Jökull - 01.12.1987, Qupperneq 101

Gönguferð á suðurhluta
Vatnajökuls
Stefán Bjarnason tók saman úr dagbók
FÖSTUDAGUR 21. APRÍL 1978
Eftir fimm og hálfs tíma akstur í björtu veðri og á
góðum vegi komum við fimm Esjufjallafarar, Helgi
Ágústsson, Þorsteinn Guðbjörnsson, Leifur Jónsson,
Halldór Ólafsson og Stefán Bjarnason, á tveimur fólks-
bílum, „Renó“ og „Pusjó“, að Breiðárskála á Breiða-
merkursandi. Var klukkan þá tólf á hádegi. Haldið var
strax inn að Breiðamerkurjökli eftir að uppvíst varð, að
engin gestabók fannst í skálanum. Þegar um kl. 13.30
vorum við tilbúnir að leggja á jökulinn. Jökullinn var
nokkuð brattur fyrst í stað og snjólaus, svo að við geng-
um skíðalausir fyrsta einn og hálfa tímann dragandi
sleðana (pulkurnar). Strekkingsvindur var af NNA og
lítilsháttar lágrenningur er upp fyrir brúnina kom.
Gengum við norður með Máfabyggðaröndinni að vest-
an, þar til hún hvarf undir snjó. Fórum við þá austur fyrir
hana og stigum á skíðin, sem við höfðum sett ondur
undir, því snjórinn var klakahraunglaður og spyrna
fékkst ekki með áburði. Við tókum síðan stefnu á Esj-
una með sveig austur fyrir sprunguhaus, sem var austan
Káraskers. Utsýn gerðist nú ægifögur, Öræfajökull í
vestri með Breiðamerkurfjall í forgrunni, Máfabyggðir
og Esjufjöll til norðurs, Pverártindsegg og Veðurárdals-
fjöll í austri. Varla voru markandi ský á himni og hita-
stigið — 2°C rétt ofan jökulrandar en — 11°, er ofar dró.
Ferðin sóttist nokkuð vel, er við höfðum tekið ondurnar
undan skíðunum. Eftir sex og hálfs tíma göngu komum
við í áfangastað, skála JÖRFÍ í Esjufjöllum, þurran og
vistlegan. Hið bráðasta var kveikt á tveimur bensínprím-
usum og hitað vatn í súpu og te. Eftir liðlega hálfs annars
tíma át og drykkkju færðist værð yfir mannskapinn og
var gengið til náða kl. 22.30.
LAUGARDAGUR 22. APRÍL
Árla morguns. reis Steini málari (Þorsteinn Guð-
björnsson) úr koju sæll og glaður og sagði hita inni vera
10°C. Brátt fóru prímusar að suða. Þá snaraðist Leifur
framá og kveikti á útvarpinu, brá sér í garma, fór að hitta
páfann og gerði veðurathuganir. Úti voru 0°. Heldur
hafði dregið upp á og skýjaslæða komin á Öræfajökul,
annars bjart og hvasst af NNA. Eftir morgunnæringu
urðum við ásáttir að halda til austurs og freista þess að
komast á Esjuna. Brátt var allt tilbúið og héldum við frá
skálanum yfir syðsta hluta Tjaldmýrarinnar og sunnan
syðri Skálahnúks. Heldur var hvassar er niður á jökulinn
kom og fengum við vindinn í fangið. Sóttist því gangan
seint. Við vorum með tvo bakpoka og eina pulku, sem í
voru kaðlar, broddar og sjukrataska. Eftir fjögurra tíma
pauf komum við að rótum Esju, þar sem við töldum
þægilegast upp að ganga. Brotaskari er heldur leiðinleg-
ur til göngu. Sukkum við í miðjan legg í hverju skrefi og
þreyttumst því fljótt, sérstaklega sá sem fyrstur fór, svo
að við skiptumst á að troða slóð. Hvassviðrið jókst eftir
því sem ofar dró og gátum við varla hamið okkur er við
komum á hábungu Esju, eftir teggja og hálfs tíma
göngu. Fagurt var um að litast þar uppi. Klettadrangar á
versturbrúnum Esjunnar voru ummyndaðir af miklu
hrími og klakahellum. Jökullinn milli Esjunnar og
Mynd 1. Vestan í Hvannadalshnjúk. Hrútfjallið stendur
upp úr þokunni. (Ljósm. Leifur Jónsson)
JÖKULL
No. 37,1987