frá
hinum.
— Ef við víkjum nú að öðru.
Árangur þeirra Einars og Gott-
liebs varð nokkru lakari á
heimsmeistaramótinu en marg-
ir höfðu vonað. Hvernig getur
staðið á því?
Það er kannski ein megin-
skýring á því að þeir urðu aftar í
röðinni en við höfðum vonað.
Það er þessi skautatækni sem
við reyndar vissum að yrði
mikið notuð, en við gerðujn
okkur ekki grein fyrir því að
hún yrði notuð eingöngu. Það
yrði semsagt engin festusmurn-
ing borin neðan í hjá þeim sem
ætluðu að standa sig þarna vel
heldur eingöngu rennslisáburð-
ur og skautað alla leiðina.
—Er þetta þá orðið sú aðferð
sem allir nota sem ætla að ná
einhverjum árangri í göngu?
Já, við sáum þetta í Svíþjóð
milli jóla og nýárs þegar við
fórum í keppni þar og þá á-
kváðum við að prófa þetta
sjálfir. Einar gekk að minnsta
kosti tvær göngur, eingöngu á
rennslisáburði, og lét svo sem
ekki illa af því, en af því að
hann hafði ekki, og Gottlieb
ekki heldur, æft þetta nógu
mikið þá vantaði þá úthaldið.
Þeir geta gert þetta prýðilega
stund og stund en það eru erf-
iðleikar fyrir þá að halda uppi
keppnishraða í t.d. 30 km göngu
eða hvað sem er ætlast til af
þeim því þetta eru að nokkru
leyti aðrir vöðvar og önnur
notkun vöðvanna. Þetta þarf að
þjálfa alveg heilmikið líkt og að
menn þurfa að þjálfa venjulega
skíðagöngu til að hafa úthald í
henni og þú gerir þetta ekki á
nokkrum vikum.
Hvers vegna þetta kemur
svona flatt upp á okkur er önn-
ur saga. Við erum að vísu ekki
einir í því, ég get afsakað okkur
með því og engu líkara en að
menn hafi almennt ekki gert sér
grein fyrir því að þetta yrði
svona á Heimsmeistaramótinu
að menn skautuðu svona alla
leið. Brekkurnar þarna eru
miklar og langar og það olli því
að við trúðum því ekki að þetta
yrði gert svona.
— Skauta þeir þá svona upp
brekkurnar?
Já, já, þeir skauta alla leið.
Upp brekkur skauta þeir út á
báða fætur, en þar sem er slétt
eða aflíðandi skauta þeir út á
annan fótinn og skipta annað
slagið, líkt og við þekkjum og
höfum séð hérna heima, og það
var einmitt það sem þeir reikn-
uðu með að gera, strákarnir. En
svo þegar farið er að skauta upp
allar brekkurnar líka og aldrei
stigið eitt spor með venjulegum
hætti þá þýðir ekkert annað en
að þjálfa þolið upp í þessu
þannig að vöðvarnir geti þetta
uppihaldslaust. Skíðagangan
hefur nefnilega byggst svo mik-
ið á því hingað til að skipta um
göngulag, hvíla eitt sett af
vöðvum smástund og fara svo
endurnýjaður í þá tækni aftur.
En þegar er bara skautað þá er
þetta nærri sama hreyfingin alla
gönguna út. Eitt bætist svo við,
þeir sem ganga á smurningu,
þeir eru komnir með verri skil-
yrði en þeir eru vanir, því að
það er búið að eyðileggja fyrir
þeim sporið svo að þeir ná ekki
einu sinni sínu gamla.
— Sýnist þér einhver ástæða til
að ætla að það verði horfið frá
þessari aðferð aftur eða að
skautatakið verði ríkjandi
framvegis?
Það er FIS þing í Vancouver
núna í maí og þar verður þetta
örugglega tekið fyrir. Margar
þjóðir, sérstaklega þessar gömlu
þjóðir eins og norðurlanda-
menn og einnig veit ég að aust-
antjaldslönd, eru þannig þenkj-
andi að þær vilja takmarka
þetta mjög verulega. Síðan
verður það að ráðast á þinginu
hvað sett verður í reglur FIS.
Mér finnst sjálfum trúlegt að
það verði takmarkað þannig að
það verði t.d. bannað næsta
vetur með einhverjum hætti,
eða hindrað að menn skauti alla
keppnina út í gegn og menn
neyðist til að nota allar gang-
tegundir.
— Að það verði eins og í
keppni alhliða gæðinga þar sem
þarf að sýna allan gang?
Já, akkúrat. Mér finnst það
sjálfum miklu skemmtilegra að
það sé krafist þekkingar eða
hæfni í þessu öllu því þetta
verður svo voðalega einhæft
þegar menn skauta bara, fyrir
utan það að þá má eiginlega
segja að þetta sé önnur íþrótta-
grein. Þannig að ég vona það nú
sjálfur að þetta verði takmark-
að, en það verða fulltrúar á FIS
þingi að ákveða.
Reynslunni ríkari munum
við fylgjast sérstaklega með
þessu, brenna okkur helst ekki á
þessu sama. Ég verð að segja að
það er engu líkara en að þetta
hafi farið ákaflega leynt, þ.e.a.s.
ég veit það að þessir allra bestu
eins og sumir ítalirnir og Gunde
Svan eða Sænska landsliðið,
það hefur ekki gengið að þessu
gruflandi, það hefur vitað að
þetta yrði svona og þeir hafa
hlotið að undirbúa sig með tilliti
til þess að nota skautatak alla
leiðina en ekki farið hátt með
það, sem er skiljanlegt. Dæmi
um það hvað menn hafa al-
mennt verið sofandi í þessu er
að þessi skíðablöð, bæði Norð-
manna og Svía, sem við lesum
nú héma, þau eru enn í des-
ember að gefa mönnum
smurningsleiðbeiningar fyrir
keppnismenn. Nýjustu smum-
ingstrixin sem svo ekki nokkur
maður notaði í keppninni.
Okkur er því nokkur vorkunn.
Ég ætla hinsvegar ekkert að
neita því að það kunni að verða
aðrar ástæður fyrir því að ár-
angur okkar manna varð ekki
betri en raun ber vitni. I 15 km.
göngunni voru þeir báðir með
kvef og við vitum að það er ekki
til bóta og einhverjar aðrar
þjálfunarlegar ástæður kunna
að vera en ég held að þetta sé
það sem orsakaði svona megin-
vonbrigðin hjá okkur.