Feykir - 10.03.1993, Blaðsíða 4

4FEYKIR 9/1993
Gefendur og þiggjendur á deild 5, gefendur í miklum meirihluta.
Uppskeruhátíð á deild 5
Starfsfólk deildar 5 á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu á Sauðár-
króki gerði sér dagamun með veisluborði í miðdegiskaffinu
sl. miðvikudag. „Uppskeruhátíð“ segjast starfsmennirnir kalla
þessa hátíð, en hún var haldin í tilefni gjafa sem deildinni hafa
borist frá fclagasamtökum og einstaklingum undanfarið.
Forsvarsmenn deildarinnar þau Elsa Gunnlaugsdóttir deildarstjóri
og Olafur Sveinsson þökkuðu gefendum fyrir hönd deildarinnar.
Mættir vom forsvarsmenn Lionsklúbbs Skagafjarðar, Soroptimista-
klúbbs Skagafjarðar og Skagafjarðardeildar Rauðakross Islands.
RKI-deildin gaf dvalarheimilinu sjónvarpsskáp, sófasett og sófa-
borð. Lionsklúbbur gaf sjónvarp og soroptimistaklúbburinn spil
og spilastokka ýmis konar, m.a. spilastokk fyrir sjónskerta. Þá
hcfur starfsfólk deildar 5 gefið deildinni lyrir ágóða af jólabasar tvo
hægindastóla, lítið glcrborð, handryksugu, hárliðunarbursta,
blaðagrind, myndavél o.fl.
Þá vom einnig frambomar þakkir fyrir 90 þúsund króna gjöf frá
Ingibjörgu Jónsdóttur frá Marbæli, er varió var til kaupa á glugga-
tjöldum á deildina, og saumuðu veggteppi frá Jónönnu Jónsdóttur.
Dósla sýnir á Blönduósi
Nýlega opnaði myndlistar-
konan Dósla sýningu í Héraðs-
bókasafninu á Blönduósi. Þetta
er fimmta einkasýning Dóslu
en hún hefur einnig tekið þátt
í samsýningum. Dósla sýnir á
sér nýja hlið núna mcð litlum
myndum ýmist unnum meó
olíukrít eða bleki og olíukrít. I
verkunum endurspeglast meiri
hraði og kraftur en í iyrri vcrkum
hennar.
Dósla stundaði nám í Mynd-
lista- og handíðarskóla Islands
á árunum 1974 - '79, þar sem
hún lagði aðaláherslu á textil-
nám og 1955 - '88 en þá fór
hún í nám við kennaradeild
og málaradeild skólans. Dósla
starfar nú sem myndmennta-
kcnnari við Gagnfræðaskól-
;tnn á Blönduósi. Sýning hennar
stendur til 24. mars og er opin
á opnunartíma safnsins. MO.
Söng§íietnintnn t
gjiiitgneðt!
Rökkurkórinn heldur söngskemmtun í
Miðgarði laugardajginn 13. mars kl. 21,00.
Söngstjóri Sveinn Amason.
Undirleikari á píanó er Thomas Higgerson og á
saxafón leikur Mette Kari Vorum.
Einsöngur: Sigurlaug H. Maronsdóttir, Hjalti
Jóhannesson og Valgeir Þorvaldsson. Tvísöngur
Drífa Arnadóttir og Lára Angantýsdóttir.
Fjölbreytt söngskrá. Kaffiveitingar aó loknum
söng. Aðgangseyrir krónur 1200.
Stjórnin.
Viljum við ferðamenn?
Skagfirðingar hafa verið
þekktir fyrir að taka vel á móti
aðkomumönnum og þykir
gestum og aðfluttum góðar
móttökur sem þeir fá einn stærsti
kostur héraðsins. En nú finnst
mér viðhorf Skagfirðinga til
ferðamanna vera að breytast
samfara þeim mikla fjölda ferða-
manna sem sækir okkur heim.
Eitt stærsta ferðaþjónustu-
héraðið, einnig á Norðurlandi,
hefur fengið þaö orð á sig að
lögð sé of mikil áhersla á að ná
sem mestum peningum af ferða-
mönnum, þannig að það skíni
í gegn. Þctta hafi orðið til þess
að fcrðamennska í þessu fallaga
héraöi hafi dregist verulega
saman. Ég veit að þeir sem lifa
og hrærast í ferðamennsku vita
nauðsyn þcss að standa saman
og taka vel á móti ferðamönn-
um. Aðrir skilja kannski ckki eða
gera sér ekki grein fyrir því hve
ferðamcnnska kemur víða við
í Skagafirði.
Ég er ekki að segja að við
eigum að láta vaða yfir okkur
endalaust, en gerum okkur grein
fyrir því að einn ferðamaður
sem ákveður að stansa eitt-
hvað í héraðinu gerir tleira en
að sofa og borða. Hann verslar
kannski fyrir tugi þúsunda,
aðra vöru og þjónustu á svæö-
inu. Einnig má reikna með
því að hann breiði út góðan
orðstý ef vel er tekið á móti
honum.
