Feykir - 24.08.1988, Qupperneq 3

29/1988 FEYKIR 3
„Auðveldara að semja ræður á íslensku”
segir séra Hjálmar nýkominn frá Noregi
Séra Hjálmar Jónsson
sóknarprestur og prófastur
er nú kominn til starfa að
nýju að loknu sumarleyfi.
Því eyddi hann ásamt
fjölskyldu sinni í Skjerstad í
Norður-Noregi þar sem
hann þjónaði í prestakalli á
Hálogalandi. Feykir hafði
spurnir af því að þessi dvöl
hefði reynst Hjálmari lær-
dómsrík og skemmtileg og
mælti sér því mót við hann á
dögunum.
Hvernig gekk svo að
þjóna?
„Það gekk furðuvel. Mér
fyrirgáfust ambögurnar og
málfarið. Það er gott að
skilja fólk í Norður-
Noregi, það talar skýrar en
fólk víða annars staðar í
landinu, að mér finnst.
Síðan hjálpaði það mér
mikið að Erla systir mín,
sem er búinn að búa 8 ár í
Osló, leiðbeindi mér svolítið
með framburðinn.
90 organista til að spila við
messuna.” Hljóðfæri vartil
á hverjum bæ og sungið
þegar saman var komið.”
Var safnaðarstarfið eitt-
hvað öðruvísi en þú hefur
átt að venjast hér á landi?
„Ekki í meginatriðum.
Það má alltaf finna einhvern
mun, líka milli safnaða
innan sama lands. Þarsem
við vorum eru sumir þættir
safnaðarstarfsins alveg í
höndum annarra starfs-
manna safnaðarins en prestsins
Þannig er með sunnu-
dagaskólann og verulegan
hluta af æskulýðsstarfinu.
Presturinn tekur bara þátt í
því af og til. Félagsstarf
með öldruðum er aftur á
móti miklu meira hér hjá
okkur og margir sem sinna
því. Barnastarfið heldur
vonandi áfram að þróast á
þann veg hjá okkur.
Safnaðarstarfsemi er miklu
skemmtilegri þegar margir
eru virkir í starfi.”
Var kvíðinn
Hvað með trúardeilur?
Hafa ekki alltaf verið
einhverjarskærur í Noregi?
„Já, Norðmenn eru þekktir
fyrir annað en einingu og
samlyndi í trúmálum. Ég
varð ekki var við það
þarna. Vissulega voru
áherslur ólíkar eins og
gengur, en það virtist ekki
spilla safnaðarlífinu og
kirkjusókninni. Mérfannst
fólkið hugsa ósköp svipað
og við, svona almennt
skoðað. Deilurnar eru hins
vega magnaðar Jýrir sunnan”.
en það orðasamband er
líka til í Noregi. Andinn
var góður og okkur var
sérstaklega vel tekið. Biskup-
inn vill gjarnan efla tengsl
við íslensku kirkjuna og
sagði að skilnaði að prestar
héðan væru hjartanlega
velkomnir til slíkrar sumar-
þjónustu. Ég kem því hér
með á framfæri.
Þegar ég kom fyrst á
staðinn var ég dálítið
kvíðinn enda þekkti ég
auðvitað engan og ekki
einu sinni messuformið. En
organisti og meðhjálpari
voru mérinnan handar og
þannig gekk þaðallt saman
strax vel með Guðs hjálp og
góðra manna.
Þessi tími verður ógleyman-
legur. Alltaf er þó best að
kom heim úr hverju
ferðalagi og þannig var það
líka núna. Því er ekki að
neita, að það er líka miklu
auðveldara að semja ræður
á íslensku en norsku”,
sagði séra Hjálmar að
lokum.
Hjálmar byrjaði á því að
segja tildrög þess að hann
varði sumarleyfi sínu á
þennan hátt: „Þetta kom
þannig til að biskupinn á
Hálogalandi er stjórnar-
maður í Kirkjusambandi
Norðurlanda, sem hélt
aðalfund sinn á Löngumýri
á síðasta ári. Ég kynntist
mörgum fundarmanna, þ.á.m.
Grönningsæter biskupi sem
bauð mér að koma og
þjóna í prestakalli í
biskupsdæmi hans í sumar.
Eftir umhugsun ákváðum
við hjónin að taka þessu
boði og fórum til Noregs í
júnílok og ég þjónaði í
júlímánuði. I sókninni sem
ég þjónaði eru 2 byggða-
kjarnar með kirkju á
hvorum stað.
Fyrirgáfust
ambögurnar
Við eigum margt sam-
eiginlegt með Noiðmönnum,”
hélt Hjálmar áfram. „Saga
og ekki síst kirkjusaga er að
miklu leyti sameiginleg.
Málin eru mjög skyld og ef
Norðmenn hefðu látið þýða
Biblíuna á sitt eigið
tungumál af dönskunni á
siðbótartímanum (16. öld)
eins og gert var á Islandi,
væru tungumálin miklu
líkari í dag. Norðmenn vita
vel af skyldleika þjóðanna
og taka Islendingum vel.”
Fyrirfram bjóst ég ekki
við að presturinn þyrfti svo
mikið að starfa í júlímánuði,
en fljótlega fékk ég að vita
að kirkjulífið hefur þarna
sinn gang þótt presturinn
sé í sumarleyfi. Ég messaði
fimm sinnum í kirkjunum
tveimur og annaðist úti-
guðsþjónustu. Að auki sá
ég um helgistundir á
elliheimilum ogsjúkrahúsi.
Prestaköllin eru yfirleitt
stór og ekki hægt um vik að
þjóna úr nágrannasóknum
eins og hér er gert.”
Syngja og syngja
hátt
Hvernig er að messa fyrir
Norðmennina?
„Messuformið er auðvitað
ekki það sama, en að
mörgu leyti líkt. Mesti
munurinn á guðsþjónustu
þar og hér er að allir syngja
og syngja hátt. I þessum
hluta Noregs hefursöngur-
inn löngum verið góður og
helstu sálmaskáldin þeirra
eru þaðan. Sú saga liE
Misvær, stærri sóknii i
sem ég þjónaði, að þe
Berggrav biskup kom þ
vísitasíuferð um 1930 þá
spurði hann prestinn hvort
hann hefði nokkurn organ-
ista. Presturinn svaraði
eftir litla umhugsun: „Ég
gæti fyrirvaralaust fengið
SAMVINNUBÓKIN
Reykjakirkja.
Samvinnubókin
Hagstæð ávöxtun í heimabyggð
Inniánsdeild Kaupfélags Skagfirðinga
Nafnvextir
Samvinnubókar
eru nú 35%
Ársávöxtun er því
38,06%
Að auki eru
verðtryggingar-
ákvæðin óbreytt