Feykir - 10.04.1991, Blaðsíða 3

13/1991 FEYKIR 3
Fyrsta tölublað Feykis kemur úr prentvélunum POB 9. apríl 1981. Jón F. Hjartarson
skólameistari og formaður blaðstjórnar, séra Hjálmar Jónsson blaðstjórnarmaður og Stefán
Arnason, sem sá um auglýsingar í þetta tölublað. Myndina tók Guðbrandur Magnússon, erþá
vann í POB, er seinna ritstýrði Feyki um tíma.
Hekla feykir glóðum
og heiðrar blaðið á
útgáfudegi
„Hekla feykir glóðum og
heiðrar blaðið á útgáfudegi”.
Þessi fleyga setning varð til í
bíl frumkvöðla Feykis, sem
enn sitja flestir í blaðstjórn, er
þeir voru á leið til Akureyrar
með efnið í fyrsta blaðið, sem
út kom 10. apríl 1981. Hekla
var þá nýbyrjuð að gjósa, og
nú hittist svo einkennilega á
að Hekla gýs aftur 10 árum
síðar á afmælisári blaðsins, þó
fullsnemma til að hægt sé að
segja að hún geri það í tilefni
afmælisins.
Regluleg blaðaútgáfa hafði
verið reynd á Sauðárkróki í
nokkur skipti en ekki tekist.
Margir voru því efins þegar
Feyki var ýtt úr vör.
Bjartsýnin skín þó úr
stökunni sem birtist í
forsíðuhaus fyrsta blaðsins:
Menning eykur eflaust hér,
er það veikur styrkur.
Blaðið Feykir fréttir ber,
forðast reyk og myrkur.
Ekki verður sagt annað en
vel hafi tekist til strax í
byrjun. Fyrsta tölublaðið var
fjölbreytt að efni og ekki þarf
annað en líta á fyrirsagnirnar
til að sjá hvað menn hafa
verið djúpvitrir og spak-
mæltir á þessum tíma.
Sæmundur A. Hermannsson
segir t.d. frá ískappreiðum
undir sterkri fyrirsögn og
mynd frá viðburðinum: „Hleyp-
ir skeiði hörðu, halur yfir
ísa”.
Og spádóma er líka að
finna í þessu fyrsta blaði en
ekki hafa þeir allir ræst, eins
og t.d. þessi Hilmis Jóhannes-
sonar. „Bráðum verður Sauðár-
krókur eini staðurinn á
Islandi sem flytur út vatn og
þá verður kátt í höllinni við
Faxatorg”. En þrátt fyrir
bjartsýnina stendur Hilmi
raunveruleikinn skýr fyrir
sjónum. A þessum tíma var
ekki búið að ganga frá
samningum við landeigendur
í nágrenni bæjarins um
virkjun vatnslinda. Því hnýtir
Hilmir aftan við spána: „Því
miður er lítið vatn í
bæjarlandinu nema það sem
rennur um götur og klaufir,
öllum til armæðu, tjóns og
bölvunar.
Að bænum Litlu-HIíð í Víðidal fæddust fyrstu lömbin á
annan dag páska og síðast þegar fréttist voru þau orðin níu
talsins. Hermann bóndi í Litlu-Hlíð segist ekki óvanur því að
lömbin fæðist á hinum óliklegasta árstíma. T.d. bar á í janúar
í fyrra.
Mvnd E.A.
A
tíma-
mótum
Þó að tæp þrjú ár séu ekki
langur tími, er það lengsta
ritstjóratíð á Feyki, eða starfs-
tími núverandi ritstjóra.
Þeir eru til sem halda því fram að þessu tíðu
ritstjóraskipti þýði að starfið sé hreint ekki
eftirsóknarvert. Vissulega hafa þeir hinir sömu sitthvað
til síns máls, þó núverandi ritstjóri uni þokkalega hag
sínum og vonist til að geta gegnt starfinu enn um sinn.
Það var miðsvetrar 1988 sem enn einu sinni var auglýst
eftir ritstjóra við Feyki. Þá var undiritaður starfandi
blaðamaður á Degi og líkaði vistin þar ágætlega.