Ef við Skagfirðingar ætlum
að ná viðunandi hluta af þess-
ari köku verður að halda rétt á
spöðum. Aóalatriðið er að leggja
niður alla hreppapólitík og öfund
og cinbeita sér að því að ná
ferðamönnum í héraðið. Það
þarf að lengja ferðamannatím-
ann og byggja upp ferðaþjón-
ustu yfir veturinn. Við þurfum
að draga fram sérstöðu svæóis-
ins og kynna hana vcl. Eftir
að ferðamaðurinn er kominn í
héraðió geta menn síóan beitt
samkcppninni um að hrcppa
þjónustu hans. Þegar fcrðamað-
urinn er kominn á svæðið cr
ósvarað hvað hann stansar
lengi og hvað hann vcrslar víða.
Gott dæmi um rétt skref í
ferðaþjónustu er starfsemi
Ferðamálafélags Skagafjarðar
og Siglufjarðar þ.e. sú ein-
staka samstaða sem fólk í
ferðaþjónustu hefur náð á
Siglufirði, Sauöárkróki og í
Skagafirðinum öllum. Ferða-
málafélagið hefur starfað
hljóðlega en þegar náð
miklum árangri. Tilgangur
félagsins er m.a. að efla ferða-
þjónustu á svæóinu, stuðla að
samvinnu milli hagsinuna-
aðila og leita nýrra leiða til aó
laða ferðamcnn að. Félagið cr
opið öllum einstaklingum, fél-
ögum og stofnunum á svæðinu.
Stjórnvöld á íslandi stefna
að því að auka beinar gjaldeyris-
tekjur af ferðamönnum úr um
13 milljörðum í 26 milljarða
tyrir árið 2000. Jafnframt að eitt
af hverjum fjórum nýjum
störfum verði í ferðaþjónustu.
Þó stjórnmálamenn séu ekki
alltaf sammála þá virðast í
þessu tilviki allir sammála.
Gætum að þessu.
Sólvangi 20. febrúar 1993
Einar Steinsson.
Lífsstandardinn kannaður á
demókratísku" stöðunum
ff
Leiðarahöfundur Víkur-
blaðsins fór um síðustu helgi
pílagrímsför til höfuðborg-
arinnar. Forvitni og fræðilegur
áhugi á efnahagsmálum þjóðar-
innar og lífskjörum landsmanna
var aflvaki jDcirrar ferðar. Og að
góðra manna ráði var einkum sótt
á þá staði sem eru „demókrat-
ískastif ‘ allra, staðina þar sem allar
stéttir koma saman, háir og lágir,
ríkir og fátækir, skemmtistaðina.
Og á þcssum stöðum hittir
maður þverskurð þjóðarinnar. Ég
talaði við lögfræðinga, presta,
húsmæður, aflraunamenn, atvinnu-
rekendur, sjómenn, blaðamenn,
listamenn, atvinnuleysingja. Þegar
kunningjar mínir áttu í hlut, voru
rifjaðar upp gamlar syndir, vió
aðra var rætt um eðalvín og annað
landsins gagn og nauðsynjar.
En þegar ég ætlaði að fara að
fitja uppá efnahagsmálum eða
ástandinu í atvinnumálum, var
rekist á vegg. „Hættu þessu þmgli
maður, við erum að skemmta
okkur", var viðkvæðið.
Það eina sem gat bent til
þess að þjóðarauðnum væri citt-
hvað misskipt, að sumir hefðu
meira í handraðanum en aórir, var
sú staðreynd, að sumir dmkku vín
í vatni en aðrir þriggja stjörnu
koníak í kók.
Það ríkti sem sé viðkunn-
anleg velmegun á skemmtistöðum
borgarinnar og allstaðar fullt út
úr dyrum af fullum með fullt af
peningum.
Ég gladdist yfir þcssu ríki-
dæmi borgarbúa og landsbyggð-
amianna sem þama vom margir
að skemmta sér, cn ckki í efna-
hagslegum rannsóknarleiðangri
cins og ég. Ég ályktaði scm svo
að cinhverjir hlytu að sitja hcima,
lepjandi dauðann úr skcl, því
annars væri ekkert að marka bar-
lóminn og ískyggilegan frétta-
flutning fjölmiðla um cfnahags-
og atvinnuástand.
Og svo flaug ég heim til að
kanna þctta ástand á landsbyggð-
inni, og komst að raun um að
það var hcldur vema þar en syðra,
þegar ég fór nokkra könnunar-
leiðangra á þorrablót í héraðinu.
Þar höfðu engir efni á að drekka
koníak og ekki einu sinni í
vatni. Menn vom svo illa haldnir
efnahagslega að þcir urðu að
sætta sig við aó drekka sitt brcnni-
vín „dry" og borða matinn hráan.
Mér lcist illa á þessa þróun.
En brúnin lyftist ögn heima í
stofu, horfandi á sjónvarps-
fréttir um ástandið í Sómalíu
og fyrrum Júgóslavíu, þar sem
þcir sem eftir lifa hafa ekki
cinu sinni þokkalegt vatn til að
drekka, og náttúrlcga ckkert að
éta heldur.
Sennilcga hcfur Davíð rétt
fyrir sér, ásandið á Islandi er
bara nokkuð gott. A.m.k. lítil
hætta á að þjóðin deyi úr þorsta
á næstunni. JSA'íkurblaðið.