Auglýsingin hafði vart birst þegar farið var að orða við
hann að taka við Feyki. Vissulega var vandi á höndum,
einkanlega þar sem vitað var að útgáfan hafði gengið
brösulega síðustu misserin, og nýs ritstjóra biði því
nokkurs konar björgunarstarf. Og það er engin lygi, að
það var sá ótti að útgáfa Feykis kynni að lognast út af ef
ekki fengist maður með brennandi áhuga til starfa við
blaðið, sem var þyngst á metunum þegar ákvörðunin var
tekin. Þaðvarnefnilegagreinilegt aðstarf ritstjóra Feykis
var síst eftirsóttara um þetta leyti, en það hafði verið
áður.
Fyrir blaðstjórnarmönnum Feykis hefur áhugasamt
ritstjóraefni verið frá upphafi nær jafn fágætt og tennt
hæna. Enda var feginleikur blaðstjórnarmanna slíkur að
þegar örlaði fyrir jákvæðri ákvörðun. Einn þeirra missti
út úr sér: „Við viljum endilega fá þína göfugu persónu til
starfa við blaðið”. Fannst Fljótapiltinum sem ekki hafði
vanist einkunnum af þessu tagi, þá nóg um.
Og þar sem ljóst var að nóg yrði að gera fyrir
ritstjórann að minnsta að kosti fyrst um sinn, var ekki
slegið slöku við og hver tími nýttur til að safna í sarpinn.
Þessu fylgdi talsverð spenna og eins og margir þekkja eru
fylgifiskar slíks ástands svefntruflanir. T.d. minnist
pistilritari þess að þegar hann eina nóttina hafði velt sér í
rúminu til þrjú um nóttina án þess aðgetasofnað, varðsú
hugsun svo áleitin að þetta væri nú alvegfáránlegt aðfara
svona með tímann, að upp úr rúminu fór hann, út á
skrifstofu og byrjaði að vinna. Og það var skrifað til átta
um morguninn, þá farið heim og meiningin að blunda
aðeins. Sýnt var að það færi eins og kvöldið áður og áfram
var ekki slegið slöku við, heldur haldið á Blönduós og
Skagaströnd til að viða að sér efni. Þá stóð t.d.fyrir dyrum
afmæli Blönduóss, sem jafnframt breyttist úr hrepp í bæ.
En það var ekki laust við að augnalokin væru farin að
þyngjast talsvert á leiðinni vestan að á sjöunda tímanum
um kvöldið. Og lokakaflinn var þar erfiðastur. Framan
úr Varmahlíð seig höfuðið í tvígang niður að stýrinu,
augnablik. Heim var samt komist heilu og höldnu, en
vitaskuld var þessi vesturferð vítavert athæfi. — Sem
betur fer hafa þessi tæp þrjú ár á ritstjóraferlinum ekki
verið í sama dúr og fyrstu vikurnar.
Að sjálfsögðu eru gerðar miklar kröfur til Feykis og
ekkert auðvelt fyrir aðstandendur hans að standa undir
'þeim. Vitaskuld eru ekki allir fullkomlega ánægðir með
blaðið, og sjálfsagt einhverjir óánægðir. En það sem gildir
er að menn geri sitt besta.
Stundum veltir maður fyrir sér hvaða tilgangi blað eins
og Feykir gegni. Niðurstaðan er ætíð sú sama. Það er
nauðsynlegt að gefa út hlutlaust blað á þessu svæði.
Fjölmargir tryggir áskrifendur Feykis virðast einnig
þessarar skoðunar. Þróunin hefur líka verið sú að sífellt
fleiri staðir gefa út óháð fréttablöð.
Svo er það líka eitt atriði, sem lítið hefur þó verið
minnst á og sjálfsagt ekki margir veitt eftirtekt. Gjarnan
er talað um skarðan hlut dreifbýlisins í fréttum og
umfjöllun stóru fjölmiðlanna, sjónvarps og útvarps. Oft
er það þannig að þessir miðlar finna fréttir sínar í bæjar-
og héraðsfréttablöðunum. Það má því hreinlega slá því
föstu að mun minna væri um fréttir utan af
landsbyggðinni ef blaða eins og Feykis nyti ekki við.
Þórhallur Asmundsson ritstjóri.